คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : DAILY ½ SKY ll ตอนที่ ๑๐ คืนแรกของเราในเตียงเดียวกัน
อนที่ ๑๐ ืนแรอเราในเียเียวัน
ที่นายทำเพื่ออะไรัน? เพียเพราะอารม์ีเท่านั้นรึเปล่า...
.
.
เฮุนนอนบนัอยูริอยู่นานเาเริ่มรู้สึัวื่น็พบว่านยันอนอยู่บนัอยูริอยู่
เาเยหน้าึ้นมอร่าบาเธอ็ยันั่อยู่แบบนั้นไม่ไปไหน
เธอทำหน้าบึ้เล็น้อยและมอไปรอบๆบ้านอัวเอ
ทำไมเธอยันั่อยู่แบบนี้ เธอไม่เมื่อยาเลยหรือไันนะเฮุนมอไปที่นาฬิาที่ิอยู่บนำแพบ้านเธอนี่เานอนบนัอเธอมานานมา
เฮุนึรีบลุาัยูริอย่ารวเร็ว
“อ้าว
ื่นแล้วหรอ?”
“อือ...นี่เธอนั่ให้ันนอนัเธอไม่ไ้ลุไปไหนเลยหรอ”
ยูริพยัหน้า “แล้วทำไมไม่ปลุัน
ปล่อยให้ันนอนอยู่ไ้”
“็ูนายำลันอนฝันีเลยนะ
นายเรียหาแทยอนลอเวลา..บาทีันิว่านายำลัฝันถึเธออยู่แน่ เลยไม่ล้าปลุ”
เฮุนไ้ยินแบบนั้นแล้ว็รู้สึว่าเาอยาายเอามาๆ
เาหลับอยู่บนัอเธอนานยัไม่พอยัไปเพ้อถึแทยอนทั้ที่อยู่ับเธอแท้ๆ
ยูริที่มีใบหน้านิ่เรียบ็ยันัวเอลุึ้นาโฟา แ่เพราะเธอนั่ท่าเิมนานเินึเล้มลไปแ่ีที่เฮุนรีบเ้ามาประอเธอเอาไว้ะ่อน
“มะ..ไม่เป็นไรใ่มั้ย?”
“อื้ม..”
ยูริพูำเียว่อนะันัวเอออาร่าสูแล้วเินหายไป เฮุนมอามเธอแล้ว็รู้สึหุหิัวเอเอนัวลไปนอนับโฟาอีรั้
ทำไมเาถึไม่ยอมเลิเป็นแบบนี้ะที เาแ่เพียะพูถึแทยอนในเวลาที่เาอยาพูเพื่อทำให้ยูริรู้สึว่าเธอเ้ามาทำลายีวิอเาเท่านั้น
เาไม่ไ้อยาะเพ้อถึแทยอนเวลาหลับแบบนี้
“นี่็ะสอทุ่มแล้ว
ันว่านายไปอาบน้ำเถอะแล้ว็เปลี่ยนเป็นุนอนนี้นะ”
“ันไม่สบายอยู่นะ
ะอาบน้ำไ้ไเล่า...”
“นั่นสินะ”
ยูริถือุนอนมาวาให้เาแล้วะเินไปแ่ลับโนมือหนาอเาว้าเอาไว้่อน
ยูริ่อยๆหันลับมามอที่เาอย่า้าๆ เฮุน็รู้ีว่าเธอำลัิอะไรไปเรื่อยนเหมือนนไม่มีวิาอยู่ในร่าัวเอ
“เธอึ้นไปนอนับันสิ
เธอเอ็วรพัผ่อนนะ”
“....”
เธอไม่พูอะไรแ่็ปิเสธเาไม่ไ้เพราะเธอ็ล้าเหมือนัน
ยูริึพาเฮุนไปยัห้ออเธอโยให้เานอนที่เียส่วนเธอนอนที่โฟา เาพยายามบอเธอแล้วให้นอนที่เียแ่เธอ็ไม่ยอม
ยูริลายเป็นผู้หิเียบึ้นมาั้แ่เมื่อไหร่ไม่รู้นทำให้เารู้สึอึอัใ
เธอปล่อยให้เาเ็ัวให้ัวเอส่วนเธอ็ไปอาบน้ำ
“เหมือนำลัะโรธเราอยู่หรือเปล่าว่ะ..”
เมื่อเธออาบน้ำเสร็็เินลับมาพร้อมหมอนและผ้าห่ม่อนะวามันลบนโฟาัวยาวในห้อ
เฮุนนั่มอเธอบนเีย่อนะถอนหายใไปมาอยู่เพียนเียว เธอัที่นอนเรียบร้อย็ล้มัวลนอนบนโฟาหันหน้าไปอีทาเพื่อไม่ให้เห็นหน้าเา
“เธอนอนแล้วหรอ”
“็นายบอว่าันวรพัผ่อนนี่”
“ันเพิ่ื่น็เลยยัไม่่ว
อยูุ่ยับันหน่อยสิ”
“....” ทำไมไม่โทรไปหาแทยอนล่ะ
บาทีเธออาะว่าุยับนาย็ไ้นะ
ผู้หิใีอย่าแทยอนไม่มีทาปิเสธโทรศัพท์อนายแน่นอน
“นี่ยูริันบอให้อยูุ่ยับัน่อนไ”
เาหยิบหมอนมาโยนใส่เธอ ยูริเม้มปาเพราะหมั่นไส้เาแ่เธอ็ไม่สนใเาอยู่ี
เฮุนึลุาเียเินไปใล้ๆเธอ “อย่าเพิ่นอนสิ..ันยัไม่่วอ่ะ”
“ั้น็ลไป้าล่าสิันะนอน
ฝาู้วยว่าพ่อแม่ันมายั”
“ไม่ไ้นะเธอะให้ันลไปนเียวหรือไ
ไม่เอา!”
เธอยัไม่สนใเาอยู่ี
เฮุนึเอื้อมมือไปยันับโฟาเอาไว้และ่อยๆ้มหน้าลมา เธอรู้สึโฟาบุบลไปึลืมาึ้นมาแ่็ยัไม่ยอมพลิัวหันไปหาเา
“โรธันหรือไ
ที่ันพูถึแ่แทยอนน่ะ”
“...?!”
“ใ่มั้ย เธอำลัิอยู่ว่าทำไมันพูถึแ่แทยอน
หึันใ่มั้ยล่ะ? ็บอแล้วไว่าถึันะอบแทยอนอยู่แ่ยัไัน็เป็นหมาหัวเน่าอยู่ี” เาพยายามปลอบเธอแู่เหมือนยิ่ทำให้ยูริไม่่อยปลื้มเท่าไหร่นั
“ไปไลๆอย่ามายุ่ัน”
“ั้น็มานอนเียเียวันเถอะ”
ยูริยัไม่ทันหันไปพูห้ามปรามเา็โนร่าสูสอแนมาใ้ร่าอเธอ่อนะยร่าบาึ้นมาแนบอแร่อเาทันที
ยูริพยายามิ้นให้หลุแ่เฮุนลับไม่ยอมปล่อยเธอแถมเอาแ่ยิ้มใส่อี
“เฮุน ปล่อยันลเี๋ยวนี้นะ!!”
“เ้าอห้อไม่วรมานอนบนโฟาแบบนี้นะ
ะนั้นลับไปนอนที่เีย”
“ไม่ ไม่
ไม่ ันไม่นอนเียเียวับนาย ปล่อยันลเี๋ยวนี้”
เฮุนวาเธอลบนเียเธอ็รีบพลิัวหนีเาอย่ารวเร็ว
แ่มือหนาไวว่าลับับ้อเท้าร่าบามาเมื่อเธอพยายามยันเาออ้วยแรทั้หมแ่็สู้แรเาไม่ไ้
เายัมาัี้เท้าอเธอเป็นว่าเล่นอี้วย
“ิ้นีนัใ่มั้ย?
นี่แหนะๆๆ”
“หยุ ฮ่าๆ
หยุเี๋ยวนี้ อย่า ฮ่าๆ..นายเฮุน!”
ยูริบิัวไปมาเพราะเาเอาแ่ัี้เท้าเธอไม่หยุ
เธอึยันเาไปเ็มแรถีบนทำให้เฮุนเสียหลัล้มหายัวไปนอนับพื้น
ยูริลุึ้นมา้วยใ่อนะหัวเราะออมา
โรมมมมม มมม ม ม !!
“ฮ่าๆ นายเ็บรไหนมั้ย?”
“ย๊าส์! ทำบ้าอะไรอเธอ..ันไม่สบายอยู่นะ”
“่วยไม่ไ้
นายอยามาแล้ัน่อนเอ ฮ่าๆ” เธอรีบลไปนั่้านล่าเพื่อพยุร่าสูึ้นมานั่บนเีย
เมื่อเธอวาร่าอเานั่แล้วเฮุน็ึยูริมานั่บนัอเา “เฮ้ย! ทำบ้าอะไรอนาย ปล่อยันนะ”
“ไม่ปล่อย
โทษานที่เธอทำให้ันหายลไปนอนับพื้นแบบนั้นและยิ่ันไม่สบายอยู่้วย
ืนนี้เธอ้อนอนอยู่บนเียเียวับันเพื่อเป็นารไถ่บาปพวนี้”
“ลล่ะ
ันไม่สนุับนายหรอนะ”
“ัน็ไม่ไ้เอาสนุะหน่อย
เร็วๆนี้เราะแ่านันแล้ว้วย”
“ทำไม?
แ่านแล้วไหรอ? นายะลายมาเป็นสามีที่ีั้นสิ”
“มะ..ไม่
แ่นอนบนเียับันหน่อยนะ ันสาบานว่าะไม่เพ้อถึแทยอนให้เธอไ้ยินแน่นอนแ่ืนเียว็ไ้
พอแ่านันแล้วันับเธอ็แยห้อัน”
เาพูเสียเรียบในะที่ำลัมอมาที่ใบหน้าหวานที่อยู่ห่าันเพียนิเียวเท่านั้น
เา็เือบเผลอะโน้มหน้าเ้าไปสัมผัสับริมฝีปานั้นแล้วแ่เา็้อผละออรไปที่นอนฝั่าวและีเบาะที่นอนฝั่้ายเป็นสัาให้เธอรู้ว่ามานอนรนี้
ยูริมอเาอย่าไม่เ้าใ่อนะยับัวลนอนหันหน้าปีอีทา
บาทีัน็ไม่อบเธอ..ไม่อบที่เธอไม่ยอมปิเสธานแ่าน ไม่อบที่เธอมาแย่หน้าที่นี้ทั้ที่ริแล้วันอยาให้เป็นแทยอนแ่เพราะอะไรันนะ...
.
.
พอรถันหรูลับมาอถึหน้าบ้านหลัให่ แบฮยอนับแทยอน็ลมาารถทัู้่เินเ้าไปในบ้านพร้อมัน
แบฮยอนเอ็ไม่ลืมที่ะเอาล่ออวัที่เลานใหม่เอามาให้เาะ้วย
“ท่าทานายะอบอวัอันนั้นมาเลยนะ”
“็..เลานใหม่น่ะนะ”
แทยอนเินเ้าห้อไปแล้ว้มหน้าลหอมหน้าผาน้อยๆอลูสาว่อนะหายเ้าไปในห้อน้ำ
ส่วนแบฮยอน็แยัวมาที่ห้ออเาเพื่อะอาบน้ำเ่นเียวัน
พอเาอาบน้ำเสร็แล้ว็ลับไปนอนพิบนเียอ่านหนัสือู่มือุพ่อมือใหม่อย่าเียบๆ
เมื่ออ่านไปเอประโยหนึ่็ทำให้แบฮยอนอยาลุาเียนี้
ารเป็นุพ่อวรอยู่เีย้าุแม่และลู
ไม่ว่าะอนนอนหรือทำอะไร็าม
็อ ็อ ็อ !!
แบฮยอน่อยๆโผล่หน้าไปมอน้านใน
แทยอนที่ำลัทารีมบำรุผิว็ลุึ้นยืนมอเาอย่าสสัย่อนะเินมาหา
“นายมีอะไรั้นหรอ?”
“ฮยอนาหลับแล้วสินะ”
“อือ ะมาบอฝันีับฮยอนาหรือไเธอหลับแล้ว”
พูบแทยอน็ปิประูลโยที่เาไม่ทันไ้พูอะไร่อานั้นเลย
แบฮยอนถอนหายใอออย่าหมหวัแล้วเินลับมาที่ห้ออเา ที่ริแล้วเา็อยาะนอนเียวับแทยอนสัืน็ยัี
“ทำไมเ้าถึยาัแฮะ
ทำไีล่ะเนี่ย”
เาึพยายามวาแผนเพื่อที่ะเนียนเ้าไปในห้อนอนอเธอให้ไ้
เาึลไปั้นล่าเพื่อเอานมือุ่นๆมาให้เธอ
เมื่อแทยอนเปิประูออมา็มอเาอย่าสสัยเหมือนเย
“อะไรั้นหรอ?”
“่อนนอนเธอวระื่มนมหน่อยนะ
ะไ้นอนหลับสบายๆ”
“อบใมานะ”
เธอรับแ้วนมาเาแล้ว็ปิประูโยที่แบฮยอนไม่ไ้พูอะไรอีเหมือนเย
เาถึับถอนหายใแ่็ไม่ยอมหยุวามพยายามเพียแ่นี้
เาลับไปั้หลัที่ห้อนอนอเาใหม่และพยายามวาแผนอีรั้
เาึไปนุ๊ามามายเพื่อไปเสนอว่าเอาให้ฮยอนา พอเธอเปิประูออมาสีหน้าอเธอ็สสัยเาอย่าเหมือนเย่อนะเอ่ยปาถามเาทันที
“มาทำไมอีล่ะ?”
น้ำเสียเริ่มรำาะแล้ว
“ือว่าันเอาุ๊ามาให้ฮยอนาน่ะ”
“เี๋ยวันเอาไปให้เอนะ”
แทยอนรับุ๊าไปามืออเา่อนะปิประูลแ่โนมืออแบฮยอนันเอาไว้ะ่อน
ทำให้แทยอนหันลับมามอ “มีอะไรอีหรอ?”
“ันอเ้าไป้านในหน่อยไ้มั้ย”
“็เ้ามาสิ”
แทยอนพูเสียเรียบ่อนะปล่อยประูให้เา้าวเ้ามา
แบฮยอนถอนใแบบโล่อใรู้ี้เาอเธอั้แ่แระีว่า
แบฮยอนมอเ้ามาในเปลสีมพูที่มีเ็น้อยหน้าาน่ารันอนหลับปุ๋ยอยู่
แทยอนเอาุ๊าที่เาเพิ่เอามาให้วาล้าๆลูสาว่อนะลูบหัวฮยอนาอย่าเอ็นู
แบฮยอนเห็นแล้วเา็อที่ะอยาเ้าไปใล้ๆไม่ไ้เลยริๆ
“นายิะแ่านใหม่บ้ามั้ยแบฮยอน...”
“ิสิ
ันิมาลอเลย”
“อย่านั้นหรอ?”
เาอยาใ้ีวิับผู้หินอื่นแน่ นั่นสินะเาับันเราเลิันแล้วนี่นาไม่มีอะไรเี่ยว้อันใน่วเวลาสั้นๆเาอยารับผิอบเ็นนี้่อน
ทำามหน้าที่ไปเท่านั้นเอพอฮยอนาโึ้นเา็ะเริ่มีวิใหม่ับผู้หิที่เาิว่าู่วร
“เธอล่ะ?
ิอยาะแ่านใหม่มั้ย”
“ไม่รู้เหมือนัน
อาะิเมื่อถึเวลามั้”
นั่นสินะ เธออยาหาพ่อที่ีว่านีู้แลฮยอนา
บาทีผมอาะไม่ใ่นที่ีที่สุสำหรับเธอ บาทีถ้ามันถึเวลาเธอออไปาบ้านหลันี้พร้อมับฮยอนา
แล้วถ้าเฮุนเลิับผู้หินนั้นแทยอน็อาะลับไปับเฮุน็ไ้
“อย่านั้นหรอ”
แทยอนมอแบฮยอนเล็น้อย ที่ริแล้วเธออยาไ้ยินาปาเาว่า ‘ไม่แ่านใหม่ไม่ไ้หรือไ’ ทำนอนี้แ่เาลับพูเหมือนไม่รู้สึอะไรเลย
“ยัไม่่วอีหรือไทำอะไรอยู่ในห้อ”
“อ่านหนัสือน่ะ”
“ุพ่อมือใหม่ั้นสิ”
“มะ..ไม่ใ่ะหน่อย
อ่านหนัสือทั่วไป” แบฮยอนหลบใบหน้าหวานเพื่อ่อนวามริในใาวาอเา
แทยอนพยัหน้าเล็น้อย่อนะเินรไปที่เียนอนสีาวว้าอเธอ “ะนอนแล้วหรอ?”
“ั้นน่ะ
นายไม่่วหรือไวันนี้เหนื่อยมาทั้วัน”
“ออยู่เล่นับฮยอนา่อน็แล้วัน
เี๋ยวลับไป”
“อย่าทำให้เธอื่นนะ
ให้เวลานายห้านาทีันะื่นมาไล่นายออาห้อ”
เธอพูบ็นอนลบนเียไปอย่าเียบๆ แบฮยอนเบะปาน้อยใ่อนะเินรไปใล้ๆเปลนั้นและนั่ลมอลูสาวเา
ยิ่มอเห็นเ็นนี้ยิ่สะท้อนให้เห็นว่าเาเยทำไม่ีับแทยอนมามาแ่ไหน
เธอทนับเามามานนับไม่ถ้วนทำให้เธอทนไม่ไหวน้อาเาไป
เรื่อราววามเ็บปว็ลับมาทำร้ายเาอยู่ไม่าหาย
วันนั้นวันที่เาทำานหนัมานเรียไม่เป็นัวอัวเอ
เาไม่ยอมลับบ้านนว่าะทำานเสร็
แทยอนพยายามิ่อเาแ่แบฮยอน็ไม่ยอมรับสายเธอึมาามเาถึที่บริษัท
‘แบฮยอน นี่มันะเที่ยืนแล้วนะ..ลับบ้านเถอะ’
‘อือ เธอลับ่อนเลยันอทำาน่อ่อนนะ’
‘านเยอะมาใ่มั้ย? มีอะไรให้ัน่วยหรือเปล่าล่ะ’
‘ไม่อ่ะ ลับบ้านไปพัผ่อน่อนเลยนะ ันะนั่ทำาน่อให้เสร็่อน’
‘ไม่เอาน่านายวระละ.../ ันยุ่อยู่!! ลับบ้านเธอไปะ!!’
วันนั้นเาเผลอใส่อารม์โมโหับเธอไปพร้อมับว้าปาาทิ้ับพื้น
แทยอนเธอใมายอมออไปาห้อทำานอเาแ่โยี พอีสอว่าเา็ลับบ้าน
เาออาห้อทำานไปเห็นแทยอนนอนอยู่บนโฟาหน้าห้อ เธอยันอนรอเาไม่ไปไหน
วันนั้นมันทำให้เารู้สึว่าเาทำร้ายิใเธอมา
“ฮยอนา พ่อเป็นพ่อที่ไม่ีเอาะเลยเนาะ
อย่าเพิ่โไวเลยนะอโอาสให้พ่อไ้ใ้ีวิับแม่อลูหน่อยนะ” แบฮยอน้มหน้าลลูบหัวบาๆอฮยอนา่อนะหันไปมอแทยอนที่นอนนิ่บนเีย
“แทยอน แทยอน”
เาเ้าไปปลุเธอแ่เธอ็ยันอนนิ่ มิหนำ้ำยันอนพลิัวมาึแนอเาไปหนุนะ้วย
ะึลับมา็ลัวว่าเธอะื่นเาึ่อยๆลัวลนอน้าๆเธอ่อนะมอใบหน้าร่าบาที่นอนนิ่ไม่รู้สึอะไร
“นอนะแล้วสิ
เธอะรู้บ้ามั้ยนะว่าทุวันันพยายามทำทุอย่าเพื่อให้วามสัมพันธ์อเราลับมาเหมือนเิม
อให้เธอให้โอาสันหน่อยนะ ันะพยายามให้ีที่สุเพื่อฮยอนาและวามรัอเรา”
เายับใบหน้าเ้าไปใล้ๆเธอใ้ปลายมูโ่แะที่หน้าผาร่าบา
แล้วนอนล้าๆเธออย่า้าๆ
TBC.
ความคิดเห็น