เป็นเค้าใช่ไหม....ใครคนนั้น

ลำดับตอนที่ #1 : รอ...

   
      แกกลับมาเร็วๆนะ
      
      ย่ะแต่แกนับเครื่องบินให้ครบสามร้อยลำก่อนแล้วกันฮิๆแล้วฉันจะกลับ
    
       เหอะๆย่ะ
      
       บายนะ
 
      อืม...บาย

       นี่เป็นประโยคสุดท้ายที่แมเรียหญิงสาวที่เพื่อนพ้องน้องพี่ต่างเรียกเธอว่ายัยลูกครึ่งร้ายครึ่งดี
       อำลากับเพื่อนสุดที่เลิฟ...ก่อนที่จะไปเรียนต่อมัธยมปลายที่ลอนดอน WoW! และสัญาญากับเธอว่า
      จะกลับมาเมือ่เธอนับเครื่องบินครบ 300 ลำแล้วจะกลับมา  ถึงมันจะเป็นสัญญาที่ดูเล่นๆ ในสายตาคน
      แต่แมเรียนก็ทำอย่างนั้นมาตลอดถึงแม้ว่าคอนโดของเธอจะตั้งอยู่ไกลจากสนามบินหลายกิโลเมตร
      ก็ตาม และจนถึงวันนีเธอก็รอการกลับมาของเพื่อนนี้เสมอแม้จะไม่ได้ติดต่อกันมาเลยตลอด 2ปีเต็มๆ
     เลยก็ตามแต่ความหวังที่จะให้เพื่อนกลับมายังอยู่ในส่วนที่ลึกในใจเธอเสมอมันฝังอยู่ข้างในโดยไม่มี
     ใครรับรู้ได้  การรอคอยการกลับมาของคนๆหนึ่งโดยมีความหวังเพียงน้อยนิด กับสัญญาที่ให้ไว้แล้ว
      คนๆนั้นจะรับรู้ได่อย่างไรกันในเมื่อคนๆนั้นอยู่ไกลคนล่ะทวีป!
     แต่เธอคนนี้ยังสร้างความหวังและยังรอเสมอที่ความอบอุ่นในใจที่จากไปแสนนานนั้นจะกลับมาหาเขาอีกครั้ง........