Strong baby~ฟิคเรื่องนี้มี Bigbang เป็นพระเอก

ลำดับตอนที่ #5 : นายไม่สมควรเป็นพี่ชายฉัน!!!

(Gongminji Part)
          อันยองค๊า..... ฉันมินจีสุดสวย ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในร้านกาแฟ ที่เมียงดง ว่าแต่เมื่อไหร่หมอนั่นจะมาซักทีนะเนี่ย ฉันว่าหมอนั่นต้องลืมแหงๆ ฉันว่าฉันโทรกลับไปดีกว่า

["ตืดดด...ตืดดดด...ตื..ฮัลโหลว่าไงมินจี"]

"ไหนนายบอกว่าจะโทรกลับมาไงตาบ้า" เดี๋ยงดูนะหมอนี่ต้องบอกว่าลืมแน่ๆ 

["เออเนอะ..ว่าแล้วว่าลืมอะไร ขอโทษนะมินจี(*/\*)"] เห็นม๊ะ ทำไมแทงหวยไม่ถูกแบบนี้บ้างนะ(เออ....โทษนะมินจี ที่เกาหลีมีหวยด้วยหรอ??) 

"เออ...เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ตอนนี้นายอยู่ไหนน่ะ"

["ฉันหรอ..ฉันอยู่ที่บริษัทน่ะ เดี๋ยวกะว่าจะไปเดินเล่นที่ตลาดโบยองน่ะ เธอมีอะไรหรือเปล่า"]

"นายบอกว่านายจะมาเมียงดงหรอ ตอนนี้ฉันอยู่ที่เมียงดงพอดี งั้นฉันเดินเล่นรอนายดีกว่า"
["อืม..เอางั้นก็ได้ แล้วเจอกันนะมินจี ตู๊ดด...ตู๊ดดด"] เยส!!!!ฉันละอยากจะกระโดดโลดเต้นให้ผมสั้นๆปลิวไสว  ใครๆจะได้รู้ว่าฉันดีใจที่ซู๊ดดดด


35 นาทีผ่านไปปปปป (แอ่คโค่เพื่อ..) 

[Leeseungri Part]
 
"แฮ่กก..แฮ่ก  เหนื่อยชมัดเลย รอนานไหมมินจี" ผมหอบ ก่อนที่จะรับน้ำจากมินจีมาดื่ม

"ไม่นานหรอก" แค่35นาที (ประชด)

"เธอกินข้าวหรือยังอ่ะมินจี ไปกินข้าวกันไหม" ผมออกปากชวนเธอ เพราะตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้กินอะไรเลยอ่ะ หิว~~~

"ไปสิ นายจะกินอะไรอ่ะ นายเลือกเลย ฉันกินได้หมดแหละ" เมื่อมินจีให้ผมเลือก ผมเลยเลือกร้านราเม็งที่อยู่ไกล้ๆ เพียงเดินข้ามฝากไปก็ถึง ภายในร้านตกแต่งให้บรรยากาศ

ออกไปทางแนวเกาหลีโบราณ แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะครับ สั่งราเม็งก่อนดีกว่า เพราะตอนนี้พยาธิในท้องผมมันกำลังก่อม็อบประท้วงกันแล้ว

"ผมขอชาชูเมนละกันครับ" ผมเงยหน้าจากเมนูไปสั่งอาหารกับเด็กเสิร์ฟผู้หญิงคนหนึ่ง
"อุ้ย! น..น..นั่นซึงรีโอป้า กรี๊ดดด...กรี๊ดดดด ขอถ่ายรูปได้หรือเปล้าค่ะ" โอ้ย!! หิวก็หิวจะมาถ่ายอะไรกันเล่า ไม่เคยเห็นหรือไงคนหล่อเนี่ย 

"ครับๆ รูปเดียวนะครับ" 

กรุ๊ง กริ๊ง~

ไม่นานเสียงกระดิ่งหน้าร้านก็ดังขึ้น..และตามมาด้วย..
("กรี๊ดดดด นั่นพี่มินจี 2NE1 กรี๊ดดดด อุ้ยนั้นด้วยพี่ซึงรี กรี๊ดดดดดด") เอ่อ..ไม่ทราบว่าน้องเค้าทานนกหวีดยี่ห้ออะไรไปครับ ผมจะได้ไปซื้อมาเอาไว้ปลุกพี่จียงบ้าง

("กรี๊ดดดดดดดดด") โอ้ย~ ผมไม่ทนแล้ววว ไปหาอะไรกินที่อื่นดีกว่า คิดได้ดังนั้นผมจึงจับมือมินจีแล้ววิ่งออกมาจากร้านทันที ...

สุดท้ายเราก็มาจบลงที่อพาทเม้นต์ของBigbangนั่นเอง 

ตอนนี้ผมอยู่หน้าทีวีกับมินจี และพี่แดซอง ตอนนี้พวกเรากำลังโซ้ยบะหมี่ที่สั่งมากันอย่างเมามัน

{'วันนี้สินค้าใหม่ของแบรนด์ ปาอุนจิ(เจ้าของแบรนด์ชื่อเจนนี่) ออกวางจำหน่ายแล้วทั่วประเทศ เป็นนาฬิกาข้อมือสีดำ ลายสปอร์ต บลาๆๆๆๆ...'}

"เฮ้ย! พี่แดมาดูนี่ดิ นาฬิกาเท่อ่ะ" อ้ากก! ผมชอบนาฬิกาของแบรนด์ ปาอุนจิมากกก ถ้าผมได้มันมานะผมจะเอาไปอวดพี่จียง 555+

"ไหนอ่ะ เออ เจ๋งดีเนอะ 555+" พี่เค้าจะหัวเราะทำไมไม่ทราบครับ??

"นายชอบจริงๆหรอซึงรี" มินจีถามผม ไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไมมินจีถึงมาอพาทเม้นต์พวกเราได้ เพราะ2NE1ก็เข้านอกออกในอพาทเม้นต์เราอย่างกับบ้านตัวเอง

"อืมก็ชอบดิ เท่ดีอ่ะ"

"เออ ซึงรีฉันจะกลับและงั้นฉันเอาขยะในห้องพวกนายไปทิ้งด้วยดีกว่า" มินจีเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินเข้าไปในห้องผมทันที

"นี่ พวกนายสะสมขยะกันหรือไงเนี่ย @#%$###$%# บลาๆๆๆ..." และเช่นเคยตามมาด้วยเสียงบ่นอันไพเราะ(แต่มันไม่สะท้านหูพวกผมกันหลอกครับ เพราะพี่จียงบ่นได้เยอะ

กว่านี้อีก=*=)

"มินจีแล้วเธอจะกลับยังไงอ่ะ"ผมถาม หลังจากที่เธอเดินออกมาพร้อมกับถุงขยะใบโต

"อ๋อ เมื่อกี้พี่บอมโทรมาน่ะ ว่าจะผ่านมาทางนี้ ฉันเลยจะกลับกับพี่เค้าเลย นายน่ะเค้านอนเร็วๆนะ" พูดจบเธอก็เดินออกไป ว่าแต่ทำไมต้องย้ำให้ผมรับเข้านอนด้วยนะเนี่ย

หลังจากที่มินจีกลับไปแล้ว ตอนนี้ผมก็อยู่กับ พี่แด พี่จี(ที่จริงอยู่ตั้งแต่แรกแต่หลับอยู่ในห้อง)

"ซึงรีนายไปนอนเหอะดึกแล้ว เดี๋ยวขอบตานายก็ดำหรอก" พี่แดหันมาบอกผม พร้อมกับเดินไปพอกหน้าที่กระจก

"ครับพี่ ผมจะไปนอนเดี๋ยวนี้แหละ" พูดจบผมก็เดินเข้ามาในห้อง  เออ.. ผมลืมบอกไปว่าพวกเรา4คนนอนห้องเดียวกันหมด ยกเว้นพี่ จียง เพราะพี่จียงชอบแต่งเพลงจนดึกดื่น

จนบางทีก็หลับคากระดาษเลยหละครับ (สุดยอดมากค่ะผู้ชายคนนี้ เหมาะแล้วที่จะเป็นลีดเดอร์แห่ง Bigbang ) พอผมเดินเข้ามาในห้องก็ต้องแปลกใจ เพราะตรงโต๊ะเล็กๆ

ข้างเตียงผมมีกล่องของขวัญเล็กๆวางอยู่ ผมไม่รอช้ารีบเปิดดูในทันที(นายเป็นคนที่มีมรรยาทมากซึงรี) พอเปิดออกมาดูผมก็ต้องอึ้ง เพราะว่าของที่อยู่ในกล่องคือ นาฬิกายี่ห้อ
ปาอุนจิที่ผมอยากได้ ผมจำได้ว่ามันแพงมากๆ แล้วใครหละที่ซื้อให้ผม พี่แดหรอ?? ผมไม่รอช้ารีบเดินออกไปหาพี่แดทันที

"พี่แด พี่ซื้ออะไรมาให้ผมป่าวอ่ะ" พี่แดที่กำลังพอกหน้าอยู่หันมา

"ฉันจะซื้ออะไรให้นาย บ้าหรือเปล่า" พี่แดตอบ อ้าว! แล้วถ้าพี่แดไม่ได้ซื้อแล้วใครล่ะที่ซื้อให้ผม

'ตืดด ตืดด' ขณะที่ผมกำลังใช้หมองอยู่นั้นก็มีข้อความเข้ามาในโทรศัพท์มือถือผม

{'นายชอบหรือเปล่า แล้วอย่าให้กาโฮเอาไปกัดอีกล่ะ'} นี่มันเบอร์มินจีนี่ นี่เธอเป็นคนซื้อให้ผมหรอเนี่ยมันแพงมากนะ แล้วอีกอย่างเธอก็ไม่ได้เป็นอะไรกับผมซะหน่อย อย่างนี้

ผมต้องโทรไปขอบคุณซะหน่อย(โห่!..นึกว่าจะเอาไปคืน)

["ตืดดด...ตืดดด...ฮัลโหล"]

"มินจีซึงรีนะ ขอบใจที่ซื้อนาฬิกามาให้นะ ฉันชอบมันมากๆเลยล่ะ"

["ไม่เป็นไรหรอกจะเด็กน้อย ฮ่าๆๆ"] มินจีพูด แต่เอ๊ะ!
"นี่เธอว่าใครเด็กน้อยกันห๊า... ตั้งแต่รู้จักกันมาเธอไม่เคยเรียกฉันว่าพี่เลยนะ"

["แล้วไง....แบร่"] ยัยบ้านี่  (มจะบอกให้ยัยนี่เด็กกว่าผมตั้งหลายปีแหนะ

'ตืดด ตืดด' ข้อความเข้ามาอีกแล้ว คนที่ส่งมาก็คือคนๆเดิมนั่นเอง

{'ซึงรีนายไม่สมควรเป็นพี่ฉัน'}

'ตืดด ตืดด'

{'และฉันจะไม่ยอมให้นายเป็นพี่ด้วย'}

อันยองค๊า..ท่านผู้อ่าน
ขอโทษนะค่ะที่ดองเอาไว้นานไปหน่อย(ไม่หน่อยแล้วล่ะ)
วันนี้มาอัพแล้ว
เป็นไงก็มาเล่าให้ฟังบ้างนะค่ะ

S s

ไร้ เส้น