คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 [Chasing]
Chapter 7 Chasing
ผ่านไปนานพอสมควร
จึกๆ
“อือ~” ครางได้แค่นั้นฉันก็หลับต่อ
จึกๆๆๆ
“อืม~” ใครกันนะ จิ้มอยู่นั่นแหละ
จึกๆๆ ตื่นสิๆ
เอ่อ คราวนี้จิ้มแล้วมีเสียงมากระซิบอยู่ข้างหูอีก จั๊กจี้นะ
“โอเค ตื่นแล้วๆ” และฉันก็ตอบไปด้วยที่มีแต่ความงัวเงีย อ้าว ไอซ์เองหรอ แต่มากระซิบใกล้ขนาดนี้มันเขินนะ
“ฉันคิดอะไรสนุกๆออกแล้วหละ มาช่วยกันหน่อยสิ”
“อะไรหรอ” เริ่มตื่นละๆ พอได้ยินว่ามีเรื่องสนุกให้ทำ
“ไอ้ฟิล์มยังหลับอยู่เลย โกยทรายฝังมันให้เหลือแต่คอมีมั้ย”
“ว้าว น่าสนใจๆ แล้วฟิล์มจะไม่ตื่นก่อนหรอ”
“ไม่หรอก มันหลับลึก ตื่นยากจะตาย ปกติถ้าให้ฉันปลุกมันก็ต้องถีบมันตกเตียงอะ”
“ฮะๆ งั้นหรอ งั้นฉันร่วมด้วย น่าสนใจเหมือนกัน”
ว่าแล้วฉันกับไอซ์ก็ช่วยกันขนทรายมาทับฟิล์มเอาไว้ ฮะๆ ออกได้ให้มันรู้กันไป คิคิ
“ฮ่า~ เสร็จแล้ว เราไปซ่อนกันเถอะ” ว่าแล้วไอซ์ก็เขกไปที่หน้าผากฟิล์มหนึ่งทีพอให้รู้สึกตัว จากนั้นก็จูงมือฉันไปซ่อนในที่ที่ฟิล์มไม่เห็น
“อือ... จะกลับกันแล้วหรอ” ฟิล์มพูดขึ้นมาด้วยความงัวเงียเหมือนกับฉันเมื่อกี้เด๊ะ
“เฮ้ย อะไรวะเนี่ย อ๊ากกก ครายแกล้งช้าน” จากนั้นฟิล์มก็โวยวายใหญ่เลย
แต่ทั้งสองไม่รู้ตัวเลยว่า... ระหว่างที่กำลังแอบอยู่นั้น ทั้งคู่ได้จับมือกันอยู่ตลอดเวลา
ขณะที่รอให้ฟิล์มโวยวายจนเหนื่อยพอที่จะหมดแรงตอนที่เราเข้าไปหา สายตาฉันก็บังเอิญไปเห็นรถเข็นขายลูกชิ้นผ่านมาพอดี จึงคิดหาทางแก้ตัวกับฟิล์มถึงแม้มันจะไม่ค่อยฟังดูขึ้นเลยก็ตามที เพราะเหตุผลที่แท้จริงคือฉันเริ่มหิว
“นี่ๆ ฉันหิวอะ ไปซื้อลูกชิ้นนั่นกันเถอะ” และเหมือนเทวดาเป็นใจ รถเข็นก็หยุดลงใกล้ๆกับที่ซ่อนตัวของเราสองคนพอดี ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินตามไป
“อื้ม เอ่อ...” ไอซ์ก็เห็นดีด้วยเออออตาม
แต่พอฉันจะลุกขึ้นนั้น ก็สังเกตได้ว่ามือเรายังจับกันอยู่เลยตั้งแต่ไอซ์จูงมือฉันมาตรงนี้
“อ้ะ โทษที” พอไอซ์เห็นก็หน้าแดงนิดๆและปล่อยมือฉันทันที
แล้วเราก็เดินไปหาที่รถเข็นนั่นเพื่อซื้อลูกชิ้นปิ้งเพื่อประทังความหิว
“เฮ้ย แกเล่นไรวะฟิล์ม เก่งเนอะ ฝังตัวเองก็ได้ด้วย”
“ไม่ต้องมาทำไม่รู้ไม่ชี้เลย แกใช่มะที่แกล้งฉัน”
“อะไรๆ ฉันไปเดินไปซื้อของแถวนี้มาต่างหาก เนอะครีม”
“อือ ฉันหิวอะ เลยชวนไอซ์ไปซื้อของกินเป็นเพื่อน” ฉันพูดพร้อมกับชูลูกชิ้นปิ้งในมือให้ดู ซึ่งมีไม้เปล่าอยู่สองชิ้นที่โดนฉันกับไอซ์ซัดเข้าไปเรียบร้อยระหว่างทาง และยังเหลืออีกไม้หนึ่งเผื่อเพื่อนรักที่แสนดีที่ตอนนี้โดนฝังอยู่โดยขยับตัวไม่ได้เลย
“หนอย ช่วยเหลือกันจริงๆเลยนะ ช่างเถอะ ยังไงก็แล้วแต่ ตอนนี้ช่วยฉันออกไปที ไม่งั้นแกโดนแน่ไอไอซ์”
“โห่ ขอร้องคนอื่นพูดให้ดีๆหน่อยสิครับผม”
“หนอย~ ได้โปรด ช่วยผมหน่อยนะครับคุณชายไอซ์ องค์หญิงครีม” ว้าว ไม่ได้เห็นฟิล์มพูดเพราะๆแบบนี้มานานแล้ว หลังจากที่ไอซ์ไปส่งฉันที่บ้านทุกวัน พวกเราก็สนิทกันมาก ฟิล์มเลยไม่ได้พูดเพราะๆหรือชมฉันมานานแล้ว แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ เพราะว่านั่นแสดงว่าฟิล์มเห็นฉันเป็นเพื่อนสนิทของเค้าคนนึงยังไงหละ
“อะๆๆ ก็ได้ นี่เห็นว่าเป็นเพื่อนกันนะเนี่ย ฮะๆ”
แล้วพวกเราก็ช่วยกันเอาทรายออกไป
ไม่นานพวกเราก็เอาออกพอที่ฟิล์มจะลุกขึ้นได้
“หึๆๆ มานี่เลย มาให้ฉันแก้แค้นซะดีๆ”
“แน่จริงก็จับให้ได้สิ แบร่~”
แล้วจากนั้นเราก็เริ่มเล่นวิ่งไล่จับที่ชายหาดอย่างสนุกสนาน แต่เพราะมีอยู่จังหวะหนึ่งที่ฟิล์มเข้ามาใกล้ตัวฉันเร็วกว่าที่คิด ทำให้ฉันเผลอปล่อยมือที่ถือลูกชิ้นปิ้งอยู่หล่นพื้น ในใจรู้สึกเสียดายที่ลูกชิ้นที่อุส่าซื้อมาต้องแปรสภาพเป็นเหมือนโดนัทคลุกไอซ์ซิ่งอย่างที่ฉันชอบกิน เพียงแต่ลูกชิ้นของฟิล์มตอนนี้มันเปลี่ยนจากไอซ์ซิ่งเป็นทรายไปเสียแล้ว
แต่ก็ไม่มีเวลาให้เสียดายมากนัก เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ฉันกำลังจะถูกจับได้ จึงสะบัดมือของฟิล์มออกในจังหวะเดียวกับที่ไอซ์ดึงฟิล์มที่แขนอีกข้างออกไป
และจากนั้นเราสามคนก็เริ่มต้นการเล่นวิ่งไล่จับกันใหม่
ผ่านไปนานพอสมควร
“แฮกๆๆ โอย เหนื่อยจังแฮะ” แล้วฟิล์มก็ลงไปกองอยู่กับพื้นทราย
“ฉันว่าเราพอแค่นี้เถอะนะ” แล้วไอซ์ก็ลงไปกองอีกคนข้างๆฟิล์ม
“เฮ้อ~ เหนื่อย” และก็ตามด้วยฉันที่ลงด้วยอีกคน แต่ฉันนั่งชันเข่าเฉยๆนะ ทีเหลือนี่นอนกันแผ่หลาแบบหมดสภาพเลยหละ
หลังจากนั่งพักเหนื่อยและก่อกองทรายเป็นเด็กๆฆ่าเวลา
“นี่ๆๆ ฉันกลับห้องก่อนนะ เหนียวตัวไปหมดแล้วอะ ว่าแต่... พวกนายจะทานข้าวกับฉันมั้ยหละ” ฉันขอตัวเป็นคนแรกและถามทั้งสองคน
“เธอเลี้ยงมั้ยล่ะ” ฟิล์มถามฉันกลับ
“เฮ้อ~ ก็ได้ๆ เห็นว่าพวกนายเป็นเพื่อนนะเนี่ย” ฉันตอบไปด้วยความปลงกับความขี้เหนียวของทั้งสอง
“งั้นไปด้วยคร้าบ~” ทั้งสองตอบพร้อมกันทันที
“โอเคๆ งั้นหนึ่งทุ่มเจอกันที่ห้องอาหารนะ”
“ครับผม”
แล้วฉันก็กลับห้องไปอาบน้ำและสระผมที่เต็มไปด้วยความเหนียวของน้ำทะเล
พอแต่งตัวเสร็จแล้วฉันก็ไปหาพ่อกับแม่ที่ห้อง
“ก็อกๆๆ อยู่มั้ยคะ”
“เข้ามาเลยจ้ะ”
“แม่คะ เมื่อกี้ครีมเจอเพื่อนที่โรงเรียนด้วยหละ”
“หรอจ้ะลูก มากันกี่คนหละจ้ะ”
“2ค่ะ มากันเอง เย็นนี้ครีมกะจะไปนั่งทานข้าวกับพวกเขา ได้มั้ยคะ”
“ตามสบายเลยนะ อยากทานอะไรสั่งได้เลย รีสอร์ทเรายินดีต้อนรับเพื่อนๆของลูกอยู่แล้ว”
“ขอบคุณนะคะ”
แล้วฉันก็นั่งคุยกับแม่จนใกล้เวลาที่นัดไว้
“งั้นครีมไปก่อนนะคะ นัดเพื่อนๆไว้อะค่ะ”
“จ้ะ ทานให้อร่อยนะ”
“อาหารที่นี่อร่อยอยู่แล้วล่ะค่ะ”
แล้วฉันก็ไปตามที่นัดไว้ ก็เจอไอซ์กับฟิล์มนั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้ทะเลที่สุด แหม ช่างเลือกที่นั่งได้ดีจริงๆเลยนะ ทั้งสองแต่งตัวกันแบบสบายๆ ไอซ์ใส่โทนสีดำ ส่วนฟิล์มใส่โทนสีขาว ช่างตัดกันจริงๆเลยสองคนนี้
ความคิดเห็น