คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Exo x you] แค้นรัก EP.3 สิ้นสุดการรอคอย -----100%
EP.3 สิ้นสุดการรอคอย
'นูน่า....อยู่ที่ไหนครับ?'
'นูน่า...สบายดีมั้ยครับ?'
'นูน่าครับ...พวกผมกำลังจะได้เดบิวเร็วๆนี้นะครับ'
'นูน่า...ตอนนี้พวกเราได้เดบิวแล้วนะครับ'
'นูน่า....เห็นพวกเราผ่านจอทีวีรึเปล่า?'
'นูน่า...ตอนนี้ผมโตขึ้นมากแล้ว ตั้งแต่เดบิวมาแฟนคลับผมเยอะมาก แถมผมหล่อมากด้วย55555'
'นูน่า...ตอนนี้พวกผมได้มาเที่ยวที่ลอนดอนด้วย สวนสนุกที่นี้น่าเที่ยวมากเลยครับ อยากให้นูน่ามาด้วยจัง'
'นูน่าทานอะไรรึยังครับ? วันนี้ผมเจอคอมเม้นเกี่ยวกับการแสดงบนเวทีของผม มันไม่ดีเลย แต่ผมจะฝึกมากขึ้น นูน่าดูผมด้วยนะครับ'
'นูน่าครับ.....ได้โปรดกลับมาเถอะครับ'
นิ้มเรียวเลื่อนปิดหน้าจอข้อความเก่าที่บันทึกไว้ก่อนจะโยนโทรศัพท์ทิ้งลงบนที่นอน เสียงถอนหายใจดังเบาๆจากปากสวย ใบหน้าหล่อนิ่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ผมสีน้ำตาลพลิ้วไสวรับลมเย็นๆที่พัดผ่าน ตาคู่สวยจ้องมองท้องฟ้าสีดำแล้วหวนนึกถึงใบหน้าหวานของใครสักคน
'เมื่อไหร่ที่นายได้เดบิว นายต้องหล่อมากแน่ๆเลย'
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หนึ่งชั่วโมงก่อนหลังถ่ายรายการสดเรียบร้อย....
sm. ห้องซ้อม...
"เซฮุนน่า.....” เสียงเรียกยาวดังจากมุมห้องให้เจ้าของชื่อที่กำลังซ้อมเต้นกับจงอินหันไปมองที่ต้นเสียง
ลูห่านคนหน้าหวานราวผู้หญิงเดินเข้ามาใกล้พร้อมรอยยิ้มกว้าง
“ไปซื้อชาไข่มุกให้หน่อยสิ"
คนถูกใช้ไม่ได้ตอบ เขาหันหน้ามองคนตรงหน้าที่ยังยิ้มอยูก่อนจะหันกลับไปสนใจการซ้อมต่อ
"ยังไงๆ ไปไม่ไป?" ลูห่านถาม เขากอดคอคนสูงกว่าเล็กน้อยและเขย่าแรงๆ จนหน้านิ่งหันมามองอีกครั้ง
"อะไรของฮยองเนี้ยะ" เซอุนถามหน้ายังนิ่งเหมือนเดิม
"ไปซื้อชาให้หน่อย นายขาประจำได้ส่วนลดเยอะ"
"ไม่เอา ข้างล่างแฟนคลับเยอะไม่เห็นเหรอ?"
"เห็น...แต่อยากกิน"
หน้าหวานตอบนิ่งๆ เรียวปากสวยอมยิ้มน้อยๆเหมือนพอใจกับใบหน้านิ่งของเซอุน เขาน่ะชอบแกล้งเซฮุนที่สุด เพราะความเป็นมักเน่นี้แระ
"งั้นก็ลงไปซื้อเอง"
มันก็ใช่ว่าเขาจะยอมซะที่ไหนกัน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ได้ฉายา 'มักเน่ปีศาจหรอก' แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาชอบลามปรามพี่ๆในวงหรอกนะ เขาก็แค่พูดไปอย่างงั้นเอง
"ถ้าไม่ลงไปฉันจูบนายตรงนี้จริงๆ เอ้า!"
คนถูกขัดใจเริ่มใช้ไม้แข็ง เพราะเป็นที่รู้กันว่าเซฮุนไม่ชอบที่จะสกินชิพกับใครบ่อย(?) แต่ที่เห็นออกตามคลิปน่ะ มันก็เพื่อเรียกกระแสของวงเท่านั้นแระ ใครๆเขาก็ทำกัน.
ลูห่านดึงน้องลงนั่งที่โซฟาก่อนจะทำท่าแกล้งจะจุ๊บแก้มขาวๆ ของเซฮุน
"อย่า...ไปแล้วครับๆ" ร่างสูงร้องก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นอย่างไว
20 นาทีต่อมา
เซฮุนฝ่าด่านแฟนคลับเข้ามาในตึกได้สำเร็จ เขาขึ้นบันไดมาที่ชั้น2 เจอกับเมเนเจอร์พอดี
"เซฮุน พี่ฝากบอกคริสด้วยว่าพรุ่งนี้แม่คริสจะมาเยี่ยม พอดีพี่จะไปข้างนอก พวกนายไม่มีอะไรทำแล้วก็รีบกลับหอล่ะ แล้วนายอย่าลืมไปเอาชุดที่ต้องใส่พรุ่งนี้ด้วยนะ"
"ออครับ" เซฮุนโค้ง 90 องศาให้พี่เมเนฯ ก่อนจะเดินขึ้นบันได้มาที่ห้องซ้อม
เซฮุนที่มีมารยาทโค้งให้กับเหล่ารุ่นพี่ไอดอลที่เขาเจอตามทาง พอมาถึงห้องซ้อมเขาก็ยื้นแก้วชาให้กับลูห่านที่ทำเนียนนิ่งลืมอะไรบ้างอย่าง จนเขาต้องเอ๋ยเตือน
"เงินด้วยครับพี่น้อง"
เซฮุนส่ายหน้าเล็กน้อยกับการทำเนียนของคนหน้าหวานก่อนจะเดินเข้ามาหาร่างสูงที่นั่งลูบหัวตัวเองอยู่ที่มุมห้องข้างๆ ซูโฮ
“เฮียคริส..”
“หืม?” เจ้าของชื่อครางรับ
“พี่เมเนฯ บอกว่าพรุ่งนี้แม่เฮียจะมาเยี่ยมนะ น่าจะถึงตอนเช้า”
“ว่าไงนะ!?” คริสเด้งตัวลุกขึ้นอย่างไว สีหน้าเขาตกใจกับสิ่งที่เซฮุนบอก
“อะไร? นายไม่ดีใจเหรอ?” ซูโฮที่นั่งข้างๆเงยหน้าถาม “ปกติเห็นชอบบ่นคิดถึงแม่”
ร่างสูงไม่ได้สนใจตอบคำถามของซูโฮเพราะตอนนี้เขานึกถึงร่างบางที่เขาขังไว้ที่โรงแรมแล้วอยากจะบ้า เพราะทุกครั้งที่แม่เขามาเยี่ยมที่เกาหลี แม่เขาจะพักอยู่ที่ห้องๆนั้น นั่นก็หมายความว่าเขาต้องปล่อยร่างบางไปก่อนอย่างนั้นเหรอ?
“ฉันกลับก่อนนะ” คริสบอกก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินไปจากห้องซ้อมไม่สนใจสายตาของเพื่อนๆในวงที่มองอย่างสงสัยสักนิด แต่คนสูงออกไปได้ไม่ถึง 2 วิ ประตูห้องก็เปิดออกและคริสที่นึกอะไรได้กลับเข้ามาอีกครั้ง เขาเดินตรงไปหาชานยอลที่นั่งเกากีตาร์อยู่ใกล้ๆ แบคฮยอนที่ร้องเพลงคลอเบาๆ
"ชานยอลน่า...เฮียยื้มกล้องวีดีโอหน่อยสิ"
"ทำไมเหรอครับ? เฮียจะเอาไปทำอะไรอ่ะ?" ชานยอลถามอย่างสงสัย ถึงปกติคริสจะบ้ากล้องอยู่บ้าแต่ก็ไม่เคยคิดที่จะถ่ายวีดีโอตัวเองสักครั้ง หรือถ้าคิดก็มักจะใช้กล้องของตัวเอง
"เออน่า...เอามายื้มหน่อย"
"แล้วของเฮียอ่ะ?" คนเป็นน้องยังไม่คลายสงสัย อันที่จริงเขาแค่ถามกวนคนตัวสูงก็เท่านั้น ยิ่งเห็นสีหน้ารีบร้อนของคริสแล้วเขายิ่งอยากแกล้ง
ก็อย่างที่ทุกคนรู้ ชานยอลเป้นคนร่าเริง แถมหน้ายิ้มๆของเขาไม่กวน...(กรุณาเติมคำในช่องว่าง) เท่าคำพูดของเขาหรอก
"ของเฮียลืมไว้ที่หอ"
"แล้วเฮียไม่กลับหอเหรอ?"
"วันนี้ไม่"
"แล้วเฮียจะไปไหนอ่ะ?"
"เห้ย....ถามไรนักหนาเนี้ยะ เอามายื้มหน่อย เดี๋ยวเฮียเลี้ยงซัมกยอบซัน" คริสเอาอาหารมาล้อคนตรงหน้า รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปาก เหมือนจะรู้ถึงชัยชนะในขณะที่ชานบอลมองเห็นรอยยิ้มนั้นอยู่....
นี้เขาคิดว่าแค่ซัมกยอลซันชานยอลก็จะยอมเหรอ? เขาดุเป็นคนเห็นแก่กินขนาดนั้นเลยเหรอ?
"โอ้....อยู่ในกระเป่าครับพี่น้อง"
พวกเขาไม่ค่อยเห็นแก่กินสักเท่าไหร่หรอก....???
คริสส่ายหน้าให้กับคนตาหวานก่อนจะหันไปหยิบกล้องวีดีโอจากกระเป๋าของชานยอลแล้วรีบเดินออกจากห้องอีกครั้ง
“คริสฮยองเป็นอะไร? รีบไปไหนของเขา? แม่เฮียจะมาเหรอ? มาเมื่อไหร่? แล้วทำไมเฮียแกดูไม่ดีใจเลย?” เทาที่เดินมานั่งข้างซูโฮรัวคำถามใส่ทันที
“อั่ยยยย...ใจเย็นเว้ย! ถามบ้าอะไรเยอะขนาดนี้ จะรู้คำตอบมั้ยเนี้ยะ?” ซูโฮแยกเขี้ยวใส่คนข้างๆ ที่ส่งยิ้มขำๆ มาให้
“โธ่ฮยอง...ผมอยากรู้อ่ะ” เทาทำเสียงอ้อน
“แล้วจะรู้มั้ย? มันคงไปรอแม่มันน่ะแระ บ่นให้ฟังตลอดว่าคิดถึงแม่ๆ”
“ออมม่า.....” แบคฮยอนทำเสียงล้อเลียนเหมือนทุกครั้งที่คริสเริ่มบ่นว่าคิดถึงแม่อยู่ข้างๆดีโอที่นั่งอ่านหนังสือการ์ตูน เสียงของเขาทำทุกคนหัวเราะดังๆออกมา แน่นอนร่วมถึงคนหน้านิ่งอย่างเซฮุนด้วย
การล้อเลียนคนตัวสูงการเป็นกิจวัตรประจำของหนุ่มๆไปซะแล้ว โดนเฉพาะเวลาที่เจ้าตัวอยู่ เสียงหัวเราะก็จะยิ่งดังกว่าเก่า เพราะคริสเป็นอีกหนึ่งคนที่สามารถสร้างเสียงหัวเราะให้กับวงได้ และก็เป็นเพียงตัวตนด้านเดียวที่ทุกคนได้เห็น
คงมีแต่คุณเท่านั้นที่ได้รับรู้ถึงอีกด้านหนึ่งที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อน....แม้กระทั่งตัวคุณเอง
.
.
.
.
“ยูรานูน่า...” เสียงเข้มตะโกนเข้าไปในห้องเก็บเสื้อผ้าเฉพาะของหนุ่มๆ Exo เท่านั้น สไตล์ลิสสาวสวยเงยหน้าจากโทรศัพท์มาที่ประตูตามเสียงเรียก
“ว่าไงเซฮุนมีอะไรเหรอ?” ยูรายิ้มให้ร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้อง
“ผมมาเอาเสื้อที่จะใส่เป็นพิธีกรรายการพรุ่งนี้น่ะครับ”
“ออ...รอแป็บนะ” ร่างบางรีบเดินตรงไปที่ราวเสื้อผ้าที่ถูกจัดเรียงอย่างเรียบร้อยก่อนจะหยิบเอาชุดหนึ่งออกมายื้นให้คนตัวสูงกว่าจังหวะเดียวกับเสียงข้อความในโทรศัพท์เธอดังขึ้น
“ขอบคุณครับ” เซฮุนยิ้มเล็กน้อยให้ยูราก่อนจะเดินไปที่ประตู แต่ต้องชะงักค้างกับคำถามของคนด้านใน
“รู้รึยังว่านานากลับมาแล้วนะ”
“อะไรนะครับ?” หน้าหล่อหันกลับมามองสีหน้านิ่งๆ เหมือนเดิม แต่หารู้ไมว่าตอนนี้ใจเขาวูบไหวเต้นรัว
“นานาน่ะ...เธอกลับมาเมื่ออา...” ยูรากำลังจะบอกต่อแต่เสียงเข้มก็พูดขัดขึ้น
“แล้วยังไงครับ?” เซฮุนบังคับสีหน้าและมุมปากของตัวเองที่จะเหยียดยิ้มดีใจไว้ แต่ด้วยการพูดจาห้วนๆแบบมะนาวไม่มีน้ำ กับพูดก่อนคิดเลยทำเอาคนจะบอกถึงกับเงิบ
“นายไม่ได้อยากรู้หรอกเหรอ? เห็นเมื่อก่อนสนิทกันนี้” ยูราถามอย่างงงๆ เพราะก่อนเดบิวเซฮุนสนิทกับคุณพอสมควร
“ครับ ขอบคุณครับ” เซฮุนโค้งให้กับสไตลิสสาวก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งความงุนงงให้กับคนด้านใน
นูน่า....นูน่ากลับมาแล้ว...นูน่า.....
ร่างสูงเดินมาหยุดที่มุมทางเดินที่ไม่มีคน หน้าหล่อนิ่งๆค่อยๆแปรเปลี่ยนปากเล็กเหยียดยิ้มกว้างในแบบที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อนเมื่อใบหน้าหวานของคุณลอยเข้าไปในหัวเขา
เซฮุนวิ่งยิ้มหวานอย่างดีใจขึ้นบันไดตรงมาที่ห้องซ้อมที่ตอนนี้มีเพียงจงอินอยู่ซ้อมเต้นคนเดียวเท่านั้น ชุดสูทที่เพิ่งไปเอามาตอนนี้ถูกทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใส่ใจ เพราะตอนนี้เซฮุนกำลังต่อสายไปหาใครสักคน
ตื้ดดด.........
นูน่า....รับสายสิครับ
ตื้ดดด......
นูน่า....อยู่ที่ไหนครับ....
ตื้ดดด.....
นูน่าสบายดีมั้ยครับ
ปากสวยเหยียดยิ้มพร้อมๆ ก้าวเดินไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูก ในหัวพยายามตั้งคำถามเอาไว้และควรจะพูดอะไรดีหากปลายสายที่เขาเคยลองพยายามติดต่อตลอด 2 ปีมีคนรับจริงๆ
ตื้ดดดด.....
นูน่า....รับสายสิครับ....
“เซฮุน....โตขึ้นนายอยากเป็นคนแบบใหนเหรอ?”
“ผมเหรอ? ผมอยากเป็นคนที่เจ๋งที่สุดให้นูน่าคอยตามกรี๊ดผมไง”
“ฉันเนี้ยะนะจะตามกรี๊ดนาย...ฝันไปเถอะ”
“ทำไมอ่ะ...นูน่าคิดว่าผมโตขึ้นจะไม่หล่อเหรอ?”
“เปล่านะ...นายน่ะ...ถ้าลดหน้านิ่งๆ กับคำพูดขวานผาสากออกไปบ้าง นายจะหล่อกว่าเดิมอีกนะ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ก็ผมเป็นแบบนี้เอง”
“งั้นนายก็ต้องลดแล้วล่ะ ถ้านายได้เป็นไอดอลเมื่อไหร่ หน้าตายิ้มแย้มจะสำคัญมากเลยนะ ถ้าปล่อยหน้าตานิ่งๆแบบนี้ สาวที่ใหนจะมาหลงกัน นายน่ะ...ยิ้มแล้วดูหล่อกว่าเดิมอีก เพราะฉะนั้น...ยิ้มเข้าไว้นะ”
“อะไรกันครับ...พูดเหมือนจะ....”
“ฉันจะไปจากเกาหลี”
“.........”
“ฉันอยากไปที่ไหนสักที่...และอาจจะไม่กลับมาเลยก็ได้”
“........”
“ต่อไปนายต้องดูแลตัวเองให้มากขึ้น ขยันซ้อมให้มากขึ้น อย่าดื้อกับครูสอนรู้มั้ย?”
“......”
“ฉันว่าบางทีคนเราควรจะก้าวเดินต่อไป ถึงฉันจะอยากหยุดอยู่ตรงนี่ แต่ฉันก็ต้องไป....ฉันว่ามันอาจจะดีกับฉันล่ะ”
“......”
“ฉันไปแล้วนายต้องขยันแล้วเป็นนักร้องให้ได้นะ เพราะถ้าฉันไม่ได้กลับมาจริงๆ ฉันก็จะเห็นนายผ่านข่าวในทีวีหรือในโลกออนไลท์ นายต้องเป็นนักร้องอย่างที่นายฝันไว้ แล้ว....”
“......”
“โตขึ้นมาเป็นผู้ชายที่เจ๋งที่สุดให้ได้นะ....”
.
.
.
.
นูน่า....รับสายสิครับ
ตื้ดดด......
นูน่า.....
ติ้ด!
“สวัสดีค่ะ”
---โปรดติดตามตอนต่อไป----
คือ....ไรท์แนะนำว่าอย่าปิดเพลงตอนอ่านนะค่ะ แบบมันได้ฟิลมาก5555555
ไม่ต้องบรรยายอะไรมากแต่รู้ถึงความรู้สึกของน้องฮุนเลยอ่ะ
(ว่ามั้ย? รึไรท์ดราม่าคนเดียวหว่า? 555555)
ฝากนางเอกติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ .......
อย่าลืมนะ เม้น + โหวต + FAV.
คุยกันต่อในทวิตฯ ติดแท็ก #ฟิคแค้นรักkrisyou
ความคิดเห็น