ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ [Bigbang and 2ne1 solo]
(Sandara Past)
มันจะผิดไหมถ้าฉันจะบอกว่าฉันรักเด็ก แต่!!! เรียกว่ารักคงไม่ได้สินะ มันต้องเรียกว่าแอบรักถึงจะถูก พูดไปก็อายตัวเอง เพราะอะไรหน่ะหรอ ก็เพราะผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนไงล่ะ เค้าคือคนที่ฉันแอบมองอยู่ตอนนี้ไง "ควอน จียง"
(Kwonjiyong Past)
ให้ตายเถอะ!! ดาร่าเธอคงคิดว่าผมดูเธอไม่ออกใช่ไหมเนี่ย ก็เธอเล่นมองผมซะอย่างนี้ กินผมไปเลยดีไหมครับ แค่ดูก็รู้แล้วว่าเธอชอบผม แต่อะไรก็ไม่น่าหมั่นไส้เท่ากับเวลาที่ผมมองกลับไปแล้วเธอแกล้งทำเป็นออกกำลังกาย
เหอะ! ถ้าคิดว่าผมจะชอบเธอละก็ไม่มีทาง เพราะผมจะไม่ยอมทำผิดเป็นครั้งที่สองแน่
(Leeseunghyun Past)
วันนี้เป็นวันหยุดของผม เพราะวันนี้พี่จียง มีอัดเสียงคู่กับพี่ดาร่าไง ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันหยุดแต่ผมก็ยังหาเรื่องมาที่บริษัท โดยอ้างเหตุผลกับพี่จียงว่า กาโฮมันคิดถึงพี่จนทำหน้าย่นหมดแล้ว(งั้นมันคงคิดถึงฉันทุกเวลาเลยล่ะ=จียง) ทุกคนกำลังงงกันอยู่ละสิว่าผมมาที่บริษัททำไมทั้งๆที่ปกติผมเอาแต่นอนอ่านหนังสือ ผมจะเฉลยให้ก็ได้ ที่ผมมาก็เพราะผมอยากเจอใครคนหนึ่งต่างหาก เธอคนนั้นก็คือ... ~~Sorry but I love u ทากอจีมัล~~
"ฮัลโหล ซึงรีครับ"
(Gongminji Past)
"รับสิๆๆๆๆ ซึงรีนายทำบ้าอะไรอยู่นะ"ฉันพึมพำเบาๆ ขณะที่กำลังโทรชวนซึงรีออกมากินข้าว
["ฮัลโหล ซึงรีครับ"]
"ซึงรี นายกินข้าวหรือยังอ่ะ ออกมากิ......"
["นี่! กาโฮแกแทะมือฉันแกเป็นหมาบ้าหรือเปล่าเนี่ย อะไรนะมินจีไม่ค่อยได้ยินเลย"]
"ฉันถามว่านายน่ะ กิ....."
["เฮ้ย! นั่นนาฬิกาฉันนี่ แกเอามันไปตอนไหนกาโฮ เอามานี่นะ...กาโฮเห็นนี่ไหมแกทำมันพังไปอีกเรือนหนึ่งแล้วนะ เรือนนี่มันเรือนเก่งของฉันเลยนะ ของพ่อแกก็มีตั้งเยอะทำไมไม่เอามากัดห๊า..รอก่อนนะกาโฮเดี๋ยวฉันจะจัดการกับแกขั้นเด็ดขาด ฮัลโหลมินจียังอยู่หรือเปล่า"]
"ยะ..อยู่..อยู่สิ นายได้ยินที่ฉันถามแล้วก็..."
["โทษทีนะมินจี เดี๋ยวฉันโทรกลับไป กาโฮมันทำนาฬิกาฉันพังน่ะ ฉันจะต้องจัดการกับมัน"]
"อืม ไม่เป็นไร"
["งั้นแค่นี้นะ ตื๊ด..ตื๊ด..ตื๊ด"] หึ! แค่พูดฉันยังไม่มีสิทธิ์เลยหรอ?
มันจะผิดไหมถ้าฉันจะบอกว่าฉันรักเด็ก แต่!!! เรียกว่ารักคงไม่ได้สินะ มันต้องเรียกว่าแอบรักถึงจะถูก พูดไปก็อายตัวเอง เพราะอะไรหน่ะหรอ ก็เพราะผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนไงล่ะ เค้าคือคนที่ฉันแอบมองอยู่ตอนนี้ไง "ควอน จียง"
(Kwonjiyong Past)
ให้ตายเถอะ!! ดาร่าเธอคงคิดว่าผมดูเธอไม่ออกใช่ไหมเนี่ย ก็เธอเล่นมองผมซะอย่างนี้ กินผมไปเลยดีไหมครับ แค่ดูก็รู้แล้วว่าเธอชอบผม แต่อะไรก็ไม่น่าหมั่นไส้เท่ากับเวลาที่ผมมองกลับไปแล้วเธอแกล้งทำเป็นออกกำลังกาย
เหอะ! ถ้าคิดว่าผมจะชอบเธอละก็ไม่มีทาง เพราะผมจะไม่ยอมทำผิดเป็นครั้งที่สองแน่
(Leeseunghyun Past)
วันนี้เป็นวันหยุดของผม เพราะวันนี้พี่จียง มีอัดเสียงคู่กับพี่ดาร่าไง ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันหยุดแต่ผมก็ยังหาเรื่องมาที่บริษัท โดยอ้างเหตุผลกับพี่จียงว่า กาโฮมันคิดถึงพี่จนทำหน้าย่นหมดแล้ว(งั้นมันคงคิดถึงฉันทุกเวลาเลยล่ะ=จียง) ทุกคนกำลังงงกันอยู่ละสิว่าผมมาที่บริษัททำไมทั้งๆที่ปกติผมเอาแต่นอนอ่านหนังสือ ผมจะเฉลยให้ก็ได้ ที่ผมมาก็เพราะผมอยากเจอใครคนหนึ่งต่างหาก เธอคนนั้นก็คือ... ~~Sorry but I love u ทากอจีมัล~~
"ฮัลโหล ซึงรีครับ"
(Gongminji Past)
"รับสิๆๆๆๆ ซึงรีนายทำบ้าอะไรอยู่นะ"ฉันพึมพำเบาๆ ขณะที่กำลังโทรชวนซึงรีออกมากินข้าว
["ฮัลโหล ซึงรีครับ"]
"ซึงรี นายกินข้าวหรือยังอ่ะ ออกมากิ......"
["นี่! กาโฮแกแทะมือฉันแกเป็นหมาบ้าหรือเปล่าเนี่ย อะไรนะมินจีไม่ค่อยได้ยินเลย"]
"ฉันถามว่านายน่ะ กิ....."
["เฮ้ย! นั่นนาฬิกาฉันนี่ แกเอามันไปตอนไหนกาโฮ เอามานี่นะ...กาโฮเห็นนี่ไหมแกทำมันพังไปอีกเรือนหนึ่งแล้วนะ เรือนนี่มันเรือนเก่งของฉันเลยนะ ของพ่อแกก็มีตั้งเยอะทำไมไม่เอามากัดห๊า..รอก่อนนะกาโฮเดี๋ยวฉันจะจัดการกับแกขั้นเด็ดขาด ฮัลโหลมินจียังอยู่หรือเปล่า"]
"ยะ..อยู่..อยู่สิ นายได้ยินที่ฉันถามแล้วก็..."
["โทษทีนะมินจี เดี๋ยวฉันโทรกลับไป กาโฮมันทำนาฬิกาฉันพังน่ะ ฉันจะต้องจัดการกับมัน"]
"อืม ไม่เป็นไร"
["งั้นแค่นี้นะ ตื๊ด..ตื๊ด..ตื๊ด"] หึ! แค่พูดฉันยังไม่มีสิทธิ์เลยหรอ?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น