[ฟิค snsd] MY SISTER DIARY บันทึกของน้องสาว

ลำดับตอนที่ #2 : ไดอารี่หน้าที่ 1

" ฮายอน รอพี่ก่อนนะ แล้วพี่จะรีบกลับมา " 

เกือบหกเดือนแล้วเห็นจะได้สินะ ที่คนเป็นพี่บินไปศึกษาต่อที่อเมริกาตามทุนที่ได้รับ

จะเหลือก็แต่ ฮายอน หรือ คิมฮายอน แฝดคนน้อง ที่รออนุมัติทุน เพื่อเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยโซล และวันนี้ ทุนก็ได้อนุมัติให้เค้าเข้าไปศึกษาต่อแล้ว

ตึ้ง ตึ่ง!! 

เสียงเตือนจากหน้าจอคอม ที่เตือนขึ้นมา ทำให้ฮายอนรีบเปิดดูทันที ก็นั่นจะใครซะอีกละ ...

พี่แท!!! 

แทยอน หรือ คิมแทยอน แฝดผู้เป็นที่ได้ทุนไปศึกษาต่อในอเมริกา โดยแทยอนก็เลือกที่จะเรียนหมอ ทั้งที่ไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไรหรอก แต่เรียนเพราะเหตุผลที่ว่า จะได้รักษาฮายอนได้ในอนาคต

ก็ใช่สิ แทยอนน่ะ ทั้งเก่งด้านการเรียน เก่งด้านกีฬา เก่งไปทุกอย่าง ผิดกับคนน้อง ที่ป่วยออดๆแอดๆ จนคนเป็นพี่ต้องเดือดร้อนคอยปลอมตัวเพื่อไปเช็คชื่อให้เสมอ

บุคคลิก สองคนนี้แทบไม่ต้องพูด ต่างกันมากกกกถึงมากที่สุด ฮายอนอ่อนแอตั้งแต่เด็กจนโต ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ไม่สู้ใคร โลกส่วนตัวสูง ผิดกับแทยอน รายนี้น่ะเหรอ ถึงไหนถึงกัน 

แทยอนจากน้องไปเรียนต่อได้ประมาณเกือบหกเดือน แต่เค้าก็จะพยายามเฟสไทม์มาหาน้องเสมอ

"เป็นไงฮายอน !! "

"พี่แท .... ฮายอนมีไรจะบอก ..ฮายอนได้ทุนแล้วนะ !!"

" จริงเหรอฮายอน!! ดีใจจัง ..แล้วฮายอนเรียนคณะอะไร??"

" ฮายอนเลือกเรียนศิลปกรรมนะพี่แท ฮายอนอยากวาดรูป ฮายอนไม่อยากเรียนอะไรที่เป็นวิชาการ "

" ดีแล้ว เลือกเรียนด้านที่ถนัดเถอะนะ แล้วแต่ฮายอนชอบเลย พี่สนับสนุน แล้วถ้าขาดเหลืออะไร บอกพี่นะ "

"ไม่ต้องหรอกพี่แท .....แล้วพี่แทเป็นไงมั่ง เรียนหมอคงหนักมากเลยใช่มั๊ย .... พี่แทไม่ต้องเรียนหนักขนาดนี้ก็ได้นะ ทำไมไม่เรียนคณะอื่นล่ะ"

" พี่บอกแล้วไงฮายอน พี่ทำได้ทุกอย่างเพื่อฮายอนเสมอ ก็ฮายอนเป็นน้องของพี่นิ พี่เหลือแค่ฮายอนคนเดียวแล้วนะ พี่อยากจะรักษาฮายอนเอง .."

"พี่แท ทุนเค้าให้แค่สี่ปีไม่ใช่เหรอ แต่หมอต้องเรียนหกปี แล้วพี่แทเอาเงินที่ไหนล่ะ "

" ไม่ต้องห่วง .... นี่ใครๆ ถ้าพี่เรียนได้เกรดสูงสุดของทุกเทอม เค้าจะต่อทุนให้พี่ นี่ระดับไหนแล้วฮายอน โด่ !!!"

สองพี่น้องคุยผ่านกันทางหน้าจอคอมแบบนี้เสมอ ถึงแม้ตัวจะไกลกัน แต่ใจเค้าสองคนไม่เคยห่างกันเลย ... ก็เพราะเค้าเหลือกันแค่สองคนเท่านั้น ถ้าขาดใครคนหนึ่งไป เหมือนชีวิตใครอีกคนก็ดับลงไปครึ่งหนึ่งเช่นกัน

_________________________________\\\\

ณ มหาวิทยาลัย โซล  วันเปิดเทอมวันแรก

ฮายอน ในชุดกระโปรงยาว แขนตุ๊กตา ดูน่ารัก ใส่เแว่นสายตายังกับนักศึกษาแพทย์เสียยังไงยังงั้น เรียบร้อยสมที่เป็นฮายอนเสียจริง ผิดกับคนอื่นๆ ที่ค่อนข้างจะแต่งตัวมีสไตล์ ตามฉบับเด็กศิลปะที่ค่อนข้างจะอาร์ทๆ แต่ด้วยความที่ฮายอนมีใบหน้าที่น่ารัก แม้จะอยู่ภายใต้แว่นและเสื้อผ้าที่ดูเชยไปนิด แต่ก็ยังดูน่ารักสมวัยและเปร่งแสงแห่งความดูดีออกมาได้ภายใต้ความเชยแสนเชยนั้น

" วิชาแรกของวันนี้ คือ Drawing1 หรือ ศิลปะขั้นพื้นฐาน ครูจะลองให้ทุกคน ลองวาดภาพอะไรก็ได้มาคนละหนึ่งอย่าง แบบชนิดภาพสองมิติ โดยใช้การแรเงา โดยให้เวลาหนึ่งชั่วโมง แล้วเดี๋ยวครูจะเดินตรวจเพื่อดูว่าพื้นฐานการวาดภาพของแต่ละคนดีแค่ไหน โดยการให้ออกมาอธิบายถึงรูปที่ตัวเองวาดด้วย  เอาล่ะ เริ่มได้ครับ "

เมื่อได้รับคำสั่ง ฮายอนก็นำกระดานวาดภาพพร้อมด้วยดินสอคู่ใจที่เค้าใช้วาดบ่อยๆ พร้อมด้วยสายตาที่มองไปรอบๆเพื่อหาสิ่งของที่น่าสนใจ แต่แล้วก็ไปสะดุดกับสิ่งๆนึงเข้า นั่นคือ พวงกุญแจ ตุ๊กตา คาโอนาชิ ของเค้า 

เมื่อได้สิ่งที่ต้องการ ฮายอนก็เข้าสู่โลกส่วนตัวของตัวเองทันที ปลายดินสอจรดลงไปยังกระดาษสีขาวขนาดใหญ่ และเริ่มตวัดไปมา จนครบหนึ่งชั่วโมงตามกำหนด 

" เอาละครับ เดี๋ยวออกมารายงานตัวทีละคน ทีละภาพ และอธิบายได้เลยครับ ว่าทำไมถึงเลือกวาดรูปนี้กัน .. เริ่มที่ เอ่ออออ เริ่มที่หนูคนใส่แว่นก่อนละกัน"

อาจารย์ชี้ไปที่ฮายอนคนแรก ทำให้ทั้งห้องหันไปมองที่ฮายอนเป็นสายตาเดียวกัน

" อะ เอ่ออ ค่ะ " ฮายอนค่อยๆเดินออกไป ด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยมั่นใจนัก และค่อยๆหันกระดานวาดภาพออกมา ทำให้ทั้งห้องถึงกับหัวเราะ ที่ฮายอนเลือกวาดตัวอะไรไม่รู้ หน้าขาวๆยาวๆ ตัวดำๆ ดูแปลกพิลึก  จะมีคนเดียวเท่านั้น ที่ไม่หัวเราะออกมา เพราะสนใจในเจ้ารูปภาพนั่น

" อะ เอ่ออ ชั้นชื่อ คิม ฮายอน ค่ะ ส่วนนี่คือ คาโอนาชิ เป็นภูติในการ์ตูนญี่ปุ่น ที่ชั้นวาดเค้าขึ้นมา เพราะว่าเค้ามีนิสัยเหมือนชั้นค่ะ ชั้นเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนมาตั้งแต่เด็ก ก็เหมือนกับคาโอนาชิค่ะ คาโอนาชิอยากมีเพื่อน จนทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มีเพื่อน แต่ว่า คนก็มักจะไม่ค่อยมองเห็นตัวตนของเค้าสักเท่าไร เหมือนกับชั้นค่ะ ชั้นอยากมีเพื่อน อยากเล่นกับเพื่อน แต่เพื่อนๆมักจะเห็นชั้นเป็นเด็กอ่อนแอและมองไม่เห็นชั้นเสมอ ชั้นจึงเลือกที่จะอยู่กับตัวเองและกลัว คาโอนาชิและชั้น เราต่างก็เหมือนกันตรงที่ไร้ญาติขาดมิตร ชั้นมีเพียงพี่สาวคนเดียวที่คอยช่วยเหลือชั้น แต่ตอนนี้เค้าต้องจากชั้นเพื่อไปเรียนต่อที่อเมริกา ชั่นจึงต้องพยายามอยู่คนเดียวให้ได้  ส่วนคาโอนาชิก็มีเพียงชิฮิโระคนเดียวเหมือนกัน  เพราะฉะนั้น ชั่นจึงเลือกที่จะวาดคาโอนาชิค่ะ "

เมื่อทุกคนได้ฟังสิ่งที่ฮายอนอธิบาย ทั้งห้องก็ตกอยู่มนความสงบทันที และหลังจากนั้น ทุกคนก็ปรบมือให้โดยการนำปรบมือคนแรกของ อิม ยุนอา ...

____________________

12.00 น. 

ทุกคนต่างทะยอยออกมาจากห้อง เพื่อหาสิ่งของลงท้อง

ฮายอนที่ค่อยๆเดินออกมาคนเดียว เพราะเธอไม่กล้าทักคนอื่น ตั้งแต่เรื่องราวครั้งตอน 6 ขวบ ที่โดนบรรดาเด็กด้วยกับทำร้าย ทำให้เธอไม่กล้าที่จะคุยกับคนอื่นอีกเลย จะมีคนเดียวก็คือ แทยอนเท่านั้น ที่คอยเป็นทั้ง พ่อ แม่ พี่ และเพื่อน

ฮายอนเดินออกมาอย่างโดดเดี่ยว และหวาดกลัวนิดๆ  นี่เป็นครั้งแรกที่ต้องใช้ชีวิตภายในสถานที่คนเยอะๆ โดยปราศจากแทยอน แต่แล้วเธอก็รู้สึกได้ถึงสิ่งเคลื่อนไหวบางอย่างที่ตามมาด้านหลัง  ฮายอนรีบเร่งฝีท้าวให้ไวขึ้นและไวขึ้น และในที่สุด

ปั้ปปป!!!! 

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!! 

เมื่อรับได้ถึงบางสิ่งที่แตะลงบนไหล่ ซึ่งนั่นมั่นใจว่าคือมือแน่ๆ แต่ยังไม่ทันจะหันมามองให้ดี ฮายอนกลับร้องลั่นขึ้นมาเสียก่อน จนเจ้าของมือที่แตะอยู่ถึงกับตกใจตาม 

" เห้ยยยๆ ใจเย็นน ฮายอนๆ หันมามองก่อน ฮาย๊อนนนนนน นี่ยุนเอง อิม ยุน อา " 

คนตัวสูงกว่ารีบจับตัวเพื่อนเพื่อให้หันมามองชัดๆ เพื่อที่จะได้ตั้งสติ และเลิกดิ้นเป็นหนอนถูกน้ำร้อนลวกเสียที ... ตกใจอะไร คนออกจะหน้าตาดีขนาดนี้ อุตส่ามาทัก 

" อะ อ่าว เธอเองเหรอ .... ฮู่ววว ตกใจหมด" 

เมื่อหันไปมองชัดๆฮายอนถึงกับถอนหายใจเบาๆ เพื่อให้คลายความตกใจ

" ใช่อะดิ ... เห็นเธอบอกว่าไม่มีเพื่อน ในคลาสเมื่อกี๊ ชั้นเลยกะว่า จะมากินข้าวเป็นเพื่อนน่ะ ... เธอไม่ว่าอะไรใช่มั๊ย ถ้าเราจะเป็นเพื่อนกัน " 

ฮายอนนิ่งไปชั่วครู่ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่มีคนมาขอเป็นเพื่อนกับเค้า ... น้ำตาแห่งความดีใจ มันไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ จนยุนอาถึงกับหน้าเหวอไปเลยทีเดียว

" เห้ยยยๆๆๆ ร้องไห้ทำไม ชั้นขอโทษ เธอคงไม่อยากเป็นเพื่อนกับชั่นสินะ ไม่เป็นไรๆ ไม่ต้องร้อง ชั้นไม่ยุ่งกับเธอก็ได้ หยุดร้องนะ " 

ยุนอาที่ตกใจเมื่อเห็นฮายอนร้องไห้ออกมา เค้าจึงถอยออกมาก้าวนึงเพราะคิดว่า คนตรงหน้าคงจะกลัวเค้าหรือไม่อยากเป็นเพื่อนเค้า แต่ทว่า ยุนอาต้องเหวอรอบสอง ที่จู่ๆ ฮายอนก็คว้าตัวยุนอาไปกอดเสียเอง

" ฮึก ขอบคุณนะ ขอบคุณมาก ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนกับชั้น นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ชั้นมีเพื่อน ฮึกๆ "

ฮายอนเขย่งเท้าเพื่อกอดยุนอาได้ถนัด และร้องไห้ฟูมฟายคล้ายกับเด็ก จนยุนอาต้องกอดตอบและลูบหัวเบาๆ เพราะเข้าใจอารมณ์ของฮายอนดี คงจะเหงามากจริงๆ จากที่เล่าเรื่องจากในคลาส 

" ไม่เป็นไรนะ หยุดร้องๆ ชั้นจะเป็นเพื่อนเธอเอง เรามาเป็นเพื่อนกันนะ ชั้นจะคอยดูแลเธอแทนพี่สาวเธอเอง คิม ฮายอน เธอไม่ต้องร้องนะ โอ๋ๆ น้าส์ ร้องไห้เป็นเด็กไปได้ ฮายอนเอ๊ยย!! "

----------------/-------------------

ทางด้านคณะ นิเทศศาสตร์ คณะที่ขึ้นชื่อว่า มีคนหน้าตาดีมารวมอยู่ที่นี่เพียบ 

และหนึ่งในนั้นก็คือ ...ทิฟฟานี่ ฮวัง ......

สาวสวยพราวเสน่ห์ คณะนิเทศศาสตร์ชั้นปีที่สาม สาวสวยที่สวยงาม ตั้งแต่หัวจรดปลายเล็บเท้า ไม่มีตรงไหนที่จะเป็นที่ติ .... ใครที่พบเจอก็ต้องตกหลุมพรางให้กับเสน่ห์ที่เธอโปรยออกมา ตายิ้มของเธอ นี่คือจุดที่ทำใครพบเจอต้องหลงใหล โดยเฉพาะหนุ่มๆที่รุมจีบจนคิวยาวเป็นหางว่าว แต่ไม่เคยจีบติดสักคน ..ทำไมน่ะเหรอ ....ก็ในเมื่อเธอไม่ชอบผู้ชายน่ะสิ ... เห็นโปรยเสน่ห์ไปทั่วแบบนี้น่ะ ใครจะหารู้ไม่ ว่านี่น่ะ คือเลสเบี้ยนตัวแม่แห่งวงการเลยล่ะคู้ณณณ

" นี่ ยัยซัน.. วันนี้เปิดเทอมวันแรก เด็กปีหนึ่งเข้ามาเพียบบบบบบบเลยอะ ..โอ๊ยย .." ทิฟฟานี่พูดกับเพื่อนซี้ พรางก็ทำท่าทางน่าหมันไส้ 

" แกนี่ก็นะ ... แกกะจะกินเด็กให้ครบทุกรุ่น ทุกคณะเลยหรือไงกัน ครั้งที่แล้ว แกก็เพิ่งเล่นเด็กคณะแพทย์ไป ซะจนน้องมันหลงแกจนเสียการเรียน จากหมอกลายเป็นหมาเลย... ปล่อยๆน้องให้มันไปมีอนาคตเถอะแก ชั้นล่ะสงสาร ที่ต้องมาตกหลุมเสน่ห์ แล้วโดนเธอเขี่ยทิ้งตลอด... ระวังเถอะ เอดส์จะกินไม่รู้ตัว " 

" หึ ... เค้าว่ากินเด็กแล้วจะเป็นอมตะย่ะ ..ชั้นก็แค่สอนเด็กให้ได้รับรู้โลกที่กว้างขึ้นแค่นั้นเอง....อ่อ แล้วอีกอย่าง ชั้นไม่มีทางเป็นเอดส์แน่นอนนนน เพราะเธอลืมไปแล้วเหรอ ว่าชั้นกินแต่ผู้หญิงด้วยกันเท่านั้นย่ะ ชิ!!! "

" จ้า จ่ะ แม่คนสวยยย แม่คนเขมือบนิ้ว  แสกนแวบเดียววว เธอก็รู้ละนิ ใครกินได้ ใครกินไม่ได้ งั้นรอบนี้ คณะไหนดีล่ะแก "

เพื่อนสาวไซส์มินิ พูดพลางประชด พร้อมส่ายหน้าเบาๆ ให้กับเพื่อนสาวตรงหน้า  ..แต่ทว่า มันดันเอาจริงอีกแล้ว 

" เด็กศิลปกรรม !! "

_________________________________________

วันที่หนึ่งของฮายอนในการใช้ชีวิตร่วมกับผู้คนเยอะๆโดยไม่มีแทยอนผ่านไปได้ด้วยดี ฮายอนกลับบ้านมาด้วยสีหน้าที่มีความสุข เพราะเป็นครั้งแรกที่มีเพื่อนจริงๆ 

ฮายอนหยิบสมุดโน้ตเล่มเล็กๆขึ้นมา พร้อมปากกาลูกลืื่นแท่งนึง แล้วจรดลงในสมุดเล่มนั้น เพื่อเป็นไดอารี่ประจำวัน และเป็นครั้งแรกที่เขียนไดอารี่ ไดอารี่ที่ตั้งใจเขียนเพื่อบันทึกเรื่องราวในแต่วันของการใช้ชีวิตในมหาลัย 

 วันแรกของการใช้ชีวิตท่ามกลางผู้คนเยอะๆ โดยไร้ซึ่งเงาพี่แทคอยช่วยเหลือ 

ตอนแรกก็หวาดกลัวเหมือนกัน ว่าจะต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก เพราะความกลัวที่ครอบงำจิตใจ 

แต่แล้วก็เหมือนฟ้าเป็นใจ ให้ส่งคนคนนึงมารเป็นตัวแทนของพี่สาว 

ขอบคุณนะ อิม ยุนอา