คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 [Again... and Again]
Chapter 2 Again... and Again
เฟี้ยว~
คุ้นๆนะเสียงนี้ เหมือนได้ยินเมื่อไม่นานมานี้เอง...
พลั่ก !!!
แงๆๆ~ อีกแล้ว~ อะไรจะแม่นขนาดนั้น สนามออกจะใหญ่ (ตรงไหน) ทำไมพวกนายต้องเตะมาโดนหน้าฉันด้วยเนี่ย แงๆ เสียงเมื่อกี้ก็คือเสียงลูกบอลที่พุ่งตรงมาที่หน้าฉันอย่างจัง โอย~ เจ็บหงะ T0T แถมยังเสียหลักล้มหน้าคว่ำ เข่าถลอก เลือดออกเลยง่ะ แงๆ T_T โชคดีนะที่แพรวยังมาไม่ถึง คือ.. วิ่งอยู่ข้างหลังฉันหนะ เลยไม่โดนไปด้วย ไม่งั้นคงวุ่นวายกว่านี้แน่ๆ
“เธอ เป็นอะไรรึป่าว ฉันขอโทษ”
“ฉันเจ็บง่ะ” T-T
“ครีม เป็นอะไรรึเปล่า ล้มซะขนาดนั้น”
“ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้ จิ๊บๆ”
“เดินไหวมั้ย”
“ม่ายหวายอะ” T_T
“เธอกลับบ้านไปก่อนละกัน เดี๋ยวฉันจะดูแลเพื่อนเธอให้เอง”
“เอ่อ... ค่ะ ครีม เค้าไปซ้อมก่อนนะ จะบอกพี่พีทให้ว่าเธอมาไม่ไหว ไม่ต้องห่วง ฝากดูแลครีมด้วยนะคะ”
พูดจบแพรวก็เดิมจากไป จะว่าไปเวลาแพรวพูดกับผู้ชายนี้พูดเพราะจังเลยเนาะ
ฟุบ!! และด้วยความรวดเร็วจนฉันงง นายไอซ์ ก็อุ้มฉันทันที
“ว้าย นี่นายจะอุ้มฉันทำไม ปล่อยนะๆๆ”
“ก็พาไปทำแผลไง ถามได้ หรืออยากให้เลือดหมดตัวตายหละ”
“เว่อร์”
ดิ้นจนหมดแรง ยอมอยู่นิ่งๆก็ได้ เชอะ นี่ครั้งแรกเลยนะที่โดนผู้ชายอุ้ม นายแน่มาก - -*
ตอนนี้มันเริ่มจะมืดแล้ว เลยไม่ค่อยมีใครอยู่ซักเท่าไหร่ ไม่งั้นฉันคงอายมากแน่ๆ
พอไปถึงห้องพยาบาลก็ไม่มีใครอยู่เลยซักคน นายไอซ์เลยวางฉันลงที่เตียงในห้องพยาบาลและหายเข้าใจไปห้องเก็บยาแล้วกลับมาพร้อมยาแต่ละอย่างที่ทำให้ฉันอยากจะกรีดร้อง
ทำแผลไปได้ซักพักเท่านั้นแหละ
“แงๆๆ อีตาบ้า ฉันเจ็บนะ แงๆ เบาๆหน่อยสิ” T0T
“ขอโทษ” พูดมาคำเดียวเนี่ยนะ ช่างเถอะ อย่างน้อยก้็บามือลงแหละ
“แล้ว... นายอยู่ห้องไรอะ”
“ห้อง 5”
“อ่อ ฉันชื่อ..”
“ครีม”
“รู้ได้ไงอะ”
“เก่ง”
“โหย” - -
“เสร็จแล้ว”
“อ้ะ ขอบคุณ เหวอ”
ในขณะที่กำลังจะลุกเดิน แต่ดันลืมไปว่าขาเจ็บอยู่ และตอนนี้หน้าของฉันกำลังจาทิ่มดินอีกรอบ
พรึบ
แต่ไม่เป็นเช่นนั้น เพราะด้วยความรวดเร็วเฉพาะตัว นายไอซ์ก็คว้าฉันไว้ได้ทัน และตอนนี้ก็เหมือนเขากำลังกอดฉันอยู่ -///-
“อ่า... ขอบคุณนะ” ยังอึ้งอยู่
“อือ” เสร็จแล้วเขาก็พาฉันไปที่เตียงอีกรอบ
“คราวหน้าระวังตัวหน่อยก็ดีนะ” จากนั้นก็ลูบผมของฉันอย่างเบามือ
“ผมเธอนุ่มจัง...” พูดอะไรของนาย เขินนะ -///-
ผ่านไปซักพัก
“นี่ก็มืดแล้ว เดี๋ยวฉันไปส่งเธอก็แล้วกันนะ”
“อ่า... เดี๋ยวฉันกลับเองก็ได้นะ”
“เฮ่ๆๆ ได้ไง ให้ฉันไปส่งน่ะดีแล้ว”
“อ่า... ก็ได้ ตามใจนายแล้วกัน”
ฟุ่บ อีกแล้ว ไอซ์อุ้มฉันอีกแล้ว รอบสองของวันแล้วนะ และนายไอซ์ก็พอฉันไปที่มอไซด์ของเขา
“บ้านเธออยู่ไหนหรอ”
“อยู่ที่คอนโดใกล้ๆนี่แหละ”
“อ่อ”
แล้วเขาก็พาฉันไปส่งถึงที่หน้าห้องเลยหละ
“ขอบคุณที่มาส่งนะ”
“ไม่เป็นไร เธออยู่บ้านคนเดียวหรอ”
“อือ อยู่นี่มันใกล้โรงเรียนหนะ”
“อ่อ... อยู่บ้านคนเดียวก็ระวังตัวด้วยหละ”
“แน่นอน ไม่ต้องห่วง”
“งั้นฉันกลับหละ บาย”
“อือ บาย”
และนายไอซ์ก็กลับไป
ทำไมวันนี้ถึงได้วุ่นวายขนาดนี้นะ
ความคิดเห็น