My Dream GD&TOP ความฝันของฉันก็คือนาย

ลำดับตอนที่ #17 : จะเอาไง.....

(Name Part)

         
     ปวดหัวจังเมื่อตอนเย็นฉันทำอะไรลงไปเนี่ย จนป่านนี้พี่จียังไม่คุยกับฉันเลย เห้อ...ทั้งๆที่เพิ่งจะเจอกันเมื่อวานแท้ๆ ฉันกลับกำลังทำให้ทุกอย่างมันพัง

         

          ก๊อกๆๆๆๆ~

“เนม เปิดให้พี่เร็วๆ หนักมาก” นี่มันเสียงพี่ท๊อปนี่นา หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับยัยเจน??

     

          ปั้ง (สะเทือนอีกครัง)

“พี่ท๊อป ไอ้เจนเป็นไรอ่ะ” ฉันถึงกับตกใจไปเลย ก็พอเปิดประตูมาก็เห็นยัยเจนนอนตายคามือพี่ท๊อปไปแล้ว อาเมน~เพื่อนรัก (ฉันยังไม่ตายเว้ย:เจน)

“เจนเป็นลมน่ะ พอดียัยนี่ช๊อก ตกใจหน้าตัวเอง” โถ่เพื่อนผู้น่าสงสารของ
ฉัน

“เอามันไปโยนบนเตียงเลยพี่”

“โยนได้ไง มันต้องเขวี้ยงต่างหาก” ว่าแล้วพี่ท๊อปก็ทำท่าจะเขวี้ยงยัยเจนจริงๆ

“พี่จะบ้าหรอยัยนี้เป็นคนนะ ถึงจะไม่ค่อยเหมือนก็เถอะ”

“ฮ่าๆๆ  เธอคิดว่าฉันจะทำจริงๆหรือไงเล่า ยัยนี่ผอมยังกับกระดูกที่จีซื้อให้ไอ้กาโฮเลย”(โถ่เพื่อนฉัน)พี่ท๊อปค่อยๆวางเจนลงบนเตียงอย่างเบามือ สงสัยฉันจะได้ข่าวดีเร็วๆนี้แหะ

“แล้วเธอคุยกับจีหรือยังเนี่ย” พี่ท๊อปหันมาถามทำเอาบรรยากาศเสียหมด

“ยังเลย..”

          ก๊อกๆๆ

“เดี๋ยวฉันเปิดเอง ฉันกำลังจะไปพอดี”

          แอ๊ดดดดด~

“อ้าวท๊อปนายเข้ามาทำอะไรห๊ะ ” คนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดตอนนี้เอ่ย
ถามพี่ท๊อปทันทีที่เปิดประตู

“พอดีเจนเป็นลมก็เลยพามาส่งอ่ะ แล้วนายอ่ะมาทำไม”

“ฉันจะมาเคลียกับเด็กมีปัญหานิดหน่อยน่ะ”

“....”

“มานี่เลย ยัยเด็กมีปัญหา  ” พี่จีเดินมาอุ้มฉันพาดบ่านี่เค้าอุ้มฉันไหวด้วยหรอเนี่ย น้ำหนักฉันพอๆกับเค้าเลยนะ

“จะไปหนาย~….ฉันจะอยู่กับเจนอ่ะ” ฉันได้แต่พูด แต่ไม่กล้าดิ้นเดี๋ยวพี่จีเจ็บตัวอีก

“ไปเหอะ ฉันดูแลยัยนี่เอง ไม่ต้องห่วง” พี่ท๊อปพูดอย่างน่าระรื่น มันน่านัก

(Jiyong Part)

          ก่อนหน้านั้น 2 ชั่วโมง

     ตอนนี้เรากลับมาที่บ้านแล้ว แต่ผมกับเนมเรายังไม่ได้คุยกันเลย ใจจริงผมก็อยากคุยกับเธอนะ แต่..มันเขิลอ่ะ  กรี๊ดดดดดดด เอ้ย! (พระเอกเราหลุดบ่อยค่ะ) อ๊ากกกกกก นานๆจะมีคนมาร้องเพลงให้ (ปกติมีแต่ร้องให้คนอื่นฟัง) มันเลยทำตัวไม่ถูกอ่ะ

“จียง ตัดสินใจยังว่ะ ลองคบดูก็ไม่เสียหายนี่หว่า อย่าลืมตอนนี้เราไม่ใช่ไอดอลแล้วนะเว้ย” พี่ท๊อปเดินมานั่งข้างๆผม (แล้วผมก็จับกด จบข่าว)

“นายจำนี่ได้ป่ะ” พี่ท๊อปถอดแหวนที่ร้อยอยู่บนสร้อยคอออกมาให้ผมดู

“จำได้ดิ” ที่จริงแล้วแหวนแบบนี้เรามีกันทุกคนแหละ มันเป็นแหวนทองคำขาวที่สลักชื่อพวกเราแต่ละคนเอาไว้ และที่เจ๋งกว่านั้นคือ ข้างในวงมีคำว่า girlfriend แล้วต่อด้วยนามสกุลของพวกเรา ซึ่งนั่นเป็นลายมือของพวกเราเอง กันการลอกเลียนแบบน่ะครับ และแน่นอน แหวนพวกนี้สั่งทำขึ้นเพื่อผู้หญิงของพวกเรา

“ฉันตัดสินใจจะให้เจนว่ะ นายว่าไง ”

“อะไรกัน พี่เพิ่งเจอเจนเมื่อวานเองนะ ”

“อืม ลองดูก็ไม่เสียหายนี่หว่า ตอนนี้ฉันไม่ใช่ TOP นะ ฉันคือ ชเวซึง
ฮยอน นายเข้าใจป่ะ ฉันไม่ได้เป็นแร๊ปเปอร์ของ Bigbang ฉันเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาแค่นั้น ไม่รู้ดิ มันอาจจะเร็วไปแต่ยัยนั่นป็นคนดีนะเว้ย  ” พี่ท๊อปบอกอย่างจริงจัง นี่นานๆทีจะได้เห็นนะเนี่ย

“ก็แล้วแต่พี่เหอะ” ของอย่างนี้ผมบังคับใครไม่ได้หรอก ขนาดตัวเองยังเอาไม่รอดเลย

“แล้วนายจะเอายังไงอ่ะ”

“ยังไม่รู้เลย ” ผมตอบแบบปรงๆ

“คิดให้เร็วๆหน่อยนะ นายมีเวลาเป็นควอนจียงแค่ 3 เดือน จากนั้นนายก็ต้องกลับไปเป็น G-Dragon ของVIP ผู้ชายที่มีทุกอย่างยกเว้นคนรัก นายต้องรีบหน่อยแล้วล่ะ ฉันไปจัดการเรื่องของฉันก่อนนะเว้ย ไปล่ะ” พี่ท๊อปเดินมาตบไหล่ผมก่อนเดินออกไป

     พอพี่ท๊อปออกไปแล้วผมจึงเอาแหวนของตัวเองออกมาดู

“ถึงเวลาแล้วล่ะที่แกต้องเปลี่ยนเจ้าของ”