ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER1 : สวัสดีพี่รหัส
CHAPTER 1
ณ มหาวิทยาลัย โซนยอชิแด ในวันเปิดเทอมภาคแรก
แฮ่กๆ " สายๆๆ สายแล้วโว้ยยยยย "
คิมแทยอน สาวร่างเล็กกะทัดรัด ผิวขาวราวกับน้ำนม กำลังวิ่งมาด้วยความเร็วแสง เท่าที่ขาสั้นๆจะทำได้ ...ก็จะอะไรซะอีกล่ะ เปิดเทอมวันแรกของการใช้ชีวิตเด็กมหาลัยชั้นปีที่หนึ่ง คณะบริหารธุรกิจ ก็เล่นตื่นสายซะแล้วน่ะสิ
"ไอ้ยูล ไอ้ลิงบ้า บอกให้ปลุก ดันมาเรียนก่อนซะนี่ อย่าให้เจอหน้านะแก จะเพ่งกะบาลใ้ห้แหลก " สองขาก็ซอยยิก ส่วนปากก็บ่นไม่หยุด
ทางด้านอีกฝั่งของมหาวิทยาลัย
"สายๆๆ สายอีกแล้วชั้น สายตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสอง โอ๊ยย ฟานี่เอ๊ยย "
ร่างบางที่ตอนนี้เดินเร่งฝีเท้าประหนึ่งจะไปแข่งเดินเร็วทีมชาติ ........นี่ก็อีกคน คุณนายสายเสมอ
ฮวังมิยอง สาวร่างบางเจ้าของฉายา "รอยยิ้มพิฆาต" ดีกรีดาวมหาวิทยาลัยรุ่นล่าสุด ด้วยความที่มีรอยยิ้มสะกดผู้คนบวกด้วยตายิ้มอันมีเสน่ห์ จึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะคว้าตำแหน่งนี้มาได้อย่างง่ายดาย ปีนี้เธอขึ้นปีสอง คณะบริหารธุรกิจ ....นอกจากนี้ เธอยังเป็นลูกสาวนักธุรกิจแถวหน้าของเกาหลี นับว่าคุณสมบัตินี่เพียบพร้อมเลยทีเดียว
ตุ๊บบ!!!!
"โอ๊ยยย "
ทั้ง ร่างเล็กและร่างบางต่างกระเด็นไปคนละทิศละทาง ร่างบางนั้น ถึงกับลงไปนั่งจุก ข้าวของนี่กระจัดกระจายเต็มพื้นที่ ..ส่วนร่างเล็กน่ะเหรอ แทบจะตีลังกาม้วนหลังสามตลบ หมดสภาพเลยทีเดียว
แต่ด้วยสปิริตอันแรงกล้า แม้จะม้วนหลังสามตลบลงไปกองที่พื้นก็เถอะ ร่างเล็กรีบลุกขึ้นมาและรีบเดินไปประคองร่างบางให้ลุกขึ้นทันที
"คุณ เป็นไรมากมั๊ย เจ็บมากมั๊ยคะ ขอโทษนะคะ ที่ชั้นรีบไปหน่อย " ร่างเล็กรีบเข้าไปประคองร่างบาง
เมื่อต่างคนต่างตั้งหลักได้ จึงหันมาเห็นหน้ากันชัดๆ .....คนตัวเล็กที่ตอนนี้ถึงกับตะลึงงัน นะจังงังเลยทีเดียว
.........คนอะไร ไม่เคยพบเคยเจอ นี่มันคนหรือนางฟ้าวะเนี่ย..........................
ร่างบางที่ตอนนี้เห็นหน้าคนตัวเล็ก ก็แอบตะลึงนิดๆ แต่ยังพอตั้งสติได้ ก็พบว่า ร่างเล็กตอนนี้ยืนนิ่งเหมือนมีใครมาสตาฟร่างไว้ยังงั้นแหละ เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
"คุณ คุณคะ คู๊นนนนน เป็นไรป่าวคะ " ร่างบางพูดพร้อมกับเอามือโบกที่หน้าร่างเล็กสองสามที แต่ก็ยังไม่มีสัญญาณตอบรับกลับมาแต่อย่างใด
"คุณ คุณคะ " ลองเรียกอีกรอบ พร้อมกับเอามือเขย่าอีกสองสามที ร่างเล็กถึงได้สติกลับคืนมา
"อะ เอ่อ คะ ว่าไงคะ "
ฟานี่เผลอยิ้มออกมาในท่าทางของคนตัวเล็ก..... คนอะไร น่ารักจริงๆ
"เป็นไรป่าวคะ เห็นนิ่งไป "
"อะ อ๋อ ปะ ป่าวค่ะ ไม่เป็น ไม่เป็นไรค่ะ " ร่างเล็กพูดติดๆขัดๆ ....ใครจะไปบอกล่ะ ว่าที่นิ่งไป เพราะมัวตะลึงในความสวยน่ะแหละ
และแล้ว ร่างเล็กก็นึกขึ้นได้ ว่าต้องรีบไปเรียนนี่ ชิบ...ละ ร่างเล็กจัดแจงก้มลงไปเก็บข้าวของแล้วยื่นให้ร่างบาง แล้วหลังจากนั้น รีบวิ่งหายไปด้วยความเร็วยิ่งกว่าแสง จนร่างบางอดที่จะหัวเราะไม่ได้
"เอ๊ะ ทำไมชั้นต้องใจสั่นด้วยนะ " ร่างบางที่ตอนนี้มัวแต่ยืนยิ้ม แล้วบนพึมพำกับตัวเอง
..............................................///..............................................
ในที่สุด คนตัวเล็กก็วิ่งมาถึงห้องเรียนจนได้ แล้วรีบกวาดสายตาหาเจ้าเพื่อนตัวดีทันที
ควอน ยูริ เผลอหลุดหัวเราะออกมา เพราะตอนนี้ สภาพของแทยอน มันดูเหมือนกับไปผ่านสมรภูมิรบมายังงั้นล่ะ หมดกัน คิมแทยอน ผู้ที่ดูดีตั้งแต่หัวจดเท้า
"ยัง ยังจะมาหัวเราะ ชั้นไม่เอาไม้หน้าสามมาฟาดหน้าแกก็บุญละ นี่แน่ะ !!! " ว่าแล้ว ก็เขกไปที่หัวหนึ่งที หมันไส้มันจริงๆ ยังจะมีหน้ามาหัวเราะอีก
"โอ๊ย อะไรวะเนี่ย มาเขกหัวชั้นทำไม เจ็บนะเว้ย " ยูริร้องเสียงหลง อยู่ดีดีระเบิดลงหัวลูกเบ้อเริ่ม
"ยังจะมีหน้ามาถาม ชั้นบอกให้แกปลุกชั้น ทำไมแกไม่ปลุกวะ ห๊ะ !!! ปล่อยให้ชั้นวิ่งหัวกะเซอะกะเซิงมาเลย " ร่างเล็กที่ตอนนี้อยู่ในอารมณ์พร้อมที่จะปามีดได้ทุกเมื่อ
"ก็ชั้น นอนไม่ค่อยหลับ ชั้นตื่นเต้นนี่หว่า ชั้นเลยตื่นเช้า แล้วชั้นก็ปลุกแกแล้ว แต่แกบอกชั้นเอง ว่าชั้นจะไปไหนก็ไป จะนอน ชั้นก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ปลุกแก แกก็ไล่ชั้นออกมาเอง ชั้นเลยปลุกนาฬิกาวางไว้ข้างแก แล้วแกจะมาปามีดใส่ชั้นทำไมวะเนี่ย "
ร่างเล็กถึงกับชะงักทันที .....เออจิงนี่หว่า เค้าเองที่ไล่มันออกไปเอง แล้วก็เป็นคนกดปิดนาฬิกาปลุกเอง .....แต่เพื่อไม่ให้เป็นการเสียหน้า เนียนแม่ม!!!
"เห้ยยย นี่แกผิดยังจะมโยนใส่ชั้นอีกเหรอ เดี๋ยวบั๊ด!!!" ร่างเล็กแกล้งทำเป็นเนียนจำไม่ได้ ไม่งั้นได้เก็บเศษหน้าไม่ทันแน่
"เออ ๆ ชั้นผิดเอง ชั้นขอโทษละกัน "
ไม่ว่าจะผ่านไปสักกี่ปี ควอนยูริยังคงยอมให้แทยอนเสมอสินะ !!!
ควอน ยูริกับแทยอนนั้น สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เรียกได้ว่า มีแทยอนที่ไหน มียูริที่นั่น แต่ด้วยความที่ทั้งสองคนมีสีผิวที่แตกต่างกัน โดยยูรินั้นมีสีผิวที่ค่อนข้างเข้ม คล้ายๆกับกาแฟที่ใส่นมนิดนึง ส่วนแทยอนน่ะเหรอ เรียกได้ว่า ขาวจนหลอดไฟยังอาย จึงได้รับฉายาว่า "คู่ซี้ทางม้าลาย" ทั้งสองคนร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมา รักกันชนิดที่ว่า ถ้ามีคนนึงตาย อีกคนก็คงจะอยู่ไม่ได้เช่นกัน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตกเย็น ทุกคนและทุกชั้นปี ต่างลงมารวมกันที่ลานหน้าคณะ เพื่อเข้าร่วมกิจกรรมรับน้อง ตามธรรมเนียมของมหาวิทยาลัยที่ทำเป็นประจำทุกปี
คิมแจจุง รุ่นพี่ปีสี่ และเป็นหัวหน้าของกิจกรรมรับน้องในครั้งนี้
"อันยองครับน้องๆ พี่ชื่อ คิมแจจุง ซึ่งเป็นหัวหน้าในการทำกิจกรรมครั้งนี้ พี่จะดูแลภาพรวมของพวกเราทั้งหมด แต่โดยหลักๆ รุ่นพี่ปีสองจะรับหน้าที่ในการดูแลปีหนึ่ง ....เอาล่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา พี่จะเข้าเรื่องเลยละกัน ....เราจะต้องเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้นะครับ พี่หวังว่าน้องๆจะให้ความร่วมมือ .....วันนี้ไม่มีไรมาก พี่จะให้ทุกคนทะยอยแนะนำตัวกันก่อน โดยไล่ไปทีละคนจากฝั่งนี้ จนคนสุดท้าย เอาล่ะ คนแรกเริ่มได้ "
เมื่อรุ่นพี่แจจุงประกาศจบ ทุกคนก็ทะยอยลุกขึ้นแนะนำตัวไปทีละคน
คิม แทยอนเอง ก็ไม่ได้ทันสังเกตุว่า คนที่เค้าเดินชนเมื่อเช้า ก็มาอยู่ในกลุ่มกิจกรรมรับน้องครั้งนี้ด้วย ในฐานะรุ่นพี่ปีสอง ส่วนทิฟฟานี่เองก็เช่นกัน ที่ไม่ได้สังเกตุ เนื่องด้วยจำนวนคนที่เยอะ มองแทยไม่รู้ว่าใครเป็นใคร
ทุกคนทะยอยแนะนำตัวไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงคิว คิม แทยอน
"อะ เอ่อ อันยองค่ะ ชั้นชื่อ คิมแทยอน มาจากเมืองชอนจูค่ะ "
ในระหว่างที่ร่างเล็กแนะนำตัว ร่างบางเองก็ไม่ทันสังเกตุอยู่ดี เพราะโทรศัพท์เข้าพอดี ในช่วงที่แทยอนแนะนำตัว จึงไม่ได้หันมามอง ส่วนแทยอนเอง ก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง เพราะมัวแต่เล่นกับไอ้ลิงเพื่อนซี้อยู่
"เอาล่ะครับ หลังจากที่แนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว พี่จะให้ทุกคนจับสลากเพื่อจับคู่หาพี่หัสน้องรหัสกันนะครับ โดยผู้หญิงคู่กับพี่ผู้หญิง ผู้ชายคู่กับพี่ผู้ชาย พี่จะให้จับกันคนละกระป๋อง น้องผู้หญิง จับเสร็จ เอามาให้พี่อ่าน ส่วนผู้ชาย ยื่นให้พี่ ยุนโฮ นะครับ ใครจับได้ใคร ให้น้องเดินไปยืนคู่กับพี่คนนั้นไว้ เข้าใจนะครับ " แจจุงประกาศให้ทุกคนทราบอีกครั้ง
ทุกคนจึงทะยอยกันมาต่อแถวใครแถวมัน เพื่อจับสลากหาพี่รหัส
ในที่สุดก็มาถึงคิวยูริที่จับก่อนแทยอน ยูริล้วงอย่างไม่รีรอ แล้วยื่นให้พี่แจจุงอ่าน
" จอง ซูยอน " แจจุงอ่านให้ยูริฟัง
" เอ่อ คนไหนอะคะ " ยูริที่ตอนนี้ ยืน งง ใครวะ จองซุยอน
"นู่นครับ คนนั้นเลยครับ สวยๆ นมบึ้มๆ ยืนอยู่ตรงนั้นน่ะครับ "แจจุงชี้ให้รุ่นน้องดู
ยูริจึงหันไปตามที่แจจุงชี้ .......แต่รุ่นพี่นี่สิ เล่นยืนหลับพิงต้นไม้ไม่สนใจโลกเลยแม่คุณเอ๊ยยย ....ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนกัน
และแล้ว ก็ถึงคิวคิมแทยอน จับเพื่อหาพี่รหัส ร่างเล็กค่อยๆล้วงแล้วจับออกมา แล้วจึงยื่นให้แจจุง
แจจุงเปิดออกมา แล้วก็อมยิ้มนิดๆ .....รุ่นน้องคนนี้ มันมือดีจิงๆ จับได้คนสำคัญซะด้วย ว่าแล้ว แจจุงก็ประกาศเสียงดัง จนแทยอนเองยังสะดุ้ง ว่าทำไมต้องเสียงดังขนาดนั้น
"............................................ฮวัง มิยอง ................................"
-------------------------------------------------------------------------------//------------------------------------------------------------
หวัดดีจ้า จบไปแล้วตอนแรก และเป็นเรื่องแรกที่เขียนด้วย ภาษาอาจจะไม่สวยเท่าที่ควร ชอบไม่ชอบยังไง ก็คอมเมนท์บอกกันเน้อ
เรื่องนี้จะแบ่งเป็นสองพาท พาทรัก และพาทดราม่า
ยังไงก็ฝากด้วยน้าส์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น