ซีซันส์ แฟนตาซี

ลำดับตอนที่ #6 : พลังแห่งจันทรา

“เอ้า!  เร็วๆหน่อยสิโอแมน”จีน่าตะโกนเสียงดัง  ด้วยท่าทีเบื่อหน่ายเต็มทน

“คราบ เสร็จแล้วครับ”โอแมนพูดไปพลางหอบไป

“ช้าจัง  แค่ตักน้ำแค่เนี่ย”จีน่าบ่น

“ช้า”โอแมนลากเสียงยาว  แล้วหันกับไปมองถังใบใหญ่ที่ตอนนี้มีน้ำอยู่เต็มเรียบร้อยแล้ว

“ใช่  รู้ไหมข้าใช้เวลาแค่ 10 นาทีก็ตักได้เต็มถังแล้ว”จีน่ากล่าวต่อ

“ฮะ 10  นาที”โอแมนร้องอย่างตกใจ  พลางคิดไปว่าตัวเองใช่แล้วตักตั้งเกือบชัวโมง

“อะ  ไม่ต้องตกใจมากก็ได้  ต่อไปก็ผ่าฟืน”จีน่ายังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“ ผ่าฟืน”โอแมนตกใจหนักกว่าเก่า

“แต่ว่า”โอแมนเริ่มต้นเถียง

“ไม่มีแต่”จีน่าไม่เปิดโอกาสให้โอแมนพูดเลย  แล้วเดินจากไป  พร้อมกับส่งสัญญาณให้เอลินที่ยืนอยู่นานให้ตามไปด้วย 

“มีอะไรหรือค่ะ”เอลินที่เดินตามมาเอยถามขึ้นบ้าง

ฝ่ายจีน่าไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่หันกลับไปให้เอลินเดินตามต่อ  พวกเธอเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ  เดินเข้าป่าไป ยิ่งลึกเดินเข้าไปเอลินยิ่งมีความรู้สึกแปลกๆ  เหมือนมีพลังอะไรบ้างอย่างที่ดึงดูดให้เธอเข้าไปหา  พลังที่เธอไม่เคยเห็น  ไม่ใช่สิเธอเคยรู้สึกแบบนี้  ใช่เธอเคยรู้สึกแบบนี้  สมัยตอนเธออายุแค่ 6 ขวบ  ตอนเธอค้นพบความจริงเรื่องพลังของเธอ  แต่ครั้งนี้มันยิ่งใหญ่กว่านั้น  มันมากกว่านั้น  มากกว่าครั้งไหนที่เธอเคยเจอ  ที่เธอเคยรู้สึก

“ถึงแล้ว”เสียงของจีน่าหยุดความคิดของเอลิน   พวกเธอไปหยุดยืนอยู่หน้าถ่ำถ่ำหนึ่ง

“ที่นี้ที่ไหนหรอกค่ะ”เอลินถาม  ตอนนี้หัวใจเอลินเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ

“เข้ามาสิ”จีน่าหันกลับไปเรียกเอลินที่หยุดยืนข้างหน้าถ่ำให้เดินตามเข้ามา

เอลินค่อยๆก้าวท้าวตามจีน่าไป  ยิ่งเธอเดินลึกเข้าไปพลังบ้างอย่างที่เธอรู้สึกให้ตอนแรกมันยิ่งเพิ่มมากขึ้น

“ฮะ”เอลินตกใจด้วยอะไรสักอย่างที่อยู่ข้างหน้าเธอตอนนี้

“ท่านซีลีอุสค่ะ”จีน่าเอยกับเสื้อขาวตัวหนึ่งรูปร่างใหญ่โตอุ้งมือของมันใหญ่เท่ากับหัวของเอลินได้  ถึงแม้ตอนนี้มันดูจะชราภาพ  และได้แต่นอนนิ่งอยู่กลางถ่ำ

“นี้นะหรือทายาทแห่งจันทรา”เสื้อขาวเอยขึ้นด้วยน้ำเสียงอันทรงอำนาจและก้องกังวาน  แต่ก็แฝงไปด้วยความกังวลและเหนื่อยล้า

“เข้ามาใกล้ๆข้าซิ”เสื้อขาวพูดกับเอลิน

“เข้าไปเถอะ”จีน่าบอกกับเอลิน

เอลินรวบรวมความกล้า  และค่อยๆเดินเข้าไปใกล้เสื้อขาวตัวนั้นยิ่งขึ้น

“อืม...ใช่แล้วไม่ผิดตัวแน่”เสื้อขาวกล่าว

“ทะ ท่านบาดเจ็บนี้”เอลินที่เดินเข้าไปใกล้สังเกตุเห็นบาดแผลขนาดใหญ่ที่ท้องของเสื้อขาว

“ให้เรารักษาให้ไหม”เอลินพูดต่อ

“อ๋อ  แผลนี้เป็นแผลที่เกิดจากหอกศักดิ์สิทธิ์แห่งเทพเจ้ารักษาไม่ได้หรอก  มีแต่เทพเท่านั้นที่จะรักษามันได้”เสือขาวกล่าวกับเอลิน

“แต่เราอยากช่วยท่าน”เอลินพูดต่อ

“สมแล้วที่เป็นทายาทแห่งจันทรามีทั้งความกล้า  และเมตตา”เสือขาวกล่าวพร้อมกับเผยให้เห็นรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปาก

“ที่สำคัญข้าสมควรที่จะต้องโดนแบบนี้นั้นแหละ”เสือขาวกล่าว

“ทำไมล่ะ”เอลินถาม

“ก็ข้าเคย...”เสือขาวกำลังจะพูดแต่ถูกจีน่าขัดจังหวะไว้

“ไม่เป็นไรยังไงข้าก็จะต้องตายอยู่แล้ว”

“แต่ก่อนข้าเคยเป็นสัตว์แห่งเทพที่คอยดูแลรักษาปากทางเข้าวิมานแห่งเทพ  และระหว่างที่ข้าเฝ้าวิมานอยู่นั้น  ข้าก็เกิดความเบื่อหน่ายที่ต้องเป็นทาสรับใช้พวกเทพ  ข้าก็เลยเข้าไปในวิมานแห่งเทพไล่ทำลายเหล่าเทพ  เพื่อหวังจะเป็นใหญ่  สุดท้ายข้าก็โนเทพองค์หนึ่งใช้หอกศักดิ์สิทธิ์แท่งข้า  และสะกดข้าไว้ในถ่ำแห่งนี้  จนจีน่าเป็นผู้มาปลดปล่อยข้า”เสื้อขาวเล่า

“ปลดปล่อยยังไงล่ะค่ะ”เอลินฟังจบก็ถามขึ้นทันควัน

“ก็ตอนที่ข้าถูกจับมาโยนลงเหวนี้  ข้าได้ใส่ร้อยสุริยันไว้ด้วย  และพลังของมันก็สามารถปลดปล่อยท่านซีลีอุสได้  ท่านเลยใช้พลังของท่านรักษาข้า  และให้ข้าเป็นผู้ดูแลป่าแห่งนี้”จีน่าเล่าแทน

“สร้อยสุริยันคืออะไรหรอค่ะ”เอลินถาม

“เอาเถอะไว้เดี๋ยวข้าจะเล่าให้ฟังทีหลัง”จีน่าตัดบท

“ท่านซีลีอุสค่ะ  เราจะเริ่มหรือยังค่ะ  นี้ก็ใกล้จะพลบค่ำแล้ว”จีน่ากล่าว

“อืม... เจ้าหนูเจ้าชื่ออะไร”เสือขาวถามเอลิน

“เอลิ...”

“เอลิน่า  ชื่อนี้คือชื่อจริงของเจ้า”จีน่าขัดขึ้น

“เอลิน่า  จงฟังข้า  พลังที่มีในตัวของเจ้านี้คือพลังแห่งจันทรา  พลังที่สืบเชื้อสายมาจากเทพ  แต่ตอนนี้มันเจือจางเต็มทนแล้ว”เสือขาวกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นกว่าเก่าอีกว่า“ข้าซีลีอุสสัตว์แห่งเทพ   อยากจะไถ่ถอนความผิดที่เคยได้กระทำไว้  ข้าขอมอบพลังสุริยันในตัวข้าให้แก่เจ้า ทายาทแห่งจันทรา  เอลิน่า”สิ้นเสียงของเสือขาวร่างของมันก็พุ้งตรงเข้าใส่ร่างของเอลินอย่างแรง  และมลายหายไป

“เกิดอะไรขึ้นค่ะ”เอลินที่เริ่มจะตั้งสติได้เอยถามขึ้นก่อน

“แล้วท่านซีลัอุสไปไหนแล้ว”เอลินยิงคำถามไม่หยุด

“ตอนนี้ท่านซีลีอุสไปดีแล้วล่ะ...ต้องขอบใจเจ้ามากเอลินที่ปล่อยปลดท่านซีลีอุสได้”

“หมายความว่ายังไงค่ะ  ก็ไหนท่านบอกว่าปลดปล่อยท่านซีลีอุสได้แล้วไม่ใช่หรือค่ะ”เอลินที่ตอนนี้กำลังงงกำเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้า

“ข้าปลดปล่อยท่านได้แต่ร่างกายเท่านั้น  แต่ไม่สามารถปลดปล่อยจิตวิญญาณได้”จีน่าตอบ

“แล้วตอนนี้ท่านไปได้ยังไงล่ะค่ะ”เอลินยังถามไม่เลิก

“ก็เพราะท่านได้ปล่อยพลังในตัวท่านออกแล้วยังไงล่ะ”จีน่าตอบ

“แล้วทำไมต้องรอจนถึงวันนี้ด้วยล่ะค่ะ  แค่ปล่อยพลังจะปล่อยตอนไหนก็ได้ไม่ใช่หรอ”ยังคงถามตอนไป

“เจ้านี้น่า...เหมือนแม่เจ้าจริงๆเลย   ก็เพราะพลังของท่านซีลีอุสมันมากเกินกว่าจะมาปล่อยซี้ซั้วนะซิ  ขืนปล่อยไปอาจทำให้ป่าทั้งป่า  ไม่ใช่สิเมืองทั้งเมืองราบเป็นหน้ากองเลยนะซิ  ท่านไม่อยากทำบาปอีกก็เลยต้องรอคอยคนที่สามารถรับพลังของท่านได้ก็คือเจ้า  เอลิน่า ทายาทแห่งจันทรา”จีน่าตอบ  เมื่อจีน่าตอบจบก็ระลึกไปถึงเมื่อในอดีตที่ตนและองค์หญิงดีน่าอยู่ด้วยกัน  ในช่วงเยาวัยนั้นองค์หญิงดีน่าจะคอยถามทุกอย่างที่ไม่รู้  หรือที่สงสัย  จนกว่าจะเข้าใจ  แล้วด้วยตนนั้นมีอายุมากกว่าองค์หญิงดีน่าเลยนับถือตนเป็นพี่เสมอมา และนึกไปถึงเสียงที่มักจะมาก่อนตัวเสมอ

“ท่านจีน่าค่ะ  ท่านจีน่าค่ะ”เอลินที่เห็นจีน่าเงียบไปร้องเรียกขึ้น

“อะไร”จีน่าได้ยินเสียงของเอลิน  ความคิดจึงหยุดอยู่คานั้น

“เปล่าหรอกค่ะ  เห็นท่านนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวก็เลยเรียก  นึกว่าท่านจะเป็นอะไรไปแล้ว”เอลินพูดด้วยน้ำเสียงสอดรู้สอดเห็นเต็มที่

“ว่าแต่ท่านกำลังคิดอะไรอยู่หรอค่ะ”เอลินยิงคำถามทันที

“เปล่าซะหน่อย”จีน่าตอบปัด