(khr/reborn) the sense of 7 day

ลำดับตอนที่ #11 : chapter 2 on Monday

ณ.หน้าห้องแลปที่ถูกเผาไหม้เป็นกองตะโก
  "วันนี้ไปไหนต่อละมารุ" ยามาโมโตะถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
  "ไม่รู้สิ เดินไปจนกว่าจะไปเจอกับทุกคนละ" มารุอิตอบแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ
  "ว่าแต่ ตอนนี้มันเช้าแล้วหรอ" ยามาโมโตะถามด้วยความสงสัย
  "อ้อ ลืมบอกไปที่นี่ไม่มีตอนเช้า" มารุอิบอกกับยามาโมโตะ
อยู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวออกมา
  "นี่ๆ อยากเจอกับตอนเช้าหรอ งั้นตามมาสิ" เด็กผู้หญิงยิ้มหวาน
  "ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจเลยนะ" มารุอิกระซิบกับยามาโมโตะ
  "แต่ตามไปก็ไม่เสียหายนี่นา" ยามาโมโตะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสาแล้วเดินตามผู้หญิงคนนั้นไป
  "ตานี่ดื้อจริงๆเลย เราเดินตามอยู่ห่างๆก็แล้วกัน" มารุอิพูดในใจ
แล้วมารุอิก็แอบสะกดรอยตามยามาโมโตะและเด็กผู้หญิงคนนั้นไป จนกระทั่งถึงห้องๆหนึ่งที่มีสารเคมีต่างๆเรียงไว้อยู่บนตู้
  "คิคิคิ นายนี่มันซื่อบื้อซะไม่มี" เด็กผู้หญิงคนนั้นหัวเราะขึ้นมา
  "เห มีอะไรหรอ" ยามาโมโตะถาม
  "นี่ไงแสงสว่างที่นายอยากได้" เด็กผู้หญิงพูดพร้อมกับมีออร่าสีม่วงออกมาจากตัว
 "ทาเคชิอย่ามองมัน มันจะสะกดจิตนายนะ" มารุอิตะโกน
  "หนอย แผนการฉันพังหมดเลย เพราะเธอคนเดียว" เด็กผู้หญิงคนนั้นตะโกน
ทันใดนั้นเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เขวี้ยงสารเคมีที่อยู่ในตู้
  "ทาเคชิ ข้างหลัง" มารุอิตะโกน
แล้วยามาโมโตะก็ชักดาบฟันขวดสารเคมี
  "เดี๋ยวฉันจัดการผีตัวนั้นเองนะ ทาเคชิ" มารุอิพูดแล้วสาดน้ำกรดใส่ผี แล้วผีตนนั้นก็สลายไป
  "เธอนี่เก่งจังเลยนะ มารุ" ยามาโมโตะชมมารุอิ
มารุอิเหลือบไปเห็นแผลที่ข้อมือยามาโมโตะ
  "นี่แผลตรงนั้นไปโดนอะไรมานะ" มารุอิถาม
  "ตรงนี้หรอ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปโดนอะไรมาละนะ" ยามาโมโตะตอบมารุอิไป
  "ไหนดูสิ อ๊ะนี่มันแผลที่น้ำกรดกระเด็นใส่นี่" มารุอิดูแผลแล้วก็ตะโกนขึ้นมา
แล้วมารุอิก็ทำแผลให้ยามาโมโตะ
  "เธอนี่ใจดีจังเลยนะ" ยามาโมโตะพูดแล้วยิ้ม
  "ฉันไม่ใจดีขนาดนั้นหรอกนะ" มารุอิยืนกอดอกพูด
  "หรอ หรอ" ยามาโมโตะพูดด้วยสีหน้าที่ไร้เดียงสา
  "ไปต่อได้แล้ว ทาเคชิ" มารุอิลากยามาโมโตะไป