ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My Dream GD&TOP ความฝันของฉันก็คือนาย

    ลำดับตอนที่ #5 : ข้าศึกโจมตี..........

    • อัปเดตล่าสุด 27 ก.พ. 54


    ณ สนามบินสุวรรณภูมิ หยุ๋มหยิ๋ม

    (
    TOP Part)

    “ขอเชิญผู้โดยสารที่จะเดินทางไปเกาหลีรอบเวลา 23.50 น. สแตนบายในห้องผู้โดยสารด้วยค่ะ”
        
    ตอนนี้พวกเราอยู่ที่สนามบินกำลังเคลื่อนขบวนไปที่ห้องผู้โดยสาร แต่ก่อนที่จะเดินไปถึงก็เกิดเหตุการบางอย่างขึ้นกับจียง

    “ท๊อป...นายไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ”จียงเดินมาสะกิดผมพร้อมทำหน้าออดอ้อนมาก

    “ไปไหนอ่ะ...จะต้องไปขึ้นเครื่องแล้วนะ เอ๊ะ
    !หรือนายติดใจสาวไทย”ผมแกล้งแหย่เล่น

    “บ้าหรอ...ฉันแค่รู้สึกว่าตอนนี้ข้าศึกจากเกาหลีเหนือมันกำลังยกทัพมาไกล้ประตูหลังของเกาหลีใต้แล้ว”

    “เฮ้ย
    ! จริงดิงันเราต้องรีบไปบอกแทยังหมอนั่นจะได้รีบกลับไปเข้าโบถส์ร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า...อาเมน~”

    “ตลกหรอ..ฉันไม่ไหวแล้วนะเว้ย” ถ้าตอนนี้
    VIP มาเห็นหน้าจียงก็คงดี เพราะตอนนี้หน้าหมอนี่เป็นแบบนี้
    >>> 

    “ทนไปเข้าบนเครื่องไม่ได้ไงว่ะ อีก15นาทีเอง”

    “ไม่ได้เว้ย ไม่ไหวแล้ววววววว”พอพูดจบจียงก็ลากผมไปเข้าห้องน้ำทันที(ไปทำอะไรกันเนี่ย???) นี่ผมยังไม่ทันได้บอกใครเลยนะเนี่ย ตาขวามันยิ่งกระตุกแปลกๆอยู่



        
    30นาทีผ่านไป

    “แฮ่กๆๆๆ วิ่งดิจี”ตอนนี้ผมกับจียงกำลังพากันวิ่งไปที่ห้องโดยสารกันแบบสุดชีวิตเพื่อจะไปให้ทันขึ้นเครื่อง

    “ขอโทษค่ะ ขอตั๋วด้วยค่ะ”ยัยพนักงานหน้าเหมือนปลาหมึกแถวบ้านผม กระโดดมาขวางทาง

    “แฮ่กๆๆๆๆเอ้า
    ! เร็วๆเข้านะ ”ผมยื่อนตั๋วเครื่องบิน2ใบให้ยัยปลาหมึก

    “เอ๊ะ
    ! นี่มัน G-TOP นี่นา กรี๊ดดดดดดดดด”ซวยแล้วครับ ยัยนี่เป็น VIP ผมกับจีเลยต้องรีบวิ่งก่อนที่ยัยปลาหมึกนี่จะมาเกาะเรา

    “เฮ้ย
    ! จีดูนั่นดิ”ผมชี้ไปที่เครื่องบินลำหนึ่ง ที่พวก Bigbang กำลังเดินขึ้นไป

    “เฮ้ย
    ! เร็วๆดิท๊อป”จีกับผมพากันวิ่งไป

    “ไม่ได้นะครับ หมดเวลาแล้วครับเครื่องกะลังจะขึ้นนะครับ อันตราย
    !!”ยามแก่ๆคนหนึ่งวิ่งมาจับตัวผมกับจีไว้

    “ขอโทษนะครับ”

    “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”ผมกับจีพยักหน้าให้กันอย่างรู้ทัน   จากนั้นเราก็กระโดดงับหูยามคนละข้าง(เจ้อยากเป็นยามอ่ะ)แล้วลงทุนวิ่งตามเครื่องบิน

    “แฮ่กๆๆๆๆ เฮ้ย
    !! จีระวัง”

                 ปัก
    !!

           ล้อเครื่องบินเฉี่ยวหัวจีไม่แค่1มิลลิเมตรเท่านั้น แต่ด้วยความตกใจ จีจึงหลบนั่นเลยทำให้หัวจีกับหัวผมมาชนกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ผมรู้แค่ว่าผมล้มลง

    “โอป้าๆๆๆๆๆ” และนี่คือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน 


    อันยองค๊า.....
    ขอบคุณแฟนคนเก่าๆนะค่ะที่ยังติดตามและชื่นชอบ
    ยังไงก็เม้น+โหวตให้เจ้ด้วยนะค่ะ
    ขอบคุณค่ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×