ความฝัน Fantasy

ลำดับตอนที่ #1 : การพบเจอ

ในสมัยนั้นโลกมีการปกครองแบ่งออกเป็น5เมืองด้วยกันมี  แรงเกล  ไอโรนี่  ซีโกลด์  ไวช์  และ คริบบลู  มีความเจริญมากสุดและไล่ลงมาจนถึงปานกลางตามลำดับและทุกประเทศจะเชื่อมต่อกับประเทศแรงเกลเพราะประเทศแรงเกลเป็นศูนย์กลางของทุกประเทศ

*-+-*-+-*-+-*

ในพระราชวังแห่งหนึ่งในห้องนอนสีฟ้าอมเขียวและมีเตียงนอนและเครื่องใช้ต่างๆเป็นสีชมพูวางอยู่ในห้องไม่ว่าจะเป็นเก้าอี้ โต๊ะ ตู้ ประตู หน้าต่างและบนเตียงก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่

"ว้าจะทำอะไรดีนะวันนี้"เด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาลอมเขียว ตาสีม่วงอมชมพู ความสูงประมาณ 162เซนติเมตร อายุประมาณ 15ปี เป็นองค์หญิงแห่ง นครแรงเกล ท่าทางเป็นคนอ่อนโยนแต่แฝงด้วยความแก่นแก้วทำให้เธอเป็นที่รักของทุกคน(แรงเกล เป็นประเทศที่เจริญที่สุดในโลกและอยู่กันอย่างสงบสุขและปกครองโดย พระราชานิคัส ) พูดขึ้นกลางห้องนอนอันหรูหราของเธอ

ก๊อก!!  ก๊อก!!  ก๊อก!!

"นี่ นานะ ตื่นรึยังลูกวันนี้พ่อมีเรื่องอยากจะพูดด้วยหน่อยนะ"พระราชาแห่ง นครแรงเกล พูดขึ้นกับลูกสาวจอมแกล่น

          แอ๊ด!!!

"มีอะไรรึค่ะเสด็จพ่อ"

"ขอพ่อเข้าไปคุยด้วยหน่อยได้มั้ย"

"ได้ค่ะเข้ามาสิค่ะ"

"คือ....พ่อจะส่งลูกไปเรียนที่  รัสกี้  นะ"

"ทำไมล่ะค่ะ"

"แล้วลูกไม่อยากไปเที่ยวและไปรู้จักเพื่อนใหม่บ้างเหรอ"

"เอ่อ อยากสิค่ะแต่ทำไมท่านพ่อถึงให้ไปล่ะค่ะ"

"ก็เพราะที่นั่นลูกจะปลอดภัยได้มีเพื่อนและลูกจะมีความสุขไงล่ะและลูกก็ถึงวัยที่จะต้องเรียนรู้แล้วนำความรู้กลับมาช่วยประเทศด้วยนะและเพราะเหตุนี้พ่อก็เลยให้ไปไงล่ะ"

"จริงเหรอค่ะแล้วจะไปเมื่อไหร่ล่ะค่ะ"

"วันพรุ่งนี้น่ะ"

"เย้!! จะได้ไปเที่ยวแล้วเดี๋ยวลูกเตรียมของก่อนนะค่ะ"

"นี่แล้วพรุ่งนี้อย่าตื่นสายนะเดี๋ยวจะมีคนมารับตอน9โมงเช้า"

"ค่ะ"

"เดี๋ยวพ่อไปก่อนนะ"

***--***--***

"นี่นานะตื่นรึยังจะ9โมงแล้วนะ"

แอ๊ด!!!

"เสร็จแล้วค่ะ"

"นึกว่าจะตื่นสายอีกแล้วนะเนี่ย"

"ถ้าเรื่องอื่นน่ะใช่ค่ะแต่เรื่องเที่ยวน่ะไม่มีทางนะคะ"

"เราไปรอเค้าที่ห้องโถงใหญ่ดีกว่านะ"

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

       ห้องโถงใหญ่เต็มไปด้วยชุดรับแขกสีแดงขอบทอง บนผนังมีภาพวาดเกี่ยวกับธรรมชาติ มีหน้าต่างบานใหญ่รับแสงอาทิตย์ขึ้นมองออกไปจะเห็นเป็นแม่น้ำและภูเขามีต้นไม้ต่างๆให้ร่มเงาและอากาศดีจนทำนานะเกือบเผอหลับไป

ก๊อก!  ก๊อก!  ก๊อก!

"ฝ่าบาทมีคนมาขอเข้าพบพระเจ้าข้า"

"ให้เข้ามาได้"

"ขอประทานอภัยด้วยพระเจ้าข้าที่กระหม่อมมาช้าทำให้ฝ่าบาทและองค์หญิงต้องรอ"ชายแปลกหน้าใส่เสื้อคุมสีดำเดินเข้ามาและคุกเข่าพูดกับพระราชานิคัส

"ไม่เป็นไรหรอก ลุกขึ้นมาเถอะนะแต่ข้าว่าเจ้ามาตรงเวลาทุกครั้งเลยนะ วิงตัน เพื่อนรักข้า +555 ไม่เจอกันตั้งนานเจ้าดูไม่เปลี่ยนเลยนะ  ข้าฝากลูกสาวข้าด้วยนะ"

"ได้พระเจ้าข้า"

"นี่อย่าพูดอย่างนี้ได้ไหมมันจั้กจี้หูนะ"

"แหมนานๆทีจะเจอกันก็แกล้งหน่อยจะเป็นไร"

"เออนี่ นานะมาทักทายศาสตราจารย์วิงตัน ซิ เมื่อก่อนพ่อกับเขาเคยเรียนด้วยกันมาก่อน"

"สวัสดีค่ะ ศาสตราจารย์วิงตัน"

"โตขึ้นเยอะเลยนะ"

"โอ๊ย โตแต่ตัวล่ะสิไม่ว่า นิสัยยังเหมือนเด็กไม่มีผิด แก่นแก้วกระโดกกระเดกอีก ไม่มีความเป็นเจ้าหญิงเลย"

"โถ ท่านพ่อก็ งอนแล้วไม่รู้ด้วยนะ"

"โอ๋ เด็กน้อยอย่าร้องนะจ๊ะ เด็กดี๊เด็กดี"

"พ่อก็ ~_~ แล้วเราจะไปกันรึยังค่ะ ไม่อยากอยู่นานค่ะโดนเผาซะเกียมเลยค่ะ อีกอย่างก็อยากเห็นโรงเรียนใหม่ด้วยค่ะ"

"ก็ได้จ๊ะ โชคดีนะนิคัส"

"ก็ถ้ายังไงติดต่อมาด้วยนะลูก"

"ค่ะ"

"แล้วเจอกันใหม่นะนิคัส"และวิงตันก็ได้พึมพำคาถาและทั้ง2ก็หายตัวไป

~*~*~*~*~*~

          ณ ถนนสายหนึ่งที่แวดล้อมไปด้วยผู้คนและตึกต่างๆมากมายและมีของแปลกๆเช่นน้ำยากลายร่างที่จะทำให้เรากลายร่างเป็นได้ทุกสิ่งที่อยากเป็นยกเว้นเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่เป็นคนแต่น้ำยาสามารถอยู่ได้แค่1ชั่วโมงเท่านั้น และมีอีกหลายอย่าง

"ว้าว สวยจังค่ะที่นี่ที่ไหนค่ะ"

"นี่คือ เกาะรัสกี้ อยู่ระหว่างมหาสมุทรกระแสน้ำเย็นและกระแสน้ำอุ่น ไม่ขึ้นกลับประเทศใดทั้งสิ้นและมีเวทมนต์พลางตัวจากคนนอกทำให้ไม่มีใครเห็นและเวลามีการแข่งขันเราจะไปแข่งขันกันบนสนามประลองนอกโลกบนดาวดวงอื่นและอาทิตย์หน้าเธอจะต้องไปโรงเรียนด้วยนะและเราก็จะมีวิชาให้เธอเลือกเรียนแล้วแต่จะเรียนแล้วถ้ามีอะไรก็ไปดูที่ข้อมูลในเครื่อง GA ของเธอเอานะมันอยู่ในห้องเธอน่ะและเราก็จะมีแหวน GA ให้เธอนะแล้วแต่เธอจะออกแบบมันใช้ติดต่อกับคนอื่นเพียงแค่เรียกชื่อนะและมันก็ยังเก็บเงินของเธอไว้ถ้าจะใช้ซื้อของก็แค่เอาแหวนไปจ่อไว้ตรงเลเซอร์นะและมันก็สามารถค้นข้อมูลบางอย่างได้บ้างนะเอ่อชั้นคงต้องไปก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นจะมารับมีอะไรก็ติดต่อมานะนะ"พูดเสร็จวิงตันก็ส่งแหวนให้และก็หายไป

"เอาไงดีเนี่ยถ้าขืนเดินคนเคียวต้องหลงแน่ๆเลย"พูดเสร็จนานะก็มองไปรอบๆแล้วก็หันไปเห็นเขาก็มีลักษณะคล้ายเธอคือเหมือนเพิ่งมาใหม่และนานะก็เลยเดินไปทักเขา

"สวัสดีค่ะคุณก็เพิ่งมาเหมือนกันเหรอค่ะชั้นชื่อนานะค่ะ"

"ครับ สวัสดีครับผมชื่อ ซิลเวอร์ ครับ"ผู้ชายผมสีน้ำตาล ตาสีน้ำตาลท่าทางใจดี มีน้ำใจ รักสนุกพูดตอบ

"คุณชื่อเหมือนเพื่อนเก่าชันเลยนะค่ะชั้นกับเค้าทะเลาะกันทุกวันเลยค่ะเค้าชอบมาแกล้งชั้นน่ะค่ะ"

"เหมือนผมเลยครับแต่สลับกันตรงที่ว่าผมชอบแกล้งเค้าน่ะครับชื่อเดียวกลับคุณเลยครับ"

"คุณหิวรึยังคะเราไปหาอะไปกินดีมั้ยค่ะ"

"ก็ดีครับแต่คุณรู้รึปล่าวครับว่าอยู่ที่ไหน"

"ไม่รู้ซิค่ะถ้ายังไงเดินดูกันก่อนดีมั้ยค่ะ"

"ก็ดีครับ"

และตลอดทางที่ทั้งสองคนเดินดูร้านอาหารก็มีคนหันมามองเพราะทั้งสองคนเป็นคนหน้าตาดีจนทำนานะกับซิลเวอร์อายมากๆเพราะมีแต่คนมาถามว่าชื่ออะไร เป็นแฟนกันรึปล่าว  จนทั้งสองต้องรีบเดินหนีจนในที่สุดก็มาเจอร้านอาหารร้านหนึ่งชื่อว่าร้าน เด็กแนว ไม่ค่อยมีคนบรรยากาศดูสบายๆและพอทั้งสองคนมานั่งก็มีรายกายอาหารปรากฎอยู่บนโต๊ะโดยอัตโนมัติและทั้งสองก็สั่งอาหารโดยการพูดชื่ออาหาร

"นี่ ซิลเวอร์นายมาจากไหนเหรอ"

"ฉันมาจากไอโรนี่แล้วนานะล่ะ"

"ฉันมาจากแรงแกลและมื้อนี้ฉันขอเป็นคนเลี้ยงเองนะ"

"จะดีเหรอแต่ชั้นเป็นผู้ชายชั้นน่าจะเลี้ยงเธอนะ"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวเธอค่อยเลี้ยงวันอื่นก็ได้เอ่อถ้ากินเสร็จแล้วไปหาอะไรเล่นกันไหม"

"ก็ดีนะชั้นก็อยากหาอะไรทำเหมือนกันและขอบคุณที่เลี้ยงข้าวชั้นนะ"

พูดจบนานะก็ใช้แหวนไปจ่อที่เลเซอร์และก็มีการตอบกลับมาว่าเงินเหลือ39,900 ซีนจากเงิน 40,000 ซีน  ค่าอาหาร 100 ซีน และทั้งคู่ก็เดินมาหน้าตึก     Big Game Center และทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในตึกและเดินตรงไปที่ถานกลมๆและมีเมนูขึ้นมาว่าจะไปชั้นไหนมีทั้งหมด3ชั้น ชั้นแรกเป็นชั้นซื้อของเกี่ยวกับเกมส์ ชั้น2เป็นชั้นเกมส์เดี่ยวและร้านอาหารเครื่องดื่ม ชั้นที่3เป็นเกมส์กลุ่มและเกมส์Hot และพวกเขาก็เลือกไปชั้นที่3

-*-*-*-*-*-*-*-

"นี่ตอนนี้เขาบอกว่าเกมส์ King Fantasy คนเล่นกันมากเพราะเวลาเล่นมันเหมือนว่าเราได้ต่อสู้จริงๆและพลังในเกมส์ที่ใช้เล่นก็คือพลังพิเศษของเราและถ้าคนที่ไม่รู้ว่าพลังของตัวเองคืออะไรก็จะได้รู้ด้วยและอีกอย่างมันเป็นการฝึกการใช้พลังไปในตัวและถ้าเล่นได้คะแนนเยอะพลังทุกอย่างก็จะเยอะและก็จะมีเวทย์มาให้ตามคะแนนด้วยนะ"

"ก็น่าเล่นดีนะเราไปเล่นกันไหมแล้วมันสามารถเล่นเป็นกลุ่มได้มั้ย"

"เล่นกี่คนก็ได้แต่ไม่เกิน10คน"

"นั่นตรงนั้นเหลือห้องสุดท้ายพอดีเลยไปกันเหอะ"

"อืม! นี่ซิลเวอร์ขั้นขอเรียกนายว่าชินแทนได้มั๊ย"

"ก็ได้ชื่อชินมันก็เท่ดีนะแต่ว่าเราไปกันเถาะเดี๋ยวเต็มนะ"

และขณะที่นานะและชินกำลังวิ่งไปถึงหน้าห้องก็มีเสียงหนึ่งทักขึ้น

"นี่ขอเล่นด้วยคนได้มั้ย"เสียงผู้ชายหน้าตาดีผมและตาสีทองท่าทางรักสนุกเหมือนเพลย์บอยพูดขึ้นและตามมาด้วยอีกเสียง

"นี่ชั้นด้วยคนนะ"เสียงผู้หญิงสวยมากๆผมสีฟ้าอมน้ำเงิน ดวงตาสีฟ้าท่าทางเย็นชานิดๆพูดขึ้น

"ได้สิ ชั้นชื่อ นานะ ค่ะ"

"ผมชื่อ ซิลเวอร์ แต่เรียกผมว่า ชิน แบบนานะก็ได้นะ"

"แล้วพวกคุณชื่ออะไรค่ะ"

"ผมชื่อ เฟิร์ส ครับ"

"ชั้นชื่อ ยูน่า"

"ถ้างั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะค่ะแต่เราไปเล่นเกมส์กันดีกว่า"นานะพูดขึ้นพร้อมพากันเดินเข้าไปในห้อง

ในห้องมีเตียงนอนทั้งหมด 10 เตียง ข้างเตียงมีหน้ากากครึ่งหัวแต่มีเฉพาะด้านหน้าเป็นเหมือนแว่นกับหูฟังไปในตัวและด้านข้างมีปุ่มเปิดปิดไปในตัวและถ้าตายจะออกมาจากเกมส์ทันทีเราตาย เราจะมีพลังชีวิตแค่ 500 และเราจะต้องสะสมพลังชีวิตไปเองเวลาเล่นเกมส์และถ้าคนที่ยังไม่เคยเล่นจะมีการให้สมัครก่อนและจะมีการ์ดยื่นออกมาให้พร้อมบันทึกชื่อจากแหวนตอนสมัคร

"เราจะเล่นกันรึยัง"

"อืมไปเลย"

*_* *_* *_* *_*

"นี่เรามาอยู่ในเกมส์แล้วเหรอ"นานะพูดขึ้นและสังเกตเห็นว่าตัวเองใส่ชุดสีเขียวคล้ายชาวป่าแต่เสื้อเป็นคอจีนแขนกุดและมีกำไรข้อมือ

"เธอใส่ชุดนี้สวยดีนะ"ชินพูดขึ้นทำให้นานะถึงกลับหน้าแดงและพอชินรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปก็ถึงกับหน้าแดงอีกคนจนทำให้เฟิร์สกับยูน่าและนานะก็เลยหันไปดูชุดของชินบ้างก็เห็นเป็นชุดนักรบเทพกรีซโบราณแต่มีที่คาดหน้าผากตรงกลางเป็นรูปลมและเป็นชุดสีเทาขอบทองส่วนชุดของเฟิร์สเป็นคล้ายๆของชินแต่ตรงที่คาดหน้าผากเป็นรูปสายฟ้าและเป็นสีน้ำเงินขอบแดงส่วนชุดของยูน่าเป็นเสื้อแขนกุดคอจีนสีฟ้ากระโปรงยาวถึงเข่าเป็นกระโปรงบานพลิ้วสีฟ้า

"นี่ถ้างั้น พลังของชินก็คือลมนะสิ และส่วนเฟิร์สก็คงสายฟ้า และยูน่าก็น้ำแข็งสินะ"นานะพูดพร้อมกับทำท่าคิด

"ถ้างั้น ของนานะคืออะไรกันแน่อะดูไม่ออกเลย"ชินทำหน้างง

"ของชั้นนะเหรอก็ควรคุมพวกสัตว์กับต้นไม้และยังคุยกับมันก็ได้แต่ชั้นไม่สามารถควบคุมสัตว์อสูรได้เพราะมันมีพลังจิตชนิดหนึ่งที่แข็งแกร่งมากทำให้ไม่สามารถควบคุมได้แม้ว่าจะบาดเจ็บปางตายก็เถอะนะ"

แฟ้ว!!!

ฉึก!!!

เสียงเหล็กในของผึ้งยักษ์บินผ่าอากาศมากำลังจะพรุ่งมาที่นานะแต่ชินพลักนานะให้หลบไปก่อนจึงไม่มีใครเป็นอะไรแต่เหล็กในของผึ้งยักตัวนั้นก็ได้ไปฝังที่ต้นไม้ข้างหลังแทน

"ขอบคุณนะชินถ้าไม่ได้คุณคงแย่แน่ๆ"เฟิร์สทำเรียนเสียงพูดแทนนานะทำให้นานะค้อนเข้าให้

"เพิ่งรู้ว่าคุณชายที่ข้างนอกเป็นเพลย์บอยแต่ความจริงข้างในเป็นกะเทยนะเนี่ย"ยูน่าพูดแทนนานะทำให้นานะถึงกลับขำกลิ้ง

"ขอบคุณนะยูน่า นี่เฟิร์สชั้นก็เริ่มคิดแบบยูน่าบ้างแล้วล่ะนะ"

"ไม่เป็นไรด้วยความยินดี"ยูน่าพูดแล้วก็หันไปจับมือกับนานะการทะเลาะกันของทั้งสามคนทำให้ชินหัวเราะจนน้ำตาถึงกับไหลและทำให้เฟิร์สโกรธจัดจนควันออกหูได้เลยและการทะเลาะกันก็ทำให้กลุ่มของนานะลืมไปเลยว่ากำลังต่อสู้อยู่และชินก็พูดขึ้นว่า

"นี่ตัวเมื่อกี้นี้คืออะไรเหรอครับ"ชินทำท่างงและทำให้พวกนานะมีสมาธิกลับมาอีกครั้ง

"เมื่อกี้ชั้นว่ามันเหมือนผึ้งยักษ์เลยนะ"นานะนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้

"ชั้นว่ามันน่าจะเป็น บีสท็อบ และก็เป็นสัตว์อสูรนะและอย่าไปโดนเหล็กในมันนะมันมีพิษรักษาไม่หายเลยนะแต่ดีนะที่มันเป็นแค่เกมส์ไม่งั้นมีหวังตายแน่"

"แหมคุณแม่น้ำแข็งรอบรู้จังเลยนะ"

"แน่นอนก็ชั้นไม่ได้โง่นิ นี่เห็นนายชอบพูดประชดชั้นแบบนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งเหมือนนะเนี่ยคุณพ่อเพลย์บอย

"นี่อย่าเพิ่งทะเลาะกันดีกว่ามาช่วยกันคิดก่อนว่าจะสู้กับมันยังไงดีกว่านะและคำพูดของนานะก็พอช่วยยับยั้งสองคนนั้นได้บ้าง

"เท่าที่ชั้นเคยอ่านมานะจุดอ่อนของมันอยู่ที่หน้าอกเพราะตรงที่อื่นมีขนที่เป็นเหล็กชั้นดีปกป้องไว้อยู่มันชอบอยู่กันเป็นฝูงแต่ที่เมื่อกี้มาตัวเดียวคงเป็นหน่วยลาดตระเวนแต่เวลามันลาดตระเวนจะอยู่ไม่ไกลจากรังมากอย่างมาก800 เมตรใช้เวลาไปกลับก็ประมาณ7นาทีและเมื่อมันปล่อยเหล็กในแล้วความเร็วในการบินก็จะลดลงด้วยแต่ก็เพิ่มเวลาให้แค่ประมาณ2นาที"

"ถ้างั้นก็เหลือเวลาแค่2นาทีในการหนีนะสิเพราะเราก็ใช้เวลาไปประมาณ6นาทีกว่าๆแล้วแล้วถ้าจะหนีควรไปที่ไหนได้ล่ะ"ชินพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าเข้าใจสถานการณ์

"นึกว่านายจะทำท่าซื่อบื้อไม่รู้อะไรซะแล้วนะเนี่ย"เฟิร์สพูดแหย่แต่ชินก็ทำท่าเหมือนจะโต้กลับแต่นานะห้ามทัพไว้ก่อนและให้ยูน่าอธิบาย

"ถ้าจะหลบพวกนี้ต้องหนีขึ้นบนฟ้าเพราะว่ามันเป็นสัญชาตญาณน่ะแต่ก็มีบอกเหมือนกันว่าเพาะตัวอะไรก็ไม่รู้นะแต่อาจจะเป็น ฟินเนอร์ มั้งเพราะมันคล้ายๆนกผสมมังกรแต่ก็คงจะไม่มีในด่านนี้หรอกเพราะเพิ่งด่านแรกเองนะ"ยูน่าทำท่ากังวลนิดๆบวกกับทำท่าความไม่แน่ใจ

"ถ้างั้นก็ไม่มีปัญหา"นานะกับชินพูดขึ้นพร้อมกัน

"เพราะชั้นสามารถให้ต้นไม้พาเราขึ้นไปในที่สูงๆได้ส่วนชินก็ใช้ลมและเรื่องวิธีกำจัดยิ่งง่ายใหญ่แค่ให้ชินใช้ลมพัดพวกนั้นให้บินช้าลงแล้วชั้นจะให้ต้นไม้พันตัวพวกมันเอาไว้ให้หมดแล้วชินก็ค่อยถอนพลังและยูน่ากับเฟิร์สก็ใช้น้ำแข็งทำให้มันแข็งแล้วค่อยใช้ฟ้าผ่าให้มันตายส่วนเรื่องคุ้มกันบนฟ้าก็ให้ชินคุ้มกันให้หน่อยนะเพราะพวกเราต้องใช้สมาธิในการกำจัดสัตรูนะโอเคมั้ย"นานะพูดขึ้นเป็นขั้นตอนและทุกคนก็ยอมรับแต่โดยดี

และทุกคนก็รีบปฏิบัติตามขั้นตอนโดยให้นานะควบคุมต้นไม้พาขึ้นไปบนฟ้ายกเว้นชินใช้ลมให้พาขึ้นไปและก็มีฝูงบีสท็อบบินมาประมาณ20ตัวและทุกคนก็ปฏิบัติตามแผนที่วางไว้อย่างดีและพอจัดการบีสท็อบเสร็จก็มีดาบปรากฏขึ้นมาให้4อัน(แต่อานุภาพจะเป็นเหมือนกันแต่ขึ้นอยู่กับพลังของเจ้าของเช่นของเฟิร์สดาบก็จะเป็นดาบสายฟ้า)และทุกคนก็รีบไปเก็บดาบมาคนละอันจากนั้นดาบก็เปลี่ยนแปลงไปตามพลังของแต่ละคน

"ชั้นว่ามันแปลกๆอยู่นะแค่ด่านแรกเราก็ได้ดาบอัศวินที่ใช้ต่อสู้กับฟินเนอร์แล้วล่ะรึว่าเราจะต้องเจอกับฟินเนอร์เหรอเนี่ยแต่มันไม่น่ามาอยู่ด่านนี้นะ"คำพูดของยูน่าเริ่มทำให้ทุกคนเริ่มสงสัยและไม่นานสิ่งที่ยูน่าเป็นห่วงก็เกิดขึ้นจริงคือมีตัว ฟินเนอร์ กำลังบินตรงมาหาพวกเขาถึงแม้ว่าจะอยู่ที่พื้นก็ตามและด้วยสัญชาตญาณทำให้ทุกคนรีบไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่

"นี่ชั้นว่าเราน่าจะทำตามแผนแบบเมื่อกี้นี้นะเผื่อจะได้ผล"นานะเสนอและทุกคนก็ตกลงว่าจะลองดูอีกครั้งโดยที่ให้ชินเริ่มใช้พายุลูกใหญ่พัดให้มันช้าลงและนานะก็รีบให้ต้นไม้รัดให้แน่นและตรึงไว้กับพื้นจากนั้นก็รีบให้ยูน่ารีบใช้น้ำแข็งทำให้มันแข็งส่วนเฟิร์สก็ไม่รอช้ารีบใช้สายฟ้าฟาดแต่ก็ไม่สามารถหยุดมันไว้ได้

"นี่ชินนายพอจะทำพายุที่รุนแรงพอที่จะฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆได้มั้ยแล้วหลังจากนั้นชั้นจะใช้สายฟ้าฟาดให้มันไหม้แล้วใช้น้ำแข็งทำให้เซล์มันตายอีกที"เฟิร์สพูดอย่างผู้รอบรู้จนทำให้ยูน่ากับนานะนึกหมันไส้แต่ก็เก็บไว้ในใจและทุกคนก็ทำตามขั้นตอนส่วนนานะคอยคุ้มกัน

"แล้วทำไมต้องทำหลายขั้นตอนด้วยล่ะ"คำพูดของชินทำให้นานะก็นึกสงสัย

"ก็เพราะมันสามารถพื้นตัวมันเองได้โดยการรวมร่างยังไงล่ะถึงแม้จะถูกเผามันก็ฟื้นตัวได้ก็เลยต้องใช้น้ำแข็งในการทำให้เซลล์มันเสื่อมและก็ตายในที่สุดไงเข้าใจรึยังและถ้ายังไงก็หัดค้นคว้าเอาเองบ้างนะ"ทำพูดของยูน่าทำให้นานะกับชินหัวเราะเบาๆ

"นี่ออกจากเกมส์กันเถอะหิวแล้ว"นานะพูดขึ้นและทุกคนก็เห็นด้วยจึงออกมาจากเกมส์และเดินไปยังร้านเด็กแนวโดยที่ตอนแรกนานะกับชินเคยกินกันมาก่อนและจึงตรวจดูกันว่าแต่ละคนมีคะแนนเท่าไหร่และทุกคนก็ได้คะแนนเท่ากันคือ 2000 และก็มีข้อความยินดีขึ้นมาให้ทำให้หลายๆคนถึงกับงงและก็มีข้อความต่ออีกทำให้หายงงกันไปและในข้อความเขียนว่า

'ยินดีด้วยสำหรับทีมที่สามารถกำจัด ฟินเนอร์ได้เราขอบวกคะแนนให้คุณอีกคนละ 2000 คะแนนและดาบอัศวินอีกคนละอันตอนนี้คุณเป็น Kings(หมายถึงคนที่ทำสถิติใหม่ได้ก็จะได้เป็นKing ของเกมส์นี้)แล้วและขอให้โชคดี'

"และถ้างั้นเราก็มีคะแนน 4000 แล้วน่ะสิและแถมยังมีดาบอัศวินอีกด้วย ไชโย้"

"นี่นายกะเทยอย่าดีใจจนเกินเหตุดีกว่า"

"ว่าไงนะยายทอม"

"นี่เดี๋ยวหยุดสงครามซักนิดนะ"

"ก็ได้ชั้นจะยังไม่ว่านายนั่นก็ได้"

"ชั้นนานะเพิ่งมาใหม่นะอยู่ปี1"

"ผมชินปี1 เหมือนกัน"

"ชั้นยูน่า ปี1"

"ชั้นฟิร์สก็ปี1"

"ดีจังอยู่ปีเดียวกันงั้นวันนี้เราติดต่อกันทางGAนะดีมั้ยตอน1ทุ่มนะ"

"ก็ได้"ทั้ง3คนพูดพร้อมกัน

ตีด !!

"นานะอยู่ที่ไหนน่ะชั้นรออยู่หน้าตึกเกมส์แล้วนะ"เสียงวิงตันดังมาจากเครื่องGAของนานะ

"ถ้างั้นชั้นกลับก่อนนะบาย"นานะพูดพร้อมกับรีบวิ่งกลับไป

"ถ้าไงค่อยเจอกันนะ"ทุกคนพูดพร้อมกันแล้วก็เดินจากไป

T_T_T_T_T_T

ในสมัยนั้นโลกมีการปกครองแบ่งออกเป็น5เมืองด้วยกันมี  แรงเกล  ไอโรนี่  ซีโกลด์  ไวช์  และ คริบบลู  มีความเจริญมากสุดและไล่ลงมาจนถึงปานกลางตามลำดับและทุกประเทศจะเชื่อมต่อกับประเทศแรงเกลเพราะประเทศแรงเกลเป็นศูนย์กลางของทุกประเทศ

*-+-*-+-*-+-*

ในพระราชวังแห่งหนึ่งในห้องนอนสีฟ้าอมเขียวและมีเตียงนอนและเครื่องใช้ต่างๆเป็นสีชมพูวางอยู่ในห้องไม่ว่าจะเป็นเก้าอี้ โต๊ะ ตู้ ประตู หน้าต่างและบนเตียงก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่

"ว้าจะทำอะไรดีนะวันนี้"เด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาลอมเขียว ตาสีม่วงอมชมพู ความสูงประมาณ 162เซนติเมตร อายุประมาณ 15ปี เป็นองค์หญิงแห่ง นครแรงเกล ท่าทางเป็นคนอ่อนโยนแต่แฝงด้วยความแก่นแก้วทำให้เธอเป็นที่รักของทุกคน(แรงเกล เป็นประเทศที่เจริญที่สุดในโลกและอยู่กันอย่างสงบสุขและปกครองโดย พระราชานิคัส ) พูดขึ้นกลางห้องนอนอันหรูหราของเธอ

ก๊อก!!  ก๊อก!!  ก๊อก!!

"นี่ นานะ ตื่นรึยังลูกวันนี้พ่อมีเรื่องอยากจะพูดด้วยหน่อยนะ"พระราชาแห่ง นครแรงเกล พูดขึ้นกับลูกสาวจอมแกล่น

          แอ๊ด!!!

"มีอะไรรึค่ะเสด็จพ่อ"

"ขอพ่อเข้าไปคุยด้วยหน่อยได้มั้ย"

"ได้ค่ะเข้ามาสิค่ะ"

"คือ....พ่อจะส่งลูกไปเรียนที่  รัสกี้  นะ"

"ทำไมล่ะค่ะ"

"แล้วลูกไม่อยากไปเที่ยวและไปรู้จักเพื่อนใหม่บ้างเหรอ"

"เอ่อ อยากสิค่ะแต่ทำไมท่านพ่อถึงให้ไปล่ะค่ะ"

"ก็เพราะที่นั่นลูกจะปลอดภัยได้มีเพื่อนและลูกจะมีความสุขไงล่ะและลูกก็ถึงวัยที่จะต้องเรียนรู้แล้วนำความรู้กลับมาช่วยประเทศด้วยนะและเพราะเหตุนี้พ่อก็เลยให้ไปไงล่ะ"

"จริงเหรอค่ะแล้วจะไปเมื่อไหร่ล่ะค่ะ"

"วันพรุ่งนี้น่ะ"

"เย้!! จะได้ไปเที่ยวแล้วเดี๋ยวลูกเตรียมของก่อนนะค่ะ"

"นี่แล้วพรุ่งนี้อย่าตื่นสายนะเดี๋ยวจะมีคนมารับตอน9โมงเช้า"

"ค่ะ"

"เดี๋ยวพ่อไปก่อนนะ"

***--***--***

"นี่นานะตื่นรึยังจะ9โมงแล้วนะ"

แอ๊ด!!!

"เสร็จแล้วค่ะ"

"นึกว่าจะตื่นสายอีกแล้วนะเนี่ย"

"ถ้าเรื่องอื่นน่ะใช่ค่ะแต่เรื่องเที่ยวน่ะไม่มีทางนะคะ"

"เราไปรอเค้าที่ห้องโถงใหญ่ดีกว่านะ"

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

       ห้องโถงใหญ่เต็มไปด้วยชุดรับแขกสีแดงขอบทอง บนผนังมีภาพวาดเกี่ยวกับธรรมชาติ มีหน้าต่างบานใหญ่รับแสงอาทิตย์ขึ้นมองออกไปจะเห็นเป็นแม่น้ำและภูเขามีต้นไม้ต่างๆให้ร่มเงาและอากาศดีจนทำนานะเกือบเผอหลับไป

ก๊อก!  ก๊อก!  ก๊อก!

"ฝ่าบาทมีคนมาขอเข้าพบพระเจ้าข้า"

"ให้เข้ามาได้"

"ขอประทานอภัยด้วยพระเจ้าข้าที่กระหม่อมมาช้าทำให้ฝ่าบาทและองค์หญิงต้องรอ"ชายแปลกหน้าใส่เสื้อคุมสีดำเดินเข้ามาและคุกเข่าพูดกับพระราชานิคัส

"ไม่เป็นไรหรอก ลุกขึ้นมาเถอะนะแต่ข้าว่าเจ้ามาตรงเวลาทุกครั้งเลยนะ วิงตัน เพื่อนรักข้า +555 ไม่เจอกันตั้งนานเจ้าดูไม่เปลี่ยนเลยนะ  ข้าฝากลูกสาวข้าด้วยนะ"

"ได้พระเจ้าข้า"

"นี่อย่าพูดอย่างนี้ได้ไหมมันจั้กจี้หูนะ"

"แหมนานๆทีจะเจอกันก็แกล้งหน่อยจะเป็นไร"

"เออนี่ นานะมาทักทายศาสตราจารย์วิงตัน ซิ เมื่อก่อนพ่อกับเขาเคยเรียนด้วยกันมาก่อน"

"สวัสดีค่ะ ศาสตราจารย์วิงตัน"

"โตขึ้นเยอะเลยนะ"

"โอ๊ย โตแต่ตัวล่ะสิไม่ว่า นิสัยยังเหมือนเด็กไม่มีผิด แก่นแก้วกระโดกกระเดกอีก ไม่มีความเป็นเจ้าหญิงเลย"

"โถ ท่านพ่อก็ งอนแล้วไม่รู้ด้วยนะ"

"โอ๋ เด็กน้อยอย่าร้องนะจ๊ะ เด็กดี๊เด็กดี"

"พ่อก็ ~_~ แล้วเราจะไปกันรึยังค่ะ ไม่อยากอยู่นานค่ะโดนเผาซะเกียมเลยค่ะ อีกอย่างก็อยากเห็นโรงเรียนใหม่ด้วยค่ะ"

"ก็ได้จ๊ะ โชคดีนะนิคัส"

"ก็ถ้ายังไงติดต่อมาด้วยนะลูก"

"ค่ะ"

"แล้วเจอกันใหม่นะนิคัส"และวิงตันก็ได้พึมพำคาถาและทั้ง2ก็หายตัวไป

~*~*~*~*~*~

          ณ ถนนสายหนึ่งที่แวดล้อมไปด้วยผู้คนและตึกต่างๆมากมายและมีของแปลกๆเช่นน้ำยากลายร่างที่จะทำให้เรากลายร่างเป็นได้ทุกสิ่งที่อยากเป็นยกเว้นเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่เป็นคนแต่น้ำยาสามารถอยู่ได้แค่1ชั่วโมงเท่านั้น และมีอีกหลายอย่าง

"ว้าว สวยจังค่ะที่นี่ที่ไหนค่ะ"

"นี่คือ เกาะรัสกี้ อยู่ระหว่างมหาสมุทรกระแสน้ำเย็นและกระแสน้ำอุ่น ไม่ขึ้นกลับประเทศใดทั้งสิ้นและมีเวทมนต์พลางตัวจากคนนอกทำให้ไม่มีใครเห็นและเวลามีการแข่งขันเราจะไปแข่งขันกันบนสนามประลองนอกโลกบนดาวดวงอื่นและอาทิตย์หน้าเธอจะต้องไปโรงเรียนด้วยนะและเราก็จะมีวิชาให้เธอเลือกเรียนแล้วแต่จะเรียนแล้วถ้ามีอะไรก็ไปดูที่ข้อมูลในเครื่อง GA ของเธอเอานะมันอยู่ในห้องเธอน่ะและเราก็จะมีแหวน GA ให้เธอนะแล้วแต่เธอจะออกแบบมันใช้ติดต่อกับคนอื่นเพียงแค่เรียกชื่อนะและมันก็ยังเก็บเงินของเธอไว้ถ้าจะใช้ซื้อของก็แค่เอาแหวนไปจ่อไว้ตรงเลเซอร์นะและมันก็สามารถค้นข้อมูลบางอย่างได้บ้างนะเอ่อชั้นคงต้องไปก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นจะมารับมีอะไรก็ติดต่อมานะนะ"พูดเสร็จวิงตันก็ส่งแหวนให้และก็หายไป

"เอาไงดีเนี่ยถ้าขืนเดินคนเคียวต้องหลงแน่ๆเลย"พูดเสร็จนานะก็มองไปรอบๆแล้วก็หันไปเห็นเขาก็มีลักษณะคล้ายเธอคือเหมือนเพิ่งมาใหม่และนานะก็เลยเดินไปทักเขา

"สวัสดีค่ะคุณก็เพิ่งมาเหมือนกันเหรอค่ะชั้นชื่อนานะค่ะ"

"ครับ สวัสดีครับผมชื่อ ซิลเวอร์ ครับ"ผู้ชายผมสีน้ำตาล ตาสีน้ำตาลท่าทางใจดี มีน้ำใจ รักสนุกพูดตอบ

"คุณชื่อเหมือนเพื่อนเก่าชันเลยนะค่ะชั้นกับเค้าทะเลาะกันทุกวันเลยค่ะเค้าชอบมาแกล้งชั้นน่ะค่ะ"

"เหมือนผมเลยครับแต่สลับกันตรงที่ว่าผมชอบแกล้งเค้าน่ะครับชื่อเดียวกลับคุณเลยครับ"

"คุณหิวรึยังคะเราไปหาอะไปกินดีมั้ยค่ะ"

"ก็ดีครับแต่คุณรู้รึปล่าวครับว่าอยู่ที่ไหน"

"ไม่รู้ซิค่ะถ้ายังไงเดินดูกันก่อนดีมั้ยค่ะ"

"ก็ดีครับ"

และตลอดทางที่ทั้งสองคนเดินดูร้านอาหารก็มีคนหันมามองเพราะทั้งสองคนเป็นคนหน้าตาดีจนทำนานะกับซิลเวอร์อายมากๆเพราะมีแต่คนมาถามว่าชื่ออะไร เป็นแฟนกันรึปล่าว  จนทั้งสองต้องรีบเดินหนีจนในที่สุดก็มาเจอร้านอาหารร้านหนึ่งชื่อว่าร้าน เด็กแนว ไม่ค่อยมีคนบรรยากาศดูสบายๆและพอทั้งสองคนมานั่งก็มีรายกายอาหารปรากฎอยู่บนโต๊ะโดยอัตโนมัติและทั้งสองก็สั่งอาหารโดยการพูดชื่ออาหาร

"นี่ ซิลเวอร์นายมาจากไหนเหรอ"

"ฉันมาจากไอโรนี่แล้วนานะล่ะ"

"ฉันมาจากแรงแกลและมื้อนี้ฉันขอเป็นคนเลี้ยงเองนะ"

"จะดีเหรอแต่ชั้นเป็นผู้ชายชั้นน่าจะเลี้ยงเธอนะ"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวเธอค่อยเลี้ยงวันอื่นก็ได้เอ่อถ้ากินเสร็จแล้วไปหาอะไรเล่นกันไหม"

"ก็ดีนะชั้นก็อยากหาอะไรทำเหมือนกันและขอบคุณที่เลี้ยงข้าวชั้นนะ"

พูดจบนานะก็ใช้แหวนไปจ่อที่เลเซอร์และก็มีการตอบกลับมาว่าเงินเหลือ39,900 ซีนจากเงิน 40,000 ซีน  ค่าอาหาร 100 ซีน และทั้งคู่ก็เดินมาหน้าตึก     Big Game Center และทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในตึกและเดินตรงไปที่ถานกลมๆและมีเมนูขึ้นมาว่าจะไปชั้นไหนมีทั้งหมด3ชั้น ชั้นแรกเป็นชั้นซื้อของเกี่ยวกับเกมส์ ชั้น2เป็นชั้นเกมส์เดี่ยวและร้านอาหารเครื่องดื่ม ชั้นที่3เป็นเกมส์กลุ่มและเกมส์Hot และพวกเขาก็เลือกไปชั้นที่3

-*-*-*-*-*-*-*-

"นี่ตอนนี้เขาบอกว่าเกมส์ King Fantasy คนเล่นกันมากเพราะเวลาเล่นมันเหมือนว่าเราได้ต่อสู้จริงๆและพลังในเกมส์ที่ใช้เล่นก็คือพลังพิเศษของเราและถ้าคนที่ไม่รู้ว่าพลังของตัวเองคืออะไรก็จะได้รู้ด้วยและอีกอย่างมันเป็นการฝึกการใช้พลังไปในตัวและถ้าเล่นได้คะแนนเยอะพลังทุกอย่างก็จะเยอะและก็จะมีเวทย์มาให้ตามคะแนนด้วยนะ"

"ก็น่าเล่นดีนะเราไปเล่นกันไหมแล้วมันสามารถเล่นเป็นกลุ่มได้มั้ย"

"เล่นกี่คนก็ได้แต่ไม่เกิน10คน"

"นั่นตรงนั้นเหลือห้องสุดท้ายพอดีเลยไปกันเหอะ"

"อืม! นี่ซิลเวอร์ขั้นขอเรียกนายว่าชินแทนได้มั๊ย"

"ก็ได้ชื่อชินมันก็เท่ดีนะแต่ว่าเราไปกันเถาะเดี๋ยวเต็มนะ"

และขณะที่นานะและชินกำลังวิ่งไปถึงหน้าห้องก็มีเสียงหนึ่งทักขึ้น

"นี่ขอเล่นด้วยคนได้มั้ย"เสียงผู้ชายหน้าตาดีผมและตาสีทองท่าทางรักสนุกเหมือนเพลย์บอยพูดขึ้นและตามมาด้วยอีกเสียง

"นี่ชั้นด้วยคนนะ"เสียงผู้หญิงสวยมากๆผมสีฟ้าอมน้ำเงิน ดวงตาสีฟ้าท่าทางเย็นชานิดๆพูดขึ้น

"ได้สิ ชั้นชื่อ นานะ ค่ะ"

"ผมชื่อ ซิลเวอร์ แต่เรียกผมว่า ชิน แบบนานะก็ได้นะ"

"แล้วพวกคุณชื่ออะไรค่ะ"

"ผมชื่อ เฟิร์ส ครับ"

"ชั้นชื่อ ยูน่า"

"ถ้างั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะค่ะแต่เราไปเล่นเกมส์กันดีกว่า"นานะพูดขึ้นพร้อมพากันเดินเข้าไปในห้อง

ในห้องมีเตียงนอนทั้งหมด 10 เตียง ข้างเตียงมีหน้ากากครึ่งหัวแต่มีเฉพาะด้านหน้าเป็นเหมือนแว่นกับหูฟังไปในตัวและด้านข้างมีปุ่มเปิดปิดไปในตัวและถ้าตายจะออกมาจากเกมส์ทันทีเราตาย เราจะมีพลังชีวิตแค่ 500 และเราจะต้องสะสมพลังชีวิตไปเองเวลาเล่นเกมส์และถ้าคนที่ยังไม่เคยเล่นจะมีการให้สมัครก่อนและจะมีการ์ดยื่นออกมาให้พร้อมบันทึกชื่อจากแหวนตอนสมัคร

"เราจะเล่นกันรึยัง"

"อืมไปเลย"

*_* *_* *_* *_*

"นี่เรามาอยู่ในเกมส์แล้วเหรอ"นานะพูดขึ้นและสังเกตเห็นว่าตัวเองใส่ชุดสีเขียวคล้ายชาวป่าแต่เสื้อเป็นคอจีนแขนกุดและมีกำไรข้อมือ

"เธอใส่ชุดนี้สวยดีนะ"ชินพูดขึ้นทำให้นานะถึงกลับหน้าแดงและพอชินรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปก็ถึงกับหน้าแดงอีกคนจนทำให้เฟิร์สกับยูน่าและนานะก็เลยหันไปดูชุดของชินบ้างก็เห็นเป็นชุดนักรบเทพกรีซโบราณแต่มีที่คาดหน้าผากตรงกลางเป็นรูปลมและเป็นชุดสีเทาขอบทองส่วนชุดของเฟิร์สเป็นคล้ายๆของชินแต่ตรงที่คาดหน้าผากเป็นรูปสายฟ้าและเป็นสีน้ำเงินขอบแดงส่วนชุดของยูน่าเป็นเสื้อแขนกุดคอจีนสีฟ้ากระโปรงยาวถึงเข่าเป็นกระโปรงบานพลิ้วสีฟ้า

"นี่ถ้างั้น พลังของชินก็คือลมนะสิ และส่วนเฟิร์สก็คงสายฟ้า และยูน่าก็น้ำแข็งสินะ"นานะพูดพร้อมกับทำท่าคิด

"ถ้างั้น ของนานะคืออะไรกันแน่อะดูไม่ออกเลย"ชินทำหน้างง

"ของชั้นนะเหรอก็ควรคุมพวกสัตว์กับต้นไม้และยังคุยกับมันก็ได้แต่ชั้นไม่สามารถควบคุมสัตว์อสูรได้เพราะมันมีพลังจิตชนิดหนึ่งที่แข็งแกร่งมากทำให้ไม่สามารถควบคุมได้แม้ว่าจะบาดเจ็บปางตายก็เถอะนะ"

แฟ้ว!!!

ฉึก!!!

เสียงเหล็กในของผึ้งยักษ์บินผ่าอากาศมากำลังจะพรุ่งมาที่นานะแต่ชินพลักนานะให้หลบไปก่อนจึงไม่มีใครเป็นอะไรแต่เหล็กในของผึ้งยักตัวนั้นก็ได้ไปฝังที่ต้นไม้ข้างหลังแทน

"ขอบคุณนะชินถ้าไม่ได้คุณคงแย่แน่ๆ"เฟิร์สทำเรียนเสียงพูดแทนนานะทำให้นานะค้อนเข้าให้

"เพิ่งรู้ว่าคุณชายที่ข้างนอกเป็นเพลย์บอยแต่ความจริงข้างในเป็นกะเทยนะเนี่ย"ยูน่าพูดแทนนานะทำให้นานะถึงกลับขำกลิ้ง

"ขอบคุณนะยูน่า นี่เฟิร์สชั้นก็เริ่มคิดแบบยูน่าบ้างแล้วล่ะนะ"

"ไม่เป็นไรด้วยความยินดี"ยูน่าพูดแล้วก็หันไปจับมือกับนานะการทะเลาะกันของทั้งสามคนทำให้ชินหัวเราะจนน้ำตาถึงกับไหลและทำให้เฟิร์สโกรธจัดจนควันออกหูได้เลยและการทะเลาะกันก็ทำให้กลุ่มของนานะลืมไปเลยว่ากำลังต่อสู้อยู่และชินก็พูดขึ้นว่า

"นี่ตัวเมื่อกี้นี้คืออะไรเหรอครับ"ชินทำท่างงและทำให้พวกนานะมีสมาธิกลับมาอีกครั้ง

"เมื่อกี้ชั้นว่ามันเหมือนผึ้งยักษ์เลยนะ"นานะนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้

"ชั้นว่ามันน่าจะเป็น บีสท็อบ และก็เป็นสัตว์อสูรนะและอย่าไปโดนเหล็กในมันนะมันมีพิษรักษาไม่หายเลยนะแต่ดีนะที่มันเป็นแค่เกมส์ไม่งั้นมีหวังตายแน่"

"แหมคุณแม่น้ำแข็งรอบรู้จังเลยนะ"

"แน่นอนก็ชั้นไม่ได้โง่นิ นี่เห็นนายชอบพูดประชดชั้นแบบนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งเหมือนนะเนี่ยคุณพ่อเพลย์บอย

"นี่อย่าเพิ่งทะเลาะกันดีกว่ามาช่วยกันคิดก่อนว่าจะสู้กับมันยังไงดีกว่านะและคำพูดของนานะก็พอช่วยยับยั้งสองคนนั้นได้บ้าง

"เท่าที่ชั้นเคยอ่านมานะจุดอ่อนของมันอยู่ที่หน้าอกเพราะตรงที่อื่นมีขนที่เป็นเหล็กชั้นดีปกป้องไว้อยู่มันชอบอยู่กันเป็นฝูงแต่ที่เมื่อกี้มาตัวเดียวคงเป็นหน่วยลาดตระเวนแต่เวลามันลาดตระเวนจะอยู่ไม่ไกลจากรังมากอย่างมาก800 เมตรใช้เวลาไปกลับก็ประมาณ7นาทีและเมื่อมันปล่อยเหล็กในแล้วความเร็วในการบินก็จะลดลงด้วยแต่ก็เพิ่มเวลาให้แค่ประมาณ2นาที"

"ถ้างั้นก็เหลือเวลาแค่2นาทีในการหนีนะสิเพราะเราก็ใช้เวลาไปประมาณ6นาทีกว่าๆแล้วแล้วถ้าจะหนีควรไปที่ไหนได้ล่ะ"ชินพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าเข้าใจสถานการณ์

"นึกว่านายจะทำท่าซื่อบื้อไม่รู้อะไรซะแล้วนะเนี่ย"เฟิร์สพูดแหย่แต่ชินก็ทำท่าเหมือนจะโต้กลับแต่นานะห้ามทัพไว้ก่อนและให้ยูน่าอธิบาย

"ถ้าจะหลบพวกนี้ต้องหนีขึ้นบนฟ้าเพราะว่ามันเป็นสัญชาตญาณน่ะแต่ก็มีบอกเหมือนกันว่าเพาะตัวอะไรก็ไม่รู้นะแต่อาจจะเป็น ฟินเนอร์ มั้งเพราะมันคล้ายๆนกผสมมังกรแต่ก็คงจะไม่มีในด่านนี้หรอกเพราะเพิ่งด่านแรกเองนะ"ยูน่าทำท่ากังวลนิดๆบวกกับทำท่าความไม่แน่ใจ

"ถ้างั้นก็ไม่มีปัญหา"นานะกับชินพูดขึ้นพร้อมกัน

"เพราะชั้นสามารถให้ต้นไม้พาเราขึ้นไปในที่สูงๆได้ส่วนชินก็ใช้ลมและเรื่องวิธีกำจัดยิ่งง่ายใหญ่แค่ให้ชินใช้ลมพัดพวกนั้นให้บินช้าลงแล้วชั้นจะให้ต้นไม้พันตัวพวกมันเอาไว้ให้หมดแล้วชินก็ค่อยถอนพลังและยูน่ากับเฟิร์สก็ใช้น้ำแข็งทำให้มันแข็งแล้วค่อยใช้ฟ้าผ่าให้มันตายส่วนเรื่องคุ้มกันบนฟ้าก็ให้ชินคุ้มกันให้หน่อยนะเพราะพวกเราต้องใช้สมาธิในการกำจัดสัตรูนะโอเคมั้ย"นานะพูดขึ้นเป็นขั้นตอนและทุกคนก็ยอมรับแต่โดยดี

และทุกคนก็รีบปฏิบัติตามขั้นตอนโดยให้นานะควบคุมต้นไม้พาขึ้นไปบนฟ้ายกเว้นชินใช้ลมให้พาขึ้นไปและก็มีฝูงบีสท็อบบินมาประมาณ20ตัวและทุกคนก็ปฏิบัติตามแผนที่วางไว้อย่างดีและพอจัดการบีสท็อบเสร็จก็มีดาบปรากฏขึ้นมาให้4อัน(แต่อานุภาพจะเป็นเหมือนกันแต่ขึ้นอยู่กับพลังของเจ้าของเช่นของเฟิร์สดาบก็จะเป็นดาบสายฟ้า)และทุกคนก็รีบไปเก็บดาบมาคนละอันจากนั้นดาบก็เปลี่ยนแปลงไปตามพลังของแต่ละคน

"ชั้นว่ามันแปลกๆอยู่นะแค่ด่านแรกเราก็ได้ดาบอัศวินที่ใช้ต่อสู้กับฟินเนอร์แล้วล่ะรึว่าเราจะต้องเจอกับฟินเนอร์เหรอเนี่ยแต่มันไม่น่ามาอยู่ด่านนี้นะ"คำพูดของยูน่าเริ่มทำให้ทุกคนเริ่มสงสัยและไม่นานสิ่งที่ยูน่าเป็นห่วงก็เกิดขึ้นจริงคือมีตัว ฟินเนอร์ กำลังบินตรงมาหาพวกเขาถึงแม้ว่าจะอยู่ที่พื้นก็ตามและด้วยสัญชาตญาณทำให้ทุกคนรีบไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่

"นี่ชั้นว่าเราน่าจะทำตามแผนแบบเมื่อกี้นี้นะเผื่อจะได้ผล"นานะเสนอและทุกคนก็ตกลงว่าจะลองดูอีกครั้งโดยที่ให้ชินเริ่มใช้พายุลูกใหญ่พัดให้มันช้าลงและนานะก็รีบให้ต้นไม้รัดให้แน่นและตรึงไว้กับพื้นจากนั้นก็รีบให้ยูน่ารีบใช้น้ำแข็งทำให้มันแข็งส่วนเฟิร์สก็ไม่รอช้ารีบใช้สายฟ้าฟาดแต่ก็ไม่สามารถหยุดมันไว้ได้

"นี่ชินนายพอจะทำพายุที่รุนแรงพอที่จะฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆได้มั้ยแล้วหลังจากนั้นชั้นจะใช้สายฟ้าฟาดให้มันไหม้แล้วใช้น้ำแข็งทำให้เซล์มันตายอีกที"เฟิร์สพูดอย่างผู้รอบรู้จนทำให้ยูน่ากับนานะนึกหมันไส้แต่ก็เก็บไว้ในใจและทุกคนก็ทำตามขั้นตอนส่วนนานะคอยคุ้มกัน

"แล้วทำไมต้องทำหลายขั้นตอนด้วยล่ะ"คำพูดของชินทำให้นานะก็นึกสงสัย

"ก็เพราะมันสามารถพื้นตัวมันเองได้โดยการรวมร่างยังไงล่ะถึงแม้จะถูกเผามันก็ฟื้นตัวได้ก็เลยต้องใช้น้ำแข็งในการทำให้เซลล์มันเสื่อมและก็ตายในที่สุดไงเข้าใจรึยังและถ้ายังไงก็หัดค้นคว้าเอาเองบ้างนะ"ทำพูดของยูน่าทำให้นานะกับชินหัวเราะเบาๆ

"นี่ออกจากเกมส์กันเถอะหิวแล้ว"นานะพูดขึ้นและทุกคนก็เห็นด้วยจึงออกมาจากเกมส์และเดินไปยังร้านเด็กแนวโดยที่ตอนแรกนานะกับชินเคยกินกันมาก่อนและจึงตรวจดูกันว่าแต่ละคนมีคะแนนเท่าไหร่และทุกคนก็ได้คะแนนเท่ากันคือ 2000 และก็มีข้อความยินดีขึ้นมาให้ทำให้หลายๆคนถึงกับงงและก็มีข้อความต่ออีกทำให้หายงงกันไปและในข้อความเขียนว่า

'ยินดีด้วยสำหรับทีมที่สามารถกำจัด ฟินเนอร์ได้เราขอบวกคะแนนให้คุณอีกคนละ 2000 คะแนนและดาบอัศวินอีกคนละอันตอนนี้คุณเป็น Kings(หมายถึงคนที่ทำสถิติใหม่ได้ก็จะได้เป็นKing ของเกมส์นี้)แล้วและขอให้โชคดี'

"และถ้างั้นเราก็มีคะแนน 4000 แล้วน่ะสิและแถมยังมีดาบอัศวินอีกด้วย ไชโย้"

"นี่นายกะเทยอย่าดีใจจนเกินเหตุดีกว่า"

"ว่าไงนะยายทอม"

"นี่เดี๋ยวหยุดสงครามซักนิดนะ"

"ก็ได้ชั้นจะยังไม่ว่านายนั่นก็ได้"

"ชั้นนานะเพิ่งมาใหม่นะอยู่ปี1"

"ผมชินปี1 เหมือนกัน"

"ชั้นยูน่า ปี1"

"ชั้นฟิร์สก็ปี1"

"ดีจังอยู่ปีเดียวกันงั้นวันนี้เราติดต่อกันทางGAนะดีมั้ยตอน1ทุ่มนะ"

"ก็ได้"ทั้ง3คนพูดพร้อมกัน

ตีด !!

"นานะอยู่ที่ไหนน่ะชั้นรออยู่หน้าตึกเกมส์แล้วนะ"เสียงวิงตันดังมาจากเครื่องGAของนานะ

"ถ้างั้นชั้นกลับก่อนนะบาย"นานะพูดพร้อมกับรีบวิ่งกลับไป

"ถ้าไงค่อยเจอกันนะ"ทุกคนพูดพร้อมกันแล้วก็เดินจากไป

T_T_T_T_T_T

ในสมัยนั้นโลกมีการปกครองแบ่งออกเป็น5เมืองด้วยกันมี  แรงเกล  ไอโรนี่  ซีโกลด์  ไวช์  และ คริบบลู  มีความเจริญมากสุดและไล่ลงมาจนถึงปานกลางตามลำดับและทุกประเทศจะเชื่อมต่อกับประเทศแรงเกลเพราะประเทศแรงเกลเป็นศูนย์กลางของทุกประเทศ

*-+-*-+-*-+-*

ในพระราชวังแห่งหนึ่งในห้องนอนสีฟ้าอมเขียวและมีเตียงนอนและเครื่องใช้ต่างๆเป็นสีชมพูวางอยู่ในห้องไม่ว่าจะเป็นเก้าอี้ โต๊ะ ตู้ ประตู หน้าต่างและบนเตียงก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่

"ว้าจะทำอะไรดีนะวันนี้"เด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาลอมเขียว ตาสีม่วงอมชมพู ความสูงประมาณ 162เซนติเมตร อายุประมาณ 15ปี เป็นองค์หญิงแห่ง นครแรงเกล ท่าทางเป็นคนอ่อนโยนแต่แฝงด้วยความแก่นแก้วทำให้เธอเป็นที่รักของทุกคน(แรงเกล เป็นประเทศที่เจริญที่สุดในโลกและอยู่กันอย่างสงบสุขและปกครองโดย พระราชานิคัส ) พูดขึ้นกลางห้องนอนอันหรูหราของเธอ

ก๊อก!!  ก๊อก!!  ก๊อก!!

"นี่ นานะ ตื่นรึยังลูกวันนี้พ่อมีเรื่องอยากจะพูดด้วยหน่อยนะ"พระราชาแห่ง นครแรงเกล พูดขึ้นกับลูกสาวจอมแกล่น

          แอ๊ด!!!

"มีอะไรรึค่ะเสด็จพ่อ"

"ขอพ่อเข้าไปคุยด้วยหน่อยได้มั้ย"

"ได้ค่ะเข้ามาสิค่ะ"

"คือ....พ่อจะส่งลูกไปเรียนที่  รัสกี้  นะ"

"ทำไมล่ะค่ะ"

"แล้วลูกไม่อยากไปเที่ยวและไปรู้จักเพื่อนใหม่บ้างเหรอ"

"เอ่อ อยากสิค่ะแต่ทำไมท่านพ่อถึงให้ไปล่ะค่ะ"

"ก็เพราะที่นั่นลูกจะปลอดภัยได้มีเพื่อนและลูกจะมีความสุขไงล่ะและลูกก็ถึงวัยที่จะต้องเรียนรู้แล้วนำความรู้กลับมาช่วยประเทศด้วยนะและเพราะเหตุนี้พ่อก็เลยให้ไปไงล่ะ"

"จริงเหรอค่ะแล้วจะไปเมื่อไหร่ล่ะค่ะ"

"วันพรุ่งนี้น่ะ"

"เย้!! จะได้ไปเที่ยวแล้วเดี๋ยวลูกเตรียมของก่อนนะค่ะ"

"นี่แล้วพรุ่งนี้อย่าตื่นสายนะเดี๋ยวจะมีคนมารับตอน9โมงเช้า"

"ค่ะ"

"เดี๋ยวพ่อไปก่อนนะ"

***--***--***

"นี่นานะตื่นรึยังจะ9โมงแล้วนะ"

แอ๊ด!!!

"เสร็จแล้วค่ะ"

"นึกว่าจะตื่นสายอีกแล้วนะเนี่ย"

"ถ้าเรื่องอื่นน่ะใช่ค่ะแต่เรื่องเที่ยวน่ะไม่มีทางนะคะ"

"เราไปรอเค้าที่ห้องโถงใหญ่ดีกว่านะ"

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

       ห้องโถงใหญ่เต็มไปด้วยชุดรับแขกสีแดงขอบทอง บนผนังมีภาพวาดเกี่ยวกับธรรมชาติ มีหน้าต่างบานใหญ่รับแสงอาทิตย์ขึ้นมองออกไปจะเห็นเป็นแม่น้ำและภูเขามีต้นไม้ต่างๆให้ร่มเงาและอากาศดีจนทำนานะเกือบเผอหลับไป

ก๊อก!  ก๊อก!  ก๊อก!

"ฝ่าบาทมีคนมาขอเข้าพบพระเจ้าข้า"

"ให้เข้ามาได้"

"ขอประทานอภัยด้วยพระเจ้าข้าที่กระหม่อมมาช้าทำให้ฝ่าบาทและองค์หญิงต้องรอ"ชายแปลกหน้าใส่เสื้อคุมสีดำเดินเข้ามาและคุกเข่าพูดกับพระราชานิคัส

"ไม่เป็นไรหรอก ลุกขึ้นมาเถอะนะแต่ข้าว่าเจ้ามาตรงเวลาทุกครั้งเลยนะ วิงตัน เพื่อนรักข้า +555 ไม่เจอกันตั้งนานเจ้าดูไม่เปลี่ยนเลยนะ  ข้าฝากลูกสาวข้าด้วยนะ"

"ได้พระเจ้าข้า"

"นี่อย่าพูดอย่างนี้ได้ไหมมันจั้กจี้หูนะ"

"แหมนานๆทีจะเจอกันก็แกล้งหน่อยจะเป็นไร"

"เออนี่ นานะมาทักทายศาสตราจารย์วิงตัน ซิ เมื่อก่อนพ่อกับเขาเคยเรีนยด้วยกันมาก่อน"

"สวัสดีค่ะ ศาสตราจารย์วิงตัน"

"โตขึ้นเยอะเลยนะ"

"โอ๊ย โตแต่ตัวล่ะสิไม่ว่า นิสัยยังเหมือนเด็กไม่มีผิด แก่นแก้วกระโดกกระเดกอีก ไม่มีความเป็นเจ้าหญิงเลย"

"โถ ท่านพ่อก็ งอนแล้วไม่รู้ด้วยนะ"

"โอ๋ เด็กน้อยอย่าร้องนะจ๊ะ เด็กดี๊เด็กดี"

"พ่อก็ ~_~ แล้วเราจะไปกันรึยังค่ะ ไม่อยากอยู่นานค่ะโดนเผาซะเกียมเลยค่ะ อีกอย่างก็อยากเห็นโรงเรียนใหม่ด้วยค่ะ"

"ก็ได้จ๊ะ โชคดีนะนิคัส"

"ก็ถ้ายังไงติดต่อมาด้วยนะลูก"

"ค่ะ"

"แล้วเจอกันใหม่นะนิคัส"และวิงตันก็ได้พึมพำคาถาและทั้ง2ก็หายตัวไป

~*~*~*~*~*~

          ณ ถนนสายหนึ่งที่แวดล้อมไปด้วยผู้คนและตึกต่างๆมากมายและมีของแปลกๆเช่นน้ำยากลายร่างที่จะทำให้เรากลายร่างเป็นได้ทุกสิ่งที่อยากเป็นยกเว้นเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่เป็นคนแต่น้ำยาสามารถอยู่ได้แค่1ชั่วโมงเท่านั้น และมีอีกหลายอย่าง

"ว้าว สวยจังค่ะที่นี่ที่ไหนค่ะ"

"นี่คือ เกาะรัสกี้ อยู่ระหว่างมหาสมุทรกระแสน้ำเย็นและกระแสน้ำอุ่น ไม่ขึ้นกลับประเทศใดทั้งสิ้นและมีเวทมนต์พลางตัวจากคนนอกทำให้ไม่มีใครเห็นและเวลามีการแข่งขันเราจะไปแข่งขันกันบนสนามประลองนอกโลกบนดาวดวงอื่นและอาทิตย์หน้าเธอจะต้องไปโรงเรียนด้วยนะและเราก็จะมีวิชาให้เธอเลือกเรียนแล้วแต่จะเรียนแล้วถ้ามีอะไรก็ไปดูที่ข้อมูลในเครื่อง GA ของเธอเอานะมันอยู่ในห้องเธอน่ะและเราก็จะมีแหวน GA ให้เธอนะแล้วแต่เธอจะออกแบบมันใช้ติดต่อกับคนอื่นเพียงแค่เรียกชื่อนะและมันก็ยังเก็บเงินของเธอไว้ถ้าจะใช้ซื้อของก็แค่เอาแหวนไปจ่อไว้ตรงเลเซอร์นะและมันก็สามารถค้นข้อมูลบางอย่างได้บ้างนะเอ่อชั้นคงต้องไปก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นจะมารับมีอะไรก็ติดต่อมานะนะ"พูดเสร็จวิงตันก็ส่งแหวนให้และก็หายไป

"เอาไงดีเนี่ยถ้าขืนเดินคนเคียวต้องหลงแน่ๆเลย"พูดเสร็จนานะก็มองไปรอบๆแล้วก็หันไปเห็นเขาก็มีลักษณะคล้ายเธอคือเหมือนเพิ่งมาใหม่และนานะก็เลยเดินไปทักเขา

"สวัสดีค่ะคุณก็เพิ่งมาเหมือนกันเหรอค่ะชั้นชื่อนานะค่ะ"

"ครับ สวัสดีครับผมชื่อ ซิลเวอร์ ครับ"ผู้ชายผมสีน้ำตาล ตาสีน้ำตาลท่าทางใจดี มีน้ำใจ รักสนุกพูดตอบ

"คุณชื่อเหมือนเพื่อนเก่าชันเลยนะค่ะชั้นกับเค้าทะเลาะกันทุกวันเลยค่ะเค้าชอบมาแกล้งชั้นน่ะค่ะ"

"เหมือนผมเลยครับแต่สลับกันตรงที่ว่าผมชอบแกล้งเค้าน่ะครับชื่อเดียวกลับคุณเลยครับ"

"คุณหิวรึยังคะเราไปหาอะไปกินดีมั้ยค่ะ"

"ก็ดีครับแต่คุณรู้รึปล่าวครับว่าอยู่ที่ไหน"

"ไม่รู้ซิค่ะถ้ายังไงเดินดูกันก่อนดีมั้ยค่ะ"

"ก็ดีครับ"

และตลอดทางที่ทั้งสองคนเดินดูร้านอาหารก็มีคนหันมามองเพราะทั้งสองคนเป็นคนหน้าตาดีจนทำนานะกับซิลเวอร์อายมากๆเพราะมีแต่คนมาถามว่าชื่ออะไร เป็นแฟนกันรึปล่าว  จนทั้งสองต้องรีบเดินหนีจนในที่สุดก็มาเจอร้านอาหารร้านหนึ่งชื่อว่าร้าน เด็กแนว ไม่ค่อยมีคนบรรยากาศดูสบายๆและพอทั้งสองคนมานั่งก็มีรายกายอาหารปรากฎอยู่บนโต๊ะโดยอัตโนมัติและทั้งสองก็สั่งอาหารโดยการพูดชื่ออาหาร

"นี่ ซิลเวอร์นายมาจากไหนเหรอ"

"ฉันมาจากไอโรนี่แล้วนานะล่ะ"

"ฉันมาจากแรงแกลและมื้อนี้ฉันขอเป็นคนเลี้ยงเองนะ"

"จะดีเหรอแต่ชั้นเป็นผู้ชายชั้นน่าจะเลี้ยงเธอนะ"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวเธอค่อยเลี้ยงวันอื่นก็ได้เอ่อถ้ากินเสร็จแล้วไปหาอะไรเล่นกันไหม"

"ก็ดีนะชั้นก็อยากหาอะไรทำเหมือนกันและขอบคุณที่เลี้ยงข้าวชั้นนะ"

พูดจบนานะก็ใช้แหวนไปจ่อที่เลเซอร์และก็มีการตอบกลับมาว่าเงินเหลือ39,900 ซีนจากเงิน 40,000 ซีน  ค่าอาหาร 100 ซีน และทั้งคู่ก็เดินมาหน้าตึก     Big Game Center และทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในตึกและเดินตรงไปที่ถานกลมๆและมีเมนูขึ้นมาว่าจะไปชั้นไหนมีทั้งหมด3ชั้น ชั้นแรกเป็นชั้นซื้อของเกี่ยวกับเกมส์ ชั้น2เป็นชั้นเกมส์เดี่ยวและร้านอาหารเครื่องดื่ม ชั้นที่3เป็นเกมส์กลุ่มและเกมส์Hot และพวกเขาก็เลือกไปชั้นที่3

-*-*-*-*-*-*-*-

"นี่ตอนนี้เขาบอกว่าเกมส์ King Fantasy คนเล่นกันมากเพราะเวลาเล่นมันเหมือนว่าเราได้ต่อสู้จริงๆและพลังในเกมส์ที่ใช้เล่นก็คือพลังพิเศษของเราและถ้าคนที่ไม่รู้ว่าพลังของตัวเองคืออะไรก็จะได้รู้ด้วยและอีกอย่างมันเป็นการฝึกการใช้พลังไปในตัวและถ้าเล่นได้คะแนนเยอะพลังทุกอย่างก็จะเยอะและก็จะมีเวทย์มาให้ตามคะแนนด้วยนะ"

"ก็น่าเล่นดีนะเราไปเล่นกันไหมแล้วมันสามารถเล่นเป็นกลุ่มได้มั้ย"

"เล่นกี่คนก็ได้แต่ไม่เกิน10คน"

"นั่นตรงนั้นเหลือห้องสุดท้ายพอดีเลยไปกันเหอะ"

"อืม! นี่ซิลเวอร์ขั้นขอเรียกนายว่าชินแทนได้มั๊ย"

"ก็ได้ชื่อชินมันก็เท่ดีนะแต่ว่าเราไปกันเถาะเดี๋ยวเต็มนะ"

และขณะที่นานะและชินกำลังวิ่งไปถึงหน้าห้องก็มีเสียงหนึ่งทักขึ้น

"นี่ขอเล่นด้วยคนได้มั้ย"เสียงผู้ชายหน้าตาดีผมและตาสีทองท่าทางรักสนุกเหมือนเพลย์บอยพูดขึ้นและตามมาด้วยอีกเสียง

"นี่ชั้นด้วยคนนะ"เสียงผู้หญิงสวยมากๆผมสีฟ้าอมน้ำเงิน ดวงตาสีฟ้าท่าทางเย็นชานิดๆพูดขึ้น

"ได้สิ ชั้นชื่อ นานะ ค่ะ"

"ผมชื่อ ซิลเวอร์ แต่เรียกผมว่า ชิน แบบนานะก็ได้นะ"

"แล้วพวกคุณชื่ออะไรค่ะ"

"ผมชื่อ เฟิร์ส ครับ"

"ชั้นชื่อ ยูน่า"

"ถ้างั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะค่ะแต่เราไปเล่นเกมส์กันดีกว่า"นานะพูดขึ้นพร้อมพากันเดินเข้าไปในห้อง

ในห้องมีเตียงนอนทั้งหมด 10 เตียง ข้างเตียงมีหน้ากากครึ่งหัวแต่มีเฉพาะด้านหน้าเป็นเหมือนแว่นกับหูฟังไปในตัวและด้านข้างมีปุ่มเปิดปิดไปในตัวและถ้าตายจะออกมาจากเกมส์ทันทีเราตาย เราจะมีพลังชีวิตแค่ 500 และเราจะต้องสะสมพลังชีวิตไปเองเวลาเล่นเกมส์และถ้าคนที่ยังไม่เคยเล่นจะมีการให้สมัครก่อนและจะมีการ์ดยื่นออกมาให้พร้อมบันทึกชื่อจากแหวนตอนสมัคร

"เราจะเล่นกันรึยัง"

"อืมไปเลย"

*_* *_* *_* *_*

"นี่เรามาอยู่ในเกมส์แล้วเหรอ"นานะพูดขึ้นและสังเกตเห็นว่าตัวเองใส่ชุดสีเขียวคล้ายชาวป่าแต่เสื้อเป็นคอจีนแขนกุดและมีกำไรข้อมือ

"เธอใส่ชุดนี้สวยดีนะ"ชินพูดขึ้นทำให้นานะถึงกลับหน้าแดงและพอชินรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปก็ถึงกับหน้าแดงอีกคนจนทำให้เฟิร์สกับยูน่าและนานะก็เลยหันไปดูชุดของชินบ้างก็เห็นเป็นชุดนักรบเทพกรีซโบราณแต่มีที่คาดหน้าผากตรงกลางเป็นรูปลมและเป็นชุดสีเทาขอบทองส่วนชุดของเฟิร์สเป็นคล้ายๆของชินแต่ตรงที่คาดหน้าผากเป็นรูปสายฟ้าและเป็นสีน้ำเงินขอบแดงส่วนชุดของยูน่าเป็นเสื้อแขนกุดคอจีนสีฟ้ากระโปรงยาวถึงเข่าเป็นกระโปรงบานพลิ้วสีฟ้า

"นี่ถ้างั้น พลังของชินก็คือลมนะสิ และส่วนเฟิร์สก็คงสายฟ้า และยูน่าก็น้ำแข็งสินะ"นานะพูดพร้อมกับทำท่าคิด

"ถ้างั้น ของนานะคืออะไรกันแน่อะดูไม่ออกเลย"ชินทำหน้างง

"ของชั้นนะเหรอก็ควรคุมพวกสัตว์กับต้นไม้และยังคุยกับมันก็ได้แต่ชั้นไม่สามารถควบคุมสัตว์อสูรได้เพราะมันมีพลังจิตชนิดหนึ่งที่แข็งแกร่งมากทำให้ไม่สามารถควบคุมได้แม้ว่าจะบาดเจ็บปางตายก็เถอะนะ"

แฟ้ว!!!

ฉึก!!!

เสียงเหล็กในของผึ้งยักษ์บินผ่าอากาศมากำลังจะพรุ่งมาที่นานะแต่ชินพลักนานะให้หลบไปก่อนจึงไม่มีใครเป็นอะไรแต่เหล็กในของผึ้งยักตัวนั้นก็ได้ไปฝังที่ต้นไม้ข้างหลังแทน

"ขอบคุณนะชินถ้าไม่ได้คุณคงแย่แน่ๆ"เฟิร์สทำเรียนเสียงพูดแทนนานะทำให้นานะค้อนเข้าให้

"เพิ่งรู้ว่าคุณชายที่ข้างนอกเป็นเพลย์บอยแต่ความจริงข้างในเป็นกะเทยนะเนี่ย"ยูน่าพูดแทนนานะทำให้นานะถึงกลับขำกลิ้ง

"ขอบคุณนะยูน่า นี่เฟิร์สชั้นก็เริ่มคิดแบบยูน่าบ้างแล้วล่ะนะ"

"ไม่เป็นไรด้วยความยินดี"ยูน่าพูดแล้วก็หันไปจับมือกับนานะการทะเลาะกันของทั้งสามคนทำให้ชินหัวเราะจนน้ำตาถึงกับไหลและทำให้เฟิร์สโกรธจัดจนควันออกหูได้เลยและการทะเลาะกันก็ทำให้กลุ่มของนานะลืมไปเลยว่ากำลังต่อสู้อยู่และชินก็พูดขึ้นว่า

"นี่ตัวเมื่อกี้นี้คืออะไรเหรอครับ"ชินทำท่างงและทำให้พวกนานะมีสมาธิกลับมาอีกครั้ง

"เมื่อกี้ชั้นว่ามันเหมือนผึ้งยักษ์เลยนะ"นานะนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้

"ชั้นว่ามันน่าจะเป็น บีสท็อบ และก็เป็นสัตว์อสูรนะและอย่าไปโดนเหล็กในมันนะมันมีพิษรักษาไม่หายเลยนะแต่ดีนะที่มันเป็นแค่เกมส์ไม่งั้นมีหวังตายแน่"

"แหมคุณแม่น้ำแข็งรอบรู้จังเลยนะ"

"แน่นอนก็ชั้นไม่ได้โง่นิ นี่เห็นนายชอบพูดประชดชั้นแบบนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งเหมือนนะเนี่ยคุณพ่อเพลย์บอย

"นี่อย่าเพิ่งทะเลาะกันดีกว่ามาช่วยกันคิดก่อนว่าจะสู้กับมันยังไงดีกว่านะและคำพูดของนานะก็พอช่วยยับยั้งสองคนนั้นได้บ้าง

"เท่าที่ชั้นเคยอ่านมานะจุดอ่อนของมันอยู่ที่หน้าอกเพราะตรงที่อื่นมีขนที่เป็นเหล็กชั้นดีปกป้องไว้อยู่มันชอบอยู่กันเป็นฝูงแต่ที่เมื่อกี้มาตัวเดียวคงเป็นหน่วยลาดตระเวนแต่เวลามันลาดตระเวนจะอยู่ไม่ไกลจากรังมากอย่างมาก800 เมตรใช้เวลาไปกลับก็ประมาณ7นาทีและเมื่อมันปล่อยเหล็กในแล้วความเร็วในการบินก็จะลดลงด้วยแต่ก็เพิ่มเวลาให้แค่ประมาณ2นาที"

"ถ้างั้นก็เหลือเวลาแค่2นาทีในการหนีนะสิเพราะเราก็ใช้เวลาไปประมาณ6นาทีกว่าๆแล้วแล้วถ้าจะหนีควรไปที่ไหนได้ล่ะ"ชินพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าเข้าใจสถานการณ์

"นึกว่านายจะทำท่าซื่อบื้อไม่รู้อะไรซะแล้วนะเนี่ย"เฟิร์สพูดแหย่แต่ชินก็ทำท่าเหมือนจะโต้กลับแต่นานะห้ามทัพไว้ก่อนและให้ยูน่าอธิบาย

"ถ้าจะหลบพวกนี้ต้องหนีขึ้นบนฟ้าเพราะว่ามันเป็นสัญชาตญาณน่ะแต่ก็มีบอกเหมือนกันว่าเพาะตัวอะไรก็ไม่รู้นะแต่อาจจะเป็น ฟินเนอร์ มั้งเพราะมันคล้ายๆนกผสมมังกรแต่ก็คงจะไม่มีในด่านนี้หรอกเพราะเพิ่งด่านแรกเองนะ"ยูน่าทำท่ากังวลนิดๆบวกกับทำท่าความไม่แน่ใจ

"ถ้างั้นก็ไม่มีปัญหา"นานะกับชินพูดขึ้นพร้อมกัน

"เพราะชั้นสามารถให้ต้นไม้พาเราขึ้นไปในที่สูงๆได้ส่วนชินก็ใช้ลมและเรื่องวิธีกำจัดยิ่งง่ายใหญ่แค่ให้ชินใช้ลมพัดพวกนั้นให้บินช้าลงแล้วชั้นจะให้ต้นไม้พันตัวพวกมันเอาไว้ให้หมดแล้วชินก็ค่อยถอนพลังและยูน่ากับเฟิร์สก็ใช้น้ำแข็งทำให้มันแข็งแล้วค่อยใช้ฟ้าผ่าให้มันตายส่วนเรื่องคุ้มกันบนฟ้าก็ให้ชินคุ้มกันให้หน่อยนะเพราะพวกเราต้องใช้สมาธิในการกำจัดสัตรูนะโอเคมั้ย"นานะพูดขึ้นเป็นขั้นตอนและทุกคนก็ยอมรับแต่โดยดี

และทุกคนก็รีบปฏิบัติตามขั้นตอนโดยให้นานะควบคุมต้นไม้พาขึ้นไปบนฟ้ายกเว้นชินใช้ลมให้พาขึ้นไปและก็มีฝูงบีสท็อบบินมาประมาณ20ตัวและทุกคนก็ปฏิบัติตามแผนที่วางไว้อย่างดีและพอจัดการบีสท็อบเสร็จก็มีดาบปรากฏขึ้นมาให้4อัน(แต่อานุภาพจะเป็นเหมือนกันแต่ขึ้นอยู่กับพลังของเจ้าของเช่นของเฟิร์สดาบก็จะเป็นดาบสายฟ้า)และทุกคนก็รีบไปเก็บดาบมาคนละอันจากนั้นดาบก็เปลี่ยนแปลงไปตามพลังของแต่ละคน

"ชั้นว่ามันแปลกๆอยู่นะแค่ด่านแรกเราก็ได้ดาบอัศวินที่ใช้ต่อสู้กับฟินเนอร์แล้วล่ะรึว่าเราจะต้องเจอกับฟินเนอร์เหรอเนี่ยแต่มันไม่น่ามาอยู่ด่านนี้นะ"คำพูดของยูน่าเริ่มทำให้ทุกคนเริ่มสงสัยและไม่นานสิ่งที่ยูน่าเป็นห่วงก็เกิดขึ้นจริงคือมีตัว ฟินเนอร์ กำลังบินตรงมาหาพวกเขาถึงแม้ว่าจะอยู่ที่พื้นก็ตามและด้วยสัญชาตญาณทำให้ทุกคนรีบไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่

"นี่ชั้นว่าเราน่าจะทำตามแผนแบบเมื่อกี้นี้นะเผื่อจะได้ผล"นานะเสนอและทุกคนก็ตกลงว่าจะลองดูอีกครั้งโดยที่ให้ชินเริ่มใช้พายุลูกใหญ่พัดให้มันช้าลงและนานะก็รีบให้ต้นไม้รัดให้แน่นและตรึงไว้กับพื้นจากนั้นก็รีบให้ยูน่ารีบใช้น้ำแข็งทำให้มันแข็งส่วนเฟิร์สก็ไม่รอช้ารีบใช้สายฟ้าฟาดแต่ก็ไม่สามารถหยุดมันไว้ได้

"นี่ชินนายพอจะทำพายุที่รุนแรงพอที่จะฉีกเนื้อออกเป็นชิ้นๆได้มั้ยแล้วหลังจากนั้นชั้นจะใช้สายฟ้าฟาดให้มันไหม้แล้วใช้น้ำแข็งทำให้เซล์มันตายอีกที"เฟิร์สพูดอย่างผู้รอบรู้จนทำให้ยูน่ากับนานะนึกหมันไส้แต่ก็เก็บไว้ในใจและทุกคนก็ทำตามขั้นตอนส่วนนานะคอยคุ้มกัน

"แล้วทำไมต้องทำหลายขั้นตอนด้วยล่ะ"คำพูดของชินทำให้นานะก็นึกสงสัย

"ก็เพราะมันสามารถพื้นตัวมันเองได้โดยการรวมร่างยังไงล่ะถึงแม้จะถูกเผามันก็ฟื้นตัวได้ก็เลยต้องใช้น้ำแข็งในการทำให้เซลล์มันเสื่อมและก็ตายในที่สุดไงเข้าใจรึยังและถ้ายังไงก็หัดค้นคว้าเอาเองบ้างนะ"ทำพูดของยูน่าทำให้นานะกับชินหัวเราะเบาๆ

"นี่ออกจากเกมส์กันเถอะหิวแล้ว"นานะพูดขึ้นและทุกคนก็เห็นด้วยจึงออกมาจากเกมส์และเดินไปยังร้านเด็กแนวโดยที่ตอนแรกนานะกับชินเคยกินกันมาก่อนและจึงตรวจดูกันว่าแต่ละคนมีคะแนนเท่าไหร่และทุกคนก็ได้คะแนนเท่ากันคือ 2000 และก็มีข้อความยินดีขึ้นมาให้ทำให้หลายๆคนถึงกับงงและก็มีข้อความต่ออีกทำให้หายงงกันไปและในข้อความเขียนว่า

'ยินดีด้วยสำหรับทีมที่สามารถกำจัด ฟินเนอร์ได้เราขอบวกคะแนนให้คุณอีกคนละ 2000 คะแนนและดาบอัศวินอีกคนละอันตอนนี้คุณเป็น Kings(หมายถึงคนที่ทำสถิติใหม่ได้ก็จะได้เป็นKing ของเกมส์นี้)แล้วและขอให้โชคดี'

"และถ้างั้นเราก็มีคะแนน 4000 แล้วน่ะสิและแถมยังมีดาบอัศวินอีกด้วย ไชโย้"

"นี่นายกะเทยอย่าดีใจจนเกินเหตุดีกว่า"

"ว่าไงนะยายทอม"

"นี่เดี๋ยวหยุดสงครามซักนิดนะ"

"ก็ได้ชั้นจะยังไม่ว่านายนั่นก็ได้"

"ชั้นนานะเพิ่งมาใหม่นะอยู่ปี1"

"ผมชินปี1 เหมือนกัน"

"ชั้นยูน่า ปี1"

"ชั้นฟิร์สก็ปี1"

"ดีจังอยู่ปีเดียวกันงั้นวันนี้เราติดต่อกันทางGAนะดีมั้ยตอน1ทุ่มนะ"

"ก็ได้"ทั้ง3คนพูดพร้อมกัน

ตีด !!

"นานะอยู่ที่ไหนน่ะชั้นรออยู่หน้าตึกเกมส์แล้วนะ"เสียงวิงตันดังมาจากเครื่องGAของนานะ

"ถ้างั้นชั้นกลับก่อนนะบาย"นานะพูดพร้อมกับรีบวิ่งกลับไป

"ถ้าไงค่อยเจอกันนะ"ทุกคนพูดพร้อมกันแล้วก็เดินจากไป

T_T_T_T_T_T