Movies Fiction

ลำดับตอนที่ #4 : [BuckyxSteve] Open The Door

Fic : Open The Door

Fandom : Captain America

Paring : Bucky x Steve

Rate : PG

Genre : POV

*******************************************************

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาจากความหนาวเหน็บ
แม้สายตาจะมองเห็นชายสวมเสื้อกาวน์กลุ่มใหญ่
แต่ในหัวผมกลับมีแต่ห้องว่างๆสีขาวกับประตูบานหนึ่ง
ประตูที่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็เปิดไม่ออก......

ถามว่าผมเป็นใครน่ะหรอ ผมเองก็ตอบไม่ได้เช่นกัน
เพราะในหัวของผมมันมีแต่ความว่างเปล่าน่ะสิ
ทุกครั้งที่ผมตื่น สิ่งเดียวที่ผมได้ทำคือการปลิชีวิตคน
ชายคนหนึ่งเอาเอกสารชุดหนึ่งยื่นให้ผม
ในนั้นจะมีชื่อและใบหน้าของเป้าหมายอยู่
หน้าที่ของผมมีแค่รับปืนจากมือของเขาแล้วเป่าหัวคนในเอกสารนั่นให้กระจุย

ครั้งนี้ก็เช่นกัน ชายในชุดทหารยื่นเอกสารให้ผม
ภายในมีชื่อของ นิโคลัส โจเซฟ ฟิวรี่ ผู้บัญชาการหน่วยชิวล์
ผมรับปืนจากมือเขา สัมผัสแรกที่ผมได้จับมันนั้นแสนจะคุ้นเคย
เหมือนกับว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้ถือปืนแบบนี้ แต่ผมก็นึกไม่ออกจริงๆว่าเคยจับมันไปเมื่อไหร่

ภารกิจของผมผ่านพ้น ผมยิงเป้าหมายสำเร็จ แต่ก็ถูกชายแปลกหน้าไล่ตาม
เขามีผมสีบลอนด์ทองและดวงตาสีฟ้าสุกใส แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องสนใจ

ผมกลับมายังที่ๆผมต้องกลับมาทุกครั้งหลังเสร็จภารกิจ
คราวนี้ผมได้รับเอกสารชุดใหม่ เป้าหมายใหม่
รูปภาพของชายในเอกสารเป็นคนเดียวกับที่ไล่ตามผมมาเมื่อครู่
เขาคือ กัปตันอเมริกา สตีฟ โรเจอร์......

เหมือนแว่บนึงที่เห็นชื่อนี้ ประตูสีขาวในหัวของผมก็เริ่มสั่นคลอน
แต่สุดท้ายมันก็กลับไปปิดสนิทเหมือนเดิม.....

บางทีถ้าผมได้เจอเขา ประตูนั่นอาจจะเปิดออก
และเผยให้ผมเห็นถึงสิ่งที่อยู่ข้างในก็เป็นได้

ผมไปยืนรอเป้าหมายของผมที่สะพาน เมื่อรถของเขาขับเข้ามาถึงตัวผม
ความชุลมุนที่มีผมเป็นคนเปิดฉากก็เริ่มขึ้น ในตอนที่ผมกำลังไล่ตามหญิงสาวที่เป็นอีกหนึ่งเป้าหมายไป
สตีฟ โรเจอร์ก็พุ่งเข้ามาขัดขวาง เราห้ำหั่นกันจนหน้ากากของผมแตก
แล้วสายตาที่เขามองผมก็เปลี่ยนไป..........

"บัคกี้"

ประตูในหัวของผมเริ่มสั่นอีกแล้ว........

"ใครคือ บัคกี้ วะ" ผมตอบออกไป แต่ในหัวเริ่มสับสน
ประตูบานเดียวท่ามกลางห้องสีขาวว่างเปล่าในหัวของผมสั่นไหวไม่หยุด

แล้วภารกิจนั้นผมก็ทำพลาด ผมกลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
คนใส่เสื้อกาวน์ห้อมล้อมเต็มไปหมด แต่ผมไม่ได้สนใจพวกเขาแม้แต่น้อย
ในหัวของผมมีเพียงผู้ชายที่สะพาน ใบหน้าและน้ำเสียงที่เขาเรียกผมว่า 'บัคกี้' ยังคงติดตรึงในสมอง
ราวกับว่านั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้เห็นและได้ยิน น้ำเสียงและแววตาแบบนั้น
ในหัวผมปวดเหมือนถูกบีบอัด ห้องสีขาวที่ผมเห็นมาตลอดเริ่มสั่นสะเทือนรุนแรงราวกับจะพังทลาย
ยิ่งคิดถึงชายถือโล่คนนั้น ผนังสีขาวก็ผุกร่อนลงไปเรื่อยๆ

"ผู้ชายบนสะพาน เขาเป็นใคร?" ผมถามออกไป

ผนังสีขาวในหัวแตกเป็นเสี่ยงๆ ประตูถูกผนังบีบอัดจนบิดเบี้ยว เศษฝ้าร่วงกราวลงกับพื้น....

"ผมรู้จักเขา"

ทันทีที่ประโยคนั้นหลุดจากปากของผม เหมือนผมจะเห็นภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อนหลังซากกำแพงสีขาวนั่น
ภาพของผมในชุดทหารอเมริกัน ยืนเคียงข้างกับผู้ชายในชุดสีน้ำเงินมีดาวอยู่ที่หน้าอก
ใบหน้าของชายผู้นั้น ไม่ต่างอะไรเลยกับชายบนสะพานในวันนี้
ผมเคยรู้จักเขาจริงๆ รู้จักกัปตันอเมริกา รู้จัก สตีฟ โรเจอร์......

ขณะที่ภาพความทรงจำหลังซากกำแพงกำลังดำเนินไปอย่างไม่คิดจะสิ้นสุด
ก็มีคนยัดฟันยางเข้ามาในปากผม พร้อมความเจ็บปวดที่แล่นปราดเข้ามาในสมอง
แค่พริบตาเดียวที่สติผมหลุดลอย รู้สึกตัวอีกทีก็พบแต่ห้องว่างสีขาวกับประตูที่ปิดสนิทบานเดิมนั่นซะแล้ว......