ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Strong baby~ฟิคเรื่องนี้มี Bigbang เป็นพระเอก

    ลำดับตอนที่ #3 : เกิดอะไรขึ้นในนั้น???

    • อัปเดตล่าสุด 23 พ.ย. 53


    (Leeseunghyun Past)

              นี่มันวันซวยอะไรของผมนะนาฬิกานั่นมันเป็นเรือนเก่งของผมนะ เอ่อ..ลืมแนะนำตัว สวัสดีครับผมชื่อ ลี ซึงฮยอน แต่เรียกว่า ซึงรี ก็ได้ครับ ตอนนี้ผมรู้สึก

    หงุดหงิดมากๆ เพราะผมมัวแต่รับโทรศัพท์จนลืมนึกไปว่าเจ้ากาโฮจอมกัดนี่นั่งอยู่ข้างๆ หลังจากวางโทรศัพท์ ผมก็ลากเจ้าแสบกาโฮเข้าไปในห้องอัดเพื่อให้พี่จี

    ยงชดใช้ค่าเสียหาย

    "อ้าว! ซึง..กาโฮฮฮ มาหาพ่อมาลูก" นั่นไงทักหมาก่อนผมอีก แต่เอ๊ะพี่ดาราหายไปไหนล่ะ

    "พี่จียง ผมว่าพี่ต้องรับผิดชอบนะ ลูกชายพี่กัดนาฬิกาผมและนั่นมันเป็นเรือนเก่งของผม พี่ต้องเอานาฬิกาพี่มาคืนให้ผม" ฮ่าๆๆ ในที่สุดผมก็จะได้นาฬิกาของพี่จี

    ยงมาโดยไม่ต้องขโมย

    "นี่พวกนายน่ะ เถียงอะไรกัน ฉันร้อนนะเนี่ย" เสียงเล็กดังออกมาจากห้องอัดเสียง

    ผมจึงมองเข้าไป นั่นไงคนที่ผมชอบ!!

    "เออ ดาร่าขอโทษทีฉันลืม เธอลองอ่านเนื้อเพลงก่อนนะ ฉันขอปรับเสียงตรงนี้แป๊ปนึง ส่วนนายซึงรี นายปล่อยให้มันกัดเอง ดังนั้นนายก็ซื้อใหม่เอง หรือไม่ก็บอก

    ให้มันซื้อให้ แล้วก็นั่งเฉยๆล่ะอย่ารบกวนฉันทำงาน" ดู ดู๊ ดู ดู เธอทำ ทำไมถึงทำกับฉันได้~ (เอ่อ.. ซึงรีเพลงนี้มันดังไปถึงเกาหลีเลยหรอ=0=)ช่างมันเถอะ ใครๆก็

    รู้ว่าพี่จียงงกขั้นเทพ ไว้เย็นนี้ผมไปซื้อใหม่ก็ได้ ตอนนี้ผมตั้งใจดูพี่ดาร่าร้องเพลงดีกว่า จะได้ไม่ต้องไปกวนการทำงานของคุณจียงเค้าอีก

    "จียง นายเข้ามาดูหูฟังให้ฉันหน่อยสิมันไม่เห็นดังเลย"ทำไมต้องเรียกพี่จียงด้วยผมไม่ยอมหรอกนะ

    "พี่เดี๋ยวผมไปดูให้ดีกว่า พี่ปรับเสียงต่อไปเหอะจะได่ไม่เสียเวลา"พี่จียงพยักหน้าแล้วหันไปวุ่นวายกับงานของตัวเองต่อ ผมจึงเดินเข้าไปในห้องอัดทันที ให้ตาย

    สิ!!

    วันนี้พี่ดาร่าน่ารักเป็นบ้า

    "นี่จะจ้องอีกนานไหมนายน่ะ"เสียงของพี่ดาร่าดังขึ้น

    "ใครจะไปจ้องป้า ดูสภาพตัวเองหน่อย(มันช่างเซ็กซี่)" คิดในใจนะครับประโยคหลังน่ะ

    "ปากแข็งไปเหอะเจ้าเด็กบ้า รีบๆมาดูสิเดี๋ยวจียงก็โมโหอีกหรอก" หึ อะไรก็จียง จียง ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอต้องแคร์พี่จียงมากนัก ด้วยความโมโหผมเลย

    เดินเข้าไปกระชากหูฟังออกจากมือพี่ดาร่า

     โครมมม!!

    ไม่ใช่เสียงแผ่นดินไหวแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงเราทั้งคู่ล้ม เพราะพี่ดาร่าไม่ทันตั้งตัวตอนนี้พี่เค้าจึงนอนทับอยู่บนตัวผม หน้าของเธอติดอยู่บนหน้าอกผม ให้ตาย

    สิ!! ใจผมเต้นแรงเป็นบ้า ผมยอมรับนะว่าตอนนี้ผมอยากหยุดเวลาจังเลย แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะไม่นานพี่ดาร่าก็ลุกขึ้น แล้วรับเดินออกไปโดยไม่หันมามอง

    ผมซักนิด คุณคงคิดว่าผมคงจะเดินตามเธอไปใช่ไหม? ไม่หรอกครับ ผมจะไม่ตามเธอไปตอนนี้เพราะตอนนี้เธอคงจะอยากอยู่คนเดียว ว่าแต่ทุกคนครับผมลืมอะไร

    ไปหรือเปล่าเนี่ย??



    "อันยองคร๊า..แฟนฟิคทุกคน"

    ขอโทษหลายๆค่ะที่ดองไว้ซะนาน

    เวลาไม่ค่อยมีเท่าไหร่ ว่าแต่ทุกคนพอจะนึกออกหรือเปล่า

    ซึงรี ลืมอะไร ถ้านึกไม่ออกก็ไปอ่านบทนำใหม่อีกรอบนะค่ะ

    สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจนะค่ะ

    นี่ก็เช่นกัน ถ้าผิดพลาดก็ขอโทษหลายๆค่า

    เม้นบอกกันได้โลดดด






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×