ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5
ลมหนาวพัดพาชายหนุ่มผู้พิทักษ์มายังภูเขาหิมะห่างไกลผู้คน ระหว่างที่กำลังร่อนลมมาแจ็ค เหลือบเห็นผ้าคลุมของเอลซ่าปลิวมาจากภูเขาหิมะ ทำให้เขายิ่งรรีบร้อนเข้าไปใหญ่
เขาเป็นห่วงเหลือเกินว่าหญิงสาวที่เขาตามหาป่านนี้จะเป็นเช่นไรบ้าง เธอคงจะทุกข์ทรมานที่ทุกคนต่างหวาดกลัวเธอ เมื่อเหาะมาจนถึงยอดเขา แจ็คเห็นปราสาทน้ำแข็งอันงดงาม นั่นน่าจะเกิดจากพลังของเอลซ่า เขารีบร่อนลงไปยังระเบียงของปราสาทหิมะนั่นทันที
"เอลซ่า!!" แจ็คตะโกนออกมาพร้อมกับผลักประตูระเบียงของปราสาทน้ำแข็งออก ภาพในหัวเขาเป็นภาพของราชินีแห่งเอเรนเดลล์นั่งร้องไห้ ทุกข์ทรมานอยู่มุมใดสักมุมของปราสาทแห่งนี้อย่างแน่นอน
แต่ภาพที่เขาเห็นกลับทำให้เขาถึงกับตะลึง นอกจากเอลซ่าจะไม่ได้นั่งร้องไห้แล้ว เธอยังกำลังดูสนุกสนานกับการแต่งเติมปราสาทน้ำแข็งหลังนี้อีกด้วย แถมชุดที่เอลซ่าใส่ก็ดูจะ...เอิ่ม.....เหมือนราชินีหิมะขึ้นเป็นกอง แต่ก็ทำให้เธอดูสวยขึ้นล่ะนะ
"...เอ่อ...เอลซ่า เธอกำลังทำอะไรน่ะ" แจ็คถามขึ้น เอลซ่าหันมาสนใจเขา
"ฉันก็กำลังตกแต่งปราสาทแห่งนี้อยู่น่ะสิ หลังจากนี้ฉันจะอยู่ที่นี่ตลอดไป เพราะถ้าอยู่ที่นี่ฉันจะได้เป็นตัวของตัวเองอย่างเต็มที่ ใช้พลังเสกนู่นเสกนี่ได้ตามใจ" เอลซ่าพูดขณะยังคงเสกลวดลายตกแต่งผนังปราสาท
"อยู่ที่นี่! อยู่คนเดียวน่ะหรือ" แจ็คถาม "อื้ม ถึงฉันจะอยู่ที่นี่คนเดียว แต่นายก็จะมาหาฉันเรื่อยๆใช่มั้ย?" ว่าจบเอลซ่าก็หันหน้ามามองแจ็ค ฟรอสต์ ราวกับจะคาดคั้นคำตอบจากเขา
เห็นแววตาแบบนั้นเข้าไป ใครจะปฏิเสธได้เล่า ถึงแจ็ค ฟรอสต์จะไม่ค่อยเห็นด้วยกับความคิดของเอลซ่าเท่าไหร่ เขาอยากให้เธอปรับความเข้าใจกับชาวเมืองกับน้องสาวแล้วกลับไปปกครองเอเรนเดลล์เหมือนเดิมมากกว่า แต่ตอนนี้ปล่อยให้เอลซ่าได้ปลดปล่อยพลังของตัวเองที่นี่ไปก่อนก็คงไม่เลว
แจ็ค ฟรอสต์เกาหัวน้อย ก่อนนะพยักหน้าตอบเอลซ่า "ถ้าเธอจะอยู่ที่นี่ ฉันก็จะมาหาเธอที่นี่" คำตอบของแจ็ค ทำเอาเอลซ่ายิ้มกว้าง แจ็คเองก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ
"ปราสาทของฉันเป็นอย่างไรบ้าง" เอลซ่าถามแจ็คด้วยรอยยิ้ม
"สวยงามมากเลย สวยกว่าพระราชวังของเธอในเอเรนเดลล์เสียอีก"
"ขอบใจนะ ฉันไม่รู้จะสร้างเฟอร์นิเจอร์อะไรดี ฉันอยากให้มันเป็นลานโลงๆ เหมือนโถงที่มีไว้ใช้ในงานเต้นรำแบบนี้" เอลซ่าพูด เธอมองไปที่ลานโล่งๆของพื้นปราสาทน้ำแข็ง แล้วนึกไปถึงบรรยากาศงานเต้นรำเมื่อเย็น
"เธออยากเต้นรำงั้นหรอ?" แจ็คถาม เอลซ่าหันกลับไปมองหน้าเขาด้วยท่าทีตกใจปนเขิน เธอไม่ได้พูดซะหน่อยว่าอยากเต้นรำ เขารู้ได้ยังไง อ่านใจเธอได้งั้นหรอ?!
"หน้าเธอมันฟ้องน่ะ" แจ็คเหมือนจะอ่านสีหน้าเอลซ่าได้อีกแล้ว จึงตอบไปเธอแบบขำๆ ว่าแล้วแจ็คก็เดินมาหยุดยืนอยู่หน้าเอลซ่า พร้อมก้มโค้งในเธอ "ช่วยเป็นเกียรติเต้นรำกับผมหน่อยได้ไหมครับ" แจ็คยื่นมือข้างหนึ่งไปข้างหน้า เป็นเชิงให้เธอตอบรับ
หน้าของราชินีหิมะขึ้นสีแดงระเรื่อ เธอค่อยๆยื่นมือของเธอไปจับกับมือหนาของแจ็ค ฟรอสต์ แจ็คดึงเธอเข้ามาหาตัวเอง ก่อนทั้ง2จะเริ่มเต้นรำไปเรื่อยๆตามจังหวะของสายลมที่พัดอยู่รอบกายของทั้งคู่ ราวกับว่าโลกใบนี้มีเพียงเขาและเธอ และน้ำแข็งที่เกิดจากพลังของทั้งสองเท่านั้น เอลซ่าไม่ได้คิดถึงเอเรนเดลล์หรือใครอื่นเลยแม้แต่น้อย ส่วนแจ็คเองตอนนี้เขาก็ลืมเรื่องที่เขาเป็นเทพผู้พิทักษ์เด็กๆไปเรียบร้อยแล้ว
ทั้งคู่เต้นรำกันจนมาถึงระเบียงของปราสาท จากนั้นแจ็ค ฟรอสต์ก็โบกคทาของเขาเล็กน้อย ก่อนที่ตัวของทั้งคู่จะลอยขึ้นจากพื้น ทำเอาเอลซ่าต้องเกาะคอแจ็คให้แน่นยิ่งขึ้น สายลมพาทั้งคู่ลอยขึ้นมาเหนือปราสาท วิวที่มองเห็นจากด้านบนช่างสวยงามยิ่งนัก เอลซ่าตื่นตาตื่นใจกับภาพความมหัศจรรย์ที่เธอเห็นตรงหน้า
"แจ็ค นายทำได้ยังไงหรอ ทำยังไงถึงควบคุมพลังของตัวเองได้ดีขนาดนี้" เอลซ่าถามเขา
"ฉันก็ไม่รู้สิ ฉันสามารถควบคุมมันได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว" แจ็คตอบ "ช่างน่าอิจฉา" เอลซ่าตัดพ้อ ใบหน้าเธอดูหม่นกับความไม่ได้เรื่องของตัวเอง ที่แค่พลังของตัวเองเธอยังควบคุมไม่ได้เลย
แจ็ต ฟรอสต์มองหน้าเอลซ่า ดูท่าว่าเขาจะพูดอะไรไม่ค่อยดีออกไปซะแล้วสิ
"อย่าเศร้าใจไปเลยน่า เดี๋ยวสักวันเธอก็ควบคุมมันได้เองแหละ .....ฉันเองถึงจะควบคุมมันได้ตั้งแต่แรก แต่ก็มีอยู่ช่วงนึงนะที่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงได้พลังนี้มา จนฉันเกือบต้องสูญเสียพลังนี้ไป แล้วพอฉันได้ค้นพบตัวเองว่าฉันเกิดมาเพื่ออะไรใ หลังจากนั้นพลังของฉันก็แข็งแกร่งขึ้น แถมยังใช้มันได้ดีขึ้นอีกด้วย เธอเองถ้าค้นพบตัวตนของตัวเองได้เมื่อไหร่เธอก็คงรู้วิธีควบคุมพลังของตัวเอง เชื่อฉันสิ" แจ็คยิ้มให้กับเอลซ่า
"จริงหรอ?" เอลซ่าถามขึ้นอย่างมีความหวัง "...ตัวตนของฉันอย่างนั้นหรอ.... แล้วมันคืออะไรกันนะ"
"นั่นเธอต้องเป็นคนคิดเอง ฉันคงแนะนำเธอได้เท่านี้ บางทีเธออาจจะต้องให้คนที่ใกล้ชิดกับเธอที่สุดเป็นคนช่วยหาคำตอบก็ได้นะ ฉันเองก็ได้คำตอบของตัวเองมาจากน้องสาวของฉันเหมือนกัน" จบประโยคของแจ็ค ฟรอสต์ เอลซ่าก็มองหน้าเขาด้วยแววตาไม่เข้าใจ เธอไม่รู้ว่าเขาพูดถึงอะไร แล้วแอนนาเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่เธอจะควบคุมพลังของเธอได้ แต่เธอก็ได้เพียงรอยยิ้มของเขาเป็นคำตอบเท่านั้น
"น้องสาวของเธอกำลังฝ่าหิมะมาหาเธอนะ ฉันว่าเรากลับไปรอเธอที่ปราสาทน้ำแข็งนั่นจะดีกว่า" แจ็คว่า ก่อนจะค่อยพาตัวเองกับเอลซ่าร่อนลงมาจนถึงพื้นปราสาทน้ำแข็ง เอลซ่าปล่อยมือจากตัวของแจ็ค และเดินเข้าไปในปราสาทน้ำแข็ง แต่แจ็คไม่มีท่าทีจะเดินตามเธอเข้าไป
"แอนนาจะมาหาฉันจริงๆอย่างนั้นหรอ เธอน่าจะตกใจที่พี่สาวของเธอมีพลังประหลาดและเชื่อตามคนอื่นว่าฉันเป็นแม่มด" เอลซ่าถามอย่าสงสัย
"มาแน่สิ น้องสาวของเธอไม่คิดกับพี่สาวแบบนั้นหรอกน่า เธอเองก็ลองฟังเรื่องที่น้องสาวของเธอจะพูดดูนะ มันอาจจะทำให้เธอค้นพบอะไรบางอย่างก็ได้ แต่ตอนนี้ฉันต้องไปทำหน้าที่ของฉันแล้ว และหวังว่าเธอจะค้นพบคำตอบของมันในเร็วๆนี้" แจ็คพูดเป็นเชิงร่ำลา
"แล้วนายจะกลับมาหาฉันอีกมั้ย?" เอลซ่าถาม เธอรู้สึกใจไม่ดีเลยที่เขาจะหายไปอีกแล้ว
"แน่นอน!" สิ้นเสียงของชายหนุ่ม เขาก็ถูกสายลมพัดไป เหลือไว้เพียงรอยยิ้มในความทรงจำของเอลซ่า และคำถามที่ยากจะหาคำตอบที่ให้เอลซ่าต้องครุ่นคิดอยู่นาน
ไม่นานหลังจากที่แจ็คหายตัวไป เสียงประตูปราสาทน้ำแข็งของเธอก็เปิดขึ้นอีกครั้ง
'หรือนั่นจะเป็น....แอนนา แอนนามาหาฉันตามที่แจ็คบอกอย่างนั้นหรอ'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น