คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 [What am I bearing?]
Chapter 3 What am I bearing?
+ในวันต่อมา+
วันนี้วันเสาร์ งั้นก็ขอหลับต่อก็แล้วกัน ครอก... - -zzZZ~
อือ... กี่โมงแล้วหว่า หลับเพลินเลย โห... บ่ายโมง มิน่าทำไมแดดมันแรงขนาดนี้
หลังจากที่ล้างหน้าล้างตาให้หายงัวเงียก็ลงไปเปิดตู้เย็นดู แหะๆ ก็มันหิวนี่นา
ปึก... หงะ ไหงมันเหลือแค่มาม่าห่อเดียวเองอะ อ๋อ~ จริงด้วย มันหมดตั้งแต่เมื่อวานแล้วนี่นา เฮ้อ~ สงสัยมื้อนี้คงต้องประทังชีวิตด้วยมาม่าแล้วมั้งเนี่ย
หลังจากที่กินเสร็จก็ไปอาบน้ำสระผมเรียบร้อย เตรียมตัวไปซื้อเสบียงมาตุนเพิ่มไว้ในตู้เย็นที่แสนจะโล่ง
+ที่ซุบเปอร์มาเก็ตแถวบ้าน+
หลังจากที่ซื้อของเสร็จแล้ว แขนก็แทบจะลากพื้นเพราะมันค่อนข้างหนักพอสมควร ขอนั่งพักทานไอติมอยู่หน้าร้านนี้ก่อนแล้วกันนะ เหนื่อย~
ระหว่างที่นั่งทานไอติมอยู่อย่างเอร็ดอร่อย ก็มีลูกฟุตบอลกลิ้งมาอยู่ข้างๆ เอ.. คุ้นนะๆนะลูกนี้
“ไง ย้ายบ้านหรอนั่น ของเยอะเชียว ^^” นั่นไง คุ้นจริงๆด้วย ก็ไอ้ลูกบอลที่รักกันมากเหลือเกินจนมาหากันถึง 2 ครั้งในวันเดียว แถมครั้งสุดท้ายยังเต็มๆหน้าเลย รักกันจริงๆ - -
“หวัดดีไอซ์ มาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย”
“มาเล่นบอลแถวนี้น่ะ เห็นเธอนั่งกินไอติมอยู่เลยแวะมาทักทาย”
“อ่อ...” จากนั้นนายไอซ์ก็มานั่งด้วยกัน
“ตกลงยังไงเนี่ย ย้ายบ้านหรือไง”
“เว่อร์น่า แค่เสบียงหมดเลยซื้อไปตุนเพิ่มแค่นั้นเอง”
“อ่อ แล้วถือไหวหรอ เยอะนะ”
“ไหวแหละ แต่ขอพักซักหน่อย ก่อนที่แขนจะลากถึงพื้น”
“ฮะๆ มานี่ๆ ฉันถือให้ก็ได้ เธอถือบอลให้หน่อยละกัน” เอ่อ เอาเถอะ สบายกว่าเยอะ แค่ถือบอลไปถึงที่บ้านเอง สบายมาก
“โอเคๆ ก็ได้ๆ”
+ที่หน้าห้อง+
ตอนนี้ฉันกำลังคิดอย่างหนักว่าจะให้นายไอซ์วางของไว้หน้าห้องแล้วกลับหรือให้เอาของไปวางในห้องเลยดี...
“นี่ๆ เปิดประตูสิ มันหนักเหมือนกันนะ”
ไม่ต้องคิดแล้วหละ นายไอซ์ตอบให้พลางเร่งยิกๆ
“โอเคๆ”
กริ๊กๆ กึก ครืด~
“อะ นายไปวางในห้องครัวทางนู้นนะ” ฉันบอกพลางไปเปิดแอร์ที่ห้องนั่งเล่น ก็มันร้อนอะ
หลังจากที่วางของต่างๆตามที่ฉันบอกก็ตามฉันมานั่งบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่น
“ห้องเธอน่ารักสมเป็นห้องของผู้หญิงจริงๆเลย”
“งั้นหรอ.. แม่ตกแต่งให้น่ะ”
“อ่อ ขอพักแปปนึงได้ปะ แอร์เย็นดี”
“อือ ตามสบาย”
“ขอบคุณ” แต่ว่า.. พอหันไปอีกทีก็หลับไปแล้วอะ ทำไมหลับง่ายงี้ฟระ
หลังจากนั้นฉันก็ไปอาบน้ำ แล้วก็เข้าครัวไปทำมื้อเย็น เห็นอย่างนี้ฉันก็พอมีฝีมือในการทำกับข้าวอยู่เหมือนกันนะ ให้แม่สอนอะ เผื่อซักวันนึงจะต้องมาอยู่คนเดียว เหมือนในตอนนี้ไง
ในขณะที่กำลังหั่นผักอยู่...
“นี่ ไม่คิดจาปลุกกันเลยเนอะ อยากให้ฉันนอนค้างที่นี่รึไง” อีกแล้ว มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงเนี่ย ตกใจอีกแล้ว
“สะดุ้งอีกแล้วเนอะ เธอนี่ขี้ตกใจจริงๆเลย”
“อะไรๆ ใครขี้ตกใจกัน แล้วใครจะให้นายค้างอะ ฉันแค่เห็นนายเหนื่อยเลยไม่อยากจะรบกวนแค่นั้นเอง อย่าเดาเอาเองสิ”
“โอเคๆ ฮ้าว~” ยังไม่หายงัวเงียอีกหรอเนี่ย
“ไปล้างหน้าเถอะ ฉันเตรียมมื้อเย็นเผื่อนายด้วยนะ”
“ว้าว~ งั้นเดี๋ยวมานะคับผม”
หลังจากนายไอซ์ล้างหน้าเสร็จ ก็ไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารทันที สุภาพบุรุษมาก ไม่คิดจาช่วยกันเลยเนอะ - - ในไม่ช้าฉันก็จัดโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อย
“หิวจัง ทานละนะค้าบ~” ไม่พูดพร่ำทำเพลง ลงมือตักกับข้าวในจานทันที
ระหว่างทานข้าวนั้น ที่โต๊ะเงียบมาก เพรานายไอซ์ไม่รู้ไปหิวมาจากไหน จัดการกับข้าวมื้อนี้ซะเกลี้ยง โดยไม่พูดกันเลยซักคำ แต่พอทานเสร็จ ไอซ์ก็ช่วยฉันล้างจาน เพราะบอกว่าเกรงใจที่อยู่ๆฉันก็ต้องมาทำกับข้าวให้ทานแบบนี้ จากนั้นเราสองคนก็ไปนั่งพักฟังเพลงกันที่โซฟา จะว่าไป จะบอกสองคนก็ไม่ได้ เพราะฉันนอนบนโซฟา ส่วนไอซ์นั้นนั่งพิงโซฟาอยู่ที่พื้น แต่มันเป็นพรมนะ ฉันไม่ใจร้ายขนาดให้นายไอซ์นั่งกับพื้นกระเบื้องหรอกน่า (แล้วไมไม่ให้มานั่งที่โซฟาด้วยกันหละ - -) ฮ้า~ สบายสุดๆ
“ห้องเธอนี่น่าอยู่ดีเนอะ ชักอยากมาที่นี่บ่อยๆแล้วสิ”
“อะไรของนาย นี่มันห้องผู้หญิงนะ”
“นั่นแหละ อย่าคิดไกล ฉันไม่ใช่พวกโรคจิต แค่คิดว่าการจัดการเฟอนิเจอกับพวกของตกแต่งมันเข้ากันแค่นั้นเอง”
“โอเคๆ นายไม่ใช่พวกโรคจิต แล้วนายจะกลับกี่โมงอะ ฉันง่วงแล้วอะ”
“อะไรกัน ง่วงซะแล้ว นี่มันเพิ่ง...”
“5ทุ่ม” - -
“เธอนอนเร็วขนาดนั้นเลยหรอไงถึงได้ง่วง”
“ก็จะให้ฉันทำอะไรอ่ะ ปกติฉันก็ฟังเพลงกับอ่านหนังสือ อยู่ดึกไปก็เท่านั้น”
“โอเคๆ ไม่เถียงแล้วค้าบ งั้นฉันกลับหละ”
“อือ บาย”
“บาย”
ฮ้าว~ เราไปนอนดีกว่า ง่วงแล้ว~ -0-
ความคิดเห็น