คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นักเรียนใหม่
ตอนที่ 2 นักเรียนใหม่
เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใส
วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องตื่นเช้าเพื่อไปโรงเรียน(นางเอกของเราก็เรียนหนังสือนะคะแถมผลการเรียนดีเยี่ยมเลยด้วยค่ะ : ผู้แต่ง) และฉันก็ต้องปลุกเจ้าน้องชายจอมขี้เซาคนนี้ไปโรงเรียนด้วยกันด้วย พฤกษ์กับฉันเรียนโรงเรียนเดียวกันพฤกษ์เรียน ม.ปลาย ปี 1 ส่วนฉันเรียน ม.ปลาย ปี 3 ปกติพฤกษ์จะเป็นคนที่ขี้เซามากๆเลยตื่นสายเสมอ ฉันก็เลยต้องปลุกเจ้าน้องบ้าคนนี้ให้ตื่นไปโรงเรียนประจำ วันนี้เองก็เช่นกัน
“ พฤกษ์ ตื่น ”
“ อือ......”
“ พฤกษ์ พี่บอกให้ตื่น ”
“ อือ......” ยังอีก ยังไม่ยอมตื่นอีก เจ้าน้องคนนี้
“ นาย ราชพฤกษ์ อาทิตย์อัสดง ตื่นเดี๋ยวนี้ !!!! ” ฉันตะโกนลั่นห้อง ด้วยความตกใจของพฤกษ์ทำให้เขาสะดุ้งตื่นแล้วลุกขึ้นมาบ่นทันที
“ นี่ พี่ฟ้า เลิกใช้วิธีปลุกแบบนี้สักทีเถอะ ไม่งั้นนะพฤกษ์อาจหูหนวกหรือไม่ก็ตกใจตายสักวันแน่เลย ”
“ ก็ถ้าพี่ปลุกพฤกษ์ดีๆ แล้วพฤกษ์จะตื่นไหมล่ะ ”
“ ครับๆ เข้าใจแล้วก็ได้ครับ ”
‘ โธ่.....พี่ฟ้านี่ล่ะก็ คนยิ่งง่วงๆอยู่ ขี้บ่นจริงๆเลยนะพี่เรา ’
“ หึๆๆ พี่รู้นะว่าพฤกษ์คิดอะไรอยู่ ” ก็เพราะฉันมีพลังพิเศษนี่นา แล้วพลังพิเศษที่ว่าก็ยังเป็นวิชาอ่านใจอีกต่างหาก อิอิ ^_^ ก็หลังจากเหตุการณ์เรื่องของยัยหน้าวัว ฉันก็หัดควบคุมพลังของตัวเองจนสามารถเรียกพลังออกมาใช้หรือจะเก็บไว้ไม่ใช้ก็ได้ไงล่ะ แล้วตอนนี้ฉันก็ใช้พลังนั่นอยู่ด้วย
“ พี่จะรู้ได้ไงว่าพฤกษ์คิดอะไรอยู่ พี่ไม่ได้อ่านใจคนอื่นได้สักหน่อย ”
“ โธ่.....พี่ฟ้านี่ล่ะก็ คนยิ่งง่วงๆอยู่ ขี้บ่นจริงๆเลยนะพี่เรา ’ ใช่มั้ยล่ะจ๊ะน้องชายจอมขี้เซาของพี่ ” ฉันพูดเรียนแบบความคิดของพฤกษ์
“ O[]O ” นี่คือหน้าของพฤกษ์ในตอนนี้นะคะคุณผู้อ่าน (อือ ตกใจมากเลยนะนั่น)
“ ฮ่าๆๆๆๆ พอได้แล้วพฤกษ์เดี๋ยวแมลงวันเข้าไปทำรังในปากหรอก มีอะไรจะถามก็ถามมา ” หลังจากที่ฉันพูดจบพฤกษ์ก็รีบหุบปากตัวเองลงทันทีก่อนจะถามฉันว่า
“ เอ่อ...พี่รู้ได้ไงล่ะพี่อ่านใจได้หรือไงล่ะ ”
“ ^_^ ” นี่คือหน้าของฉันค่ะคุณผู้อ่าน ยิ่งเห็นฉันยิ้มแบบนี้ พฤกษ์ก็ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่เลย
“ พี่อ่านใจได้จริงอ่ะ” พฤกษ์พูด
“ จริงสิ พี่จะโกหกไปทำไม โกหกแล้วได้ตังเหรอ ” ฉันตอบ
“ หลักฐานล่ะพี่ ถ้าไม่มีพฤกษ์ก็ไม่เชื่อนะ ”
“ ได้สิ งั้นเอาเป็นว่าพฤกษ์คิดอะไรก็ได้นะ พี่จะพูดตามที่พฤกษ์คิดก็แล้วกัน เอาเลยนะ ”
‘ ไม่อยากไปเรียน ’ พฤกษ์คิด
“ ‘ ไม่อยากไปเรียน ’ ใช่มั้ยล่ะ ” ฉันพูด
“ ว๊ากกกกกกกก!!!ถูกด้วย พี่อ่านใจได้หรือพฤกษ์บ้ากันแน่เนี่ย!!! ”
“ เอาล่ะพอละๆๆๆๆ ไปอาบน้ำ แล้วไปโรงเรียนได้แล้วเดี๋ยวก็สายหรอก ” หลังจากที่ฉันพูดจบเจ้าน้องชายบ้าก็รีบไปอาบน้ำทันที
เวลาผ่านไป 1 ชั่งโมง
ฉันอยู่ที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว!!!! และข่าวแรกที่ฉันได้ยินจากยัยคุณหนูกรรณิการ์ในตอนเช้านี้คือ จะมีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนห้องฉัน!!!!ด้วยความอยากรู้ไปซะทุกเรื่องของฉัน(ยัยนี่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านแหละ) ฉันก็เลยแยกกับเจ้าพฤกษ์แล้วรีบวิ่งขึ้นห้องเรียนทันที และฉันก็เป็นคนแรกที่เข้ามาในห้องเรียน แล้วก็ส่วนเรื่องพลังอ่านใจตอนนี้ฉันไม่ได้ใช้แล้ว(เธอคนนี้ นั่งอยู่ริมหน้าต่างแถวหลังสุดนะคะ) ฉันนั่งรออยู่ในห้องเรียนอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงนักเรียนในห้องก็เริ่มทยอยเข้ามาทีละคนสองคนฉันนั่งรออยู่ประมาณ 1 ชั่วโมง อาจารย์ประจำชั้นของฉันก็เข้ามาในห้อง และข้างหลังอาจารย์ก็มีนักเรียนชายคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วย เอ๊ะ!รู้สึกว่านักเรียนชายคนนั้นมันคุ้นๆนะ ง่ะหรือว่า....ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเข้ามาเรียนที่นี่ด้วย!!!นะ นะ นายคนนั้น!!คนที่ฉันเดินชนเมื่อวานนี่นา!!!! อาจารย์เดินมาหยุดยืนที่หน้าชั้นเรียนแล้วพูดว่า
“ วันนี้ ครูจะแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จักกันนะ เขาชื่อว่า มาราคัส เทพพิทักษ์ไพศาล พวกเธอดีกับเขาด้วยก็แล้วกัน แล้วก็!!นักเรียนหญิงทุกคน ครูขอความกรุณาพวกเธอมากๆ อย่ากินเขาเข้าไปล่ะ ” เขาหันมายิ้มฝืนๆให้ทุกคนในห้อง แต่ฉันว่าเขาดูเย็นชายังไงไม่รู้สิ
“ ส่วนที่นั่งของเธอ....เอาเป็น....ข้างๆเฟื่องฟ้ายังว่างนี่ เธอนั่งตรงนั้นละกันนะ ” หลังจากที่อาจารย์พูดจบเขาก็เดินมานั่งข้างๆฉันโดยไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว แต่ไม่รู้ทำไมอะไรดลใจฉันก็ไม่รู้ทำให้ฉันหันไปคุยกับเขา
“ นายชื่อมาราคัสสินะ ฉันเฟื่องฟ้าเรียกฟ้าเฉยๆก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ” เขาหันมามองฉันแล้วก็หันกลับไปทันที ว๊ากกกกกกกก!!!คนอะไรกันเย็นชาชะมัด คนอุตส่าห์คุยด้วยแท้ๆเลย แต่ช่างเหอะโมโหไปก็เท่านั้นไม่เห็นมีประโยชน์
เวลาผ่านไป 8 ชั่วโมง
ในที่สุดก็เลิกเรียนจะได้ไปหางานทำสักทีไม่งั้นเดี๋ยวไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าห้อง ในระหว่างที่รอพฤกษ์เลิกเรียนแล้วกลับบ้านพร้อมกันสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นนักเรียนชายคนหนึ่งที่ดูคู้นตาจนน่าประหลาด เขาดูตัวสูงประมาณ 180 กว่าๆ เอ๊ะ!! ดูดีๆนั่นมันมาราคัสนี่ แล้วนั่นรถคันนั้น รถของเขาเหรอ ปอร์เช่ สีขาว(โอ้โห!! รวยเว่อร์ขับรถปอร์เช่มาโรงเรียน) ว๊ากกกกกกกกก!!!เขารวยมากเลยนะนั่น ในระหว่างที่ฉันกำลังคิดว่าบ้านของเขาจะรวยขนาดไหนอยู่นั้น เจ้าน้องชายบ้าก็.......
“ พี่! รอนานเปล่า ” มันขัดฉันอ่ะ กำลังคิดอะไรเพลินๆ(คิดอะไรเพลินๆหรือว่าคิดถึงเงินกันยะ : ผู้แต่ง)
“ ไม่หรอก กลับบ้านเถอะ พี่จะได้ไปหางานทำ หาเงินไปจ่ายค่าเช่าห้อง ”
“ อือ ” พฤกษ์เอ่ยรับ
เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง
ฉันกลับถึงบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดไปเวศแล้วออกหางานทำใหม่อีกครั้ง ในระหว่าที่ฉันเดินหางานไปเรื่อยๆฉันก็เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งแปะติดไว้กับกำแพง กระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า
ด่วน!!!
รับจำนวนจำกัด
เงินเดือนดี มีที่อยู่ที่กินให้ฟรี
วุฒิการศึกษา ม.3 อายุ 18 ปีขึ้นไป
สนใจติดต่อที่ 086-448-xxxx
พอฉันเห็นแบบนั้น ฉันก็รีบใช้มือถือรุ่นปาหาหมาแตกของฉันติดต่อไปทันที
“ สวัสดีค่ะ ฉันเฟื่องฟ้า พอดีเห็นประกาศก็เลยติดต่อมาน่ะค่ะ ”
(อ๋อ จะสมัครงานเหรอค่ะ) เสียงนุ่มๆของผู้หญิงปลายสายพูด
“ ค่ะ ฉันจะสมัครงานค่ะ ขอทราบรายละเอียดของงานได้มั้ยคะ ”
(ถ้าเรื่องนั้นคงยังไม่ได้นะคะ ยังไงก็ขอทราบชื่อนามสกุล อายุ แล้วก็เบอร์โทรศัพท์ด้วยนะคะ)
“ ค่ะ ฉันชื่อ เฟื่องฟ้า อาทิตย์อัสดง อายุ 18 ปีค่ะ ส่วนเบอร์โทรศัพท์ก็ใชติดต่อเบอร์นี้ได้เลยค่ะ ”
(โอเคค่ะ เดี๋ยวทางเราจะติดต่อกลับไปอีกทีนะคะ)
“ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ”
ความคิดเห็น