คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Prologue [100%]
Prologue
ท่ามลาวามเียบสัในยามศูนย์ลาแห่พลัแสล้อย่ำล เหลือทิ้ไว้เพียแสรำไรสีเหลืออ่อนให้ยัพอมอเห็นเส้นทาที่ว่าเปล่า
แ่ … แ่…!
รอเท้าหนัสัว์พื้นเรียบเสียสีับเม็ทรายหยาบๆ เิเป็นเสียัหวะารเินอย่าไม่มั่น นทาที่เินพาผ่านเิเป็นแนวลายาวเป็นรอยเท้าอร่าบาที่ถูปปิ้วยผ้าลุมผืนให่ผ่อนลมหายใออมาอย่าโรยรินนเผยให้เห็นใบหน้าีเียว ริมฝีปาแแห้เป็นุย พวแ้มอบลึ ไม่แพ้วาสีฟ้าที่แลูหม่นหมอู่นั้น ร่าายูบผอมเหลือเพียหนัหุ้มระู อาเป็นผลาารออาหารมายาวนานถึสามวัน ในลอระยะเวลาารเินทาที่แสนยาวนาน
ถึแม่ะยาลำบา ร่าบา็ไ้หอบพาร่าายอนเอมาหยุยืนอยู่หน้าประูบานให่สีำทมิฬ รายล้อมไป้วยำแพที่ถูสร้าึ้น้วยเศษระูอสัว์นับพันนิเาะลุ่มโยใยันเป็นำแพสูเสียฟ้า
วาสีฟ้าับ้อไปยับานประูอย่าท้อแท้และสิ้นหวั…ไมุ่้ม่าเลยที่เธออุส่าห์รารำมาที่นี่เพื่อหาทาออ นี่หรือือผลอบแทนที่เธอวรไ้รับ ประูบานให่ที่มีำสาปลวามัน่าเป็นเรื่อที่ยาเย็นเินวามสามารถอเธอ
ยา…ยาเย็นเหลือเิที่ผู้หิร่าายอ่อนแรเ่นเธอะมีพละำลัเปิมันออ
บันี้ ไม่มีสิ่ใะ่วยเธอไ้นอาวามสิ้นหวัึ่ำลัืบลานเ้ามาวบุมวามหวัสุท้ายอเธอ น้ำาไหลรินออมาแล้ว มันเป็นส่วนเียวที่อย้ำเิมวามสิ้นหวัให้เป็นเรื่อเลวร้ายที่สุ ร่าบาทรุฮวบลบนพื้นทรายอย่าอ่อนแร ่อนะเลื่อนมือึ้นมาอบุมไพริสีำึ่ห้อยอยู่บนลำออย่าหวแหน
สิ่สุท้ายที่เธอสามารถทำไ้็มีแ่ารอธิษาน วิวอนอวาม่วยเหลือาพระเ้าไ้เพียในใเท่านั้น เพราะแม้แ่ารหายใยัแสนเ็ เธอะมีวามสามารถเปล่เสียให้เล็ลอออมาไ้อย่าไรในสภาพไร้เรี่ยวแรเ่นนี้ มอแล้วน่าเวทนายิ่นั
แ่อย่าน้อยเธอ็ไ้หวัว่า พระเ้าะรับรู้ำวิวอนอเธอ และอบสนอวาม้อารรั้สุท้ายแม้ะเป็นเพียเสี้ยววินาที็าม
เธอยอม…ยอมแลทุสิ่ในีวิที่เธอมีแม้แ่ววิาอเธอเธอ็ยอมแลไ้ อเพียแ่เธอไ้พบหน้านรั และไ้ใ้เวลาใน่วลมหายใสุท้ายเพื่อล่าวอำลาเพียรั้เียว่อนเธอาไปลอาล
สิ้นสุำอธิษานเพียไม่ี่อึใ ร่าบา่อยๆอ่อนแรและไถลราบลบนพื้น พร้อมๆับม่านาทั้สอ้าเริ่มพร่ามัว่อนที่ะับวูบลพร้อมๆแสอาทิย์ะาหายไป
พระเ้า…ท่านะรับรู้ำวิวอนาิใอเธอบ้าไหม ? เธออเพียแ่อบสนอำร้อเพียแ่รั้เียวเท่านั้น แม้ระทั่ีวิที่ใร็่าหวแหนเธอยัยอมพลีเพื่อวามรัไ้โยไม่เสียเวลารุ่นิใๆ
อพระเ้ารับำอเธอไว้พิารา และโปรเมาแ่วามรับริสุทธิ์อเธอ
ั่วะที่วามมืมิเลื่อนัวเ้ามาลอบลุมไปทั่วทั้บริเว ปราให้เห็นแสเปล่ประายสว่าวาบออมาาไพรินเม็เล็ๆบนลำออร่าบาที่นอนแน่นิ่เสมือนร่าไร้วิาอยู่บนผืนทราย แสเรือรอ่อยๆแผ่ระยิบระยับเป็นลำแสเ้ามารอบลุมร่าายอเธออย่า้าๆ นสามารถูลืนร่าเธอให้หาบวับไป่อนที่แสันทร์ะปรา….
...อี้านหนึ่อโลหลัำแพ วามวุ่นวายที่เิึ้นในเมือให่ ร่าบาหายใอย่าหอบเหนื่อยพลาลืมาึ้นมาพบเอร่าัวเออยู่ในอ้อมออายหนุ่มบันี้วามหล่อเหลาลับถูลบเลื่อนไป้วยราบน้ำา
่อนหน้านี้ายหนุ่ม็เป็นอีนที่วิวอนอพระเ้าให้หิสาวในอ้อมแนในเวลานี้เธอไ้นอนหลับใหลราวับผู้สิ้นลมหายใหวนลับมาในสภาพที่มีืวิีวาอีรั้ ไม่ใ่เพียร่าไร้ารอบสนอ เาอยาเห็นท่าทาและน้ำเสียแผ่วเบาฟื้นืนมาระิบบอำรัับเาัเิม เหมือนัเ่นที่ผ่านมา..
“ลับมาแล้วใ่ไหม .ที่รัอ้า”
เสียทุ้ม่ำเพียรถามร่าบาในอ้อมแน ระทั่เธอลืมาึ้นมาับ้อใบหน้าอายหนุ่มราวับไ้สิ่อมี่าลับืนหลัาหายไปมาแสนนาน ่อนะเลื่อนมือเล็โอบใบหน้าายหนุ่มไว้ ่อนะเลื่อนใบหน้านระทั่ลมหายใสัมผัสัน
เาและเธอลาไล้ริมฝีปาระทั่เลื่อนเ้ามารเ้าหาันอย่าหวานหอม วามิถึเป็นั่วามระหาย ่อนะผละออาันโยไม่ลืมส่สายาโหยหาให้แ่ัน
“ใ่..ที่รั ้าลับมาแล้ว”
หิสาวเอื้อนเอ่ย้วยน้ำเสียออโยนถึแม้ะแหบพร่าไปบ้าแ่็ทำให้หัวใายหนุ่มเ้นแรึ้นมาอีรั้้วยวามรัาเธอ
่อแ่นี้ไป เรื่ออเ้าหิะถูปปิเป็นวามลับลอาล เธอหนีารสมรสเพราะไ้รอรัับายึ่เป็นเพียมนุษย์ธรรมา เธอไม่มีทาลับไปในินแนนั้นอีแล้ว อย่าน้อยไพรินือสิ่เียวที่อยย้ำเือนว่าเธอือใร
ราบาปที่เธอสร้ารั้นี้ อามอว่าเธอเป็นปีศาร้าย้ำยัเห็นแ่ัว แ่อย่าน้อยเวลา็ะสามารถลบเลือนำสาปไ้เอ
เมื่อถึวันนั้น..เธอะลับไปราบใที่ัวเอยัเหลือ...ลมหายใ
>>>>>> say hi! <<<<<<
หายไปนานสิท่าสำหรับไรท์เอร์นนี้ อบอว่ายัอยู่แบบลัปิลัเปินะะไม่ไ้ไปไหน
วันนี้ 1 มีนาม 2556 โผล่มาแบบไม่ั้ใเหมือนัน
อยู่ๆ็ไ้ฤษ์เปิอรัมภบท ให้ไ้ทราบ เรื่อนี้ยัมีลิ่นอายแฟนาีอยู่่ะ
เเ่เป็นไปยัไ็ลอิามนะ
อโทษในวามล่า้า้วย้า
ำลัใือสิ่สำันะ .................... Nam-Obbz Hit Hui
ความคิดเห็น