คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โรงเรียนมัธยมคือจุดเริ่มต้น
เพรในสายหมอ
อนที่ 1
เวลา 7.30 น. ุรูและนัเรียนำลัเรียมัวไปโรเรียน เมื่อถึเวลา 8.00น. ไ้ยินเสียเพลาิไทยแว่วออมานอโรเรียน ให้นที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านไ้ยิน ผมนึย้อนไปเมื่อปี พศ. 2540 โรเรียนมัธยมปลายประำัหวัอำนาเริ ำลัเ้าสู่่วปลายภาเรียนสุท้าย ่อนะปิารเรียนใน่วัมเมอร์ ารเรียนในโรเรียนำลัเ้ม้น นัเรียนั้นมอหำลัเรียมัวเพื่อสอบเอ็นทราน์ ในบรรยาาศอยุเพลอัลเทอร์เนทีพ ำลัรุ่เรือ นัเรียนทุน่าำลัิเลือะและมหาวิทยาลัยที่ะสอบเ้าเรียน ผมเป็นนัเรียนห้อิส์ หมายถึห้อหนึ่ ึ่ะมีนัเรียนระับเรียนเ่อรุ่นทั้หมในำนวน สิบสอห้อ อโรเรียนประำัหวัแห่นี้ ผมเรียนแผน วิทย์ ิ อุสาหรรม วามิฝันในอนนั้นผมิว่าอยาเป็นนัปรอ อยาเรียนวิาสัมศาสร์ ผมอยาเรียนรัศาสร์ ไม่ทีุ่ฬา็ธรรมศาสร์ แ่ผมเป็นนที่มีวามสามารถพิเศษ้าน นรี และ ศิลปะ มาว่าารท่อำราสัมศาสร์และภาษา เพื่อสอบให้ไ้ะแนนามำรามาๆ ผมึผ่านวามฝันที่ะเป็นนัปรอนั้นมาั้แ่สมัยนั้น
ในวันเทศาล่าๆอโรเรียน เ่นวันสัปาห์ห้อสมุ วันวิทยาศาสร์ และอื่นๆ ผมไม่เยพลาที่ะเ้าร่วมิรรมารประว วาภาพ เล่นนรี ามแ่ที่ทาโรเรียนะัารแ่ัน ผมเยวาภาพประวในวันสัปาห์ห้อสมุ รูปาวเทียมโรรอบโลที่ผมวา นะเลิศไ้ราวัลที่ 1 อโรเรียน ภาพพวาสีน้ำ แ่วาในระาษอาร์มัน ทำให้สีออมาูไม่่อยสวย แ่เป็นภาพที่แสแนวิไ้ีที่สุในสมัยที่ประเทศไทยยัไม่มีาวเทียม อาารย์ที่ให้ราวัลนำภาพวาอผม ึ้นบอร์หน้าห้อสมุอโรเรียน แม้ะมีนวิาร์และิในเิลบและิบาปับผม แ่ผม็ไ้ราวัลที่ 1 ในารประววาภาพสัปาห์ห้อสมุอโรเรียนอำนาเริ อผมวามถนั้านนรีอผมมีั้แ่ ลอุ ีาร์และร้อเพล แ่เป็นวามถนัแบบ้อมเอนอำรานรี เพลประำที่วอผม อบึ้นแสบนเวทีอโรเรียน สมัยนั้นเป็นเพล โฮเทลแลิฟอร์เนีย อวเอะอีเิ้ล ผมำื่อเพลไ้าารไปนั่ร้านอาหารที่ัหวัอุบลราธานี เมื่อรั้ไปิวหนัสือเพื่อสอบเอ็นทราน์ เมื่อมีวามสามารถในนรีผมึอยาเป็นศิลปินนัร้อ เพลร๊อ เพราะเิวามประทับใในเพลอเอะอีเิ้ลในร้านอาหารที่อุบลราธานี ทำให้ผม้อลับมาฝึ้อมร้อเพลโฮเทลแลิฟอเรียอยู่พัหนึ่ ับวนรีอผม ึ่มีัวผม น้อายแท้ๆอผมมีำแหน่ีาร์โโล่ ลูอน้าแท้ๆอผมอีนเล่นำแหน่เบส และลูอลุแท้ๆอีน เล่นในำแหน่ลอ ผมรับหน้าที่ร้อนำ และ เล่นีาร์อร์ ารเล่นเพลโฮเทลแลิฟอเนียเป็นวามน่าื่นเ้น เพราะในโรเรียนอผมยัไม่่อยมีใรฟัเพลสาล มีเพียนที่อบในทานรีเท่านั้นที่ะหาื้อเทปเพลภาษาอัฤษมาฟั นอา เอะอีเิ้ลแล้ว ผมยัอบเพลอ อีริ แปัน และว ยูเอฟโอ ทุรั้ที่มีารประวทั้ในารประวอเรียนหรือนอโรเรียน ะมีบรรานันรีนัเรียน าทั่วสารทิศ าโรเรียน่าๆมาร่วมแ่ัน ทำให้ผมไ้ฟัเพลสาลาวนรีัๆ อ่าประเทศ ส่วนให่ ็ะเล่นเพลแนว ร๊ออัลเทอร์เนทีพ ึ่เป็นแนวนิยมอนัเรียนายในยุนัเรียนสมัยนั้น
ในสมัยมัธยม ้านศิลปะนั้น ผมมีวามสนใในารวารูป ผมอบไปเรียนศิลปะัว่อัวับ อาารย์สอนวิาศิลปะอโรเรียน อาารย์ท่านนี้สอนให้ผมเียนรูปลายเส้น และวาภาพสีน้ำ ทั้ลายเส้นศิลปรรม ลายเส้นออแบบและภาพวาสีน้ำามแบบ ผมึมีเวลาสำหรับ ารเรียนท่อหนัสือเรียนน้อยเพราะเวลาส่วนให่อผมอยู่ับารฝึ้อมนรีและฝึวารูป แ่้วยารที่ผม เรียนห้อวิทย์ ิ อุสาหรรม ทำให้มีัวเลือในารสอบเรียน่อ ที่เี่ยวับวิาอื่นๆเ่นศิลปะหรือวิารัศาสร์ไม่มา ผมึเลือสอบเ้าเรียนะสถาปัยรรมศาสร์ ึ่เป็นะที่ใ้วามรู้ทาวิทยาศาสร์และศิลปะวบู่ัน วามฝันที่ะเป็นนัร้อเพลร็อและนัปรออผมึถูพับเ็บเ้าระเป๋าใส่ล่อเรื่อเียนแทน
ในเทอมสุท้ายอั้นมอหนี้ ผมหมั่นฝึเส็์รูปทัศนียภาพเมือ เพื่อสอบวิาวามถนัทาสถาปัยรรม และศึษาอ่านหนัสือวิาฟิสิส์และิศาสร์มาเป็นพิเศษ มาว่าวิาอื่นๆ ที่้อใ้สอบเพื่อเ้าเรียนสถาปัยรรมศาสร์ วามมั่นใที่ะสอบเอ็นทราน์ินั้น แทบไม่มีหวัเลย้วย้ำสำหรับีวิอผมในอนนั้น ที่ไม่สนใารเรียนามปิในห้อเรียน มีพียวามสนใในศิลปะและนรี และเ็นบทอย่าผมไม่รู้เลย้วยว่าสถาปนิืออะไร รู้เพียว่าเป็นอาีพที่เรียันเท่ๆ ามสมัยเท่านั้นเอ ิเพียแ่ว่าถ้าไ้เป็นสถาปนิ็ะเท่ทันสมัย มีีวิที่แวล้อม้วยเทโนโลยีาร่อสร้า และรวยมาๆ ผมิเห็นในสมัยเป็นนัเรียนมัธยม ทั้ที่ผมเป็นนที่มีวามสุที่ไ้สัมผัสศิลปะและนรีมานหนึ่
ในสมัยปี2535 ที่ัหวัอผมเพิ่่อั้ประาศเป็นัหวั ารเินทาไปโรเรียนอผม้อนั่รถ าโรเรียนอำเภอเมือลับบ้านที่อำเภอเสนานิม ระหว่าทาะ้อผ่านพระมลมิ่เมือ พระพุทธรูปอ์ให่ประำัหวั ผมเป็น้อยมือึ้นไหว้อ์พระพุทธรูปเพื่อเป็นสิริมลทุรั้ที่รถแล่นผ่านหน้าวั และถัาวัพระมลมิ่เมือนั้น ็ะเป็นสถานที่่อสร้าศาลาลาัหวั ในสมัยนั้นเอที่ผมเห็นาร่อสร้าอาารนาให่เป็นรั้แร ทำให้ผมิฝันอยาทำานสร้าบ้านแปลเมือบ้า ้วยวามยิ่ให่ออาารึ่เป็นึหลายั้นหลัแรอัหวั วามให่โอาร่อสร้า ทำให้ผมมีหัวใพอโ ในวามฝันอีวิ ผมอยาเป็นนที่มีส่วนในารสร้าอันยิ่ให่รั้นั้น ยิ่เมื่อสร้าเสร็ วามสวยามศิลปะารออแบบออาารศาลาลา เป็นบึแผ่น ั้เ่นอย่าเป็นส่า ลาพื้นที่นาว้า ผมึเิวามรู้สึว่า ผู้ที่เป็นสถาปนิสร้าอาารนั้น้อมีวามภูมิใในัวเอมาแน่ๆ ยิ่ถ้าท่านผู้นั้นเป็นผู้ว่าราารัหวั หรือ สถาปนิ ็ะเป็นนทีู่น่าเารพมาทีเียว ึเป็นแรบันาลใในารอ่านหนัสือสอบเ้าเรียนสถาปัยรรมอผมมายิ่ึ้น
ารสอบเอ็นทราน์อผม พวเรานัเรียน้อไปสอบที่โรเรียนในัหวัอุบลราธานี ึ่เป็นัหวัหลัอารสอบเหล่านัเรียนัหวัอำนาเริ พพาวามฝันมา้วยวามเ็มเปี่ยม้วยแรบันาลใ วามฝันอพวเรา่าันที่ะเลือเรียน บานอยาเป็นทันแพทย์ บานอยาเป็น เภสัร เป็นพยาบาล บาน อยาเป็นวิศวร เพื่อนในลุ่มอผมบาน็อยาเป็นสถาปนิเ่นเียวับัวผม ผมึมีเพื่อนที่่วยันอ่านหนัสือและฝึ้อสอบวิาวามถนัทาสถาปัยรรม ในารสอบวิาวามถนัทาสถาปัยรรม ผมทำไ้ีเินว่าเพื่อนทั้หม เพราะเยฝึวาเียนาอาารย์มาแบบัว่อัว และ วามยันฝึวาเียนที่บ้านเอ ทำให้ผม สอบไ้หสิบสอะแนนาร้อยะแนน ในวิาวามถนัทาสถาปัยรรม แ่ในวิาอื่น สายวิทย์ ิ ผมสอบไ้ะแนนน้อยล ทำให้ารเลือสถาบันที่ะเรียนไ้ไม่มา ึ่ะแนนรวมอผมสามารถเลือเ้าเรียนในรุเทพไ้เพียสถาบันเทโนโลยีพระอมเล้าเ้าุทหาร ลาระบั ในวิา สถาปัยรรมภายใน ึ่ในะเป็นนัเรียนนั้น ผม็ไม่รู้อีเหมือนันว่าสถาปัยรรมภายใน เรียนอะไร ิเพียว่า็ะเหมือนๆับสถาปัรรมศาสร์นั่นแหล่ะ บมาทำานวาร่อสร้าเหมือนๆัน แ่พอเ้าไปเรียนในวิาสถาปัยรรมภายในแล้ว ผม็ไ้เห็นว่า ยิ่ทำให้ผม ห่าไลาวามใฝ่ฝันเ้าไปทุที แม้ะมีวิาเรียน ศิลปะวารูปมา็ริ แ่ผมไม่เยมีวามฝันะประอบอาีพใน้านารออแบบแ่ภายในอาารมาั้แ่้น ในใอผมอนที่เรียนสถาปัยรรมภายใน ึรุ่นิถึแ่ารสอบเ้าเรียนใหม่ ผมไม่ใส่ใารเรียนออแบบภายใน มีเพียวิาที่้อวารูปเท่านั้นที่ผมสนใ ผมึมีฝีมือในารวารูปเ่ึ้นาสถาบันลาระบัแห่นี้ ส่วนวามั้ใริือ้อารเรียนในวิาสถาปัยรรมศาสร์หลั ึ่ะเี่ยวับ่อสร้าอาารโยร และสถาบันที่ผมประส์ะเ้าไปเรียนือ ะสถาปัยรรมศาสร์ มหาวิทยาลัยศิลปาร ึ่ที่นั่นเป็นมหาวิทยาลัยที่ผมใฝ่ฝันมาที่สุ เป็นที่ที่ะให้ทั้ศิลปะและวิทยาศาสร์ประวัิศาสร์ แ่ัวผม เป็นเพียวามรู้และประสบาร์ีวิเท่านั้นที่ผม้อาร มิใ่อาีพอะไรเป็นประส์เหมือนอนเลือะเรียนในปีแร ผมเริ่มมีฝันในีวิที่ัเนนอาารไ้เป็นสถาปนิหรือนัปรอือ ารเป็นนทำนิยายสุยิ่ให่าประสบาร์ีวิ อย่าไม่สนใว่าะมีอาีพเป็นอะไร แม้ะพอรู้ว่า้อเป็นนัเียนที่มีศิลปะในหัวใเพียเท่านั้น ทำให้ผม้อสอบเอ็นทราน์ใหม่ ผมลืมไปเสียนัเลยว่า สมัยเรียนที่บ้านนอผมอยาเป็นนัปรอ และวามรู้วามสามารถหลัาเรียนสถาปัยรรมภายใน ที่ลาระบัไ้ปีหนึ่เ็ม ทำให้ผมไ้สอบเ้าเรียนในมหาวิทยาลัยศิลปาร มหาวิทยาลัยศิลปะที่ยิ่ให่อประเทศไทยไ้สำเร็
ที่มหาวิทยาลัยศิลปารในวันแรที่ผมย่าเท้าเินุ่ยเ้าไปนั้น เป็นอนที่ผมเ้าไปูสถานที่ เพราะอยาเห็นริ้วยาัวเอ ถึวามลัที่ไ้ยินามำบอเล่าอเพื่อนที่เป็นาวรุเทพที่ลาระบั สถาบันเรียนเิมอผม ผมเินทาเ้าไปในมหาวิทยาลัย้วยัวนเียว ้วยวามมุ่มั่นในแววาเ็หนุ่มาอีสาน ผมพบับรุ่นพี่มหาวิทยาลัยปีที่5 ในอนนั้นรุ่นพี่ลุ่มนั้น ะอยู่เหมือนันว่า เ็หนุ่มบ้านนอนหนึ่เ้ามาถามไถ่ ถึารเรียนสถาปัยรรมศาสร์มหาวิทยาลัยศิลปาร ้วยวามั้ใถึนานี้เียวหรือ ไม่ิว่าผมะสอบเ้าเรียนไ้ริๆ ในอนที่ผมยัมีวามเป็นนบ้านนออย่าบริสุทธิ์ใ
“พี่รับ ารเรียนสถาปัย์้อเรียนวิาสายวิทยาศาสร์หนัมั้ยพี่“ ผมถามรุ่นพี่้วยวามไม่มั่นใในวามรู้สายวิทยาศาสร์ ึ่ผมไม่เยให้วามสนใอย่าลึึ้ั้แ่สมัยอยู่่าัหวั วามิอ่านอผมในอนนั้น ผมสนใเพียศิลปะและารออแบบ ผมอยาออแบบแม้ระทั่ีวิอัวเอสำหรับารหาประสบาร์ที่ะนำมาสร้านิยายาีวิอัวผมเอ
“เรียนบแล้ว ็ไม่เห็น้อใ้เลย วิาสายวิทย์เรียนไม่หนัหรอ” รุ่นพี่อบ้วยำอบย้อมใรุ่นน้อ ผมึมีวามหวัทันทีที่ะไ้เรียน ในมหาวิทยาลัยศิลปร มหาวิทยาลัยศิลปะอันเ่าแ่ที่สุอสยามประเทศ ในที่ผม็สอบเ้าเรียนในมหาวิทยาลัยศิลปารไ้สำเร็ ้วยะแนนที่เอ็นทราน์ไ้พอี
ความคิดเห็น