คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11 [Magical medicine]
Chapter 11 Magical medicine
กว่าจะทำให้ไอซ์เลิกเถียงฉันเรื่องที่จะทำแผลให้ ก็ถึงหน้าห้องพอดี คราวนี้ยังไงก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วหละนายไอซ์
ก๊อกๆๆ
แล้วฉันจะเคาะเพื่ออะไร ขืนมีคนมาเปิดให้ขอวิ่งคนแรกละกันนะ รักตัวกลัวผี - - ตอนนี้มันก็เริ่มมืดๆแล้วด้วยสิ
ฉันหันไปยิ้มแหยๆให้ไอซ์กับความเบลอของตัวเอง ไอซ์ก็ขำเพียงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
เพื่อที่จะไม่ต้องหน้าแตกไปกว่านี้ ฉันก็รีบเปิดประตูเข้าไปและเปิดไฟให้สว่างโล่ เกิดอาการกลัวผีขึ้นตงิดๆ
พอเข้ามาในห้องฉันก็จัดการให้ไอซ์ไปนั่งรอที่โซฟา ส่วนตัวเองก็ไปรื้อๆค้นๆหายาต่างๆภายในบ้าน ฉันก็ไม่ได้ใช้บ่อยซะด้วยสิ หานานถึงขนาดว่ากลับมาหาไอซ์ที่ห้องนั่งเล่น ไอซ์ก็สลบ เอ้ย หลับไปแล้ว - -
ปึ้ง !! (เสียงของฉันวางกล่องยา)
หงะ กะจะแกล้งปลุกดังๆให้ตกใจจนตกโซฟาซะหน่อย ผิดคาดแฮะ ไอซ์ยังคงหลับเป็นตายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อดเห็นภาพตลกๆเลยแฮะ
เฮ้อ งั้นลองวิธีใหม่ เป่าใส่หูให้จักจี้เล่น เผื่อจะตื่น
ฟู่~
ยังไม่ตื่น
ฟู่~ ฟู่~
ขยับนิดนึง
ฟู่~ ฟู่~ จึ๊กๆ
เพิ่มการจิ้มที่แก้มด้วยนิดนึง แอบนิ่มนะเนี่ย
“อือ...~”
เย่~ ตื่นด้วยแฮะ ว้าว ค้นพบวิธีใหม่ จดไว้ๆ (เว่อร์)
“นี่ๆๆ นายขี้เซา มาทำแผลนะจ้ะ ไม่ได้มาตากแอร์แล้วหลับ”
“อือ... ช่วยไม่ได้นี่นา แอร์เย็น โซฟานุ่ม และเธอก็หายไปนานเหลือเกิน ไม่หลับได้ยังไง”
“โอเค ขอโทษที่หานานไปหน่อย หาเจอละกัน มานี่ๆ นั่งดีๆ”
“คร้าบผม”
ระหว่างที่ทำแผล เราก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย
“ห้องเธอนี่ไม่รู้จักคำว่ารกเลยนะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว ห้องรกแล้วมันจะน่าอยู่ได้ยังไง”
“แต่ยังไงก็อยู่ได้นะ”
“รู้ได้ไงว่าอยู่ได้”
“ห้องฉันไง พิสูจน์มาแล้ว ไม่งั้นคงไม่รอดมาคุยกะเธอถึงวันนี้หรอก”
“โอเค ไม่น่าถาม”
~~~…~~~…~~~
“โอเช ขั้นตอนสุดท้าย ปิดพลาสเตอร์ตรงนี้ซะหน่อย”
“แต่ฉันไม่ได้เป็นแผลที่นิ้วนะ”
“นั่นแหละๆ ไม่เป็นไรหรอก รูปกระต่ายน่ารักดี มาๆ เราเขียนที่แขนให้”
“ฉันไม่ได้ใส่เฝือกนะ”
“กับผ้าก็เขียนได้เหมือนกันแหละน่า”
“เฮ้อ ก็ได้ๆ”
“นี่ๆๆ เรามียาวิเศษด้วยนะ หาซื้อที่ไหนไม่ได้เลยนา ลองมั้ยๆ”
“ดีจริงร้อ~”
“อ้ะๆ อย่าดูถูก ของแบบนี้มันต้องลอง รับรองหายไวสุดๆ”
“อะๆ ลองดูซักครั้งไม่เสียหาย”
“โอเช งั้นหลับตา”
“ทำไมหละ”
“เถอะน่า”
“โอเคคร้าบ ไม่เถียงแล้วๆ”
จุ๊บ
“ ^///^ ”
“ 0///0 ”
“ได้ผลใช่มั้ยหละ ^ ^ v ”
“เอ่อ.. อืมๆ ได้ผลๆ”
เหอๆ อึ้งไปเลยล่ะสิ กะแล้วว่าต้องเขินแน่ๆ แต่จะว่าไปมันก็น่าอายจริงๆ เล่นไปหอมแก้มเขาแบบที่เขาไม่ทันตั้งตัว ว่าเขาหน้าแดง ตัวเองก็พอๆกันนั้นแหละ -///- ไม่เอาละแบบนี้ อันตรายเกินไปกับ(หัวใจ)ตัวเอง แต่ได้เห็นหน้าตอนเขินนี่มันสะใจจริงๆ โฮะๆ
พรึ่บ !!!
“ (0_0) (-_-) (0_0) เอ่อ.. ไอซ์ นายแกล้งฉันหรอ ”
“เปล่านะ บ้านเธอไฟดับหรอ”
“ไม่รู้สิ อะไรเนี่ย...”
หมับ !!!
“แง~ ช่วยด้วย TT TT ”
ด้วยความตกใจที่อยู่ดีๆมีใครไม่รู้มาจับไหล่ของฉัน ทำให้ฉันเข้าไปกอดคอไอซ์ด้วยความไม่ตั้งใจ เพราะไม่รู้จาเกาะใครดี มีกันอยู่สองคนเนี่ย และเขยิบมาจากปลายเตียง ตอนนี้มากลางเตียงแล้ว T T
กริ๊ก !!
“แบร่~”
“อ๊าก~”
แง TT TT มาจับไหล่ไม่พอ คราวนี้มาให้เห็นกันจะจะตรงหน้านี่เลย จากเมื่อกี้ที่แค่กอดคอไว้เฉยๆ ตอนนี้รัดคอไว้แน่น ชักสงสัยแล้วว่าเสียงเมื่อกี้นี่ฉันร้องคนเดียวรึป่าวนะ ผ้าห่มที่คลุมไว้จากเรียบๆ ตอนนี้ยับยู่ยี่หมดสภาพ เพราะต่างคนต่างดิ้นไปดิ้นมา
“แง~ ไอซ์ ช่วยด้วย~ ฉันกลัวผี นั่นไงๆ มันคลานขึ้นมาบนเตียงแล้วง่า TT TT”
ดึ๊บๆ ดึ๊บๆ (เสียงผี(?)คลาน)
จริงๆก็ไม่มั่นใจหรอกมันคืออะไร เห็นเป็นแค่เงามืดๆลางๆคล้ายคน รู้แต่ว่าตอนนี้มันปีนขึ้นมาบนเตียงและกำลังคลานเข้ามาหาฉันกับไอซ์ แต่รู้สึกว่าไอซ์จะขาดออกซิเจนอีกแล้ว แหะๆ ฉันเล่นรัดคอไว้ซะแน่นเลย คนมันกลัวนี่นา
หมับ !!!
“โฮ~ มันจับขาฉันไว้อีกแล้ว อ้ะ โทษทีนะไอซ์” พอรู้ว่าไอซ์ใกล้ตาย ฉันเลยเปลี่ยนจากกอดคอเป็นจับไหล่ไอซ์ทั้งสองข้างแล้วเขย่าไปมา
“ผิ..ผี.. ที่.. หนาย~” ที่เสียงมันสั่นหวังว่าเป็นเพราะฉันเขย่าอยู่ใช่มั้ย คงไม่ใช่เพราะเป็นโรคกลัวผีด้วยอีกคนหรอกนะ ไม่งั้นคงได้ตายคู่แน่เลย
โครม !!!
“เหวอ ฉันถีบผีอ้ะไอซ์”
“ฉันว่านั่นไม่ใช่ผีแล้วมั้ง เล่นถีบซะเต็มแรงแบบนี้ เป็นผีจริงมันคงไม่ยอมเจ็บตัวแบบนี้หรอก มาๆ ฉันเปิดไฟให้ละกัน จะได้หายกลัวซะที”
พรึ่บ !!!
ความคิดเห็น