คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13 [คำชวน]
Chapter 13 คำชวน
เย็นวันศุกร์...
“วันนี้ซ้อมแค่นี้ละกันนะคะ ไว้เจอกันใหม่นะจ้ะทุกคน”
อย่าเพิ่งตกใจไปทุกคน นั่นไม่ใช่ที่พีทเบี่ยงเบนเพศแล้วมาคุมพวกเรา แต่เป็นคนที่พี่พีทการันตีมาว่าด้านดนตรี เธอคนนี้เลิศเลอและเพอเฟ็ค แต่ก็จริงอย่างที่พี่พีทพูดนะ เล่นเก่งมากๆเลยหละ แต่พี่เค้าเล่นเปียโนอะ ซึ่งไม่ค่อยเกี่ยวกะวงโยธวาธิตซักเท่าไหร่ พี่เค้าเลยบอกว่าใครยังไม่ค่อยคล่องเรื่องการอ่านโน๊ตให้มาหาพี่ พี่เค้าจะสอนให้ แสดงว่าแน่นทั้งทฤษฎีและปฏิบัติ เยี่ยมจริงๆ T^T๐
ส่วนเรื่องประวัติส่วนตัวของพี่เค้าก็ไม่ค่อยรู้ซักเท่าไหร่ ก็พี่เค้าไม่ยอมบอกหงะ บอกแค่ว่าชื่อ เมล
ส่วนอายุพี่เค้าทำท่าคิกขุๆแล้วบอกว่า ‘จุ๊ๆ ความลับจ้ะ’ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก เราเข้าใจ การถามอายุเป็นเรื่องธรรมดาที่จะไม่บอกกัน แต่ก็คิดว่าน่าจะพอๆกับพี่พีทหละมั้ง ช่างเถอะ ไม่เกี่ยวกะเรา
ระหว่างจัดเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน...
“ครีมจ้ะ คือว่า... ที่พี่พีทติดธุระด่วนแล้วกลับไปเมื่อบ่ายนี้อะจ้ะ”
“อื้อ มีอะไรหรอแพรว”
“คือว่า... ไหนๆวันนี้ก็วันศุกร์แล้ว แพรวไปนอนบ้านครีมได้มั้ยจ้ะ เพราะที่บ้านแพรวไม่มีใครว่างมารับแพรว อีกอย่าง... แพรวไม่ได้ไปบ้านครีมตั้งนานแล้วหละ”
“0_0 จริงหรอแพรว เย่ๆ มีเพื่อนแล้วอาทิตย์นี้”
“^ ^ แล้วเดี๋ยวแพรวทำกับข้าวอร่อยๆให้ทานนะจ้ะ”
“ว้าว โชคดีจริงๆเลย” ก็ฝีมือของแพรวเนี่ยถึงขั้นอร่อยสุดยอดเลยหละ ลาภปาก โฮะๆ
“งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ ตื่นเต้นๆ”
“^_^”
เมื่อจัดเก็บของของตัวเองเสร็จเรียบร้อย ฉันกับแพรวก็จูงมือกันเดินไปที่หน้าโรงเรียน
มาถึงจุดนัดพบกันระหว่างฉันกับไอซ์
“ไงครีม มาแล้วหรอ แล้วนั่นจูงมือใครมาอะ หน้าคุ้นๆ” ผ่านประตูโรงเรียนมาได้สามก้าว ไอซ์ก็หันมาเห็น ตาไวจริงๆ
“นี่แพรว เพื่อนสนิทฉันเองแหละ ที่เจอกันวันที่แรกอะ” ทำเป็นลืมอีกเน้อ
“อ๋อ จำได้ละๆ”
“หวัดดีจ้ะ แล้วนี่มารอใครกันหรอจ้ะ มันเย็นแล้วนา...”
“ก็มารอคนที่เธอจูงมือมาด้วยเนี่ยแหละ”
“เอ๋ หมายความว่าไงหรอ แพรวงง~”
“อ๋อ สงสัยฉันลืมเล่าให้แพรวฟัง ก็เดี๋ยวนี้ฉันกลับบ้านกับไอซ์อะ เพราะบ้านไอซ์อยู่ถัดไปจากคอนโดฉันไม่กี่ซอยหรอก”
“อ๋อ~”
“สวัสดีครับผม” ฟิล์มที่จู่ๆโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ เข้ามาแทรกกลางระหว่างฉันกับแพรว
“เอ่อ... สวัสดีค่ะ” แพรวตอบกลับไปตามมารยาท
“ใครครับเนี่ย หน้าตาน่ารัก อ่อนหวาน~ ไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้” หนอย~ พูดกับเพรวอยู่ ไม่วายมาแขวะกันได้อีกเนอะ
“นี่เพื่อนฉันเอง แพรว” ฉันตอบไปอย่างจำใจ เพราะปล่อยไปแพรวคงจะไม่ยอมแนะนำตัว
“ชื่อเพราะจังเลย ผมชื่อฟิล์มครับ” และโดยที่ไม่มีใครขาดคิด ฟิล์มแนะนำตัวพร้อมกับคว้ามือของแพรวไปจุมพิตหนึ่งที่เป็นของแถม ส่วนแพรวนั้นหน้าแดงและตัวแข็งเป็นหินไปแล้วเรียบร้อย
เป็นไอซ์คนแรกที่หลุดจากสภาพแข็งเป็นหินและเข้าไปคว้าคอเสื้อของฟิล์มออกมา คงต้องบอกว่าทำถูกแล้ว เพราะถ้าปล่อยให้นายฟิล์มอยู่ในรัศมีเอื้อมถึงของฉันแล้ว นายฟิล์มคงได้เหลือแต่ชื่อเป็นแน่ โทษฐานที่มาลวนลามเพื่อนรักของฉัน
ไอซ์หันไปพูดอะไรกับฟิล์มก็ไม่รู้ ฟิล์มถึงได้หันมาบอกลาแพรวและเดินไปที่มอเตอร์ไซด์ของเขาและขับออกไป ถอยทัพไปง่ายแบบนี้ สองคนนั่นต้องมีข้อตกลงอะไรบางอย่างกันแน่นอน
“แล้วทำไมวันนี้ถึงเดินมาด้วยกันหละ” ไอซ์ถามขึ้นเมื่อเดินกลับมาหาเราสองคน
“ก็วันนี้พี่ของแพรวไม่อยู่หนะสิ วันนี้แพรวเลยจะไปค้างบ้านฉัน”
“อย่างนี้นี่เอง”
“เข้าใจแล้วนะ งั้นวันนี้ก็ฝากอีกหนึ่งชีวิตไว้กับนายก็แล้วกัน”
“ไว้ใจได้ครับผม จะไม่ทำให้ผิดหวัง”
“Let’s go!!!”
แต่ก่อนจะขึ้นรถ(มอเตอร์ไซ) แพรวก็มากระซิบบอกฉันว่า ไม่เคยนั่งมอไซด์มาก่อน เพื่อความปลอดภัยของเพื่อนสุดที่รัก ฉันเลยเสียสละ(?)ให้แพรวนั่งกลาง ส่วนฉันปิดท้าย ถึงจะอึดอัดไปหน่อย แต่อย่างน้อยก็ไม่ตกแหละนะ
และไม่นาน พวกเราก็มาถึงคอนโดฉันอย่างปลอดภัย โดยไม่มีใครตกรถตายอนาถอยู่กลางทาง
ติ๊ดๆ (โทรศัพท์มา)
“อ้ะ ใครโทรมาเนี่ย อ้าว ไอฟิล์มนี่เอง ฮัลโหล มีไรวะ”
“[…]” เอ๋ ฟิล์มโทรมางั้นหรอ โทรมาไมนะ เพิ่งจากกันเมื่อกี้เองนี่
“เอาจริงหรอ เออๆ ก็ได้” ตู๊ด.. แล้วไอซืก็วางโทรศัพท์ไป
“มีอะไรหรอไอซ์” ฉันถามขึ้นมาคนแรก เพราะแพรวกำลังจัดเผ้าผมให้เรียบร้อย หลังจากที่นั่งมอไซด์มาและผมเริ่มจะกลายสภาพ แต่สำหรับฉันไม่เป็นไรหรอก ผมยุ่งจนชินแล้วหละ
“ก็... ไอฟิล์มมันชวนพวกเธอไปเที่ยว ไปดูหนังด้วยพรุ่งนี้ เพราะแถวบ้านมันจัดงาน.. อือ.. ก็พวกงานวัดนั่นแหละ มีซุ้มเกมแล้วก็ซุ้มขนมต่างๆ ซุ้มเกมก็สนุก ซุ้มขนมก็อร่อยทั้งนั้น นานๆจัดที แต่งานนี้เราจะไปกันค่ำๆอะ มันมีพลุ สวยดี ก็เลยจาไปดูหนังกันก่อน ไปด้วยกันมั้ยหละ” โห มาเป็นชุด แต่ก็ดี จะได้ไม่ต้องถามอะไรมากมาย รวดเดียวจบ เข้าใจ แจ่มแจ้ง แต่จะว่าไปที่ไอซ์พูดมันก็น่าสนใจนะ ไม่ได้ไปงานวัดนานแล้ว แถวนี้ไม่ค่อยมีอะ
“ว้าว น่าสนใจดีนี่ ไปกันมั้ยแพรว”
“อื้ม แพรวก็ว่าน่าสนใจนะ แพรวยังไม่เคยไปงานพวกนี้เลย เคยฟังแต่จากที่ครีมเล่าอะจ้ะ”
“โอเช งั้นเอาเป็นว่าตกลงนะ แล้วจะไปยังไงหรอ”
“เดี๋ยวฉันจะไปตกลงกับไอฟิล์มมันอีกที แต่ไม่ต้องห่วงหรอก มีคนมารับพวกเธอที่นี่อยู่แล้วหละ ซักบ่ายโมงนะ ตกลงตามนี้ พรุ่งนี้เจอกันนะ บาย”
แล้วไอซ์ก็ขี่มอไซด์จากไป ว้าว~ พรุ่งนี้ต้องสนุกแน่นอน
แต่ว่าตอนนี้... ฉันหิวแล้วหละ
“แพรวจ๋า ฉันหิวแล้วอ่ะ อยากกินฝีมือแพรวจะแย่แล้วหละ”
“จ้ะ งั้นเราไปที่ห้องกันเถอะ” คือระหว่างที่คุยเมื่อกี้ ฉันยังอยู่ที่หน้าคอนโดอ่านะ
ง่ำๆๆ อร่อยที่สุดเลย~ ฝีมือไม่ตกเลยเพื่อนฉัน กับข้าวแต่ละอย่างนี่สุดๆเลย แต่สิ่งที่ฉันตั้งตารอคอยมาตั้งแต่แพรวบอกว่าจะทำมื้อเย็นให้กินั่นก็คือ...
ขนมหวานนั่นเอง~
เพราะว่าแพรวถนัดการทำขนมมากกว่าการทำอาหารมื้อหลัก ถึงจะบอกมาแบบนั้นก็เถอะ ทำอะไรใหทานก็หร่อยทั้งนั้นแหละ
ระหว่างที่ทานมื้อเย็นอยู่นั้น บรรยากาศค่อนข้างจะเงียบไปซักหน่อย เพราะแพรวเป็นคนไม่ค่อยพูดซักเท่าไหร่ ส่วนฉันก็กำลังลิ้มรสกับมื้อเย็นที่โหยหามานาน (ปกติทำเองก็ไม่ค่อยพ้นอาหารจำพวกไข่) ก่อนหน้านี้ไม่ทำเองก็ซื้อจากมินิมาทแถวบ้าน ทำเองก็ทำไม่เก่ง ซื้อมาก็จืดบ้าง แข็งบ้าง แต่ฉันก็กินได้แหละ ไม่เรื่องมาก แต่ถ้าให้เลือกก็ขอดีๆไว้ก่อน ฮะๆ
ฮ้า~ อิ่มจังเลย ^๐^
“แพรว~ เมื่อวานมีร้านเช่าวีดีโอเปิดใหม่ด้วยหละ ใครสมัครสมาชิกวันนั้นได้เช่าฟรีสองเรื่อง ฉันเลยเอาสองเรื่องนี้มา เรามาดูกันเถอะ”
“จริงหรอจ้ะ แพรวก็อยากดูเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน เปิดเลยๆ”
หลังจากวินาทีนั้นพวกเราสองคนก็นั่งกอดหมอนกันอยู่บนโซฟาและดูหนังกันอย่างสนุกสนาน
+ทางด้านไอซ์และฟิล์ม (โทรศัพท์)+
“อยากตายหรือไงที่ไปจูบมือเขาแบบนั้น ดูก็รู้ว่าครีมหวงเพื่อนเธอแค่ไหน”
[กลัวที่ไหน ถ้านายไม่บอกว่าจะช่วยฉันกันครีมไว้กับนาย ฉันไม่ยอมถอยหรอกนะ]
“หึ ถือว่าฉันเตือนนายแล้วนะ แล้วนี่คิดไงเปลี่ยนแผนเนี่ย”
[เหอะน่า แค่อยากให้สาวๆไปสนุกกับพวกเราก็เท่านั้นเอง ฟิล์มตอบอย่างปัดๆ]
“หึ ให้มันจริงเหอะ หลายวันก่อนที่แกชวนฉันยังบอกเลยว่าอยากไปแค่กับฉันคนเดียว”
[ฮะๆ อย่าบอกนะแกงอนฉันที่ชวนคนอื่นไปขัดจังหวะระหว่างเราสองคนหนะ ที่ร้าก~] ฮึ่ย ขนลุกทุกครั้งที่ไอฟิล์มเล่นมุกนี้ทุกที
“ฝัน พอเลยไอฟิล์ม ขนลุก ฉันแค่กำลังสงสัยว่าอะไรทำให้แกเปลี่ยนใจชวนพวกสาวๆไปด้วยก็เท่านั้น”
[งั้นหรอ แล้วแกคิดว่าอะไรหละ]
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ แกหลงเสน่ห์ความน่ารักกับนิสัยแนวเจ้าหญิงของแพรวหละสิ”
[หึ สมแล้วที่เป็นเพื่อนซี้]
“แน่หละ ก็นั่นมันสเป็คแกเลยนี่ คราวนี้ก็พยายามละกัน โดนหักอกมาหลายคนแล้ว เห็นแล้วมันสงสารหวะเพื่อน ฮะๆ”
[อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะเว่ย ว่าแต่แกเหอะ กับยัยครีมไปถึงไหนแล้ว เมื่อไหร่จะเลื่อนขั้นจาก best friend มาเป็น boy friend ซักทีวะ]
“พูดเรื่องไรวะ -///- ไม่รู้เรื่อง ว่าแต่... พรุ่งนี้เอาไงวะ ให้ฉันไปรับสองคนนั่นคนเดียวเลยรึไง มันไกลนะเว่ย”
[อย่ามาทำไก๋เปลี่ยนเรื่องไอไอซ์]
“ไม่ได้เปลี่ยนเรื่อง ตกลงว่าไง” ไม่ได้เปลี่ยนเรื่องตรงไหนเนี่ย
[เออๆๆ ไม่เปลี่ยนก็ไม่เปลี่ยน อือ... งั้นเดี๋ยวฉันไปด้วยก็ได้ โอมั้ย]
“เออ โอ งั้นแกมาที่บ้านฉันก่อนนะ”
[เออๆๆ ไปนอนดีกว่า ง่วงแล้วหละที่รัก บั้ยบาย~ ฝันดี รักนะเด็กโง่ จุ๊บๆ]
ตู๊ดๆๆ...
ก่อนไปยังทิ้งความเป็นตุ๊ดให้เอาไปนอนฝันร้ายอีก - - เป็นขึ้นมาจริงๆละจะขำให้ หึ
+เช้าวันต่อมา+
ง่า... -0- เช้าแล้วหรอเนี่ย ง่วงจังเลย ขอนอนต่ออีกดีกว่า
อ้ะ ทำไมวันนี้หมอนข้างมันนุ่มนิ่มผิดปกติ อา... ช่างเถอะ นอนต่อๆ
“อือ~” 0_0
สาบานได้ว่านั่นไม่ใช่เสียงของฉันนะ
แง้มผ้าห่มดูหน่อยดีกว่า
ว๊าก แพรวนี่นา ลืมไปเลยว่าเมื่อคืนแพรวมาข้างที่บ้าน แถมสภาพตอนนี้คือเราสองคนกำลังนอนกอดกันอยู่ โดยที่แพรวนอนเกือบจะตกหมอนไปนิดหน่อย คืออยู่แถวซอกคอฉันนั่นแหละ มิน่าทำไมมันจั๊กจี้ชอบกล
จุ๊บ~
ว๊ากก แพรวทามอารายเนี่ย~ อยู่ดีๆมาจุ๊บที่แก้มเค้าทามม้าย เขินน้า -///- แต่รู้สึกว่าที่ทำไปเมื่อกี้แพรวจะไม่รู้ตัวนะ ทำท่าสลึมสลือยังกะละเมองั้นแหละ และด้วยความที่เขินจนลืมตัวว่าตอนนี้กำลังอยู่บนเตียง ทำให้ฉันเขยิบมาเรื่อยๆจนกระทั่ง...
ตุ๊บ!
ฉันลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่บนพื้น(พรม)นั่นเอง โอย~ เจ็บจริงๆเลย T-T
หลังจากที่ตกลงมาจากที่นอนอันแสนนุ่ม และหมอนข้างที่นุ่มกว่า –.,- ทำให้อาการสะลึมสะลือเมื่อกี้หายไปกับแสงแดด เฮ้อ แพรวท่าทางจะหลับเพลิน เซอไพร์ด้วยมื้อเช้าสุดแสนจะน่ากิน(?)ดีกว่า
...
“อือ... ฮือ~”
“ตื่นแล้วหรอแพรว” พอได้ยินเสียงแพรวคราง(เหมือนเมื่อกี้) ฉันก็โผล่หน้าเข้ามาในห้องนอน หลังจากที่ทำมื้อเช้าเสร็จแล้วเป็นที่เรียบร้อย
“จ้ะ ครีมตื่นเช้าจัง กำลังทำอะไรอยู่หรอ กลิ่นหอมจังเลย” ปกติก็ตื่นเช้าแบบนี้แหละ แต่ชอบนอนต่อ แต่ว่า.. ทางทีดีอย่าบอกเลยว่าทำไมถึงไม่อยากนอนต่อแล้ว...
“หอมใช่มั้ยหละ ฉันทำเองเลยนะเนี่ย” ว่าแล้วก็อวดเต็มที่ ไม่อยากจะบอกว่านี่ครั้งแรกเลยนะที่ทำออกมาทั้งน่ากินและห้องครัวไม่กลายเป็นเหมือนสมรภูมิรบ ปกติได้อย่างเสียอย่าง รู้สึกภูมิใจในตัวเองเป็นอย่างมาก
“น่ากินจังเลยจ้ะ งั้น... ทานละนะคะ” และเราสองคนก็ทานมื้อเช้ากันอย่างเอร็ดอร่อย
-----:+:+:+:+:+:+:+:+:+:-----
สวัสดีปีใหม่ค่าทุกคน~
ไปเที่ยวไหนฉลองปีใหม่มาบ้างเอ่ย
น้ำได้แค่ฉลองกะเพื่อนที่บ้านเนี่ยแหละค่ะ
ผ่านไปอีกปี แก่ขึ้นอีกปี แงๆ T T
รู้สึกว่าตอนนี้จะยาวที่สุดที่น้ำเคยแต่งเลยนะคะ
ถือว่าเป็นของขวัญรับปีใหม่จากน้ำละกันนะคะ
ขอให้มีความสุขค่า~
ความคิดเห็น