คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 [Dinner]
Chapter 8 Dinner
“ไง หิวรึยังเอ่ย” ฉันแกล้งถามออกไป
“ท้องร้องแล้วคร้าบ” ฟิล์มตอบคนแรก
“หิวแล้วครับผม” ตามมาด้วยไอซ์ สองคนนี้เข้ากันได้ดีจริงๆเลย
“งั้นพวกนายสั่งได้เลย เชิญตามสบาย”
“แล้วเธอล่ะ”
“ฉันก็จะแย่งพวกนายกินน่ะสิ อ้ะ จะว่าแย่งก็ไม่ได้ ฉันเป็นคนเลี้ยงมื้อนี้นะอย่าลืม”
“งั้น... ไม่ขัดศรัทธา เอาอันนี้ครับ อันนี้ อ้ะ อันนี้ก็น่ากิน โอว~ อันนี้ไม่ได้กินนานแล้ว อันนี้ๆ ไอไอซ์ แกสั่งบ้างดิ” เอ่อ.. นายสั่งได้เกรงใจฉันมากเลย คิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่ให้สั่งกันเอง
“แกสั่งๆไปเหอะ ไอที่อยากกินแกก็สั่งหมดแล่ว เชิญเลย” ดีๆ แค่นี้ก็จะแย่แล้ว
“งั้นหรอ... งั้นแค่นี้ละกันครับ” รู้สึกว่าพี่ที่มาจดออเดอร์จะเหงื่อตกเลยทีเดียว
ระหว่างนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย
“นี่ๆๆ พวกนายจะกลับวันไหนอะ”
“คงเป็นวันมะรืนอะ จะได้มีเวลานอนอยู่บ้านทั้งวันซักวันนึง ไหนๆก็ปิดยาวซะขนาดนี้”
“นั่นสินะ งั้นฉันกลับวันเดียวกับพวกนายดีกว่า”
“เธอจะกลับยังไงหรอ”
“มีคนขับรถส่วนตัวจะกลัวอะไร”
“โหย ทำเป็นคุณหนูเลยนะ”
“แปลกรึไงที่มีคนไปส่งถึงบ้านเนี่ย”
“ไม่แปลกหรอกถ้าไม่ได้ไปถึงภูเก็ต กรุงเทพเนี่ย ไม่ใช่ใกล้ๆนะ”
“ช่างเถอะๆ พี่ๆเค้าขับไหว ไม่เป็นไรหรอกน่า”
“โอเคๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไร”
และบทสนทนาของเราก็ผ่านไปเรื่อยๆ พร้อมกับอาหารที่มาเสริฟเรื่อยเนื่องจากสั่งไว้ค่อนข้างเยอะ แต่รู้สึกว่าไม่เป็นปัญหาสำหรับสองคนนั่นเลย มากี่จานๆก็เกลี้ยง ขนาดฉันยังต้องตักส่วนของตัวเองไว้ก่อน ไม่งั้นพอจะกินอาจจะไม่เหลือให้กินแล้วก็ได้ เผอิญว่าฉันเป็นคนกินช้าอ่านะ ช่วยไม่ได้จริง T T และแล้วพวกเราสามคนก็อิ่ม ปิดท้ายมื้อนั้นด้วยไอศครีมคนละถ้วย
“ฮ่า~ อิ่มจังเลย” แน่สินายฟิล์ม กินยังกะสูบแบบนั้น ไม่อิ่มมีหวังรีสอร์ทฉันขาดทุนแย่
“ขอบคุณนะสำหรับมื้อนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“เฮ้ พวกเรา ไปเดินเล่นกัน ย่อยอาหาร”
“ย่อยหรือจุก”
“นั่นแหละ ไปเถอะๆ”
และสุดท้ายพวกเราสามคนก็มาเดินเล่นที่ชายหาดจนได้ เดินไปจนสุดชายหาดก็จะเป็นเนินหินที่ปลายยื่นออกไปทางทะเล พวกเราก็ไปนั่งๆนอนๆกันอยู่ที่ปลายหินนั่น โดยที่ฉันนั่งกอดเข่า มองทะเลที่ทอดยาวออกไปสุดขอบฟ้า ส่วนไอซ์กับฟิล์มนอนอยู่ข้างๆ มองดวงดาวที่แข่งส่องแสงระยิบระยับกันอยู่บนท้องฟ้า แต่รู้สึกว่าจะเหลือแต่ไอซ์คนเดียว เพราะฟิล์มนั้นหลับไปแล้วเนี่ยสิ หลับง่ายตื่นยากจริงๆเลย
จู่ๆก็เหมือนมีแรงดึงมาจากข้างหลัง โดยไม่ทันตั้งตัว แต่แทนที่ฉันจะหัวแตกตายอนาถ กลับเหมือนมีอะไรมารองไว้ เอ่อ...
“อากาศเย็นดี นอนตรงนี้ซักพักก็แล้วกัน” เนื่องจากฉันทำหน้างงเต็มที่ ไอซ์เลยอธิบายให้ ว่าแต่... แล้วทำไมฉันต้องนอนหนุนไหลนายด้วยหละ เมื่อบ่ายก็ทีนึงแล้วนะ
“นอนไปเถอะ ดีกว่านอนกับหินแข็งๆก็แล้วกัน” หน้าตาฉันมันอ่านง่ายขนาดนั้นเลยรึไง ตอบได้ตรงเป๊ะทุกคำถามเลย
โดยที่ฉันยังไม่ได้พูดอะไรซักคำ นายไอซ์ก็ไปเฝ้าพระอินทร์ตามนายฟิล์ม เฮ้อ หลับง่ายพอกัน หวังว่าคงไม่ตื่นยากเหมือนกันด้วยนะ
อือ... กี่โมงแล้วเนี่ย ผ่านมาครึ่งชั่วโมงละ กลับไปที่พักดีกว่า แต่ก่อนอื่นคงต้องปลุกสองคนนั่นซะก่อน
แต่ภาพที่ฉันเห็นคือ... ฟิล์มนอนกอดแขนไอซ์เหมือนกับหมอนข้าง แถมหน้าเนี่ยชิดขนาดหายใจรดต้นคอ เล่นซะคนเห็นเหตุการณ์อย่างฉันขนลุกเลย อ้ะ ภาพเด็ดๆ หายาก ถ่ายไว้ดีกว่า ฮ่าๆ
คิดได้ดังนั้นฉันก็รีบจัดการถ่ายภาพนั้นทันที
ฟุ่บ แทบจะทันทีหลังจากที่ฉันถ่ายรูปเสร็จ ฟิล์มก็พลิกตัวหันไปนอนตะแคงอีกด้านทันที ฟู่~ ถ่ายได้ทันพอดีเป๊ะ ดีเหมือนกันที่พลิกตัวออกไปตอนนี้ ขืนตื่นมาเจอสภาพแบบนี้ ได้ช็อคตายกันพอดี เมื่อเสร็จภาระกิจแบล็คเมล์เพื่อนตัวเอง ปลุกสองคนนั่นแล้วกลับไปนอนที่ห้องดีกว่า
“นี่ๆๆๆ” ว่าแล้วก็จิ้มที่เอวของไอซ์ ได้ยินมาว่าฟิล์มตื่นยาก เดี๋ยวให้ไอซ์ปลุกเองแล้วกัน
“งืมๆๆ~ ตื่นแล้วหรอครีม อือ~”
“กลับกันเถอะ”
“โอเค~ เฮ้ยฟิล์ม ตื่นๆๆ กลับๆ” ไม่พูดเปล่า ไอซ์ทีบไปที่ตัวของฟิล์ม จากที่นอนตะแคงกลายเป็นนอนคว่ำ เกือบตกแน่ะ ห่วงเพื่อนตัวเองมั้ยเนี่ย
“ไม่ตื่น เฮ้อ~ วิธีต่อไป”
“วิธีอะไรหรอ”
“คอยดูนะ” แล้วไอซ์ก็พลิกตัวฟิล์มกลับมาแล้วจั๊กจี้เข้าที่เอวของฟิล์ม ไม่นานฟิล์มก็ตื่นและขำก๊ากออกมาทันที
“ฮ่าๆๆ พอแล้วๆ ตื่นแล้วโว้ย ฮะๆ”
“เออ ดี กลับเหอะ”
“เออๆๆ ไปแล้วๆ”
หลังจากนั้นพวกเราสามคนก็เดินกลับไปที่รีสอร์ทเหมือนเดิม แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินกลับไปที่ห้อง
“ครีม~ พวกเราสองคนหายง่วงแล้วอะ เช่าหนังมาดูกันเถอะ ห้องเธอมีใช่มั้ย เครื่องเล่นดีวีดีอะ”
“เอ่อ... ไอ้มีก็มีแหละนะ แล้วพวกนายจะมาดูที่ห้องฉันเนี่ยนะ”
“ไม่ให้ดูห้องเธอแล้วจะให้เราไปดูห้องไหนล่ะ”
“แต่ว่า...”
“ไปกันเถอะ”
แล้วสองคนนั่นก็ลากฉันไปคนละข้าง เฮ่อ พวกนายฟังกันบ้างมั้ยเนี่ย ช่างเถอะ ไหนๆก็ไม่มีไรทำอยู่แล้ว มีพวกนายอยู่อาจจะสนุกขึ้นมาก็ได้
หลังจากที่เช่าหนังมาจากที่ล็อบบี้เรียบร้อยแล้ว พวกเราสามคนก็เดินทางไปที่ห้องของฉัน
ความคิดเห็น