ซีซันส์ แฟนตาซี

ลำดับตอนที่ #2 : วันจากลา..

“เร็วเข้าตามให้เจอนะ”  กลุ่มคนราว 30 คนกำลังออกวิ่งตามที่ได้รับคำสั่งมา

“ไปเร็วเพค่ะองค์ราชชีนี”  สาวใช้ผมสีดำสนิทกล่าวขึ้น  ขณะกำลังออกวิ่ง

“ไหวไหมเพค่ะ”

“องค์ราชชินีเพค่ะ  หม่อมชั้นคิดว่าต่อให้หนีต่อไปแบบนี้  คงต้องโดยจับตัวกลับไปแน่”

“เจ้าพูดอะไรจีน่า”  องค์ราชีนีตรัสด้วยสีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อย

“หม่อมชั้นหมายความว่าให้พระองค์กับพระโอรสนะไปหลบในถ่ำนั้น”

“แล้วเจ้าล่ะ”

“เดี๋ยวหม่อมฉันจะล่อพวกมันไปอีกทาง  ส่วนพระองค์ก็ทรงหนี้ไปยังเมืองนอทแลนเลยเพค่ะ”

“ไม่นะจีน่า  เราจะไม่หนีไปคนเดียวแล้วทิ้งเจ้าไว้หรอก”

“เร็วเข้าเพค่ะ”

“ไม่เด็ดขาด  เจ้าต้องไปกับเรา  นี้เป็นคำสั้ง”

“ในชีวิตหม่อมชั้นไม่เคยขัดคำสั่งพระองค์  แต่ครั้งนี้หม่อมชั้นขอเถอะเพค่ะ”  สาวใช้พูดไปพร้อมกันน้ำตาที่ตอนนี้ถ้ามีอะไรไปสะกิดสักนิดก็คงทำนบแตกได้ไม่ยาก

“ไม่!” องราชินีตรัสเสียงดังขึ้น  “จีน่า ....ตอนนี้เราไม่เหลือใครอีกแล้วนะ  เรามีแต่เจ้าคนเดียว  แล้วถ้าเจ้าจากเราไปอีกคนเราจะอยู่ได้อย่างไร”  องราชินีตรัสขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ตอนนี้ไหลรินอย่างคงจะไม่หยุดง่ายๆ

“พระองค์ฟังหม่อมฉันนะเพคะ ..... ตอนนี้พระองค์ไม่ได้มีแค่องค์เดียวแล้ว   แต่พระองค์ทรงเป็นพระมารดาของพระโอรส  พระองค์ยังเป็นแม่ของแผ่นดิน  และเป็นองค์ราชินีขององค์เหนือหัว  พระองค์จะทิ้งชีวิตของพระองค์ไว้เพียงแค่นี้หรือเพคะ   พระองค์จะทิ้งชีวิตของพระโอรส   ชีวิตของประชาชนอีกนับหมื่น   ตอนนี้ไม่เหลือใครแล้วนะเพคะ......หม่อมชั้นเชื่อเพคะ  เชื่อว่าพระองค์ต้องทำได้  พระองค์ต้องกลับมากู้ราชบังลังคืน   และทำให้นครสตาร์อาลัมแห่งนี้กลับมารุ้งเรืองอีกครั้ง  หรือพระองค์จะยอมเพคะ  พระองค์จะยอมให้นครที่พระสวามีของพระองค์ทรงสร้างมากับมือต้องกลับไปเป็นเหมือนก่อนเพค่ะ...พระองค์ต้องเลือแล้วเพค่ะ”

“จีน่า...” องราชินีวิ่งเข้าโผ่กอดจีน่าพร้อมกับร้องไห้โห่

“ไปได้แล้วเพค่ะองค์ราชินี”

“เราต้องได้พบกันอีก...สัญญานะจีน่า”

“เพค่ะ” เราต้องได้พบกันอีกแน่องค์ราชินี