ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Melody key] จังหวะรัก สาวน้อยนักดนตรี

    ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 [First Sight]

    • อัปเดตล่าสุด 6 ก.พ. 56


     

     

    Chapter 1 First Sight

     

              เฮ้อ~  ถึงโรงเรียนซะที  เอ.. ตอนนี้ 7 โมง 15 หรอ...  เอาเถอะๆ ยังพอมีเวลา  แวะหาไรทานที่เซเว่นหน้าโรงเรียนดีกว่า  หิวจังเยยก่อนมาโรงเรียนยังไม่มีไรตกถึงท้องเลย  พอดีว่าที่บ้านไม่มีไรกิน  T-T

     

              อ้อ จริงด้วย  ยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่นา   ฉันชื่อ ครีม นะ  ชื่อเต็มๆว่าวิพครีม  แต่ว่าเรียกครีมอะดีแล้ว (จาพูดให้ยาวทำไม)  อยู่ชั่นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ห้อง 4  ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง  และฉันก็อยู่ในวงโยธวาทิตของโรงเรียน  เครื่องดนตรีที่เล่นคือ คาลิเนต  ก่อนหน้านี้เล่นฟรุตมาก่อนจะเข้าวงโยฯ  แต่เครื่องดนตรีมีจำกัดเลยเปลี่ยนมาเล่นคาลิเนตแทน  ไม่เป็นไรหรอก  เครื่องเป่าเหมือนกัน  สบายมาก~  เพราะว่าฉันอะ เก่งขั้นเทพ โฮะๆๆ ^0^

              ฉันพักอยู่ที่คอนโดแถวนี้เพื่อที่จะได้เดินมาโรงเรียนได้สะดวก  ส่วนพ่อกับแม่ของฉันนั้น  พวกท่านเป็นเจ้าของกิจการรีสอร์ทอยู่ที่ภูเก็ต  พวกท่านเลยพักอยู่ที่รีสอร์ทซะส่วนใหญ่  จะบอกให้นะว่าโรงแรมของเราดังเหมือนกันนา  ราคาก็ไม่ได้แพงแบบขูดเลือดขูดเนื้อ  ฉันไปที่นั่นอยู่บ่อยๆ  ขอบอกเลยว่าน่าอยู่มากๆ  ทั้งบรรยากาศ  ความร่มรื่น  ทะเลที่ใสสะอาด  แต่ว่าฉันอยากเรียนอยู่ที่กรุงเทพฯเลยขอให้พ่อกับแม่ซื้อห้องนี้ให้และอยู่ที่นี่  ถึงแม้จะเหงาอยู่บ้าง  แต่ว่างเมื่อไหร่ฉันก็กลับไปพวกท่านแหละ  ก็คนมันคิดถึงนี่นา ^-^

              แล้วก็...  ตอนเช้าสมาชิกวงโยฯส่วนใหญ่ก็ต้องไปเล่นเพลงชาติ บางวันก็เพลงประจำโรงเรียนทุกวันตอนเข้าแถว  และต้องไปรายงานตัวที่ห้องซ้อมเวลา 7 โมงครึ่ง  ใครมาสายจะเขียนชื่อไว้แล้วตอนเย็นต้องวิ่งรอบสนามเพิ่มจากเดิม รอบ  เพราะฉะนั้นตอนนี้เหลือเวลาอีก 15 นาทีก่อนรายงานตัว  งั้นก็...  ทานละนะค้า~  ^0^

              เฟี้ยว~  ตึก  โผละ

    ง่ะ  ไม่นะ  ไม่นะๆๆ ม่าย~  T0T

    แงๆๆ  ยังไม่ทันได้กินซักคำเลยหงะ  ทำไมลงไปนอนกองอยู่กับพื้นแบบนั้นหละ  แงๆๆ  มาม่าจ๋า~   อ้ะ  ลูกฟุตบอล  ของใครกันอะ  หนอยทำให้ฉันอดมื้อเช้าเลยอะ  T-T

              อ้ะ  ขอโทด  เป็นอะไรรึป่าว  โทดทีนะ  ไอ้เฟรมมันเตะแรงไปหน่อย  มันแรงควายมาก  ประโยคสุดท้ายนายคนนี้มากระซิบฉันหนะ  สงสัยจะกลัวเพื่อนแรงควายของตัวเองสะกายคิกเข้าให้  แต่ว่า...

              “อะไรๆไอ้ฟิล์ม  แกรับลูกไม่ได้เองอย่ามาโทษกันดิวะ  นายเฟรมนั่นก็ได้ยิน เพราะวิ่งมาทันพอดี

              อ้าว  ก็ไม่คิดว่าจะแรงขนาดนี้นี่หว่า  แต่อย่างน้อยฉันก็ขอโทษสาวน้อยคนนี้แล้ว  แกนั่นแหละที่ผิดแล้วไม่รู้จักขอโทด  ผู้ชายประสาอะไรวะ  ใครเป็นสาวน้อยของนายกัน

              “ฮึ่ย  ขอโทด

    ว่าแล้วก็ลากนายเพื่อนตัวดีของอีตานั่นกลับไปพร้อมลูกบอล  ขอโทดแบบนี้ไม่ต้องบอกก็ได้มั้ง

              เฮ้อ~

              ขอโทดแทนไอเฟรมด้วยนะ  มันไม่ค่อยถูกกับผู้หญิงซักเท่าไหร่

    อ้ะ  ใครกัน  แล้วมายืนอยู่ข้างๆฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ตกใจหมดเลย

              “เห็นหน้าฉันทำไมต้องทำหน้าเหวอขนาดนั้น  ตกใจหรอ  ฮะๆ   รู้ทันอีก - -  

              “พวกนั้นเพื่อนนายหรอ

              “อือ  พวกเราอยู่ทีมเดียวกัน

              “ทีม?”

              ทีมฟุตบอลของโรงเรียนไง

              “อ่อ~ โรงเรียนเรามีทีมฟุตบอลด้วยหรอ  - -?

              “อ่อ แล้วยังทำหน้างงอีกเนอะ  ช่างเถอะ  เข้าโรงเรียนดีกว่า  ไอ้ ตัวนั่นยังจะเล่นกันอีกเนอะ” 

              “เดี๋ยวสิ  นายชื่อไรอะ

              “ไอซ์ และจากนั้นก็วิ่งหายไปเร็วเหมือนสายฟ้าฟาด..  ซะเมื่อไหร่หละ  พูดซะเว่อร์เลย  ก็วิ่งไปหาพวกเพื่อนๆนั้นแหละ  และก็เข้าไปลาก 2 คนนั่นกลับเข้าโรงเรียนไปตามที่พูดเมื่อกี้  แต่จะว่าไปนายไอซ์ก็...  หล่อแฮะ  อ้ะ  นี่ไม่ใช่เวลามาหลงเสน่ห์ผู้ชายนะยัยครีม  ต้องไปรายงานตัวนี่นา  แต่ว่า...  หิวอะ T-T

     

    และเช้านั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดี   ถ้าไม่นับเรื่องมาม่านั่นนะ  ฮึ่ย~  เพราะพวกนายแท้ๆเลย

     

    ออด~

    เฮ้อเลิกเรียนซะที  ไปซ้อมดนตรีดีกว่า

              “ยัยแพรว  ไปซ้อมกันเถอะ  จาได้กลับบ้านเร็วๆ

              “อ่า...  ครีม  ไม่ทำรายงานก่อนหรอ  นี่เพิ่ง โมงเอง เราร้อนอะ  นะๆ  อยู่ที่ห้องก่อนเถอะ แอร์ก็เย็นดีด้วย นะๆ

              “โอเคๆ  ก็ได้  มาๆ  เดี๋ยวเค้าช่วย

              “จ้ะ

     

    นี่เพื่อนสนิทฉันเองแหละ  ชื่อ แพรว  รู้จักกันมานานแล้วหละ   เรียนดนตรีมาด้วยกัน  เผลอๆอาจจะเก่งกว่าฉันด้วยหละมั้ง  พอย้ายโรงเรียนมาที่นี่  พี่ของแพรวที่เปนผู้คุมวงโยฯชื่อ พีท เป็นญาติกันหนะ  เลยให้แพรวให้เข้ามาเล่นให้วงของพี่เค้า  เพราะพี่พีทเองก็รู้ว่าแพรวน่ะเก่งมาก~  แต่แพรวเองคงเหงา  ฉันในฐานะเพื่อนที่ดีเลยเข้ามาด้วยกัน  และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันเข้ามาอยู่ในวงโยฯของโรงเรียน

     

    +5 โมงครึ่ง+

              “เสร็จซักทีรายงานของอาทิตย์นี้  วันจันทร์ก็รอส่งได้เลย

              “จ้ะ  งั้นเราไปซ้อมกันเถอะ นี่ก็เริ่มมืดแล้วด้วย

    ปกติพวกเราจะไปซ้อมกันไม่ โมงก็ 5 โมงอ่านะ

              ได้เลยเพคะ  องค์หญิงแพรว

              “อย่าเรียกเค้าแบบนั้นเลยครีม  เค้าอายนะ

              “ฮะๆ  โอเคๆ  ไม่แกล้งแล้วๆ  เราไปกันเถอะ” 

    แต่แพรวก็เหมือนเจ้าหญิงจริงๆนั่นแหละ  เรียบร้อย  น่ารัก (มากๆ)  เพราะฉะนั้นฉันเลยคอยดูแลเพื่อนคนนี้อยู่เสมอ  จนบางคนต่างก็คิดว่าเรานั้นเป็นคู่เลส  แต่ความจริงแล้วไม่ใช่หรอกนะ  อย่าเข้าใจผิดล่ะ

     

              +ที่สนามฟุตบอล+

              ก่อนจะมาซ้อมดนตรีกันที่ห้อง  พวกเราต้องไปวิ่งรอบสนามเพื่อวอมร่างกายซะก่อน  และสนามที่ว่าก็คือสนามฟุตบอลหลังโรงเรียนนั้นเอง  ซึ่งก็ไม่ค่อยกว้างมาก  ถึงตอนแรกๆแค่สามรอบแพรวก็แทบจะเป็นลมแล้วก็ตาม  แต่ตอนนี้พวกเราชินแล้วหละ  ห้ารอบได้แบบชิวๆ

              และตอนนี้ก็เปนรอบสุดท้ายของวันนี้แล้วด้วย  เย่  จะได้ไปซ้อมสบายๆในห้องแอร์ซะที  เมืองไทยนี่มันร้อนจริงๆ

              แต่แล้ว...

              เฟี้ยว~

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×