คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 ปฐมบท : เรื่องเล่า
บทที่ 1 ปฐมบท : เรื่องเล่า
มนุษย์มักกลัวในสิ่งที่มองไม่เห็น
………………………………………..
เรื่องมันเกิดเมื่อ 10 ปีก่อน ตอนนั้นผมเป็นทหารอยู่ชายแดนพม่า เหตุการณ์ในวันนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวของผมตลอดมา
ตะวันเริ่มจะลับขอบฟ้าแล้ว แต่ผมยังเดินไม่หยุด เพราะเราได้รับภารกิจให้ติดตามจับกุมคาระวาน ขนยาบ้าซึ่งได้ปะทะ กันขณะที่กองร้อยผมที่กำลังลาดตระเวนอยู่ ขณะปะทะกันผมเสียลูกน้องไป 5 คน และพวกมันก็หนีเข้าไปในป่าลึก ผมจึงจัดทีมตามล่าพวกมัน ยิ่งตามก็ยิ่งเข้าป่าลึก แสงอาทิตย์ ค่อยๆน้อยลงทุกที และในที่สุดก็มืดสนิท แม้จะตามพวกมันไปติดๆ แต่ตามเท่าไรก็ไม่ทันสักที เหมือนมีอะไรคอยปังตาพวกเรายังไงยังงั้น พวกเราเริ่มท้อ ป่ารอบข้างก็เงียบสงบและวังเวงจนน่ากลัว ต้นไม้สูงเทียมฟ้าอายุนับร้อยปี ดูน่ากลัวยังไงชอบกล กลิ่นเหม็นเน่าโชยมาให้ได้กลิ่นเป็นระยะ และขณะนั้นเองเราก็ได้ยินเสียงลอยมาตามสายลม
"อ้าก.!!!..อ้าก!!!.."
พวกเราทุกคนหยุดเดินอัตโนมัติ และหันมามองกันอย่างไม่ได้นัดหมาย เสียงร้องโหยหวน เจ็บปวด ดังขึ้นข้างหน้าของพวกเรานี้เอง พวกขนยาบ้าคงเจออะไรเข้าแน่ๆ อึกใจนึ่งพวกมันคนหนึ่งก็วิ่งออกมาจากความมืด ใบหน้าอาบไปด้วยเลือด แฝดเสียงร้องอย่างบ้าครั่ง พวกเราทุกคนยกปืนขึ้นทันที
"มันบ้าไปแล้ว" ลูกน้องผมคนหนึ่งพูดขึ้นมา
"มันไปเจออะไรมาวะ" เป็นสิ่งที่ผมคิดในตอนนั้น
และแล้วคำตอบก็ประจักษ์ให้เราเห็น มีอะไรบางอย่างตามหลังพวกมันคนหนึ่งมา ภายใต้หมอกที่กำลังลงหนักในคืนนั้น สาบานได้เลยว่าพวกเราทุกคนไม่ได้ตาฝาด มีอะไรบางอย่างกำลังผ่านทะลุหมอกมา ให้ตายสิ! หัวกะโหลกยักษ์ มันพุ่งเข้าหาเหยื่ออย่างรวดเร็ว แล้วอ้าปากที่เต็มไปด้วยฟันแหลม มีหนอนชอนใช อยู่เต็มไปหมด
"ช่วยด้วย"
"ช่วยด้วย"
"อย่า"
"อย่า"
"อย่......."
มันส่งลิ้นยาวมาพันรอบตัวเหยื่อ แล้วดึงกลับเข้าปากอย่างง่ายดาย แล้วถอยกลับเข้าไปในหมอกอย่างไร้ร่องรอย พวกเราทุกคนรู้ดีว่า เราเจออาถรรพณ์ของป่าเข้าแล้ว
"อย่าเข้ามานะมึง ไอ้ผีบ้า" หนึ่งในลูกน้องผมตะโกนอย่างบ้าครั่ง คงช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"หยุดได้แล้ว ตั้งสติหน่อย"ผมตะหวาดใส่
"หัวหน้าครับจะทำไงดีครับ หัวหน้าผมยังอยากตา...ยอ้าก......กก" ลูกน้องผมถูกธรณีสูบในพริบตา
"ไม่ ไม่ มมมมม" ผมตะโกนออกมาอย่างบ้าครั่ง ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว ผมเสียลูกน้องไปแล้ว 1 คน จิตใจว้าวุ่นแทบไม่มีสติในต้องนั้น แต่แล้วก็แทบช็อก เมื่อเห็นดวงตาสีแดงนับร้อยคู่จับจ้องมาที่พวกเรา แล้วร่างของมันก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้น
"โอ๊กกกกกกกกกกก"
เสียงมันร้องโหยหวน ร่างกายที่เน่า เฟะ ส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว ในตาลึกโพรง สะท้อนแสงเป็นสีแดงน่าสยดสยอง พวกมันค่อยๆเดินเข้าหาเรา ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เราตกอยู่ในวงล้อมของมันแล้ว
"ปัง ปัง ปัง ปัง" เสียงปืนเอ็ม16 ยิงรัวแบบฟลูออโต้ สนั่นไปทั้งป่า พวกเราทุกคนช่วยกันยิงผีอย่างสุดกำลัง แต่มันแทบไม่ได้ผล พวกมันไม่ล้มสักตัวเดียว
"อ้าออออ ออกไปนะโว้ย " ลูกหนึ่งของผมถูกพวกผีนับสิบรุมกัดกินอย่างหิวโหย โดยที่ผมช่วยอะไรไม่ได้เลย
"อ้ากกกกกกก" พวกเราตายทีละคน ทีละคน สุดท้ายเหลือแค่
ผมคนเดียว
ร่างกายโชกไปด้วยเลือด มีรอยข่วนมากมายบนร่างของผม สายตาเริ่มหรี่ปิดลงทุกที ผมแทบจะเคลื่อนไหวไม่ไหว ทั้งตัวหนักอึ้งไปหมด
"โอ๊กกกกกก หิว หิวยังหิวอยู่.. ฆ่า ฆ่า" พวกผีมันหันมาทางผมแล้วผมคงไม่รอดแน่
"อ้า" มันตัวหนึ่งกระโดดเกาะหลังผม ตัวของมันหนักจนผมล้มลงไปกองกับพื่น
ผมตายแน่!!
"ตูม" คลื่นพลังสีเขียวพุ่งมาจากไหน ไม่ทราบได้ แต่ผีที่อยู่บนตัวผม แหลกเป็นจุน
พวกผีต่างแตกฮือออกไป แต่คลื่นพลังยังพุ่งเข้าใส่พวกมันอย่างต่อเนื่อง เกิดเป็นแสงสว่างสีเขียว ไปทั่วบริเวณ
"ใครกัน เทวดามาช่วยผมแล้วหรือ" คำถามมากมายไหลเข้ามาในหัวของผม เปลือกตาเริ่มปิดลงทุกที หลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้อีก มันมืดไปหมด จำได้เพียง
เขา ที่ช่วยผมไว้
ชายที่ใส่ชุดดำ และเสือดำที่ยืนเคียงคู่
...................................................................................................................................................................................สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน
ขอบคุณนะครับที่อ่านเรื่องนี้
เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรกของผมนะฮะ ก็ฝากให้เพื่อนๆ ติชมหน่อยนะ
มีอะไรแนะนำก็คุย msn กันได้นะที่ naluk_bin30144@hotmail.com
ความคิดเห็น