รุ่นพี่หน้าใส กับ ยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #6 : ไอ่คนลามก (ที่สุดแสนจะหล่อ)

"พี่บอลค่ะ พี่บอล พี่บอลช่วยโมด้วย ฮือๆๆๆๆๆ" พอฉันเห็นพี่บอลฉันก็รีบวิ่งไปหาในทันที

"อ้าวน้องโม มีอะไรหรอครับแล้วร้องไห้ทำไม แล้วมีอะไรหั้ยพี่ช่วยหรอครับ"

"คือว่ายัยแตมเพื่อนของโมจมน้ำค่ะพี่บอลช่วยโมด้วยน่ะค่ะ" พอพี่บอลได้ยินก็รีบวิ่งลงไปในน้ำเพื่อที่จะช่วยแตมทันที

10 นาที
15 นาที
20 นาที

"ทำไมยังไม่ขึ้นมาซักที ช้าจังเลย พี่บอลรีบๆหน่อยซิค่ะ" ใจของฉันมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วมันล่องลอยหายไปไหนไม่รู้แล้ว

โผล่...................

"เฮ้ยพี่บอล ยัยแตม!!!!!!!!!!" พอฉันเห็นพี่บอลพาแตมขึ้นมาจากน้ำได้แล้วฉันก็รีบวิ่งไปหายัยแตมหน้าตั้งเลย พี่บอลค่อยๆวางแตมลงช้าๆแล้วก็นั่งลงข้างๆแตม

"ยัยแตม ฟื้นซิ ยัยแตมฉันไม่ยอมหั้ยแกเป็นอะไรเด็ดขาดเลยน่ะ ยัยแตม!!!!" ฉันตะโกนลั่นเลย พี่บอลก็เร่งปั๊มหัวใจหั้ยแตมใหญ่เลย

พรวดดดด แค่กๆๆๆๆ

"ยัยแตม ในที่สุดเธอก็ฟื้นจนได้น่ะเธอทำฉันใจหายหมดเลยน่ะเนียะฉันคิดว่าเธอจะตายไปแล้วซะอีก

"โหหหหห ฉันเพิ่งฟิ้นก็แช่งกันเลยน่ะเฟ้ยย" แล้วฉันก็มองไปอีกด้านหนึ่งของลำตัวฉัน ๐_๐ ไม่จริง นายขี้เก๊กมาอยู่ตรงนี้ได้ไงแล้วฉันก็มองไปตามแขนของนายขี้เก๊ก ไม่จิ๊ง ไม่จริง มือของนายนี้มันอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายของฉัน

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด นี่นายยยเอามือของนายออกไปเลยน่ะ ไอ่บ้า ไอ่ลามก ไอ่ทุเรศ กรี๊ดดดดดดดดด" หลังจากนั้นทุกคนก็รีบนำมือขึ้นมาปิดหูกันหมดเพราะว่ามันแสบแก้วหูมากๆ แต่ฉันไม่ได้ด่าอีตาบ้ากาม(เปลี่ยนฉายาหั้ยใหม่ล่ะ) นั่นอย่างเดียวน่ะเพราะว่ามือของฉันมันทั้งตบทั้งตีอีตาบ้านั้นด้วย

"โอ๊ยๆๆๆ เจ็บๆๆ นี่เธอหยุดก่อนได้ไหมฟังฉันพูดก่อนได้ไหม นี่หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ" ถึงอีตาบ้านั่นจะห้ามฉันเท่าไหรฉันก็ไม่ฟังอยู่ดี

"ม่ายยยยยย ฉันไม่หยุดนายมันคนฉวยโอกาส นายมันคนลามก ทุเรศที่สุด โมฉันจะกลับห้องแล้วน่ะ" แต่ตอนนี้ฉันลุกขึ้นยืนแล้วน่ะแล้วฉันก็เดินออกไปทันทีเพราะว่าฉันไม่อยากเห็นหน้าอีตาบ้านี่อีก

"เฮ้ยยย ยัยแตมรอฉันด้วย เอ่อ..ขอบคุณมากน่ะค่ะพี่บอลแล้วก็ขอโทษด้วยจริงๆน่ะค่ะ ยัยแตมรอฉันด้วย" แล้วฉันก็เดินออกมาทันทีที่พูดกับพี่บอลจบ

...................................
จบไปอีกหนึ่งตอนแล้ว พรุ่งนี้จะมาอีพใหม่น่ะค่ะ ถ้าคัยเข้ามาอ่านแล้วก็
ช่วย เม้นให้ด้วยน่ะค่ะว่าควรปรับปรุงแก้ไขตรงไหน บ๊าย...บายค่ะ