คู่กัดแสน love

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ....

      นรินทร์ เธอทำได้แค่นี้เองหรอ!!!!!

อาจาร์นัยนากำลังอบรมฉันเกี่ยวกับผลการสอบของฉันอยู่ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด นี่เป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ที่ฉันถูกเรียกตัวมาเทศน์ด้วยเรื่องคะแนนสอบ มันเป็นช่วงที่ทรมานใจสำหรับฉันจริงๆ ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้านิ่งแล้วแอบถอนหายใจเล็กน้อย

เฮ้อ...ก็ผลคะแนนมันออกมาเป็นยังงี้แล้วจะให้ฉันทำยังไงหล่ะ

''ค่ะ'' ฉันตอบเบาๆแล้วก้มหน้านิ่งเหมือนเดิม

ก็ทำได้แค่นี้แหละอาจารย์

''ทำไมผลคะแนนของเธอมันถึงได้ออกมากลมดิกเหมือนสมองม่มีรอยหยักของเธอยังงี้หา!!''

อาจารย์นัยนา อ้าปากกว้างเกือบร้อยแปดองศา เพื่อพ่นเอฟเฟ็คพลีชีพใส่หน้าฉัน น้ำลายกระจายเป็นฝอยใหญ่ฝอยเล็กเปียกชุ่มบนใบหน้าอันแสนงดงามของฉัน

''เอ่อ..ไม่ทราบค่ะ'' คำตอบโง่ๆออกมาจากปากของฉัน

''เธอทำได้แย่มากๆ พ่อแม่เธออุตส่าห์ฝากฝังเธอไว้กับฉัน  ภาษาอังกฤษกับคณิตศาสตร์เธอทำได้ห้าคะแนนเต็มยี่สิบเนี่ยนะ!''

ฉึก!เห็นคะแนนแล้วมันช้ำจิตเหลือเกิน ฉันไม่หน้าลอกเธอเลยยัยโม ฉันอุตส่าห์ลอกเธอมาทุกข้อ ทำไมเธอถึงได้ตั้งสิบเต็มยี่สิบคะแนน เฉียดเส้นตายพอดีเลย ฮือๆๆ

''ถ้าเธอยังไม่ปรับปรุงตัว เธอเรียนไม่จบม.6 แน่มาริสา''

หนูรู้ตัวดีค่ะแต่อย่าเพิ่งมาตอกย้ำกันตอนนี้ได้ไหมคะ

ฉันก็รู้หรอกนะว่าอาจารย์เป็นห่วงฉัน แต่ทำยังไงได้ ตอนนี้ฉันอยากออกไปจากที่นี่มากกว่ามานั่งฟังอาจารย์เทศน์เรื่องคะแนนของฉัน

''นรินทร์...'' อาจารย์นัยนาเรียกชื่อฉันอีกครั้ง

''ขา... ''ฉันขานเสียงอ่อย

''ที่บ้านเธอกินอะไรเป็นอาหาร.. ''คำถามที่ไม่คาดคิดออกมาจากปากอาจารย์นัยนา

''อะไรนะคะ?''

''ว่ายังไงหล่ะ''

ฉันมองหน้าอาจารย์ยังงงๆที่จู่ๆอาจารย์ก็มาถามว่าบ้านฉันกินอะไรเป็นอาหาร

ก็ข้าวสิคะอาจารย์

''บางทีเธอควรหาอาหารกินบำรุงสมองเธอเสียบ้าง...''

อาจารย์มองฉันด้วยสานตาไม่ชอบใจนักก่อนจะกำชับเสียงเข้ม ''ไปได้แล้ว พรุ่งนี้เตรียมตัวมาซอบซ่อมด้วย''

''ค่ะ'' ฉันเดินคอตกจากห้อง

ฮู้ว!!! ค่อยยังชั่วหน่อย

ฉันสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเฮือกใหญ่ ซึ่งถ้าใครตกอยู่ในสถานการณ์ยังฉันที่ต้องคอยก้มหน้ารับฟังคำบ่นท่ามกลางบรรยากาศทึบทึมของห้องพักครู แล้วยังมีสายตาดุๆเข้มหลายคู่ของบรรดาอาจารย์ที่จ้องมองตลอดเวลาหล่ะก็ เป็นใครก็หายใจไม่ออกเหมือนกันล่ะน้า.....