คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Episode 0 > โลกที่เปลี่ยนไป (บทนำ)
Episode 0: โลที่เปลี่ยนไป
------------------------------------------------------------------------------------------
รุเทพ ประเทศไทย
ปีปัุบัน พ.ศ. 2800 โลพันาไปอย่า้าวระโ ระบบารสื่อสาร อุสาหรรม ารแพทย์ ารศึษาและเทโนโลยี ้าวหน้านสามารถรัษาโรร้ายในอีเ่น เอส์ มะเร็ ไ้้วยารีวัีนเพียรั้เียว มนุษย์มีอายุยืนยาว มีระยะเวลาหนุ่มสาวที่ยาวนานมาึ้น ผู้นใ้ีวิ้วยวามสะวสบาย
ในย่านเมือหลวอประเทศไทย เมฝนสีำมุมัว แ่ไม่สามารถทำให้ผู้นำนวนมาลน้อยลแ่อย่าใ สาเหุเพราะวันนี้เป็นารายั๋ววันแรอวนรีอันับ 1 อประเทศ "Nemesis"
"ั๋วอนเสริ์อเนเมิสนี่ยัายไ้ลอเลยน้าาา..." เ็สาวน่ารั าสีำ สวมเสื้อผ้าระโปรสีฟ้า และรอเท้าผ้าใบ ำลัยืน่อแถวื้อั๋วาู้ายอัโนมัิ เมื่อถึิวอเ็สาว เธอเอื้อมมือวาไปแะับู้ายอัโนมัิ "บัร 2 ใบ่ะ" ั๋วสอใบ็ถูส่ออมาา่อาย เ็สาวเอื้อมมือไปรับั๋วพร้อมับรอยยิ้มบนใบหน้า
"ูมมมมมมมมมมมม...... " ู้ายอัโนมัิเิระเบิึ้น ส่ผลให้เ็สาวระเ็นไปไลว่า 10 เมร ีระาร่าเล็อเ็สาวออเป็นิ้นๆ โลหิไหลทะลัออมาเป็นทา
"อึ.. พี่ะ.. " เ็สาวเอ่ยออมาอย่าแผ่วเบาในห้ววามิสุท้าย ในมือ้ายำั๋วอนเสริ์ไว้แน่น ่อนที่สิะับลลอาล..
เสียไเรนอรถพยาบาลนับสิบันในที่เิเหุ เ้าหน้าที่พยาบาล เ้าหน้าที่ำรว ำลัเร่่วยเหลือผู้รอีวิอย่าเร่่วน เสียผู้บาเ็บท่ามลาาปรัหัพััึ้นอย่า่อเนื่อ อย้ำวามรุนแรอเหุาร์รั้นี้ไ้เป็นอย่าี
"สูเสียเท่าไหร่" นายำรวยศร้อยรีเอ่ยึ้น
"เสียีวิ 27 ราย บาเ็บ 13 ราย เบื้อ้นาว่าเป็นอุบัิเหุรับหัวหน้า" ่าวิัย ล่าว้วยน้ำเสียหหู่..
"ั้นเหรอ..." ศาสรา นายำรวหนุ่มเอ่ยึ้น้วยใบหน้าที่ยาะบอวามรู้สึ...
ายหนุ่มผิวาวหน้าาี ในเสื้อยืแบรน์เนม าเยีนส์ฟอสี วิ่ลมาารถสปอร์ันหรู้วยวามเร่รีบ นมาถึภายในห้อุเินอโรพยาบาล
"ุหมอ ริสาเป็นไบ้ารับ !!" ายหนุ่มล่าวถามหมออย่ารวเร็ว พร้อมเย่าัวหมออย่าแร
"ทำใีๆนะรับุนัรบ ุริสาเสียีวิในที่เิเหุรับ เสียใ้วยรับ" หมอล่าวับนัรบแล้วเินาไป
"ริสาาาาาาาา....." นัรบะโนออมา พร้อมับทรุัวลไปุเ่าับพื้น หลั่น้ำาอลูผู้ายออมาอย่าไม่อายใร
( นัรบ เนลวิส )
หลัาลับมาาโรพยาบาล ผม็ลับบ้านทันที หลัาเลี้ยวรถเ้าไปอในโรรถ ผม็นำร่าเหมือนไร้วิาอัวเอเินเ้าไปในบ้าน ระบบไฟฟ้าอัโนมัิเริ่มทำาน ไฟในบ้านทุวถูเปิ ผมหย่อนัวลนั่ที่โฟา มือุมมับ นั่าวในโทรทัศน์ำลัรายานสถานาร์ที่เิึ้นว่าเป็นอุบัิเหุ เป็นอุบัิเหุที่พรานที่รัอผมไป
"ริสา..า.. " ผมเอ่ยออมาอย่าไร้เรียวแร มืออผมถือรูปู่อผมับน้อสาว น้ำาผมหยลบนระ
"อยา ล้าแ้น มั๊ยล่ะ?" เสียลึลับพูึ้นมา้านหลัผม ผมหันหลัลับ้วยวามใ ่อนะพบับลำล้อปืนเาวับที่่อศีรษะอผมอยู่
"ธะ ธะ เธอเป็นใร เ้ามาไ้ยัไ" ผมล่าวึ้นอย่าะุะั พลาเ็น้ำาอย่ารวเร็ว
"นายนัรบ เนลวิส ลูรึ่ ไทย - อัฤษ อายุ 23 ปี ส่วนสู 180 ม. ำลัเรียนอยู่ปี3 มหาวิทยาลัยเอส พ่อแม่เสียีวิั้แ่ยัเ็ ทิ้มรมหาศาลไว้ให้นายับน้อสาว ั้นพูถูมั๊ย " หิสาวเ้าอปืนล่าวประวัิผมยาวเหยีย โยไม่สนใำถามอผมัำ
"อะไรัน เธอเป็นใรันแน่ แล้วที่บอว่าแ้แ้น มันหมายวามว่ายัไ" ผมถามอีรั้ ให้ายสิ นี่มันเรื่ออะไรัน
"อะไร ? แล้วเี่ยวอะไรับารล้าแ้น" ผมถามออไป้วยวามสับสน
"น้อสาวนายไม่ไ้ายเพราะอุบัิเหุ มันือารารรม" หิสาวล่าว
"ห๊ะ! แล้วเิอะไรึ้น ละ...แล้ว.." ผมัน่อเหุาร์เป็นอยามา ละล่ำละลัถาม้วยวามรวเร็ว
"เียบะ !!! แล้วฟัั้น ถ้ายัไม่อยาาย่อนเวลา" เธอวาพร้อมยับปืนเ้ามาใล้หัวผมมาึ้น ทำให้ผมหุบปาทันที
"อยาล้าแ้นมั๊ยละ ถ้าอบไม่ นายะำเหุาร์วันนี้ไม่ไ้ โลอนายะยัเป็นใบเิม " เธอพูึ้น และล่าวประโย่อมา
"แ่ถ้าอบว่า ใ่ โลอนายะเปลี่ยนไปลอาล" เธอล่าวออมา ทำให้ผมนิ่ันอย่าใ้วามิ น้อสาวผมถูารรมั้นเหรอ ใรเป็นนทำ แล้วผมะไ้แ้แ้นริเหรอ? ถ้าเป็นอย่าที่เธอพูริ ไอ้นที่่าริสามัน้อาย ผมิอย่าโรธแ้น
"ผมล" ผมล่าวออมา มือำหมัแน่น้วยวามโรธ
"โอเามนั้น" เธอยิ้มเล็น้อยที่มุมปา ่อนลั่นไปืนที่ถืออยู่
"เปรี้ย" ผมไ้ยินเสียปาระบอปืนลั่นัสนั่น วาอผมเบิว้า ่อนที่โลอผมะับมืล
หิสาวเ็บปืนใส่ระเป๋า้าเอว ล่าวออมาเบาๆท่ามลาเสียบรรยาย่าวทาโทรทัศน์ที่เปิทิ้ไว้
"ยินี้อนรับสู่โลเบื้อหลั นายนัรบ"
/***********************************************************/
<แ้ให้ทราบ>
นิยายเรื่อนี้ไรท์เอร์แ่เป็นเรื่อแร ฝาผลาน้วย้า!!!
ความคิดเห็น