คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 [Travel]
Chapter 5 [Travel]
ในเย็นวันจันทร์ หลังจากที่ฉันซ้อมเสร็จก็ไปที่เซเว่นหน้าโรงเรียน เพราะคิดว่าพวกของไอซ์จะอยู่ที่นั่น และก็เป็นจริงดังคาด ไปถึงก็เจอนายไอซ์กับนายฟิล์มนั่งกินไอติมกันอยู่ โห แมคนัมซะด้วย รวยจริงเลยพวกนาย
“หวัดดี ขอโทษนะที่ให้รอ”
“ไม่เป็นไร ถือซะว่าได้พักเหนื่อย” และได้กินแมคนัมแพงแสนแพง
“อย่าบอกนะว่าแกรอครีม มิน่าทำไมถึงยังไม่กลับ คุ้มจริงๆที่อยู่รอด้วย”
“เออน่า งั้นฉันกลับล่ะ”
“โหย แฟนมาแล้วทิ้งเพื่อนเลยนะเว้ย” แฟนงั้นหรอ พูดอะไรของนายเนี่ยฟิล์ม มั่วจริงๆเลย
“ไม่ต้องพูดมาก กลับบ้านไปเลย -//-” เอ่อ แล้วทำไมนายต้องหน้าแดงนิดๆด้วยอะไอซ์
“โถ่ ไปก็ได้ อย่าลืมมารับฉันด้วยนะเว่ย”
“เออๆ แกไปเตรียมตัวที่บ้านแกให้ดี เจอกัน”
“เออ” แล้วฟิล์มก็กลับไป ว่าแต่... ไปทำไรกันบ้านนายไอซ์นะ เออ.. ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องของเรา
“ไปกันเถอะครีม”
“อ้ะ อือ”
ไม่นานเราก็มาถึงหน้าคอนโดของฉัน
“ขอบคุณนะที่มาส่ง”
“ไม่เป็นไร บ้านใกล้กันอยู่แล้ว อีกอย่าง กลับบ้านเย็นๆคนเดียวมันอันตราย..”
“แล้วทำไมนายถึงมาเป็นห่วงฉันล่ะ”
“....” แย่แล้ว พูดอะไรออกไปเนี่ย นิ่งไปเลย แงๆๆ ไม่เอาดีกว่า เปลี่ยนเรื่องๆ
“เอ่อ.. เจอกันพรุ่งนี้นะ บ๊ายบาย~”
“บาย”
และเรื่องราวแบบนี้ก็ผ่านมาเรื่อยๆ จนตอนนี้ผ่านมาแล้วสองอาทิตย์ ฉันกับนายไอซ์และนายฟิล์มก็เริ่มจะสนิทกันพอสมควร ส่วนนายเฟรมฉันก็ไม่ค่อยได้เจอหรอก ไอซ์บอกฉันว่าเฟรมเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยได้คุยกับใคร ไอซ์เองก็ไม่ได้สนิทกันถึงขั้นไปไหนไปด้วยตลอดเวลาเหมือนกับฟิล์ม
และแล้ว... ในอาทิตย์ที่จะถึงนี้มีวันสำคัญทางพุทธศาสนา ทำให้โรงเรียนของฉันให้หยุดเป็นเวลา 5 วันนับตั้งแต่วันเสาร์ สรุปคือฉันได้หยุดตั้งแต่วันเสาร์ถึงวันพุธนั่นเอง ว้าว~ สบายจริงเรา แถมพี่พีทบอกว่าหยุดคราวนี้พี่เค้าจะไปเที่ยวกับครอบครัว และแน่นอนนั่นรวมถึงแพรวต้องไปด้วย ดังนั้นพี่พีทจึงบอกว่า ใครจะมาซ้อมก็ได้ไม่ห้าม ส่วนใครจะไม่มาก็ไม่ได้ว่าอะไร แนวๆว่า ไปไหนก็ตามสบาย ไม่ต้องมาซ้อมดนตรีนั่นเอง นั่นทำให้ฉันได้หยุดเป็นเวลาเต็ม5วัน โฮะๆๆ ^0^
จริงด้วยๆ หยุดตั้งห้าวัน ฉันกลับไปหาพ่อกับแม่ที่ภูเก็ตดีกว่า ไม่ได้ไปตั้งนานแล้ว คิดถึงจังเลย~ โอเค เมื่อตกลงได้อย่างนั้น ฉันก็จัดการโทรหาแม่ทันที
[ฮัลโหล ว่าไงจ้ะลูก]
“แม่จ๋า โรงเรียนครีมหยุดตั้งห้า ครีมไปหาแม่ได้มั้ยอะคะ”
[ได้สิจ้ะ งั้นลูกจัดของไว้ละกันนะ เดี๋ยวจะมีคนขับรถของแม่ไปรับลูกที่บ้านพรุ่งนี้8โมงนะจ้ะ ตื่นไหวมั้ยเอ่ย]
“ไหวค่ะ ครีมจะไม่นอนดึก งั้นพรุ่งนี้แม่รอครีมที่โรงแรมที่นะคะ แล้วครีมจะไปหา บ๊ายบายค่า”
[จ้ะ]
โอเค~ การเดินทางเรียบร้อย ทีนี้ก็เหลือแค่จัดกระเป๋าและตั้งนาฬิกาปลุก ถึงจะมั่นใจว่าตื่นทัน แต่กันไว้ดีกว่าแก้
พอจัดกระเป๋าครบชุดฉันก็เข้านอนทันที
วันต่อมา
~ตื่นจ้า ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ตื่นๆๆๆ ตื่นสิ ยังหลับอยู่อี...~ กึก
โอย ไม่ได้ใช้เสียงปลุกเสียงนี้ตั้งนาน ลืมไปเลยว่ามันน่ารำคาญจนหลับตาไม่ลงขนาดนี้ รู้แล้วว่าทำไมฉันถึงตั้งชื่อเสียงนี้ในมือถือว่า ตื่นแน่นอนจ้า แบบนั้น เฮ้อ~ ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมดีกว่า
พอ 8 โมงก็มีคนมารับอย่างที่แม่บอกเมื่อคืน ใช้เวลาเกือบครึ่งวันกว่าจะถึงที่ภูเก็ต ไปถึงที่โรงแรมก็มืดพอดี พอไปถึงก็เจอพ่อกับแม่นั่งรอกันที่ล็อบบี้
“หวัดดีค่า คิดถึงจังเลย” จากนั้นฉันก็วิ่งไปกอดแม่ทันที
“จ้ะ พ่อกับแม่ก็คิดถึงลูก เหนื่อยมั้ย นั่งรถมาทั้งวันเลย”
“ไม่ค่ะ แต่ครีมหิวอะ”
“งั้นหรอๆ งั้นพวกเราไปทานข้าวกันดีกว่า ส่วนกระเป๋าพวกนี้เดี๋ยวให้เอาไปไว้ในห้องข้างๆห้องของพ่อกับแม่ก็แล้วกันนะ”
“โอเคค่ะ ไปเถอะๆ หิวแล้ว~”
มื้อนั้นฉันกินไปหลายอย่างเลยหละ อร่อยทั้งนั้นเลย แต่เป็นพวกอาหารทะเลอ่านะ อร่อยมาก~
ห้องที่ฉันพักอยู่นั้นเป็นห้องพิเศษ เพราะมีครบทุกอย่าง ทั้งสระว่ายน้ำส่วนตัว จากุซซี่ โน๊ตบุ๊ค เอ่อ อันนี้ขอพ่อมา แหะๆ แล้วก็เครื่องเล่นดีวีดี ถึงจะใหญ่ไปสำหรับการนอนคนเดียว แต่ฉันก็ไม่อยากไปนอนเบียดพ่อกับแม่หรอกนะ ให้พวกท่านนอนกันสบายๆ ส่วนฉันขอแยกตัวมานอนห้องนี้จะดีกว่า จริงๆเตียงที่ฉันนอนมันไว้สำหรับสองคน พอมานอนคนเดียวแบบนี้รู้สึกว่ามันใหญ่มากเลยหละ ไม่ต้องกลัวกลิ้งตกเตียงเลย
ในคืนนั้นฉันว่ายน้ำอยู่ซักพักเพื่อคลายร้อน แล้วก็ต่อด้วยไปนอนแช่ในอ่างจากุซซี่ ฮ่า~ สบายสุดๆ อ่านหนังสือ ฟังเพลง นอนแช่จากุซซี่ เล่นซะเกือบหลับเลย แต่หลับไม่ได้หรอก เดี๋ยวหนังสือเปียกหมด พอแช่จนพอใจแล้วก็ตั้งใจว่าจะไปนอน แต่ในคืนนั้นนอนไม่ค่อยหลับเลย เพราะว่าระหว่างทางมาที่นี่นอนมาหลายชั่วโมงแล้วหละ นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่นานก็ยังไม่หลับซักที สุดท้ายทนไม่ไหวเลยไปขอยืมหนังจากที่ล็อบบี้มาดูที่ห้องหนึ่งเรื่อง กว่าจะจบก็ล่อไปซะตีหนึ่ง เล่นซะลุกไปปิดทีวีแทบไม่ไหว พอคลานไปอยู่บนเตียงได้อีกครั้งก็หลับเป็นตาย zzZZ~
ความคิดเห็น