[ฟิค snsd] MY SISTER DIARY บันทึกของน้องสาว

ลำดับตอนที่ #3 : ไดอารี่หน้าที่ 2

วันรุ่งขึ้น ซึ่งเป็นวันที่สองของการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยของ ฮายอน

ป้าป!! "เอ๊อะ เจ็บบบบ " ฮายอนนำมือไปลูบที่หัวไหล่ด้านขวา ที่ถูกเจ้าเพื่อนตัวสูงวิ่งมาทักทายรุนแรงไปหน่อย

" หวัดดี ฮายอน มาซะเช้าเชียว " ยุนอาทักทายพร้อมรอยยิ้มกว้าง 

" อื้มม ตื่นเช้าจนชินน่ะ "

" เหลือเวลาอีกตั้งเยอะ กว่าจะเข้าคลาส ไปหาไรกินกันเถอะไป " ไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายตอบ คนตัวสูงก็กอดคอเพื่อนตัวเล็กและเดินไปหาไรกินทันที ..กองทัพต้องเดินด้วยท้องนี่หน่า

ยุนอาพาฮายอนเดินเข้ามาที่ร้านกาแฟเล็กๆที่อยู่ภายในมหาวิทยาลัย 

" ฮายอน เอาไร สั่งเลย ยุนเลี้ยงเอง " 

" เอ่อออ เอาา ขอช้อคโกแล็ตร้อนละกัน เราไม่กินกาแฟ " 

เมื่อจัดการสั่งเสร็จสรรพ ยุนอาจึงเดินกลับมาที่โต๊ะ พร้อมยิ้มทักทายคนรอบข้างที่มองมายังโต๊ะเค้าตลอด ทำให้คนที่มองแทบจะเก็บอาการไม่อยู่

กร๊อง แกร๊งง!!! (เสียงกระดิ่งเหรอฟะเนี่ย อุบาทจริง55)

เสียงกระดิ่งที่ประตูดังขึ้น เผยให้เห็นลูกค้าคนใหม่ที่เข้ามายังภายในร้าน ...ยุนอาที่นั่งหันหน้าเข้ากับประตูพอดิบพอดี ก็อดที่จะเหลือบสายตาไปมองไม่ได้ ..แต่แล้วเค้าก็เหมือนต้องมนต์สะกด เมื่อคนที่เดินเข้ามา คือหญิงสาวที่มีใบหน้าสมส่วน ปากนิด จมูกหน่อย เธอดูน่ารักในสายตายุนอามากจริงๆ

" อ้าว น้องสิก้า วันนี้รับอะไรดีคะ เหมือนเดิมมั๊ย " เสียงเจ้าของร้านทักทายหญิงสาว

" ค่ะ เหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณนะคะ " หญิงสาวก้มโค้งขอบคุณเจ้าของร้าน ทำให้ยุนอายิ้มเคลิ้มกับความน่ารักมากขึ้นไปใหญ่ 

" สวย น่ารัก มีมารยาท เนี่ยล่ะ เสป็คยุน " ยุนอาที่จ้องมองไม่วางตา จู่ๆก็บ่นพึมพำขึ้นมา จนฮายอนยังนึกแปลกใจในอาการของเพื่อน 

" ยุนอา...เป็นไรหรือป่าว..ยุนอา" ฮายอนสะกิดเรียกเพื่อนที่จู่ๆก็นั่งเคลิ้มแถมบ่นพึมพำอะไรออกมาคนเดียว

" อ่อ ปะป่าว กินเถอะๆ " ยุนอารีบหลุดจากภวังค์แล้วยิ้มให้เพื่อน ฮายอนจึงขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็หันไปมองตามสายตาที่ยุนอามองไป 

-----------------------------------

"นี่ ยัยซัน วันนี้ชั้นแอบไปส่องเด็กคณะศิลปกรรมมา แอร๊ยยย มีแต่หน้าตาน่ารัก จิ้มลิ้ม จุ๋มจิ๋ม โอยยย ถูกใจๆๆ " ฟานี่ที่เดินมาหาเพื่อนสาวที่โต๊ะ มาถึงก็ทำท่าทางดีดดิ้นจนน่าหมันไส้

" โอ๊ยยยย แล้วแสกนได้ยังล่ะ ว่าคนไหนกินได้หรือไม่ได้ " เพื่อนสาวตัวเล็กยิ้มพร้อมส่ายหัวให้กับเพื่อนสาวที่ยังทำท่าสะดีดสะดิ้งไม่เลิก

" ยังอะ เรด้าของชั้นยังไม่ตรวจพบคนที่สปีชีย์เดียวกับชั้นเลยว่ะ...แต่เชิด คนอย่างทิฟฟานี่ ฮวังซะอย่าง ถ้าอยากกิน ต้องได้กิน 

" จ้า จ่ะ แม่คุณณ ฉันจะคอยดู " 

" แก ไปร้านกาแฟกัน " 

ว่าแล้วทั้งสองก็พากันไปยันร้านกาแฟในมหาวิทยาลัย 

กร๊องแกร๊งง( เกลียดเสียงกระดิ่งจริง555)

สายตาทุกคู่หันไปมองยังคนมาเยือนใหม่ เพราะนั่นคือ ทิฟฟานี่ คนที่แทบจะชื่อได้ว่าสวยที่สุดในมหาลัย เดินไปทางไหน คนต้องมอง

" อ้าว น้องฟานี่ ....แหม่ วันนี้ร้านพี่ท่าทางจะคึกคักน่าดูแฮะ น้องฟานี่มาร้านพี่เนี่ย ..นู่น น้องสิก้านั่งอยู่นู่นน่ะ" 

" อ้าว ยัยสิก้ามาเหรอ ...งั้นขอคาปูชิโน่ร้อนแก้วนึงนะคะ " 

เมื่อทั้งสองสั่งเสร็จสรรพ ฟานี่ก็เดินไปยังโต๊ะที่น้องสาวนั่งอยู่ โดยสิก้านั่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือไม่ได้เงยมามอง ...ก็แหงล่ะ ดีกรีนักศึกษากฎหมายซะอย่าง หนังสือคือเพื่อนรัก

" ยัยสิก้า ออกมาตั้งแต่เมื่อไร ทำไมไม่รอพี่ก่อน" 

แน่นอน เจสสิก้าและทิฟฟานี่ เป็นพี่น้องที่คลานตามกันมา แต่ช่างต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนน้องนี่วันๆเอาแต่เรียน ไม่สนใจใคร วันๆก้มหน้าก้มตาอ่านแต่หนังสือ เพราะเธอกำลังศึกษาอยู่คณะนิติศาสตร์ชั้นปีที่สอง แต่ความสวยนี่ ไม่เป็นรองกันเลยทีเดียว

" อ้าว ..พี่ฟานี่มาแล้วเหรอ โทษที พอดีหนูรีบมาอ่านหนังสือก่อนที่จะเข้าเรียนน่ะค่ะ พี่ฟานี่พี่ซันนี่นั่งก่อนสิคะ" 

ที่จริงไม่ต้องเชิญ ฟานี่ก็นั่งอยู่แล้วล่ะ ..เมื่อนั่งปุ๊ป สายตาก็สำรวจไปรอบๆร้านทันที 

" ฟานี่ นี่แกกำลังหาเหยื่ออีกแล้วใช่มั๊ยเนี่ย" ซันนี่ทักขึ้น

" โอยย ก็นิดนึงน่ะ " 

สิก้าที่เห็นท่าทางของพี่สาว เธอก็ได้แต่มอง และก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ เพราะเธอรู้นิสัยพี่สาวดี ไอ้การโปรยเสน่ห์เพื่อฮุบเหยื่อเนี่ย เป็นงานอดิเรกของพี่สาวคนสวย

ฟานี่มองไปรอบๆ พลางก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม โดยเป้าหมายของเธอจะเป็นผู้หญิงเท่านั้น

แต่แล้ว สายตาก็ไปสะดุดกับโต๊ะๆนึงเข้า

" ยัยซันๆ ดูนู่นสิ " ฟานี่ชี้ไปยังโต๊ะที่ฮายอนและยุนอานั่งอยู่ จนสิก้าต้องละสายตาจากหนังสือแล้วมองตาม รวมทั้งซันนี่ด้วย

" ตัวเล็ก ปากชมพู ท่าทางเจี๋ยมเจี้ยม ใส่แว่น นี่ล่ะ เหยื่อของชั้น แต่งตัวแบบนี้ ปีหนึ่งชัวร์  ชัวร์ป้าปๆ และสปีชีย์เดียวกับชั้นชัวร์ อินี่เอาหัวเป็นประกัน" 

" แก ดูน้องเค้าอินโนเซ้นส์มากเลยนะ ปล่อยน้องไปเถอะ " ซันนี่มองไปยังฮายอน พลางก็นึกสงสาร เพราะรู้อนาคตดีว่าเพื่อนสาวเธอไม่เคยจริงจังกับใครสักคน

"  อินโนเซ้นส์เนี่ยล่ะ ยิ่งชอบ คอยดูนะแก ..ใสใสวัยรุ่นชอบ " 

สิก้าและซันนี่หันมองหน้ากันทันที ซันนี่มองเพื่อนตัวเองพร้อมส่ายหัวให้กับนิสัยของเพื่อน ที่ชอบไปทำคนอื่นเสียอนาคต 

ยุนอาที่มองเจสสิก้าอยู่เป็นระยะ เมื่อเห็นสิก้ามองมายังโต๊ะตัวเอง ก็นึกดีใจ เพราะคิดว่า เค้ามองตัวเอง แต่หารู้ไม่ ว่าเค้ามองเพราะฟานี่จะตะครุบเพื่อนตัวเองต่างหาก

"ชั้นต้องสืบละ ว่าอยู่คณะไหน อะไร ยังไง "

ฟานี่พูดขึ้นมา ทำให้ซันนี่กับสิก้าถึงกับถอนหายใจพร้อมกันเลยทีเดียว

"ไป ฮายอน ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว" 

ยุนอาที่มองนาฬิกา ก็ลุกขึ้นแล้วจูงฮายอนไป โดยสายตาก็ไม่ลืมที่จะเหลือบมองหญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออีกครั้ง 

เมื่อฮายอนลุก มีเหรอ ฟานี่จะอยู่เฉยๆ เธอรีบลุกและตามออกไปทันที จนซันนี่ยังตั้งตัวไม่ทันในความปุปปัปของเพื่อนสาว

ยุนอาและฮายอนเดินดิ่งไปที่ตึกเรียน โดยไม่รู้ตัวเลยว่า มีคนกำลังสะกดรอยตามอยู่ และเมื่อมาถึงตึกคณะ ฟานี่ถึงกับยิ้มด้วยความพอใจเลยทีเดียว

" ตึกศิลปกรรม ..เด็กศิลปกรรมงั้นเหรอ โอ๊ยย ตรงเป้าหมายไปหมด ..." 

เมื่อรู้ข้อมูลเพิ่มขึ้น สิ่งที่ต้องทำต่อไปคือ ล่อเหยื่อออ 

----------------------------------------

ทางด้านยุนอา และฮายอน เมื่อหมดคลาสแรก และวันนี้เป็นคลาสเดียวที่มีเรียน ฮายอนเก็บกระเป๋าแล้วจะเดินออกจากห้อง แต่ยุนอาก็เรียกไว้

" ฮายอน จะรีบไปไหนเนี่ย ??"

" ชั้นว่าจะลองไปหางานพาทไทม์ทำดูน่ะ นี่ก็ว่างแล้วด้วย ชั้นว่าจะไปสมัครงาน" 

เมื่อฟังจบ ยุนอาก็นึกขึ้นได้ ว่าร้านกาแฟเมื่อเช้า เขียนประกาศหารับสมัครพนักงานพาทไทม์พอดี เค้าจึงยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วจูงมือฮายอนไปที่ร้านนั้นโดยฮายอนยังไม่ทันตั้งตัว

กร๊องแกร๊ง!! 

"เชิญค่ะ"

เจ้าของร้านเงยหน้ามามองตามเสียงกระดิ่งนั้น 

"อ้าว น้องสองคนเมื่อเช้านี่ ...เอาไรดีล่ะ เอาเหมือนเมื่อเช้ามั๊ย" เจ้าของร้านพูดจาทักทายอย่างเป็นกันเอง

" เออ พี่คะ หนูเห็นป้ายรับสมัครงานพามไทม์ติดอยู่ ...คือ ไม่อ้อมค้อมละกัน หนูกับเพื่อนสนใจจะมาสมัครน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าพี่ยังรับอยู่มั๊ย??"

ฮายอนหันไปมองยุนอาทันที เพราะได้ยินคำว่า สองคน แสดงว่ายุนอาจะมาทำเป็นเพื่อนงั้นเหรอ

"อ่อ ใช่ๆ ยังรับอยู่ พอดีช่วงนี้ลูกค้าเยอะ แล้วพี่ทำคนเดียวไม่ไหว เลยคิดว่า น่าจะมีนักศึกษาสนใจทำพาทไทม์น่ะ มาช่วยๆกันเนอะ ว่าแต่เราสองคนสะดวกจะทำเลยมั๊ย พี่จะได้สอนให้เลย " 

ยุนอาและฮายอนหันมองหน้ากันทันที พร้อมก้มขอบคุณพร้อมกัน ที่เจ้าของร้านใจดีรับเค้าไว้

"งั้นตามพี่มา พี่จะสอนให้ ว่าต้องทำยังไงบ้าง" 

หลังจากตกลงกันเสร็จสรรพ เจ้าของร้านกาแฟก็สอนงานทั้งสองคน โดยยุนอาค่อนข้างที่จะคล่องแคล่วกว่า ในขณะที่ฮายอนค่อนข้างจะกล้าๆกลัวในการหยิบจับ จนยุนอาต้องบีบไหล่เพื่อนเพื่อให้กำลังใจและสร้างความมั่นใจให้แก่เพื่อนมากกว่านี้ 

"ฮายอน ไหวมั๊ย" ยุนอาหันไปถาม

" วะ ไหว ไหวสิ ไหว" 

เมื่อสอนงานเสร็จและลองทำดู ฮายอนก็ค่อนข้างที่จะสนุกกับงานมากขึ้น โดยมียุนอาคอยช่วยเหลือ ..พี่เจ้าของร้านตกลงค่าใช้จ่ายคนละ 20000 วอน ต่อวัน(ประมาณ 600 บาท) ซึ่งถือว่าเยอะพอสมควรในระดับพาทไทม์ 

" งั้นพรุ่งนี้เช้า มีเรียนมั๊ย " 

" ไม่ค่ะ ไม่มี" ยุนอารีบตอบทันที

" ดี ตอนเช้าคนค่อนข้างเยอะ งั้นมาช่วยพี่ละกันนะ พรุ่งนี้เจอกันจ่ะ" เจ้าของร้านยิ้มให้อย่างอ่อนโยน และกำลังจะเดินเข้าครัวไป แต่ยุนอาก็เรียกไว้อีกที

" เอ่อ พี่คะ หนูถามไรหน่อย" 

" ว่าไงจ๊ะ" 

" คือ ผู้หญิงคนเมื่อเช้า ที่สวยๆ เค้ามากินที่นี่ทุกวันเลยเหรอคะ" ยุนอาถามด้วยท่าทางที่เขิลนิดๆ

" คนไหนอะจ๊ะ ที่นี่ก็สวยๆเยอะแยะนะ แต่ถ้าจะสวยสะพรึงของมหาลัยนี้ มีสองคนพี่น้องเท่านั้นแหละ ..น้องสิก้ากับน้องฟานี่ ...." 

"สิก้ากับฟานี่เหรอคะ ...เอ่ออ คือ คนที่นั่งตรงนู้นแล้วเอาแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออะค่ะ" 

ยุนอาชี้ไปยังโต๊ะที่สิก้านั่งเมื่อเช้า เมื่อเจ้าของร้านนึกออก เธอก็ร้อง อ๋อ ทันที

" อ๋อออ ถ้าคนนั้นน่ะ น้องสิก้า สวย เรียบร้อย น่ารัก อนาคตนักกฎหมาย เรียนนิติ ปีสอง ส่วนคนพี่ชื่อทิฟฟานี่ อันนี้สวยสะพรึงเหมือนกัน แต่นิสัยผิดกับคนน้องลิบลับ สองคนนี้น่ะ หนุ่มจีบตรึม แต่แปลกนะ พี่น้องสองคนนี้ เหมือนจะไม่สนผู้ชายที่มาจีบส๊ากกกคน คนน้องนี่ยังพอเข้าใจนะ ว่าเรียบร้อย แต่คนพี่ โปรยเสน่ห์ไปทั่ว แต่ยักกะไม่คบผู้ชายส๊ากกคน เห็นคนเมาท์กันว่า น่าจะเป็นเลสเบี้ยนเนี่ยล่ะ" 

ยุนอาฟังข้อมูลจากพี่เจ้าของร้าน พลางยิ้มอย่างเคลิ้มอีกครั้ง.....ฮายอนเองก็ยืนฟังอยู่เช่นกัน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก 

" นี่ถามทำไมเหรอ " เจ้าของร้านถามยุนอา

" อ่อ ปะ ป่าวค่ะ เห็นพี่เค้าน่ารักดี เลยอยากรู้เฉยๆ ยังไง ขอบคุณมากนะคะ พรุ่งนี้เจอกันคร่าา" 

เมื่อร่ำลาเสร็จ ยุนอาก็จูงมือฮายอนออกจากร้านไป และแยกย้ายกันกลับบ้าน 

เช้าวันต่อมา ฮายอนรีบมาที่ร้านแต่เช้า เพราะตื่นเต้นที่จะได้ลองทำงานด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก และนี่เป็นการใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เป็นการทำงานท่ามกลางผู้คนเยอะๆ เป็นการเผชิญสิ่งที่กลัวมาตลอดอย่างจริงจัง

สักครู่ ยุนอาก็ตามมา  และการทำงานวันนี้ก็เริ่มขึ้น 

เช่นเคย ยุนอาค่อนข้างคล่องแคล่ว ยิ้มแย้มแจ่มใส จนคนที่เข้ามาอุดหนุนต่างก็มองตาเป็นมัน โดยเฉพาะสาวๆ ด้วยความร่าเริงของและเป็นกันเองของเค้า

แต่ฮายอน กับเกิดอาการกล้าๆกลัวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อต้องเผชิญกับผู้คนเยอะๆ 

กร๊องแกร๊ง!! 

เมื่อเสียงกระดิ่งดังขึ้น ทุกสายตาก็หันไปมองเป็นที่เดียวกัน เพราะวันนี้สองพี่น้องสวยสะพรึงโลก ปรากฏตัวพร้อมกัน

ยุนอาเหมือนต้องมนต์สะกดไปเลยทันที เค้าอึ้งจนไม่รับรู้สิ่งรอบข้างอีกต่อไป เมื่อสิก้าเดินเข้ามา 

"ยุนอา รับออดเดอร์ก่อน พี่ยังไม่ว่าง " เสียงเจ้าของร้านตะโกนออกมาจากห้องด้านหลัง 

" อะ เอ่อ ระรับอะไรดีคะ" ยุนอาพูดติดๆขัดๆขึ้นมา

" อเมริกาโน่ร้อนค่ะ" หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่น่ารัก จนยุนอาแทบระทวยอีกรอบ 

"พี่ฟานี่ เอาอะไร" สิก้าหันไปถามพี่สาว ในขณะที่นางเดินไปนั่งกดโทรศัพท์ซะยังงั้น 

ฮายอนเองก็ล้างแก้วอยู่ด้านหลัง เพราะลูกค้าเยอะมากจริงๆ จนแก้วล้างไม่ทัน จึงต้องสลับเสริฟ์และล้างคู่กันไป

" เอาโกโก้เย็นมาละกัน" ฟานี่พูดโดยไม่เงยหน้ามามอง และปล่อยให้น้องสาวจัดการให้

"งั้นเอา อเมริกาโน่ร้อนกับโกโก้เย็นค่ะ" สิก้าหันมาสั่งออเดอร์กับยุนอา

"ค่ะ รอสักครู่นะคะ " ยุนอายิ้มกว้างกลับให้ทันที

เมื่อฮายอนล้างแก้วเสร็จ จึงหันมาช่วยยุนอาเสริฟ์ต่อ โดยยุนอาเป็นคนทำออเดอร์เพราะหัวเค้าจำได้ค่อนข้างไวกว่าในขณะที่ฮายอนเป็นคนเสริฟ์

แต่ด้วยความที่คนเยอะจัด ฮายอนจึงลนลาน และในที่สุดก็เผลอทำกาแฟหกใส่ลูกค้า

" เห้ย!!! อะไรเนี่ย" เสียงลูกค้าที่เป็นนักศึกษาคนนึงโวยวายขึ้น ทำให้ยุนอาต้องรีบวิ่งไปดู และเจ้าของร้านวิ่งออกมาดูเช่นกัน 

คนทั้งร้านมองมายังที่เกิดเหตุ รวมทั้งสิก้าและฟานี่ที่วางโทรศัพท์ลงและมองดูเหตุการณ์เช่นกัน แต่ด้วยความที่คนบังเยอะ จึงทำให้ยังไม่มองเห็นฮายอนชัดนัก เธอจึงมองอย่างไม่ใส่ใจเท่าไรนัก

" ขะ ขอโทษค่ะ ชั้นจะเช็ดให้นะคะ" ฮายอนรีบก้มหัวขอโทษยกใหญ่

" เสริฟ์กาแฟแค่นี้ยังทำไม่ได้ กระจอก!! ยังงี้จะทำมาหากินอะไรได้วะ" 

เมื่อได้ยินคำว่า กระจอก ฮายอนอึ้งและร้องไห้ออกมาทันที ความทรงจำในวัยเด็กเหมือนกลับมาทำร้ายเค้าอีกครั้ง 

" คุณคะ มันไม่มากไปหน่อยเหรอ เพื่อนชั้นไม่ได้ตั้งใจ " ยุนอารีบปกป้องฮายอนทันที แต่เจ้าของร้านรีบเข้ามาห้ามไว้เสียก่อน

" ขอโทษนะคะ พอดีเด็กมาใหม่ ยังไม่คล่อง " เจ้าของร้านรีบเข้ามาช่วยอีกแรง

" คนอื่นไม่ต้องสาระแน มันทำ มันต้องรับผิดชอบ แกรู้มั๊ย เสื้อผ้าตัวนี้ของชั้น แกทำงานทั้งเดือนยังไม่มีปัญญาจะซื้อเลยมั้ง แล้วแกรู้มั๊ย รองเท้าคู่นี้ของชั้นราคาเท่าไร .....ถ้าจะขอโทษ แกต้องขอโทษโดยการก้มลงเช็ดรองเท้าให้ชั้น"

ทั้งคนที่มองอยู่ ทั้งเจ้าของร้าน ทั้งยุนอา ต่างก็ตกใจ แค่ทำกาแฟหก ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ

" เห้ยคุณ มันจะมากไปแล้วมั้ง " ยุนอารีบสวนกลับแทนเพื่อนทันที

"ถ้าไม่ทำ ชั้นจะประกาศให้ทั่วเลย ว่าร้านนี้มันห่วย "

ฮายอนยอมนั่งคุกเข่าลงท่ามกลางความตกใจของเจ้าของร้านและยุนอา ที่เห็นฮายอนยอมทำ ..ยุนอารีบจับให้ฮายอนลุกขึ้นมา แต่ฮายอนกลับฝืนตัวและกำลังจะก้มลงเช็ด 

แต่เมื่อฮายอนคุกเข่าลง ฟานี่ที่นั่งมองอยู่ กับเห็นชัดพอดี ว่าเป็นใครที่กำลังจะก้มลงเช็ดรองเท้า เธอจึงรีบลุกไปยังที่เกิดเหตุและกระชากฮายอนให้ลุกขึ้น ท่ามกลางความตกใจของผู้คนอีกรอบที่เห็นฟานี่เดินเข้ามา 

ฟานี่กระชากฮายอนให้ลุกขึ้น จนฮายอนเซเกือบล้ม แต่ดีที่ยุนอารับไว้ทัน ...เธอเดินไปหาคู่กรณีพร้อมด้วยมองหัวจดเท้า จนคู่กรณีเกิดอาการหวั่นเล็กน้อย

เธอแกล้งจับเสื้อของชายคนนั้น และทำเป็นสำรวจไปเรื่อย และมองที่รองเท้าคู่ที่ชายคนนั่นพูดถึงและฮายอนกำลังจะก้มลงเช็ด พร้อมด้วยท่าเบะปาก 

"เสื้อนี่ก็ของปลอมใช่มั๊ย ....ส่วนรองเท้าก็ของปลอม หัวเข็มขัดเนี่ย หลุยวิคตอง หรือ หลุยติ๊งต๊อง ยังจะมีหน้ากล้ามาดูถูกคนอื่นเค้าอีกเหรอ ห๊ะ!!! " 

เจอการแสกนจากสายตาอันเฉียบคมของทิฟฟานี่ ซึ่งขึ้นชื่อเป็นเจ้าแม่แบรนด์เนมเข้าไป ชายคู่กรณีถึงกับหน้าซีดขึ้นมาทันที 

สิก้านีบลุกตามมาห้ามพี่สาว เพราะไม่อยากให้มีเรื่อง แต่มีเหรอ คนอย่างทิฟฟานี่จะฟัง

....เด็กชั้น ใครห้ามแตะ......

" อะนี่!!! เอาเศษเงินนี่ไป แล้วไปซื้อของแท้มาใส่ซะ จะได้ไม่หน้าด้านใส่ของปลอมและมาดูถูกคนอื่นแบบนี้อีก กะอีแค่กาแฟหกใส่เสื้อและรองเท้าปลอมๆ มันจะตายหรือไง ห๊ะ!!" 

จบประโยคอันเจ็บปวดไม่พอ หญิงสาวยังหยิบเงินสดปึกใหญ่ฟาดไปที่หัวหนึ่งที ท่ามกลางความอับอายของผู้คน ชายคู่กรณีจึงรีบออกจากร้านไปด้วยความเสียหน้า

เมื่อเหตุการณ์กลับเป็นปกติ ทั้งฮายอน ยุนอา และเจ้าของร้านรีบขอบคุณหญิงสาวเป็นการยกใหญ่

" น้องฟานี่ พี่ขอบคุณมากนะ ที่ช่วยเด็กพี่ไว้ ถ้าไม่ได้น้องพี่ตายแน่" เจ้าของร้านพูดขึ้น

" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันเป็นหน้าที่ของสตรีหมายเลขหนึ่งอย่างฟานี่อยู่แล้ว หุหุ "

" ขอบคุณนะคะ คุณ ฟานี่ ขอบคุณที่ช่วยชั้น แล้วชั้นจะตอบแทนคุณเองนะคะ คุณต้องการอะไร บอกชั้นมาได้เลย" ฮายอนก้มโค้งเพื่อขอบคุณ 

" เธอแค่ไปทานข้าวกับชั้นก็พอ พรุ่งนี้เย็น ชั้นจะมารับที่นี่ เธอมารอชั้นที่นี่ โอเคมั๊ย  " หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มตาปิด จนฮายอนเองเกิดอาการหน้าแดงขึ้นมาได้นิดๆ

" เอ่อออ ค่ะ " 

---------------------------------------

ฮายอนกลับมาบ้าน พลางคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นภายในวันสองวันที่ผ่านมา แล้วก็หยิบไดอารี่และปากกา เพื่อบันทึกข้อความลงไป

การใช้ชีวิตท่ามกลางผู้คนเยอะๆ มันอาจจะยากสำหรับตัวฉัน แต่มันก็ทำให้รู้ว่า โลกนี้ยังมีคนที่ดีและพร้อมจะช่วยเหลืออยู่เสมอ โลกอาจจะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเสมอไป อย่างเช่นวันนี้ ที่มีนางฟ้าใจดีมาปรากฏตัวในยามที่โลกกำลังโหดร้ายสำหรับชั้นอีกครั้ง 

ขอบคุณนะ คุณ ทิฟฟานี่ นางฟ้าแสนสวย 

---------------------------------------------------------------------

ฟานี่นางจะแซ่บไปไหน 55555

ยังไง ชอบไม่ชอบ ก็ฝา่กติชม กันเนอะ 

ขอบคุณที่ตามอ่านจ้า