ผลิกล็อกหัวใจ ยัยวุ่นวายกับนายจอมโหด

ลำดับตอนที่ #7 : สวรรค์กลั่นแกล้ง

บทที่7
สวรรค์กลั่นแกล้ง
“นี่นายมันจะมากไปแล้วน่ะ”

ฉันตะคอกใส่นายต้มยำอย่างหัวเสีย อารมณ์ของฉันตอนนี้ขอบอกว่าถ้ามีเด็กเดินผ่าน สามารถจับเด็กมาล้วงตับแล้วกินสดๆเลยก็ว่าได้

“-*-ทำไมนี่ฉันหล่อไม่พอเหรอเนี้ย”

นายมันไม่หล่อเลยต่างหาก-_-

“เอาน่ายังไงตอนนี้เราสองคนก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว อีกอย่างถ้าไอ้เต็ปใสมันรู้ว่าฉันกับเธอไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆฉันได้โดนทำโทษแน่”

เหตุผลดูดีเนอะ(ตรงไหน)

“ชีวิตทั้งชีวิตของฉันต้องเอามาแขวนไว้กับเรื่องบ้าบอเสร็งเคร็งแบบนี้เหรอเนี้ย”

“ไอ้เสร็งเคร็งนี่มันความหมายเดียวกับปลาเค็มป่าว”

-..-โอ๊ย...โตซะเปล่าเรื่องแค่เนี้ยก็ยังคิดเองไม่ได้ นายนี่มันหล่อไร้สมองจริงๆ

“-_-;”

“งั้นเรามาตกลงกัน”
รู้สึกเสียวสันหลังหวาบๆ

 

ต้มยำ

เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ช่วงพักเที่ยงที่ไม่มีอะไรให้ทำเลยแบบนี้มันน่าเบื่อจริงๆ

“เฮ้ย...พวกแกจะนั่งนิ่งเป็นหุ่นกันแบบนี้ทั้งวันเลยเหรอไง”

ไอ้เต็ปใสหนุ่มหล่อหน้าขาวพูดขึ้น ผมก็เบื่อไม่ไปน้อยกว่ามันหรอกน่า

“-*-เฮ้อ...ก็มันไม่มีvtไรทำนี่หว่าสาวๆก็ไม่มีให้แซว”

สมองแกก็คงคิดได้แต่เรื่องนี้แหละมั้ง

“-_-ชีวิตแกคิดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องผู้หญิงเป็นป่าวหว่ะ ไอ้ชาจีน”

“^^ตอบได้คำเดียวว่าไม่เคย”

ไอ้ชาจีน เพื่อนผมคนนี้เนี้ยเจ้าชู้ตัวพ่อเลยแหละ ก็มันดันเกิดมาหล่อกระตุกต่อมน้ำเหลืองซะขนาดนั้นคนอย่างมันมีแฟนทีไม่ต่ำกว่าสิบ

แต่ผมนี่สิกลับไม่เคยมีแฟนกับเขาเลยน่าเศร้าชะมัด ไม่ใช่ผมไม่หล่อน่ะเพียงแต่ผมมันเป็นพวกหล่อโหด ซาดิตถ์
“ว่าแต่น้องแตงโมเด็กใหม่แกง่ะขอบอกว่าโคตรอึ๋มเลยหว่ะ^^”

“=.,=เออใช่พูดแล้วก็อยากงาบ”

ไอ้เต็ปใสกับไอ้บอยแบนด์พากันวิจารณ์แตงโมเด็กใหม่ของไอ้ชาจีนกันอย่างสนุกปาก

ส่วนผมน่ะเหรอไม่ขอร่วมสนทนาด้วยหรอก เพราะไม่รู้จะพูดอะไรน่ะสิครับ เรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงผมขอบาย

“เฮ้ย...ต้มยำไม่มาร่วมเสนอความหื่น เฮ้ยความคิดเห็นกับพวกฉันบ้างเหรอหว่ะหนุกน่ะเว้ย”

เชิญพวกแกตามสบายเหอะ อย่างที่บอกไปเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงผมไม่มีความรู้เลยสักนิด นึกแล้วก็น่าอายชะมัดเรื่องอื่นน่ะผมไม่เคยแพ้ใครเลยน่ะครับแต่กับเรื่องผู้หญิงผมดันแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยด้วยซ้ำ

“บ๊ะ”

“อะไรของแกหว่ะไอ้ชาจีน”

“ฉันนึกอะไรหนุกๆออกแล้วสิ”

“ได้เวลาสนุกแล้วสิๆ”

ร้องเป็นเทเลทับบี้เลยน่ะแกเต็ปใส…ทุกคนรวมทั้งผมด้วยต่างหันไปมองไอ้เชาจีนด้วยความอยากรู้…พวกผมก็งี้แหละครับนอกเหนือจากการเรียนและชกต่อยคนอื่นแล้วชีวิตประจำวันนั้น แสนเงียบเหงา ผมยังสงสัยในตัวเองเลยว่าคนอย่างผมมีคุณสมบัติอะไรถึงได้เป็นหัวหน้าแก๊งมังกรแดง แก๊งเถื่อนเอ้ยแก๊งที่รวบรวมคนหล่อ (อ้วก) ที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้

“แกคงไม่ได้กำลังคิดว่าจะทำไงดีถึงจะสอบกลางภาคของวิชาอาจารย์ทองเปลวให้ได้คะแนนเยอะๆหรอกนะ”

บอยแบนด์หันไปมองหน้าชาจีนอย่างทึ้งๆหลังจากที่ผมพูดจบ

“ไอ้พวกบ้า...ถ้าคนอย่างฉันคิดเรื่องแบบนั้นได้ คงไม่ต้องมานั่งขัดโถส้วมทุกเย็นเป็นเพื่อนพวกแกร้อก”

เออหว่ะ...ก็จริงของมันสมองกรวงๆอย่างชาจีนนะเร้อจะคิดเรื่องแบบนั้นได้ สมองมันส่วนใหญ่มีไว้ประเมินหน้าตาผู้หญิงมากกว่า

“แม้รง...แล้วจะบอกได้ยังหวะว่าอะไรที่ว่าสนุกนะมันคืออะไร”บอยแบนด์เริ่มออกอาการหงุดหงิด

“คืองี้...ฉันคิดเกมได้เกมนึง”พวกผมนิ่งเงียบตั้งใจฟังสิ่งที่ชาจีนพูดอย่างใจจดใจจ่อ

“อย่างที่รู้ๆกันพวกเราแก๊งมังกรแดงมีข่าวลือเสียๆหายๆมาตลอด โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงและเมื่ออาทิตย์ก่อนฉันเปิดเจอคอลัมน์หนึ่งในนิตยาสาร อีดุก พวกแกก็รู้นี่หว่าว่าไอ้นิตยาสารบ้านั่นมีคนอ่านเกือบทั้งประเทศ ในคอลัมน์มันดันเขียนเรื่องเกี่ยวกับพวกเราสี่หนุ่มมังกรแดงไว้ซะ...”

โป้ง

“โอ๊ย...ตบหัวฉันทำไมวะบอยแบนด์”

“จะหยุดเล่าทำเบื๊อกอะไรล่ะ...เล่าต่อ”

“เออๆ...ในนั้นก็เขียนเกี่ยวกับเรื่องที่พวกเราชอบไปทะเลาะต่อยตีกับเด็กนักเรียนอื่นอันนี้ฉันพอทนวะเพราะฉันคิดว่ามันเท่ดี แต่อีกหัวข้อนึงนี้สิรับไม่ไหวจริงๆเขามีโพยสำรวจว่าผู้หญิงส่วนใหญ่มองพวกเราเป็นยังไง”

“แล้ว...”ผมถามอย่างอยากรู้

“แล้วไงล่ะ...ส่วนมากก็บอกว่าพวกเราหล่อดี น่ารักแล้วก็โอ๊ยเยอะแยะ แต่เกินครึ่งวะที่บอกว่าไม่ชอบนิสัยเจ้าชู้ของพวกเรา...ฉันก็เลยคิดว่าถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้มีหวังเรตติ้งแก๊งมังกรแดงของเราตกแน่...เพราะงั้นฉันขอถ้าพนันพวกแก ใครหาแฟนเป็นตัวเป็นตยได้เป็นคนสุดท้ายจะต้องโดนทำโทษ”

อึก อึก พวกผมสามคนกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบากหลังจากได้ฟังสิ่งที่ชาจีนเล่า

 

“ว่าไงข้อเสนอของฉัน”

โอ๊ยๆๆๆๆๆและโอ๊ย...ฉันล่ะอยากจะบ้าตายจริงๆเกิดมาแฟนสักคนก็ยังไม่เคยมี พอจะมีก็ดั๊นต้องมาเป็นอีนายต้มยำบ้าอะไรนี้อีก

“ขอบอกว่าฉันรับไม่ได้กับข้อเสนอที่นาย...เสนอหน้า...คิดเอง”ฉันตอบกลับเสียงห้วน

“ฉันว่ามันก็โอแล้วนะ”นายต้มยำก้มลงมองแผ่นกระดาษที่เขาใช้เขียน”ช้อตกลงของการแกล้งเป็นแฟนกัน”

“ก็นายเขียนเอาเปรียบฉันนี่น่า”

“ฉันว่าเธอต่างหากนะที่ได้กำไล

“แต่ฉัน”

 “หยุดถ้าเธออ้าปากเถียงฉันแม้แต่คำเดียว ฉันจะกระโดดเข้าไปจูบปากเธอ”
ฉันได้แต่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น...ถึงนายต้มยำอะไรนี่จะหล่อลากไส้ขนาดไหนก็ตามแต่ยังไงฉันก็ยังเกลียดนายนี่อยู่ดี

ว่าจบนายต้มยำก็เดินสะบัดตูดออกไปทิ้งฉันให้ยืนอ้าปากค้างอยู่คนเดียว...ถ้าตอนนี้ในมือฉันมีมีดละก็รับรองฉันจะเอามีดไป...ปลอกแอปเปิ้ล

 -_-

“ว่าจั้งได๋ละบักแอบบบบบบบบเปิ้ลเหอๆ”

“กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งทอดร่างอยู่กับเหล่าบรรดาเพื่อนๆที่โต๊ะมาหินอ่อนใต้ต้นไทรโศกยัยพวกนั้นกำลังสนุกสนานอยู่กับการดูคลิปบักแอบเปิ้ลในยูตูบ (คลิปบักแอปเปิ้ลคือคลิปการ์ตูนรูปส้มคุยกับแอบเปิ้ลเป็นภาษาอีสาน)

“เมิงเว้าแบบนี้ได๋จั้งได๋บักโส้มมมมมมม กิ๊บ กิ๊ก กิ้ว”

“ก๊ากๆๆๆๆๆ...แยมปิดเหอะตลกวะ”กระดิ่งกับแยมโรลยังคงสนุกสานนกับการดูคลิปอยู่ไม่มีใคสนใจฉันเลยสักนิด...พวกแก้สนใจเค้าหน่อย(เรียกร้องความสนใจอย่างแรง)
"เฮ้ยใช่ยัยนี่ป่าวหว่ะ"
จู่ๆก็มีกลุ่มผู้ชายกลุ่มใหญ่เดินมาที่โต๊ะมาหินอ่อนสถานที่สิงสถิตของพวกฉัน หนึ่งในนั้นชี้ไม้ชี้มือมาทางพวกเรา...เหอๆ...งี้แหละน้าคนหน้าตาดี นายพวกนั้นคงเป็นกลุ่มแฟนคลับคนรักก็อสล่ะสิ
ฮั่นแน่...อย่าได้คิดดูถูกพวกฉันไป ก็อสซิล่า ชานมเย็น ก็มีแฟนคลับน๊าส์แฟนคลับของพวกฉันมีชื่อว่ากลุ่มคนรักก็อส ส่วนใหญ่เห็นมีแต่พวกผู้หญิงน่ะไม่ยักกะรู้ว่ามีพวกหนุ่มๆกะเขาด้วย...กรี๊ดกร๊ากวี้ดว้าย><
ปัง
หนุ่มหล่อคนหนึ่งเดินมาหาพวกฉัน แหมๆทำหน้าตาขึงขังเชียวคงเขินสิน่ะ...ทำเป็นทุบโต๊ะกลบเกลือน
"เธอ"
หนุ่มหล่อชี้นิ้วมาที่ฉัน...ว้ายๆๆๆฉันคือคนที่ถูกเลือกงั้นเหรอกร๊ากกกกกก...ยัยพวกนั้นหน้าเหรอหรากันไปเลยไงล่าในที่สุดความสวยที่แอบซ่อนอยู่นานในตัวฉันก็ปรากฎกายออกมาเฉิดฉายสักที่ อิอิ(บ้า)
"คะ ค่ะ"ฉันพูดติดอ่างทันที ก็แหมนานๆทีจะมีหนุ่มหล่อหน้าใสเดินเข้ามาหาแถมชี้หน้าบอกว่า เธอนั่นแหละคือคนที่ฉันเลือกมันก็ต้องมีเขินกันบ้างแหละน่า
"เธอใช่ไหมที่เมื่อวานวิ่งชนฉัน จนฉันหัวแตกต้องเย็บสี่สิบแปดเข็มแถมพอฉันตื่นขึ้นมากลับไม่พบหน้าคนทำไม่รับผิดชอบไม่พอ เธอยังกล้าทิ้งฉันไว้ข้างถนนอีก"
"ช่ายยยยย"เสียงเอฟเฟ็กจากเพื่อนนายนั่น
o_oแว้ก ว้าก อ้ากกกกกกกก...(ตกใจขั้นรุนแรง)

 

 

o_oไม่จริงอ่ะ...ผู้ชายที่ฉันวิ่งชนเมื่อวาน คือสุดหล่อคนนี้งั้นเหรอ

ว้ากกกกกกกกก...หนีก่อนดีก่า ฉันรีบลุกขึ้นยืนตั้งท่าเตรียมหนีทันที แต่ไม้ม็อบมันมือไวคว้าแขนเสื้อฉันไว้ได้ทัน...อ้ากยัยเพื่อนตัวแสบT_T

“แกทำอย่างที่นายนั่นกล่าวหาจริงรึป่าว”ไม้ม็อบดึงฉันให้กลับมานั่งตามเดิมแล้วกระซิบถาม...ก็จริงน่ะเซ่...แต่ใครกันจะโง่สารภาพความผิดที่ตัวเองเป็นคนทำ ถ้าเกิดนายหน้าหล่อเรียกร้องค่าเสียหายขึ้นมาขนหน้าแข้งฉันไม่ร่วงเป็นแถบๆเลยเรอะ ยิ่งไม่ค่อยมีเงินกะเค้าอยู่

“มะ ไม่จริงว้อยยยยยยยย”ฉันปฎิเสธเสียงแข็งเรื่องอะไรจะยอมรับล่ะ

“-_-เธอนี่มัน”นายหน้าหล่อตั้งท่าเตรียมจะเข้ามาต่อยหน้าฉันดูจากสีหน้าแล้วนายหน้าหล่อต้องโมโหฉันมากแน่ๆ ดีน่ะที่เพื่อนนายนั่นรั้งคอเสื้อเขาไว้ทันไม่งั้นหน้าฉันแหกไปแล้ว

“ฉันอยากได้ยินคำขอโทษจาปากยัยนี่”นายหน้าหล่อหันไปบอกกับพักพวก จากนั้นทุกคนก็เบนเป้าหมายมาที่ฉันกันหมด อ้ากอย่ากดดันกันเซ่อึดอัดว้อยยยยยยยย

“นี่นายเพื่อนฉันก็บอกอยู่ว่าไม่ได้ทำจะเอาอะไรอีก”กระดิ่งที่นิ่งเงียบดูสถาณการณ์อยู่นายทุบโต๊ะดังปังก่อนจะวิ่งไปกระชากคอเสื้อนายหน้าหล่อแล้วตะคอกใส่

ซึ้งว้อยยยยยยยยย....เพื่อนปกป้องเรา

“ห๊ะ...จะเอาอะไรอีก”

“ก็บอกให้เพื่อนเธอขอโทษฉันเซ่”นายหน้าหล่อผลักกระดิ่งออกแล้วชี้นิ้วมาที่ฉัน เวรความซวยมาเยือนอีกรอบแระ...พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ ( ' ') (' ' ) ( ' ') (' ' ) ฉันสายหน้าไปมาเพื่อบอกว่า...ฉันไม่ได้ท้ามมมมมมมม ฉันโดนใส่ร้าย

“ฉันไม่ได้ทำจริงๆน่ะกระดิ่งนายนี่มั่วอ่ะ...จำคนผิดแล้วก็มาโวยวาย”ก๊ากกกกกก ได้ที่ต้องฟ้องว้อยยยยยย ฉันฟ้องกระดิ่งแล้วทำตาปริบๆให้ดูน่าสงสารเข้าไว้ คราวนี้แหละนายหน้าหล่อได้โดนเพื่อนฉันอัดเละแน่....ก๊าก (สะใจ)

“ว่างนักรึไงฮ่ะถึงได้เที่ยวมากล่าวหาคนโน้นคนนี้ไปทั่ว”ไม้ม็อบลุกขึ้นยืนแล้วชี้หน้าด่านายหน้าหล่อ

“อ่าวเจ๊...ปากหรอน่ะ”เพื่อนนายหน้าหล่อก็เดินเข้ามาปะทะฝีปากกับไม้ม็อบอีกคน เอาเป็นว่าตอนนี้กระดิ่งกับนายหน้าหล่อกำลังจะต่อยกัน ส่วนไม้ม็อบกับเพื่อนของนายหน้าหล่อก็กำลังปะทะฝีปากกันอย่างเมามัน...เหตุเพราะฉัน...ที่ปากแข็งไม่ยอมรับความผิดของตัวเอง

เชอะ...ยังไงฉันก็ไม่ยอมรับหรอก ไม่มีวัน

“ใครเจ๊แกห๊ะ ไอ้เด็กโข่ง”

“อ่าวเจ๊ สวยอยู่หรอกน่ะแต่ปากนี่บลูด็อกชัดๆ”

“อ้ากกกกกกก...ไอ้เด็กบ้าแกกล้าด่าสาวสวยอย่างฉันว่าปากสุนัขเหรอ”อะ อะ ตอนนี้ไม้ม็อบเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้ว มันกำลังคลั่งและมันก็จะกลายร่างเป็นคิงคอง เย้ย...ไม่ใช่แระ มันกำลังจะวิ่งเข้าไปตบหน้านายนั่นแล้วววววววว…ฉันต้องเข้าไปห้ามมัน

“เพี้ยะ”ไม่ทันแระมันตบไปแล้ว...ความจริงฉันยังไม่ได้ขยับขาไปไหนเลย ส่งเสริมเพื่อนให้ทำชั่วเต็มที่

“T_Tแง แง หมูสับเจ๊ตบหน้าเค้า”นายนั่นหันไปฟ้องนายหน้าหล่อที่ชื่อหมูสับทันที แอ๊บแมนรึเปล่าแกน่ะ

“-_-สม”อ่าวแทนที่จะช่วยเพื่อนกลับด่าเพื่อนซะงั้น กร๊ากนายนั่นหน้าเหรอไปเลยอ่ะคงเสียเซลล์สุดๆ

“เธอ...ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้”ไม่น่ะนายหมูสับเดินฝ่าฝูงคนออกมาแล้วตรงเข้ามาบีบแขนฉันแล้วง่า...อย่าบีบแรงเซ่เจ็บว้อยยยยยยยย

“ขอ ขอ ประทานอภัยค่ะไม่ทราบว่าคุณพูดเรื่องอะไรเหรอค่ะ”โอ๊ย...ปากหนอปากจะบลูด็อกไปหนายเขาโมโหขนาดนี้แล้วยังจะพูดจากวนทรีนเขาอีก นายนี่จะฆ่าฉันไหมเนี๊ย ฮือ ฮือ

“พูดด้วยดีๆไม่ชอบใช่ม๊ะ ได้งั้นเธอเจอกับพี่ฉันแน่”

อะโด่...กลัวตายล่ะพี่นายเป็นใครกันใหญ่มาจากใหน...ทำไมคนอย่างฉันจะต้องกลัวไม่กลัวหรอกโว้ยยยยยยยยย

นายหมูสับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ใครไม่รู้ ที่รู้คือเสียงปุ่มกดดังมาก...ชิ กลัวชาวบ้านเค้าไม่รู้หรือไงว่าโทรศัพท์นายมีเสียง

“โหลพี่ต้มยำช่วยหมูสับด้วย คืองี้_@%$^&*^&*&(()+_|+|||||@$#^&%^&&*_`”

ฉันกะจะแอบฟังนายหมูสับสักหน่อยแต่นายนั่นดันรู้ทันเดินไปคุยโทรศัพท์ซะไกล...ตลอดเวลาที่คุยเขาก็หันมามองหน้าฉันเป็นระยะๆพร้อมๆกับส่งสายตามาให้ฉันเป็นการบอกว่า แกตายแน่ T_Tฮืออออออออ...ทำไงดีถ้าพี่ชายนายหมูสับเป็นโจรข้ามชาติหรือมือปืนต่างด้าวขึ้นมา ฉันไม่ต้องตายเลยเรอะกะอีแค่วิ่งชนจนเขาจนหัวแตกแล้วหนีทำไมจะต้องตามจ้องเวรกันขนาดนี้ด้วย

“หึ หึ เธอตายแน่คราวนี้”เพื่อนนายหมูสับซึ่งมันเป็นใครไม่รู้เดินเข้ามาหาฉันก่อนจะพูดเสียงเย็นยะเยือก

“พี่ชายไอ้หมูสับน่ะเป็นถึงหัวหน้าแก๊งมังกรแดงเชียวน่ะ...เธอเองก็คงรู้น่ะว่าแก๊งมังกรแดงคืออะไร”พูดจบนายนั่นก็เดินหนีไปอ๊ากกกกกกกก...มาพูดให้กลัวแล้วก็ชิ่งเลยน่ะแก

หัวหน้าแก๊งมังกรแดง

แก๊งมังกรแดงคือแก๊งที่มีอิทธิพลสูงสุดโหดและเถื่อนที่สุด...งั้นหัวหน้าแก๊งมังกรแดงก็ต้องเป็นคนที่เลวที่สุด โอ้วม่ายยยยยยยย อยากตายว้อยยยยยยยยยย

ทำไงดี...ตายแน่ฉัน ฮือ ฮือ ขอโทษตอนนี้ยังทันไหมน่ะแต่...ไม่อ่าพอเห็นหน้านายหมูสับที่ไรคำขอโทษที่ฉันกะจะพูดก็ไหลลงคอตามน้ำลายไปทุกที เชอะยอมตายดีกว่าขายหน้าว้อยยยยยยยยย

“พี่ฉันกำลังมา คิดว่าอีกไม่นานคงถึง ไงเปลี่ยนใจขอโทษฉันตอนนี้ยังทันน่ะ”อ้ากกกกกก...หลอนโว้ยนานหมูสับเดินเข้ามาทางด้านหลังฉันทำเอาฉันตกใจเกือบกระโดดเตะปากเขาไปแล้ว ยิ่งบ้าจี้อยู่

“เฮอะ...มาเล้ยยยยยยย...ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่นายจะแน่สักแค่ไหน”ทำปากเก่งไปงั้นแหละตอนนี้กลัวจนฉี่จะราดแล้ว

“ต่อหน้าพี่ต้มยำก็เก่งให้ได้อย่างนี้แล้วกัน”นายหมูสับยิ้มอย่างผู้มีชัย

ว่าแต่พี่นายหมูสับนี่ชื่อคุ้นๆเนอะ...ต้มยำ เหมือนฉันเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลยต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก

“ไม่ต้องกลัวสนุก...ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแกฉันจะหนีเป็นคนแรกเลย”ม่างยัยเพื่อนบ้าพูดจาอัปมงคลน่ะแก ฉันทำหน้าบึ้งใส่ฝันหวานเชอะรักฉันจริงน่ะพวกแก

“ล้อเล่นหรอกน่าฉันไม่ทิ้งแกหรอก”ก็ดีเพื่อนกันมันต้องอย่างงี้...ทุกข์สุขต้องอยู่ข้างกัน...ซิก ซิก ซึ้งว้อย

“ก็แค่วิ่งหนีโดยไม่บอกอ่ะน่ะกร๊ากกกกกก”เออ...รักตรูจริ๊งงงงงไม่น่าซึ้งเลย

“( ' ')นั่นไงพี่ชายฉัน”

ฉันหันไปมองที่ถนนผู้ชายสี่คนเดินเรียงแถวหน้ากระดานในมือถือไม้ทีเดินมาทางฉัน เล่นไม้ทีเลยเรอะกะเอาฉันตายเลยหรือไง พอนายสี่คนนั่นเดินเข้ามาใกล้ๆฉันก็ได้รู้ว่าไอ้คนผมแดงตรงกลางนั่นมันนายต้มยำคู่อริเก่าฉันนี่หนาโถ่สวรรค์จะกลั่นแกล้งฉันอะไรหนักหนา