ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เกมส์ผี.....
(Jiyong Part)
อยู่ที่นี่สบายชะมัดเลยค่าเช่าก็ไม่แพง ผมว่าพรุ่งนี้ผมจะไปจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าเอาไว้เลยแล้วผมก็จะจ่ายให้พวกสาวๆด้วยจะได้ตอบแทนที่พวกเธอช่วยผมกับท๊อปเอาไว้
“ห้าว!!”เสียงหาวของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างโซฟาดังขึ้น ผมกับท๊อปจึงหันไปมองเธอ>>>
“แหะๆ..ก็ฉันง่วงนี่”เธอรีบหันมาแก้ตัว หน้านี่แดงแปร๊ด..เลยครับ
“พวกฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”ผมเอามือไปยีหัวเธออย่างหมั่นไส้
“เธอไปนอนก่อนก็ได้นะ”ผมบอกเพราผมเห็นเธอนั่งอยู่กับพวกผมนานมากแล้วตั้งแต่ที่พวกเราเข้ามาประมาณตีสองจนตอนนี้ตีสี่กว่าๆแล้ว
“พี่ก็ไปนอนดิ”เธอบอกพร้อมกับเอานิ้วมาจิ้มๆที่ขาผม
“มันยังไม่ใช่เวลานอนของฉันอ่ะ”ปกติเวลานี้พวกผมจะไปฟิตเนตกัน
“งั้นฉันก็ยังไม่นอน”ยัยนี่ดื้อจริงๆเลย
“งั้นเอางี้เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า”ผมบอก เพราะเมื่อกี้ตอนที่เดินเอาของไปเก็บที่ห้องแอบเห็นเกมส์เพลย์วางอยู่บนชั้นวางของด้วย
“เอาดิ แต่ฉันขอดูนะฉันเล่นไม่ป็น”เธอบอกพร้อมกับเดินไปหยิบเกมส์เพลย์มาจากชั้นวางของ
“พี่ต่อเป็นหรือเปล่าฉันต่อไม่เป็นนะ”ตกลงยัยนี่ซื้อเกมส์มาไว้บูชาหรือไง
“ต่อเป็นดิ ตอนอยู่ที่เกาหลีพวกเราเล่นกันทุกวันแหละ”
กึก...กึก....กึก(เสียงต่อเกมส์)
“ท๊อป....”ท๊อปหาย คุยกับเนมจนเพลินท๊อปหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
อย่างนี้ผมก็ต้องเล่นคนเดียวอ่ะดิ ดีจะได้ไม่มีใครแย่งปกติต้องแย่งกันตั้ง5คน
“เนมมีเกมส์อะไรหนุกๆบ้างอ่ะ”
“เกมส์นี้มั้ง เห็นเจนมันชอบเล่น แต่ไม่เคยเล่นผ่านซักที”เนมหยิบแผ่น
เกมส์แผ่นหนึ่งขึ้นมา ท่าทางจะเป็นเกมส์ถ่ายผี ผมเคยเห็นซึงรีมันพูดถึงแต่ไม่มีใครกล้าเล่นเพราะพวกเรากลัวผีกันหมด
“อืม แต่เธอไม่กลัวผีใช่ไหมอ่ะ”ผมถาม
“ไม่หรอกพี่มันก็แค่เกมส์กลัวทำไม?”เออ..มันก็แค่เกมส์เอง
30นาทีผ่านไป
“กรี๊ด...นั่นๆๆพี่จีถ่ายดิ”
‘แช๊ะ!!’
“กรี๊ด.....พี่วิ่งหนีเร็วๆๆ”
‘ตึกๆๆๆๆ’
“กรี๊ด...พี่ตายอีกแล้วอ่ะ”กรี๊ด..เอ้ย(ลืมตัวว่าเรื่องนี้เป็นพระเอก)อ๊ากกกกกผมเล่นรอบที่ร้อยแล้วมั้งผีอ่ะไม่ค่อยตกใจหรอก ตกใจเสียงกรี๊ดไอ้คนข้างๆผมนี่ดิ ตอนนี้เนมลุกขึ้นมานั่งข้างๆผมเรียบร้อยแล้ว ส่วนแขนก็เกาะแขนผมเอาไว้แล้วคอยกระชากๆไม่น่าสงสัยเลยทำไมผมถึงตาย แล้วเมื่อกี้ใครบอกว่าไม่กลัว เล่นกรี๊ดซะหูผมแทบหนวก
“พี่ฉันง่วงแล้วอ่ะไปนอนเหอะ ห้าว!!”
“อืมฉันก็ง่วงแล้วเหมือนกัน ชัลจาโย”
“ชัลจาโยโอป้า”เธอบอก จากนั้นเราก็เดินแยกย้ายกันเข้าห้อง แต่ก่อนที่จะปิดประตูเนมก็ตะโกนออกมาว่า
“พี่ พอตอนตี5พี่ค่อยนอนนะ”ผมเลยมองนาฬิกาข้อมือ มันบอกเวลา ตี4:55
“อีก5นาที ทำไมหรอ”ผมถามงง หรือมันเป็นธรรมเนียมของไทย
“ถ้าพี่นอนเวลานั้น เราจะได้นอนพร้อมกันไง โรแมนติกชะมัด อย่าลืมล่ะ”พอพูดจบยัยนั่นก็เดินเข้าห้องไป แล้วนี่ผมทำอะไรอยู่ ผมกำลังยิ้มอยู่ ผมยิ้มทำไมกัน??
อันยองค่า...วันนี้เอานางเอกคนสวยมาฝาก
เม้น&โหวตด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่า
เม้น&โหวตด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น