Fiction My Gang

ลำดับตอนที่ #4 : หลอกล่อ + จับกุม

     "ฉันอยากจะบอกคุณ..ฮึก..บอกคุณว่า..ฮืออ" ร่างบางพยายามจะพูดแต่ก็ไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้ ชายหนุ่มมองภาพนั้นอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเลื่อนมือไปเช็ดน้ำตาให้เธอ
     "บอกว่า..ฮึก..ฮืออ..  ..ว่า.."
     "คุณไม่ต้องพูดมันออกมาหรอกครับ..อึก.. ผม..ดีใจนะ..ที่คุณร้องไห้ให้ผมน่ะ ..แค่นี้ก็พอแล้วล่ะครับ" ร่างสูงบอกก่อนจะหายใจติดขัดมากขึ้น "ลาก่อนครับที่รักของผม"
     หลังจากพูดจบ เขาก็ค่อยๆหลับตาลงอย่างอ่อนล้าเต็มที ร่างบางที่มองภาพนั้นผ่านม่านน้ำตาแทบจะหยุดหายใจ
     "ไม่นะ ฮยอนจุง..คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ลืมตาขึ้นมาสิ ฮยอนจุง" เจนนี่เรียกเขาพร้อมกับเขย่าตัวชายหนุ่มอย่างเจ็บปวด
     "คุณต้องตื่นขึ้นมาฟังฉันก่อนนะ ฮึก..ฮือ  ฉันรักคุณได้ยินมั้ยคะ ฉันรักคุณ อย่าทิ้งฉันไปนะ ฮืออ" ร่างบางตะโกนอย่างเสียใจ ก่อนจะฟุบหน้าร้องไห้กับร่างของชายหนุ่ม
     "คุณพูดจริงเหรอ"
     "ก็จริงน่ะสิ ฮืออ"
     "แน่ใจนะ"
     "แน่สิ ฮึก..เลิกถามกวนประสาทซักทีเถอะน่า อ๊ะ..." เจนนี่ที่พึ่งได้สติเงยหน้าขึ้นมาอย่างตกใจกับบทสนทนาของตนเมื่อครู่ ก่อนความสงสัยทั้งหมดจะหายไปเมื่อฮยอนจุงค่อยๆลืมตาขึ้นมองเธอ เจนนี่อ้าปากค้างอย่างอึ้งๆ "คุณยังไม่ตาย?"
     "ไอ้เสื้อเกราะกันกระสุนของคุณโชเซเนี่ยสมจริงจังเลยว่ามั้ยครับ มีทั้งเลือดแถมยังรู้สึกจุกอีกต่างหาก" ร่างสูงพูด พลางยันตัวลุกขึ้น
     "ห๊าา นี่...นี่อย่าบอกนะ" เจนนี่เอ่ยขึ้นอย่างเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ "นี่คุณหลอกฉันงั้นเหรอ สารวัตร"
     "โธ่ อย่าโกรธผลเลยนะครับ ผมก็แค่อยากฟังคำสารภาพรักจากคุณเท่านั้นเอง" เขาพูดพลางยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้ ทำให้เจนนี่หน้าแดงขึ้น ก่อนจะสะบัดหน้าใส่
     "ฉันโกรธคุณแล้ว!"

     ตัดมาอีกฝั่งนึง พีโกะกับเร็นที่จับตัวฆาตรกรไว้ได้แล้ว กำลังยืนมองเหตุการณ์เลิฟๆที่พึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้อย่างงุนงง
     "นี่ฉันพลาดอะไรไปหรอ นามิ" ร่างเล็กพูดกับเพื่อนของตนที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหา เร็นซึ่งไม่คิดจะสนใจกับเหตุการณ์นั้นแล้วนำกุญแจมือมาล็อคนายแจ็คที่หมดสติไปแล้วไว้
     "ให้เจ้าตัวเค้าเล่าให้ฟังเองดีกว่านะ ฉันว่าผู้รายนู้นน่าเป็นห่วงกว่าอีก" นามิพูดพลางพยักเพยิดไปทางชายหนุ่มผมทองที่อุ้มเพื่อนของตนมาด้วย
     "จะเอายังไงกับฆาตรกรนี่ดีล่ะ" เร็นถามขึ้น ขณะที่เห็นว่าลอเรนซ์ดูจะไม่สนใจใยดีตัวต้นเหตุเลย ร่างสูงที่เดินไปจนเกือบจะถึงบันไดทางลงแล้ว ชะงักเท้าของตนเล็กน้อยก่อนจะกล่าวขึ้นลอยๆ
     "หมดหน้าที่ของเราแล้ว ให้พวกตำรวจจัดการต่อเอง" เขาบอกก่อนจะเดินลงไปจากดาดฟ้าเรือ
(By Paemi)