ตอนที่ 10 : Ep.9 เธอก็ชอบเหมือนกันหรอ
Ep.9 เธอก็ชอบเหมือนกันหรอ
ทุกคนต่างมานั่งกินข้าวเย็นด้วยกันอย่างสนุกสนาน พูดคุยกันต่างๆนาๆ เสมือนกำลังปาร์ตี้กันอยู่ โดยที่ไม่สนเลยสักนิดว่าข้างนอกนั้นพายุเข้าอย่างหนัก
ตอนนี้พวกโอโซมัตสึดื่มกันอย่างหนักจนเมากันไปแล้ว ถึงแม้จะยังมีสติเหลืออยู่ แต่ก็พูดจาแบบฉบับคนเมา จนบางทีก็ฟังไม่รู้เรื่อง
เมย์:นี่ ริน
ริน:หือ?
เมย์:คิดว่าเมายัง
ริน:เมาแล้ว ดูยังไงก็เมาชัดๆ
โทโดมัตสึ:เอ๋~~ รินจังไม่ดื่มบ้างหรอ
ริน:ไม่ดีกว่าค่ะ
โอโซมัตสึ:แค่นิดเดียวเองน้าาา
คารามัตสึ:ถ้าจะเป็นคารามัตสึเกิร์ลต้องดื่มเป็นน้าาา
ริน:(ไม่ได้อยากเป็นสักหน่อย)
โจโรมัตสึ:นี่~ พวกเค้ายังเด็กอยู่เลย ให้ดื่มของแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนกัน
โทโดมัตสึ:จะว่าไปก็จริงนะ ยังเป็นแค่เด็กม.ปลายกันอยู่เลย
เมย์:ก็นั่นแหละค่ะ เพราะงั้นขอผ่านนะคะ
จูชิมัตสึ:นี่ๆๆๆ พวกเธอน่ะทำไมถึงมาเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่หรอ~
เมย์:เอ่อ…เรื่องนั้น…
ริน:ก็พวกเรา2คนน่ะชอบประเทศญี่ปุ่นเอามากๆน่ะค่ะ ก็เลยลองขอทุนเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่ดู จนสุดท้ายก็ได้น่ะค่ะ
โอโซมัตสึ:มิน่าล่ะ พวกเธอถึงได้พูดภาษาญี่ปุ่นกันเก่งน่ะ คงเรียนมาหนักสินะ
ริน:ก็นิดหน่อยค่ะ
ทุกคนต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ถามเรื่องต่างๆนาๆ รินก็พยายามตอบให้ดูไม่แปลกที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนเมย์นั้นเป็นประเภทพูดไม่ค่อยเก่งจึงปลีกตัวออกมานั่งคนเดียว ปล่อยให้ทุกคนคุยกันไป
อิจิมัตสึเห็นแบบนั้นก็มานั่งข้างๆ แต่ก็ไม่ได้มีการพูดคุยอะไรกันทั้งนั้น บรรยากาศเงียบเชียบ ส่วนอีกฝั่งก็พูดคุยและเล่นกันผิดกับฝั่งเมย์และอิจิมัตสึแบบลิบลับ
เมื่อบรรยากาศมันเงียบเกินไปจนเมย์รู้สึกอึดอัด ก็ต้องเป็นฝ่ายทำงายบรรยากาศนั้นแทน
เมย์:พี่อิจิมัตสึเลี้ยงแมวหรอคะ
อิจิมัตสึ:เอ๊ะ?
เมย์:เห็นที่เสื้อมีขนแมวติดอยู่น่ะค่ะ เลยลองถามดู
อิจิมัตสึ:อ้อ อืม เป็นแมวเก็บมาเลี้ยงน่ะ
เมย์:เห~ งั้นหรอคะ
.
.
.
.
.
เมื่อเวลาผ่านไป ฝนก็หยุดตก รินที่เห็นแบบนั้นก็คิดจะออกไปซื้อของกับเมย์ แต่เมย์ปฏิเสธเพราะเธอนั้นรู้สึกง่วงมากๆ จึงขอนั่งรอที่นี่แทน โจโรมัตสึจึงอาสาเป็นคนไปช่วยเพราะคนอื่นเมาจนหลับไปแล้ว(ยกเว้นอิจิมัตสึ)
ทั้งสองได้เดินไปซื้อของเข้าบ้านด้วยกัน2คน โดยมีโจโรมัตสึที่อาสาช่วยถือของให้เพราะของมันเยอะมาก เนื่องจากรินขี้เกียจออกมาซื้อหลายๆรอบเลยซื้อมาให้เยอะๆได้ไม่ต้องออกมาซื้ออีก
ระหว่างกำลังซื้อของ โจโรมัตสึได้เหลือบเห็นป้ายที่เขียนว่ามีการขายโมเดลเนียจังเอาไว้ โจโรมัตสึจึงยืนมองอยู่นาน รินที่สังเกตเห็นว่ายืนนานแปลกๆจึงได้เดินเข้าไปดูว่าโจโรมัตสึกำลังมองอะไร
ริน:หือ? ขายโมเดลเนียจังหรอ
โจโรมัตสึ:เธอรู้จักด้วยหรอ
ริน:ค่ะ
โจโรมัตสึ:เธอก็ชอบเหมือนกันหรอ สุดยอดไปเลย~
ริน:เอ่อ ไม่เชิงหรอกค่ะ แค่พอรู้จักบ้างนิดๆหน่อยๆเองค่ะ
โจโรมัตสึ:อ่ะ งั้นหรอ แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าเธอก็รู้จักเนียจังด้วย
ริน:งั้นหรอคะ(ที่จริง ในกรณีของเนียจังนี่เฉยๆนะ ก็โดยส่วนตัวชอบพวกโอโซมัตสึนี่นา)
ริน:เรารีบกลับดีกว่ามั้ยคะ ซื้อของเสร็จแล้วด้วย แถมดูท่าว่าฝนจะตกอีกด้วย
โจโรมัตสึ:อ่ะ นั่นสินะ
[ฝั่งเมย์]
ระหว่างที่รินและโจโรมัตสึกำลังออกไปซื้อของ เมย์ที่อยู่ที่บ้านก็ต้องรับมือพวกแฝดนีทที่เมาเละเทะกันจนบ้านเละไปหมด ทั้งขยะต่างๆนาๆ กระป๋องเบียร์ที่วางเกลื่อนกลาด และพวกแฝดที่พูดกันเสียงดังจนเมย์ไม่รู้สึกง่วง
เมย์:ตอนแรกๆก็ง่วงอ่ะนะ แต่มาเจอแบบนี้ ล่อซะตื่นเลย เมื่อไหร่โจโรมัตสึจะกลับมานะ ได้พาพวกนี้กลับบ้านไป รับมือไม่ไหวแล้วเนี่ย
อิจิมัตสึ:ปล่อยไว้สักพักก็หายแล้วล่ะ ไม่ต้องไปจัดการอะไรมากหรอก
เมย์:อ้าว พี่อิจิมัตสึ ทำไม…
อิจิมัตสึ:ฉันไม่ได้ดื่มน่ะ เพราะฉันไปช่วยเธอทำอาหารเลยไม่ได้ดื่ม เจ้าพวกบ้านี่มันดื่มกันไปเกือบครึ่งจนแทบไม่เหลือเลย ฉันเลยไม่ได้เมาแบบเจ้าพวกบ้านี่ไง
เมย์:อ่าาา(นึกว่าเมาไปแล้วซะอีก)
อิจิมัตสึ:จะว่าไป……เมื่อกี้นี้เธอเรียกโจโรมัตสึโดยไม่ใช้คำว่า"พี่"หรอ
เมย์:เอ่อ……เอ๊~~~ งั้นหรอคะ สงสัยน่าจะเพราะยังไม่ค่อยชินน่ะค่ะ ส่วนใหญ่เวลาเรียกชื่อใครฉันมักจะใช้คำว่าคุณน่ะค่ะ พอต้องมาใช้คำว่าพี่แล้วมันมีเผลอลืมพูดนิดหน่อย แฮะๆ
อิจิมัตสึ:นั่นสินะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
