(khr/reborn) the sense of 7 day

ลำดับตอนที่ #6 : chapter 1 on Wednesday

ตุบ!!!!
  "นี่ผมตกลงมาที่ไหนละเนี่ย เหวอ วัดแถวไหนเนี่ย" ฟรานพูดแล้วลูบหัวกบเบาๆ
ปับ!!!! 
  "อะ....เออะ.....โอมมะลึกกึ๊กกึ๋ย มะลึกกึ๊กกึ๋ย ผีจงหายปาย" ฟรานท่องคาถาไล่ผี
  "อะไรของคุณคะ ดิฉันเป็นคนนะคะ" คาเรย์พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาราวน้ำแข็ง
  "คนหรอ แต่หน้าตาของคุณดูไม่เหมือนคนเลยนะครับ" ฟรานเริ่มกวนคาเรย์
  "ขอโทษนะคะที่ฉันเกิดมาหน้าซีด" คาเรย์พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาเหมือนเดิม
  "งอนแล้วเหรอครับ ผมไม่พูดแล้วก็ได้" ฟรานทำสีหน้าออดอ้อนใส่คาเรย์
บึ้ม!!!!!!!!!!!!!! ซอมบี้ก็โผล่ออกมาจากหลุมศพ
  "บรึ๋ย!!! เสียงอะไรนะครับน่ากลัวชะมัด" ฟรานเริ่มกลัวขึ้นมา
  "ไม่มีอะไรหรอกคะ แค่ซอมบี้ตัวนึงเองคะ" คาเรย์หันไปพูดกับฟราน
  "ผมว่าแค่ของคุณมันช่างแค่นะครับ" ฟรานพูดแล้วกระโดดขึ้นบนเก้าอี้
  "เดี๋ยวมานะ นายหัวกบ" คาเรย์พูดด้วยเสียงอันแผ่วเบาแล้วเดินออกไปจากสุสาน
  "เฮ้อ คงทำอะไรไม่ได้เเล้วสินะ นอกจากถ่วงเวลาเจ้าซอมบี้นั่นนะ" ฟรานพูดกับตัวเอง
ซอมบี้ก็รีบวิ่งตามฟราน ซอมบี้ก็จับฟรานได้ แต่ฟรานคนนั้นเป็นภาพลวงตา
  "โอะโอ ซอมบี้หน้าโง่ ผมอยู่ตรงนี้ต่างหาก" ฟรานแลบลิ้นใส่ซอมบี้
ทันใดนั้นคาเรย์ก็วิ่งมาพร้อมกับถุงเกลือขนาดใหญ่โดยที่ไม่ได้ดูทาง และเกือบจะโดนซอมบี้กัดแต่ฟรานก็มาช่วยได้ทัน
  "เกือบไปแล้วนะ คุณแว่น" ฟรานพูดกับคาเรย์
  "ขอบคุณนะคะ" คาเรย์พูดแล้วขยับแว่นหนึ่งที
  "คุณชื่อคาเรย์ใช่มั้ย" ฟรานถาม
  "รู้ชื่อฉันได้ยังไง ฉันไม่เคยพูดเลยนะคะ" คาเรย์ถาม
  "ลางสังหรณ์ไงครับ เดี๋ยวผมจัดการซอมบี้ก่อนนะครับ"ฟรานพูดกับคาเรย์
แล้วฟรานก็โรยเกลือใส่ซอมบี้ ซอมบี้ก็เริ่มกลับเข้าหลุมศพ
  "คุณชื่ออะไรคะ" คาเรย์ถามฟราน
  "มีชื่อฟราน" ฟรานตอบ