Fiction My Gang

ลำดับตอนที่ #2 : ตัวประกัน

     หลังจบการประกาศกร้าวจากแจ็ค เหล่าลูกน้องของเขาที่แฝงตัวอยู่กับกลุ่มแขกในงานต่างก็ชักปืนออกมา ยิงไปยังจุดที่มีตำรวจนอกเครื่องแบบคุมอยู่ ทำให้ภายในงานเกิดความโกลาหลวุ่นวายไปหมด เร็นที่อยู่ใกล้ตัวฆาตกรมากที่สุดเตรียมเข้าชาร์จจับกุมตัวเขา แต่ก็ถูกยิงสกัดจากลูกน้องของนายแจ็คจนต้องหาที่หลบใกล้ๆนั้น นายแจ็คจึงเลือกทางหนีเป็นอีกทางหนึ่งที่เจนนี่และพาเอมิดูแลอยู่ ซึ่งทั้งสองมัวแต่สนใจการต่อสู้ข้างล่างและแยกไปหลบคนละทาง จึงเป็นการเปิดทางให้นายแจ็ค แต่เจนนี่ที่หันไปเห็นเสียก่อนจึงตรงเข้าจับตัวเขา
     "หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าหวังว่าจะหนีไปได้เลย" ร่างบางตะคอกใส่ พลางหันกระบอกปืนไปทางชายหนุ่ม แจ็คแย้มยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะตรงเข้าประชิดตัวหญิงสาวและใช้เทคนิคการต่อสู้เล็กน้อยทำให้ปืนที่อยู่ในมือล่วงไปยังพื้นด้านล่าง แล้วจึงใช้ปืนของตนจ่อขมับเธอจากข้างหลัง "ในที่สุดก็เผยตัวออกมาจนได้ เธอเป็นสายให้กับตำรวจมาตลอดเลยใช่มั้ยล่ะ นังอสรพิษ"
     "แกว่าใครน่ะ ไอ้สารเลว" เจนนี่ด่ากลับ พลางต้องร้องด้วยความเจ็บจากการถูกบิดข้อมือของตน เสียงร้องของเธอทำให้พาเอมิที่หลบลูกกระสุนจากคู้ต่อสู้อยู่ใกล้ๆนั้นหันมาสนใจ ก่อนเธอจะตกใจกับภาพที่เห็น "เจนนี่! อย่าทำอะไรเธอนะ ไอ้คนชั่ว"
     "เหอะ! เพื่อนของแกนี่น่ารำคาญเป็นบ้าเลย" แจ็คว่า พลางหันปากกระบอกปืนไปทางหญิงสาวผมสีน้ำตาลส้ม ก่อนจะยิงไปสามสี่นัด แล้วลากเจนนี่ออกจากห้องโถงไป พาเอมิที่หลบลูกกระสุนเหล่านั้น ยิงกราดไปทั่วเพื่อเปิดทางให้ตนและพีโกะที่มาสมทบออกมาได้
    
      "ปล่อยฉันนะ มันเจ็บนะเว้ย" เจนนี่ที่โวยวายมาตลอดทางเริ่มดิ้นมากขึ้นเมื่อตนถูกลากขึ้นมาถึงลานจอดเฮลิคอปเตอร์หรือชั้นดาดฟ้าเรือนั่นเอง
     "เลิกโวยวายได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน" แจ็คตะโกนใส่หน้าเธออย่างเหลืออด ก่อนจะลั่นไกปืนพร้อมยิงเพื่อเป็นการขู่ ทำให้หญิงสาวต้องเงียบปากลง
     เสียงฝีเท้าหนักๆจากบันไดทางขึ้นเรียกสายตาจากทั้งคู่ให้หันไปมอง ก่อนจะพบชายหนุ่มผมสีน้ำตาลปรากฎขึ้นมา
     "สารวัตรฮยอนจุง" ร่างบางตะโกนขึ้นมาอย่างดีใจ เมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร
     "ก็นึกว่าใครซะอีก พ่อเทพบุตรขี่ม้าขาวของยัยนี่นี่เอง เหอะ! เลิกคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกได้แล้ว ไอ้หน้าจืดเอ๊ย"
     "พระเอกก็เป็นพระเอกอยู่วันยังค่ำ ก็เหมือนแกนั่นแหละที่เป็นผู้ร้ายไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้หรอก" เจนนี่ว่า
     "ปากดีนักนะนังนี่!" แจ็คตะคอกอย่างโกรธจัด
     "ใจเย็นก่อนครับคุณแจ็ค ผมว่าเราค่อยๆพูดค่อยๆจากันดีกว่านะครับ" สารวัตรหนุ่มพยามยามเจรจาไกล่เกลี่ย พร้อมลดปืนลงหวังจะให้ฆาตรกรใจเย็นลง
     "เรายังมีอะไรต้องพูดกันอีกเรอะ คุณเตรียมรอรับศพแม่นี่ได้เลย ไว้ผมทรมานมันจนพอใจแล้วจะส่งตรงไปให้คุณเลยล่ะ คุณตำรวจ" แจ็คบอก พร้อมกับหัวเราะชอบใจ
     "แกคิดเหรอว่าจะหลุดออกไปได้" ฮยอนจุงพูดด้วยเสียงเย็นเยียบอย่างที่หญิงสาวไม่เคยได้ยินมาก่อน
(By Paemi)