คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : EP.4 ฟ้ากำลังเปิด
‘โร~’
เสียท้อร้อที่ผมไม่ใ่เ้าอัึ้น…
เธอยัไม่ไ้ินอะไรเพราะ้อามหาผม
“ออไปินอะไรันหน่อยมั้ย?”
ถึผมะินพวนมไปแล้วแ่ถ้าปิเสธเธอไป เธอ้มพวบะหมี่ินเพราะไม่อยาทิ้ผมอยู่นเียวแน่ๆ
“รับ”
ผมอบสั้นๆแล้วเินไปสวมรอเท้า ืนวันนั้นใน่วาบเี่ยวฤูเราทานอาหารเมนู่ายๆที่นแถวนั้นทำาย แปลไปหน่อยสำหรับผมที่แทบะไม่เยินนอบ้านหรือพวร้านที่เป็นิลัษะ
“ร้านแบบนี้น่ะ มีรสมือที่เป็นเอลัษ์แล้ว็อร่อยมาๆเลยนะ”
เธอเอ่ย้วยรอยยิ้ม ผมึพยัหน้ารับ ใ่มันเป็นามที่เธอบอเลย มันมีเสน่ห์อย่าประหลา
……………
หลัาืนนั้นเธอ็่วยุยับท่านประธานและัารเรื่อที่อยู่และโรเรียนให้ผม โย่วแรเธอะแวะมาูผมแบบวันเว้นวันนผมเรใและบอไม่เป็นไร ผมูแลัวเอไ้
วามสัมพันธ์ระหว่าผมับเธอำเนินไปอย่าเรื่อยๆ
ผมเริ่มเปิใให้ับเธอ
เธอเป็นเหมือนพี่สาวอผมอีน่วแรๆเธอแทบะแวะมาทุเย็นนผม้อบอว่าพอไ้แล้ว ระยะทาาที่นี่ลับโเียว็ไม่ใ่ใล้ๆ
ผม้อลอทำอาหารและัารีวิให้เธอูนเธอเื่อและเริ่มมาแ่อาทิย์ละวันหรือสอวั
เธอมัส่เมลมาถามวามเป็นไปผมทุๆสามั่วโม นผมเมลบอเธอเอโยที่เธอไม่้อทัมาอีแ
วันหยุเสาร์อาทิย์เธอะมานอนับผมูหนัฟัเพลเล่นบอร์เมและอ่านหนัสือ้วยัน
ลอเือบ4ปี เธอทำหน้าที่เินำว่าเลาไปมา
มานผมรู้สึับเธอมาว่าแ่พี่สาว
มานผมรู้สึาเธอไปไม่ไ้
ความคิดเห็น