คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 [Delicious]
Chapter 4 Delicious
ฮ้าว~ ง่วงจัง เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ มัวแต่กลึ้งไปกลึ้งมาอยู่บนเตียง แล้วก็คิดเรื่องที่ผ่านมาในวันนั้น ตั้งแต่ ตู้เย็นโดนปล้น (จากตัวเอง) ไปซื้อเสบียงตุนสำหรับฤดูหนาว (เป็นสัตว์จำศีลหรอ) ขนของที่ซื้อมาเหมือนแบกบ้าน (เว่อร์) นั่งกินไอติมที่ทำมาสดๆจากเต้า (เว่อร์ได้อีก) เจอพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย (ถือของ) พาเจ้าชายเข้าบ้าน (ห้องที่คอนโด) ทานมื้อเย็นกับเจ้าชายอย่างหรู (ตรงไหน) เจ้าชายช่วยทำภาระหน้าที่อันใหญ่หลวง (เว่อร์ละ แค่ล้างจาน) นั่งคุยกันจนดึก (5ทุ่มดึกแล้วหรอ) ส่งเจ้าชายกลับปราสาทด้วยรอยยิ้ม (ได้ข่าวว่าคุณเธอไล่เขากลับนะ) และสุดท้าย ก็คิดว่า... เมื่อไหร่ไรท์เตอร์จะหยุดเถียงฉันซักที - -
เฮ้อ~ ไหนๆก็ตื่นมาแล้ว ยังไงก็คงนอนไม่หลับอยู่ดี เพิ่งจะ 7 โมงเอง ไปหาที่เงียบสงบ เย็นสบายอย่างสวนสาธารณะแถวๆนี้นอนอ่านหนังสือเล่นดีกว่า อยู่บ้านไปก็เท่านั้น
คิดได้ดังนั้นฉันก็จัดการอาบน้ำ แต่งตัวอย่างสบาย หาหนังสือไปนอนอ่านเล่นกับเอ็มพีสามไปฟัง ส่วนจะไปยังไงน่ะหรอ แท่น แทน แท้น~ จักรยานนั่นเอง (จะเว่อร์ไปทำไม) แหะๆ มีงบแค่นี้แหละ ถือซะว่าใกล้ๆแค่นี้ไม่ต้องถึงกับขี่มอไซด์ ช่วยลดโลกร้อน รักโลกค่ะ ฮะๆ ไปดีกว่า~
จะบอกให้นะ ว่าสวนสาธารณะที่นี่น่ะ ฉันมานอนอ่านหนังสือเกือบทุกอาทิตย์เลยล่ะ เพราะอากาศมันเย็นสบายดี น่านอนมั่กๆ และที่นี่ฉันก็มีที่ประจำของฉันอยู่ ไม่ถึงขนาดที่ประจำหรอก แต่มาทีไรก็ไม่เคยมีคนมาแถวนี้อ่ะ ปกติฉันจะมาช่วงเย็นๆ เวลาที่แดดเริ่มไปแล้วอ่านะ เผอิญว่าไม่อยากจะดำโดยไม่จำเป็น เพราะแค่ฉันซ้อมที่วงโยทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ก็ดำจะแย่อยู่แล้ว
แต่อีกหนึ่งประการที่ทำให้ฉันมาเย็นๆคือ.. ฉันตื่นสายนั่นเอง ก็ฉันไม่ได้เรียนพิเศษนี่นา จาตื่นเช้าไปทำไมอะ เนอะ แต่ว่า วันนี้ขอเปลี่ยนบรรยากาศมั่ง ไหนๆก็ตื่นเช้าละ ไปสูดอากาศบริสุทธิ์กันซักหน่อย เพื่อความสดชื่น
พอมาถึงที่สวนสาธารณะ ฉันก็ไปที่ที่ประจำของฉันทันที ส่วนจักรยานที่ขี่มาก็จอดไว้แถวนี้ เพราะที่นี่มีที่ไว้สำหรับจอดจักรยานโดยเฉพาะ แต่ฉันก็เอาที่ล็อคมาด้วยนะ กันไว้ก่อน หายไปแล้วจะแย่ อือ... ตอนเช้าก็มีคนมาออกกำลังกายเยอะเหมือนกันแฮะ แต่ตอนเช้าส่วนใหญ่จะมาวิ่งซะมากกว่า แต่ก็มีคนมาวิ่งไม่มากเกินไปจนชวนให้อึดอัดหรอกนะ เรียกว่าพอดีๆแบบสบายๆมากกว่า ส่วนตอนเย็นที่ฉันไปปกติจะมีคนเล่นบาสเก็ตบอล ฟุตบอล ไม่ก็แบทมินตันมากกว่า อ้อ ที่นี่มีบ่อปลาด้วยนะ เต่าก็มี บ่อนี่ก็ใหญ่พอสมควรเลยล่ะ ข้างๆบ่อนั่นจะมีร้านขายขนมให้เด็กๆกับขายพวกอาหารปลา เพราะว่าเด็กๆชอบให้อาหารปลา ตอนเด็กๆฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยแหละ ช่วงนี้ฉันก็มาให้อาหารปลาที่นี่อยู่แหละนะ เพียงแต่น้อยกว่าเมื่อก่อนเท่านั้นเอง
บรรยายมาพอสมควร อ่านหนังสือต่อดีกว่า เอ... ว่าแต่พวกที่กำลังเล่นฟุตบอลกันที่สนามหญ้านั่นหน้าคุ้นๆนะ จะใช่พวกของนายไอซ์รึป่าว แล้วทำไมฉันถึงต้องนึกถึงนายไอซ์ด้วยเนี่ย ยังมีคนอื่นอีกตั้งเยอะตั้งแยะ ช่างเถอะ เราอ่านหนังสือดีกว่า
อ่านไปซักพักฉันก็ง่วงแล้วอะ เหอะๆ สงสัยจาไม่ชินกับการตื่นเช้าล่ะมั้ง งั้นขอหลับซักงีบแล้วกัน zzZZ~
อือ~ กี่โมงแล้วเนี่ย รู้สึกว่าเราจะหลับไปแบบเต็มอิ่มเลยแฮะ พวกที่เล่นบอลนั่นก็ไม่อยู่แล้ว โชคดีจริงๆที่ฉันไม่โดนฟุตบอลอัดหน้าขณะนอนหลับ ช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยถูกกับลูกบอลเท่าไหร่เลยแฮะ เจอเมื่อไหรซวยเมื่อนั้น เอ... เที่ยงแล้วหรอเนี่ย มิน่าล่ะ แดดแยงตา ตื่นเลย แต่ว่า.. ไปหาไรกินดีกว่า อือ.. เท่าที่จำได้ หลังสวนสาธารณะมีร้านก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆอยู่นะ ไปอุดหนุนซักมื้อแล้วกัน
^0^ อร่อยไม่เปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ ราคาก็ถูกดีด้วย น่าจะมาฝากท้องที่นี่บ่อยๆนะ ยุคนี้มันต้องประหยัด โฮะๆ
กลับห้องดีกว่า ตอนบ่ายยิ่งร้อนๆอยู่ เวลาจะกลับบ้านก็ต้องเดินตัดผ่านสวนอีกที
ระหว่างทางในสวนก็เจอกลุ่มคนหน้าคุ้นเดินผ่านไป เอ.. ใครนะ พอพวกนั้นหันหน้ามาเท่านั้นแหละ ร้องอ๋อเลย ก็พวกไอซ์น่ะสิ มากันครบเลย ทั้งไอซ์ ฟิล์ม เฟรม พวกนั้นหยุดแล้วหันมามองฉันทั้งกลุ่ม เอ่อ ทำไมถึงจ้องหน้าฉันอย่างงั้นอะ เขินแย่เลย > < (อารายของเธอ)
“คนที่นั่งหลับอยู่ที่ต้นไม้นั่นเป็นเธอจริงๆด้วยแฮะ” นายไอซ์ทักฉันคนแรก
“งั้นคนที่เล่นบอลอยู่ก็คือพวกนายหรอ”
“อือ ใช่แล้ว”
“หรอ..”
“เออใช่ พวกเราจะไปกินน้ำแข็งใสกันอะ ไปด้วยกันมั้ย เราเลี้ยงเอง สิทธิ์พิเศษสำหรับสาวน้อยคนสวยเลยนะครับผม” นายฟิล์ม นายนี่ปากหวานกับผู้หญิงเสมอต้นเสมอปลายเลยนะ แต่ตั้งแต่คราวที่แล้วละ แต่ว่า.. ไม่คิดจะถามความสมัครใจเพื่อนๆนายเลยรึไง ว่าอยากให้ฉันไปด้วยรึป่าว
“ก็ดีนะ ไปกันเยอะๆ สนุกดี เดี๋ยวเราเลี้ยงก็ได้” นายไอซ์ ขอบใจนายมาก ที่อุส่าจะเลี้ยงของหวานฉัน *0* (ตาเป็นประกาย+น้ำลายไหลย้อย)
“อื้ม ในเมื่อพวกนายชวนมาแบบนี้แล้ว จะปฏิเสธมันก็ยังไงอยู่ งั้นฉันขอไปด้วยคนนะ”
“ได้เลย งั้นพวกเราไปกันเถอะ”
+ที่ร้านน้ำแข๊งใส่+
พวกเราสั่งมากินกันคนละถ้วย รวมเป็นสี่ถ้วย น้ำแข็งใสของที่นี่อร่อยอย่างที่นายไอซ์บอกจริงๆด้วยอะ หวาน เย็น ชื่นจาย
“เป็นไง อร่อยใช่มั้ยล่ะ ฉันบอกแล้ว”
“อื้ม อร่อยดีนะ สงสัยคงต้องมาอีกแล้วล่ะ”
“แล้ว... บ้านเธออยู่แถวนี้หรอ ถึงได้มาที่นี่แต่เช้าเชียว” นายฟิล์มถาม
“อือ ขี่จักรยานมาอะ สิบนาทีถึง”
“หรอๆ”
หลังจากที่คุยกันอย่างสนุกสนาน สุดท้ายพวกไอซ์ก็เลี้ยงน้ำแข็งใสฉันจนได้ ใจดีจริงๆเลยพวกนาย จากนั้นพวกเราก็ตัดสินใจแยกย้ายกันกลับบ้าน โดยนายไอซ์บอกว่าจะไปส่งฉัน เพราะบ้านอยู่เลยคอนโดของฉันไปนิดหน่อย สรุปคือบ้านใกล้กันนั่นแหละ
ก่อนจะกลับฉันก็ไม่ลืมจักรยานแสนรักไว้หรอกนะ ตอนกลับบ้านนายไอซ์เลยอาสาขี่โดยให้ฉันซ้อน สบายจริงเลย
+ที่หน้าคอนโด+
“ขอบคุณนะสำหรับน้ำแข็งใส อร่อยมากเลยล่ะ แล้วก็ยังมาส่งฉันด้วยอะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันมันพวกสุภาพบุรุษอยู่แล้ว”
“จ้าๆ”
“นี่ๆ จะว่าไรมั้ย.. ถ้าฉันจะมาส่งเธอที่นี่ทุกวันอะ”
“ก็ไม่ว่าไรหรอก แต่ว่า.. ฉันเกรงใจนายอะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงฉันก็ผ่านทางนี้ทุกวันอยู่แล้ว”
“งั้นหรอ งั้น... รบกวนด้วยนะคะ”
“ครับผม งั้นฉันกลับล่ะ บาย”
“อื้ม บาย~”
ว้าว~ อย่างนี้ฉันก็สบายเลยสิ มีคนมาส่งถึงหน้าบ้านทุกวันแถมยังไม่ต้องเหงาเหมือนเมื่อก่อนอีก เพราะว่าปกติแล้วพอซ้อมเสร็จแพรวก็จะกลับพร้อมพี่พีท ฉันเลยต้องกลับบ้านคนเดียวอ่านะ
พอไปถึงห้องฉันก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเป็นชุดนอนลายหมีพูแทน เตรียมพร้อมนอนเสมอ เพราะบางทีฉันก็หลับคาโซฟาขณะดูทีวีนั่นแหละ ก็แหม โซฟาที่ห้องมันนุ่มพอๆกับเตียงเลยนี่นา ต่างกันแค่ขนาดเท่านั้นแหละ ฉันเลยเผลอหลับอยู่บ่อยๆ
แต่ในคืนนั้นฉันก็เข้าไปนอนในห้องนอนอยู่ดี เพราะรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายลากสังขารตัวเองเข้าห้องนอน ถึงเตียงปุ๊ปก็หลับต่อทันทีเหมือนเมื่อกี้ละเมอไม่มีผิด
ความคิดเห็น