คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ◈ Intro
◈ Enter ◈
Intro
. . . . . . . . . .
โรงแรมเล็กๆชานเมืองที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักมันเท่าไรนัก แต่มันกับมีผู้คนแวะเวียนมาพักที่นี่อยู่เป็นประจำ ด้วยบรรยากาศที่ทุกโซนของตึกสามารถมองเห็นทุ่งดอกไม้ และบรรยากาศในยามค่ำคืนที่สุดแสนจะโรแมนติก ทำให้โรงแรมแห่งนี้เป็นที่กล่าวถึงในหมู่คู่รักที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆ หรือคู่รักที่จะขอกันแต่งงาน
.
.
.
ยามราตรีในสวนดอกไม้กว้างที่มีศาลาไวนิลที่หลังคาเป็นกระจก โคมไฟที่ถูกตั้งไว้เป็นจุดๆ พร้อมกับโต๊ะและเก้าอี้เอนไว้รับรองคู่รักที่ทุกค่ำคืนจะจับมือกันออกมาดูดาว โดยเฉพาะบางคู่อาจจะมีเซอร์ไพรส์พิเศษให้กัน
“พี่ซองกยู ผมจะไปนอนแล้วนะ ง่วงจะแย่นั่งรถมานี่ก็ปวดหลังปวดกระดูก ปวดหัว ปวดตัว เมื่อยขา ปวดแขน เจ็บเอว เจ็บหลัง ปวดฟัน เออไปเกี่ยวไม่นอนดีกว่า”เหมือน ลี ซองยอลจะพูดอยู่คนเดียว พูดจบก็ไม่รอซองกยูที่นั่งจิบชาดอกไม้จะเออออด้วย ตนก็เดินหันหลังเดินตรงไปยังประตูทางเข้าโรงแรมทันที
“หึ. . .”ซองกยูมองตามก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ เชิงชอบใจกับภาพซองยอลที่หัวฟัดหัวเหวี่ยงกับการที่ตนไม่โต้ตอบอะไรเลย
ซองกยูละสายตามาหลังคล้อยแผ่นหลังซองยอลมามองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีเพียงแสงจันทร์กับแสงดาวที่สาดส่องลงมา แผ่นหลังเอนลงบนเก้าอี้จนแนบสนิท ซองกยูกำลังปล่อยตัวปล่อยใจให้ลอยไปกับลม ให้ลอยไปกลิ่นของดอกไม้ ตาเรียวหลับลงอย่างช้าๆ พลางจินตนาการถึงสิ่งที่ตนสบายใจที่สุดเมื่อเข้าใกล้
กรี๊ดดด !! เสียงหญิงสาวกรีดร้องดังลั่น ซองกยูหลุดออกจาโลกที่ตัวเองสร้างขึ้นทันที พลางสายตากวาดมองต้นเสียง ก็พบเข้ากับร่างเพรียวบางของหญิงสาวที่เบื้องหน้าเป็นชายหนุ่มที่กำลังแต่งตัวแฟนซีเป็นผีน่ากลัวแล้วขอเธอแต่งงาน
พลางในใจก็คิด
‘คู่รัก…ซินะ’
คิดแล้วก็นึกไปถึงเรื่องสมัยที่เขายังเรียนมหาวิทยาลัย ซองกยูหลับตาลงอีกครั้งพลางนึกถึงใบหน้าหวานของใครบางคน
“พี่ซองกยู ผมว่านะชุดนี้เข้ากับพี่”เสียงนุ่ม พร้อมกับมือเล็กที่หยิบเสื้อเชิ้ตสีฟ้ามาทาบกับแผ่นอกของซองกยูเอ่ย
“พี่ซองกยูผมหิวแล้วอยากกิกับข้าวที่พี่ทำ”เสียงหวานออดอ้อนคนรัก เป็นใครก็คงจะปฏิเสธไม่ได้
“พี่ซองกยูผมอยากไปเที่ยวจะแย่อยู่แล้วงานเสร็จหรือยัง”เสียงหวานออดอ้อนเชิงเหวี่ยงเล็กน้อยบวกกับท่าทางที่งอแงเป็นเด็ก
ซองกยูก็นึกยิ้มออกมากับภาพในตอนนั้น คิดแล้วช่วงเวลานั้นก็มีความสุขสำหรับเขา
ซองกยูลืมตาเรียวเล็กขึ้นมาช้าๆ ริมฝีปากยังคงกรีดยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงคนๆนั้น
“อูฮยอน”เสียงเข้มหลุดชื่อคนรักเก่าด้วยเสียงแผ่วเบา ในใจก็รู้ว่าเรื่องทั้งหมดคงกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ แต่ . . . ก็อยากเจอกันอีกสักครั้ง
. . . . . To Be Continued . . . . .
ความคิดเห็น