เรื่องย่อละครน่ารัก

เนื้อเรื่อง

น่ารักเป็นเด็กสาวอายุ 16 ปี อยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าแสงดาว เป็นบ้านของมูลนิธิ เปลวไฟส่องแสง หนึ่งในบ้านอุปถัมภ์เด็กกำพร้า ของมหาเศรษฐี โชติช่วง
ผู้ซึ่งชอบทำบุญ ใคร ๆมักจะคิดว่าโชติช่วงเป็นชายกลางคนอายุประมาณ 50 ปี แต่ที่จริงโชติช่วงอายุแค่ 28 ปี เป็นนักธุรกิจด้านอาหารสำเร็จรูปต่าง ๆ
โชติช่วงอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่กับพี่สาว และหลานสาวจอมเฮี้ยว ปริศนา อายุ 16 ปีเท่าน่ารัก โชติช่วงเลี้ยง สุรวุฒิ เด็กหนุ่มที่เป็น กำพร้าอายุ 18 ปี
ไว้อีก 1 คนที่บ้าน ปริศนาไม่ชอบสุรวุฒิเลยและชอบแกล้งต่าง ๆ นา ๆ โดยหารู้ไม่ว่าสุรวุฒินั้นยอมปริศนาเพราะรักปริศนามากนั่นเอง

  น่ารักอายุ16 ปีแก่เกินกว่าจะอยู่ในบ้านอุปถัมภ์เพราะไม่มีคนรับเลี้ยงดู แต่น่ารักก็ช่วยงานในบ้านอุปถัมภ์ทุกอย่าง ดูแลเลี้ยงเด็ก ๆที่อายุน้อยกว่า
จนครูใหญ่รักน่ารักมาก วันที่บ้านเลี้ยงฉลองคริสมาสต์ โชติช่วงนึกสนุกอยากมาเยี่ยมเด็ก ๆ เลยแต่งตัวป็นซานตาครอส เอาขนมและอาหารมาให้เด็ก
ๆมากมาย ที่โรงอาหารน่ารักจัดการขัดถูจัดเตรียมงานอย่างสนุกสนาน โชติช่วงเฝ้าดูและนึกชอบโดยไม่รู้ตัว ปริศนามากับโชติช่วงด้วย และนึกรังเกียจ
ความยากจนและกำพร้าของเด็ก ปริศนาทะเลาะกับน่ารัก ครูใหญ่จำใจต้องลงโทษน่ารักและกักบริเวณจนน่ารักไม่ได้ออกมางานเลี้ยงที่ตนก็ใฝ่ฝันหา
โชติช่วงในชุดซานต้าใจดีแอบเข้าไปเยี่ยมปลอบใจและให้ของขวัญเป็นผ้าพันคอผืนสวยและกล่องสีเขียนรูป น่ารักก็มอบผ้าเช็ดหน้าทำเองให้โชติช่วง
ทั้งคู่รู้สึกซาบซึ้งในกันและกัน คืนนั้นถึงแม้ข้างนอกห้องจะมีงานเลี้ยงสนุกสนาน น่ารักกลับไม่นึกอิจฉา เธอจุดเทียนรอบห้องและจัดงานเลี้ยงเล็ก
ๆกับซานต้าสองคนอย่างมีความสุข
 
  โชติช่วงมาเยี่ยมบ้านกำพร้าแสงดาวอีกครั้งพร้อมนายพร้อมทนายความ เพื่อจัดการให้น่ารักได้ไปอยู่โรงเรียนประจำและเรียนต่อจนจบชั้นมัธยม
ที่โรงเรียนเอกชน อย่างหรูที่ปริศนาเรียนอยู่ น่ารักเห็นโชติช่วงแสนหล่อก็อายและจำไม่ได้ว่าคือแซนต้าใจดี โชติช่วงเองก็ทำเป็นจำไม่ได้ และให้
ครูใหญ่ และนายพร้อมหลอกน่ารักว่านายพร้อมคือโชติช่วงเศรษฐีใจดีเจ้าของเงิน น่ารักก้มลงกราบที่เท้านายพร้อมทั้งน้ำตาพร้อมกับ สาบานว่าจะ
ตั้งใจเรียน และกลับมาช่วยครูใหญ่ทำงานที่บ้านเด็กอุปถัมภ์ ที่โรงเรียนประจำที่เชียงใหม่น่ารักและปริศนาทะเลาะกันตลอดเวลา พร้อมกับมีการ
แบ่งพรรคพวก ออกเป็น 2 แก๊ง คือแก๊งของน่ารักเด็กยากจนแต่เรียนดีและครูรัก กับแก๊งของปริศนาลูกเศรษฐีเจ้าของโรงเรียนที่เกเรและครูต้อง
เอาใจ เรื่องราวในโรงเรียนและเรื่องของน่ารักอยู่ในสายตาโชติช่วงผู้ซึ่งเข้ามาเป็นน้าของปริศนาและใช้ชื่อว่าน้าโชติ

  สุรวุฒิสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่เชียงใหม่ได้ โชติช่วงจึงใช้ให้สุรวุฒิตามไปดูแลปริศนาบ่อย ๆ ที่นั่นปริศนายังคอยตามราวีและแกล้งสุรวุฒิตลอดเวลา
พร้อมกับจับคู่ให้สุรวุฒิและน่ารักว่าเหมาะสมกันเหมือนหมามุ่ยกับใบตำแยเพราะเป็นเด็กกำพร้าต้อยต่ำเหมือนกัน โชติช่วงรู้เรื่องและเกิด อาการขวางใจ
ตลอดเวลาพร้อมกับพยายามสอดส่องเรื่องของน่ารักมากขึ้น 2 ปีผ่านไป ปริศนา และน่ารักเรียนจบ วันงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จปริศนา ขอควงน้าโชติ
ออกงานให้เพื่อน ๆอิจฉาตาร้อน สุรวุฒิเองก็เห็นใจน่ารักเลยอาสาพาน่ารักไปงานเลี้ยง ที่ในงานโชติช่วงขอน่ารักเต้นรำ ปริศนาอิจฉาปนหมั่นไส้เลย
รวมหัวกับเพื่อนแกล้งน่ารัก..เอาน้ำหวานราดน่ารักจนเลอะไปทั้งตัว สุรวุฒิต่อว่าปริศนาเลยโดนโกรธและตบหน้า น่ารักหลบมาอยู่หลังงานเลี้ยง ร้องไห้
เสียใจคนเดียวเงียบ ๆแต่โชติช่วงก็ตามมาเจอช่วยปลอบใจแถมพาน่ารักไปกินไอศกรีมกันสองคนฉลองต่อ น่ารักเริ่มจิตใจหวั่นไหวหนักมากขึ้น

  ปริศนาจอมเฮี้ยวไม่อยากเรียนต่อเพราะเบื่อ จึงได้ขอแม่และน้าไปเที่ยวเกาะกับเพื่อน ๆ โชติช่วงให้สุรวุฒิตามไปดูแล ปริศนาโกรธมากมาย น่ารักเอง
ไม่ต้องการเรียนต่อเพราะต้องการกลับมาใช้หนี้ทุนที่ได้รับไป โชติช่วงให้ทนายพร้อมมาเกลี้ยกล่อมให้เรียนต่อแต่น่ารักกลับขอเรียนพวกวิชาการเรือน
แทน เพราะเห็นว่านำมาใช้กับบ้านเด็กกำพร้าได้ โชติช่วงยินยอม ที่เกาะที่ปริศนาไปเที่ยวกับเพื่อนเกิดพายุเข้า ปริศนาติดเกาะกับสุรวุฒิ สุรวุฒิยอม
แพ้ใจ ตนเองเมื่อโดนปริศนาต่อว่ามาก ๆและบอกรัก...ปริศนาช๊อค เมื่อกลับมาถึงบ้านปริศนาขอแม่และน้าไปเรียนต่อที่ต่างประเทศทันทีน่ารักเรียน
การเรือนแค่ 2 ปีก็เรียนจบตลอดเวลาที่เรียนโชติช่วงเฝ้าตามดูแลและอดใจไม่ไหวจึงแสดงอาการบอกรักเป็นนัย ๆตลอดเวลา น่ารักไม่กล้าที่จะรัก น้าโชติ
เพราะกลัวเรื่องชนชั้น ประกอบกับพี่สาวของโชติช่วงรังเกียจน่ารักและสุรวุฒิมาก ปริศนาเองก็หายเงียบไปไม่เคยส่งข่าวใด ๆเลย สุรวุฒิและน่ารักที่
หัวอก เดียวกัน จึงดูเหมือนรักกันและเหมาะสมกันมาก ทำให้โชติช่วงอิจฉาแต่ทำอะไรไม่ได้

  ปริศนากลับมาเยี่ยมบ้าน 2 เดือนยังร้ายจนน่าเข็ดฟันและยังกลั่นแกล้งน่ารักตลอดเวลาจนโชติช่วงโมโหหลายครั้ง จริง ๆแล้วปริศนาพบว่าตนเอง
ก็ชอบสุรวุฒิแต่ชนชั้นที่ต่างกัน การที่เคยแกล้งและตั้งข้อรังเกียจ และการที่นึกว่าน่ารักและสุรวุฒิเป็นแฟนกันทำให้ปริศนาโกรธมาก ที่กรุงเทพ
วีระเดช เพ่อนนักเรียนของปริศนาที่กลับ มาด้วย กินเหล้าเมายาและทำตัวน่ารังเกียจ แต่ปริศนากลับใช้มาเป็นตัวกลั่นแกล้งทำให้สุรวุฒิช้ำใจ
แต่ปริศนา กลับ ติดกับโดนวีระเดชมอมเหล้าและจะข่มขืน สุรวุฒิไปช่วยทันแต่ถูกแม่ของปริศนาประณาม ทั้ง ๆที่สุรวุฒิแอ่นอกรับอย่างสุภาพบุรุษและ
ขอแต่ง งานเพื่อกู้หน้าให้ปริศนา โชติช่วงขอให้ปริศนาเลือกว่าจะแต่งงานหรือกลับไปเรียนต่อให้จบหรือลืมเรื่องทั้งหมดเสีย ปริศนาเลือกที่จะไปเรียน
ต่ออย่างชอกช้ำอีกหน แต่หนนี้ปริศนาเข้าใจหัวใจตนเองแล้ว ปริศนาไปลาสุรวุฒิผู้ต่ำต้อย แต่ทั้งคู่ไม่รู้ว่าโชติช่วงได้วางแผนให้สุรวุฒิ ไปเรียนต่อ
ที่เดียวกันกับปริศนาเพราะกลัวว่าวีระเดชจะตามรังควานปริศนา ปริศนานั่งร้องไห้บนเครื่องบินและพบว่าผู้โดยสารข้าง ๆคือสุรวุฒิ สุรวุฒิบอกว่าโชติช่วง
อนุญาตให้ตนแต่งงานกับปริศนาที่โน่นได้ถ้าปริศนายินยอม ปริศนาขอเวลาเรียนต่ออีก 2 ปีถึงจะแต่งงานแต่ยอมหมั้นก่อน ทั้งคู่มีความสุขมาก

  น่ารักโดนแม่ของปริศนาพี่สาวของโชติช่วงรังควานหนักเมื่อรู้ว่าปริศนาบินไปกับสุรวุฒิ หาว่าน่ารักจะจับโชติช่วงเพราะร่ำรวย น่ารักงงมากเมื่อรู้ว่าน้าโชติ
ที่แสนดีคือคุณท่านโชติช่วงเจ้าของมูลนิธิที่เคารพ น่ารักไปเจอนายพร้อมและต่อว่าพร้อมกับเสียใจมาก ยิ่งเจอโชติช่วงที่บอกรักและขอแต่งงานยิ่งน้อยใจ
น่ารักหนีออกไปจากโรงเรียนและหายไปท่ามกลางความสับสนเสียใจของโชติช่วง น่ารักหนีไปอยู่กับอารยาเพื่อนรักสมัยที่เรียนโรงเรียน ประจำ และ
ทำงานใน ร้านอาหารเงียบ ๆโดยไม่บอกใคร นอกจากปริศนาซึ่งได้กลายมาเป็นเพื่อนรักตั้งแต่ก่อนเดินทางไปเรียนต่อ ปริศนาแอบโทรบอกโชติช่วง
โชติช่วงดีใจมากรีบบินไปหาน่ารักและขณะที่ขับรถไปหาน่ารักกลางหุบเขานั่นเองก็ประสบอุบัติเหตุรถชน ข่าวออกมาว่าคนขับรถตายแต่จริง ๆ คือคนขับรถ
ให้โชติช่วงตายจริงๆ แต่ตัวโชติช่วงกระเด็นมานอกรถบาดเจ็บ น่ารักคิดว่าโชติช่วงตายใจสลายและยอมรับว่ารักน้าโชติมากมายมหาศาล ที่โรงพยาบาล
น่ารักพบว่าโชติช่วงบาดเจ็บสาหัสอาจจะเดินไม่ได้ น่ารักอาสาพยาบาลและดูแลตลอดเวลา โชติช่วงแกล้งโกหกว่าถ้ากลายเป็นคนพิการจะเป็นอย่างไร
น่ารักยังจะรักรึเปล่า แต่น่ารักกลับร้องไห้เสียใจว่าโชติช่วงแกล้งลองใจ ยังไงก็จะรักและดูแลโชติช่วงไปจนตาย ทั้งคู่ก็จบลงอย่างมีความสุข น่ารักกลาย
เป็นครูใหญ่ที่อุทิศตนให้เด็กกำพร้าที่ต้องการความรักจากสังคมเสมอ