ซีซันส์ แฟนตาซี

ลำดับตอนที่ #4 : อุบัติเหตุ

“นี้ ! ขาเจ้านะหักเป็นสองท่อนเลยรู้ไหม  ถึงข้าจะรักษาให้แล้วแต่มันก็ไม่ได้ขายได้ภายในไม่กี่ชั่วโมงหรอกนะ  ถ้าขืนเจ้ายังดันทุรังอยู่ละก็มันก็อาจจะหักอีกหนก็ได้นะ  แล้วข้าก็จะไม่รักษาให้ด้วย” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่ออกไปทางขมขู่เล็กๆ

“ออ.. ส่วนยัยเด็กคนนั้นนะ  ปลอดภัยดี  แหมม..ก็เจ้าเล่นกันกอดเธอไว้แน่นขนาดนั้นจะเป็นอะไรอีกล่ะ” หญิงสาวพูดไปพร้อมๆกับอมยิ้มไปด้วย

“เออ..ท่านเป็นคนช่วยเราไว้หรอ”โอแมนถามพร้อมกับยังสับสนอยู่เล็กน้อย

“ก็ใช้นะซิ  ถามได้”หญิงสาวตอบโอแมนด้วยความรู้สึกเบื่อหน่ายเต็มทน

“พวกเราต้องขอบคุณท่านมากจริงๆนะ  ข้าชื่อโอแมน  ส่วนน้องข้าชื่อเอลิน  แล้วท่านชื่ออะไรล่ะ”

“ชื่อหรอ  ไม่มีใครถามข้ามานานแล้ว  ข้าชื่อ จีน่า”

“เอ๋..  แหวนที่เจ้าใส่ไว้นะ  ตอนข้ารักษาให้เจ้ายังไม่ทันสังเกตุ  มันแหวนอะไรหรอ”

จีน่าว่าแล้วไม่ว่าเปล่าพลางจับของโอแมนขึ้นมาดู  ถึงแม้เจ้าตัวไม่อยากให้ดูแต่ก็ไม่อาจต้านทานแรงของจีน่าได้

“นี้! นี้มัน  แหวน แหวนบุสราคัม…  เจ้า เจ้าไปเอามาจากไหน  บอกข้ามาเดี๋ยวนี้นะ”จีน่าที่ตกใจอยู่เปลี่ยนน้ำเสียงเป็นข่มขู่ทันที

โอแมนตกใจที่จีน่าถามอย่างนั้น  ถึงเขาอยากจะบอก  แต่เมื่อถึงสิ่งที่แม่บอกไว้ในจดหมายเขาจึงไม่ยอมบอก 

“ท่านรู้ได้อย่างไร”โอแมนลองถามลองเชิงดู

“ข้ารู้ได้อย่างไรเจ้าไม่เกี่ยว  แต่ข้าถามเจ้าว่าเจ้าได้มาจากไหน”

“เออ...ข้าไปเห็นมันตกอยู่  ก็เลยเก็บมา”พยายามพูดให้มันเป็นธรรมชาติที่สุด  แต่เสียงก็ยังสั่นเครืออยู่ดี

“งั้นหรอ”โอแมนรู้สึกโล่งอกไปขณะหนึ่ง

จีน่าเดินไปดูเอลินที่ตอนนี้ยังไม่ฟื้น 

“แล้วนี้มันอะไรกัน”จีน่าหยิบสร้อยคอของเอลินขึ้นมาชูให้โอแมนดู

“เออ.. ก็แค่สร้อยคอธรรมดา”โอแมนตอบด้วยเสียงสั่งกว่าเก่า

“เจ้าจะบอกหรือไม่บอก”จีน่าขู่

“ก็ข้าบอกไปท่านแล้วไง”

“ไม่บอกใช่ไหม”ตอนนี้มีดสั้นของจีน่าไปจ่อที่คอหอยของเอลินเรียบร้อยแล้ว

“ก็ข้าบอกไปแล้ว”

“หนึ่ง  สอง”มีดขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น

“เดี๋ยว!บอกแล้ว บอกแล้ว”

“ความจริงนะ”จีน่าย้ำ

“คือแม่ข้าให้ข้ามา”

“แม่เจ้าชื่ออะไร”

“ชื่อ เออ.. ชื่อ  ชื่อ”