ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยี้ ไอ้โรคจิต
ยี้ ! อีตาโรคจิต
<เยเย้ ดีใจจังได้กลับประเทศไทยบ้านเฮาแว้ว ดีใจจังไม่ได้กลับมาตั้ง 9 ปี ได้ข่าวว่าผู้นำชื่อ ศรีหนุ ช่ายป่าววะ เออ แต่ชั่งเถอะ กลับบ้านเรา รักรออยู่ โย่ว โย่ว>
“ นี่ยัยเฟร์นเปงงัยบ้างอ่ะ สบายดีป่ะ สูงขึ้นหนิ เจอกันตอนคริตมาสปีที่แล้วยังแค่ไหล่เค้าเองอ่ะ ดูสิเดี๋ยวนี้นะก้อแค่ไหล่เค้าเองอ่ะสูงขึ้นเยอะเนอะ โถ่ เสียแรงมีพี่ชายที่ทั้งหล่อ สูง ขาว ส่วนแกก้อแค่ขาว ตาโต จมูกสวย ปากสวยปากแดงด้วยอีกต่างหาก หน้าก้อออกจะแดง แล้วก้อ เตี้ยอ่ะไอ้หนูเฟร์น “ ชั้นจะขอบใจไอ้พี่ชายคนนี้ของชั้นมั่ก ๆๆๆๆนะถ้ามันไม่พ่นคำว่า “เตี้ย” ออกมา
“เออหน่าเค้าจาสูงเท่าไหล่ก้อเรื่องของเค้าว่าแต่แกเฮอะ เปงงัยบ้างสบายดีป่ะ” อย่าคิดนะคะว่าชั้นเป็นห่วงมัน เหอะ มารยาทอ่ะโปรดเข้าใจด้วย
“ว้าว มหัศจรรย์ แกเป็นห่วงเค้าด้วยเหรอวะโห วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกแฮะ” ยี้อีพี่โฟน เค้าอุตส่าหวังดี โถ่ที่แท้ก้อหลอกด่า
“สรุปว่าสบายดีมั้นหล่ะค้า คุณพี่โฟนสุดหล่อ” แหวะหนูเฟร์นคนนี้อยากอ้วกจริงๆอ่ะ
“ก้อดีอ่ะ” โอ้วจอร์จ พี่ชายชั้นมันพูดออกมาเป็นภาษาคนดีๆๆด้วย
“แกเอาของกลับมาจากแอลเอหมดยังอ่ะ” เอ๊ะพี่ชายชั้นมันพ่นอารายออกมาอ่ะ
”ทำไมเหรอ ก็เดี๋ยวเค้าก็จะไปต่อยูนิเวอร์ซิตี้ที่โน่นม่ายช่ายเหรอ” พี่ชายชั้นมันบ้าป่าววะ
”นี่ไอตัวเล็ก พี่ชายแกไม่ได้บ้าโว้ย ถ้าอยากรู้จริงๆ นะ แกก็รีบๆไปอาบน้ำแล้วไปหาแม่ที่โกดังป่ะ ”
”เออๆ ถ้างั้นเค้าไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วแม่อยู่โกดังไหนอ่ะ” ที่ชั้นถามก็ไม่ใช่อารายหรอกนะ บ้านชั้นทำธุรกิจโรงสีข้าวอ่ะ แล้วมันก็ใหญ่มากด้วย
“โกดัง 8 มั้ง”
“เออ ขอบคุณนะ คุนพี่ชายสุดหล่อ ตั้งแต่เกิดมาเค้าเพิ่งเห็นความดีของแกตั้งแต่เกิดมา” โฮะๆๆ ชั้นจาเห็นความดีของมันได้ยังไงอ่ะคะ อยู่ที่ประเทศไทย ตั้งแต่เกิดจนถึง 9 ขวบอ่ะ แล้วไปอยู่กับคุณป้าที่แอล.เอ ต่ออีก 9ปี จะว่าไปว่ามานะชั้นคุ้นเคยกับที่โน่นมากกว่านะ ที่โน่นชั้นมีเพื่อนตั้งเยอะ เป็นแก็งค์ใหญ่ๆเลยมั้ง แล้วก็ที่โน่นอากาศก็ไม่ร้อนเท่าที่เมืองไทยด้วย เวลาอยู่ที่โน่น 9ปีอ่ะ ชั้นไม่ได้กลับเมืองไทยเลยอ่ะ พ่อ แม่ พี่ฟ้า และ<ไอ้>พี่โฟน ก็ไปหาที่โน่นอ่ะ พออยู่ที่โน่นได้ประมาณ 2ปี พี่ฟ้าก็ไปเรียนต่อปริญญาตรีอ่ะ งงใช่มั้ยคือว่า ชั้นเป็นน้องคนสุดท้องอ่ะนะ ก็พี่โฟนห่างจากพี่ฟ้าตั้ง 5-6ปีอ่ะ ชั้นห่างจากพี่โฟนประมาณ 2-3ปี
“แกเพิ่งรู้เหรอว่าพี่ชายแกหล่ออ่ะฮะ“ แหวะดูมันชมตัวเองดิ หน้าไม่อาย
“เออ” ชั้นนี่เอือมระอา
+ - + ในห้องนอนชั้น + - +
<เฮ้อ ทำไมห้องชั้นมันชั่งสะอาดอย่างนี้อ่ะ แต่ก็ดีละ แต่ไม่น่ามีหน้าต่างเลยอ่ะ แย่จัง ดูเหมือนไม่เป็นส่วนตัวเลยอ่ะ>
“เฮ้ย อาบน้ำ”
แล้วชั้นก็ต้องจำใจอาบน้ำจนได้ หญิงสาวหน้าตาสะสวยได้รูป ดวงตาโตดำขลับ ปากเรียวเป็นกระจับ ผมยาวสลวยถูกปล่อยไว้ด้านหลัง แล้วหญิงสาวก็เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ทีละชิ้น แต่หลังจาที่เธอเปลื้องเสื้อสีดำ คว้านคอลึก ขนาดพอดีตัวนั้น หล่อนรู้สึกเหมือนมีสายตามาจับจ้องแผ่นหลังที่มีแค่บราสีดำของเธอนั้น ด้วยสัญชาตญาณของเธอนั้น เธอจึงหันไปมองด้านหลังที่ตรงกับหน้าต่างห้องเธอ กับ หน้าต่างบ้านอื่น
“กรี๊ด” จะไม่ให้ชั้นกรี๊ดได้ไงอ่ะคะก็มีอีตาโรคจิตมองชั้นทางหน้าต่างของบ้านข้างๆ ชั้นเอง
ดังนั้นชั้นจึงไม่รอช้า รีบใส่เสื้อที่เพิ่งจะถอดออกมาจากเรือนร่างที่สวยงามของชั้น แล้วจึงรีบเดินลงบันได ไม่สิชั้นวิ่งลงไป แล้วไปกดออดบ้านข้างๆชั้น
“ติ้งงงงง ต่องงงงง เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ อีตาโรคจิต”
แล้วประตูบ้านนั้นก็ค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ พร้อมกับเผยให้เห็นชายหนุ่มรูปงามที่ยืนซ่อนอยู่หลังประตูสักบานใหญ่
“นี่ ยัยอึ๋ม คุณจะมาเรียกผมว่าโรคจิตได้ยังไงหะ ก็คุณเองนั่นแหละที่มาถอดเสื้อผ้าแล้วไม่ดูตาม้าตาเรือเองนั่นแหละ นี่คุณ ความอึ๋มของคุณไปบดบังรอยหยักในสมองรึไงฮะ” ดู he พ่นออกมาซิคะ
“แล้วนายมาดูทำไมหล่ะ” ชั้นถามอย่างอดไม่ได้
“แล้วใครสั่งให้คุณไปถอดแถวหน้าต่างหล่ะ”
แล้วสงครามน้ำลายขนาดย่อมก็เกิดขึ้น
“ยี้ นายโรคจิต ไม่มีอะไรดูเหรอฮะ ถึงมาดูชั้นถอดเสื้อผ้าเนี่ยฮะ” ชั้นพูดอย่างหัวเสีย
“ก็เออดิ ของฟรีๆ ใครก็อยากดู” ดู๊ดู อีตาโรคจิตซิคะ พูดได้เต็มปาก หน้าไม่อาย
“นี่นายโรคจิตยังไม่พอเหรอ ยังงกอีกอ่ะ”
“ถ้าผมบอกว่าใช่คุณจะทำไม”
“นี่นาย ทำไมนายทำแบบนี้ฮะ จิตใจนายทำด้วยอารายอ่ะ ทำผิดแล้วยังไม่ขอโทษอีกอ่ะ ไม่เป็น เฮ้ยเค้าเรียกกันว่าอะไรนะ สุภาพ อะไรอ่ะ อ๋อ สุภาพบุรุษ ใช่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย แย่มาก แย่ที่สุด You’re very bad.”
“นี่ คุณก็ มีส่วนผิดเหมือนกันนะที่ไปถอดแถวๆ หน้าต่างอ่ะ ก่อนจะว่าคนอื่น หัดมองดูตัวเองบ้างสิว่าตัวเองผิดบ้างรึป่าว”
“เออ ชั้นผิดก็ได้ เอาเป็นว่าชั้นขอโทษแล้วกัน เชอะ แล้วนายอ่ะ เมื่อไหร่จะขอโทษชั้นซักที”
“เออ ก็ได้ ขอโทษ”
“อารายนะไม่ด้ายยินอ่ะ” โหะๆ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับสาวน้อยน้ารักเฟร์นนี่
“โถ่โว้ย ขอโทษ” คงไม่ต้องบอกอ่ะนะว่าอีตานั่นมันตั้งใจขอโทษจริงๆอ่ะ
แล้วอีตานั่นก็เดินดุ่มๆ ไปทางประตูไม้สักที่เพิ่งออกมา
“ปังงงง” หวังว่าคงไม่งงกันนะ ถ้างงก็จะบอกให้ เสียงประตูปิดจ้า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ - + นู๋แก้ม + - +
เป็นไงบ้างคะ สนุกป่ะ ถ้าไม่หนุกก็บอกแก้มได้นะคะ จะติอะไรก็ได้นะคะ
<เยเย้ ดีใจจังได้กลับประเทศไทยบ้านเฮาแว้ว ดีใจจังไม่ได้กลับมาตั้ง 9 ปี ได้ข่าวว่าผู้นำชื่อ ศรีหนุ ช่ายป่าววะ เออ แต่ชั่งเถอะ กลับบ้านเรา รักรออยู่ โย่ว โย่ว>
“ นี่ยัยเฟร์นเปงงัยบ้างอ่ะ สบายดีป่ะ สูงขึ้นหนิ เจอกันตอนคริตมาสปีที่แล้วยังแค่ไหล่เค้าเองอ่ะ ดูสิเดี๋ยวนี้นะก้อแค่ไหล่เค้าเองอ่ะสูงขึ้นเยอะเนอะ โถ่ เสียแรงมีพี่ชายที่ทั้งหล่อ สูง ขาว ส่วนแกก้อแค่ขาว ตาโต จมูกสวย ปากสวยปากแดงด้วยอีกต่างหาก หน้าก้อออกจะแดง แล้วก้อ เตี้ยอ่ะไอ้หนูเฟร์น “ ชั้นจะขอบใจไอ้พี่ชายคนนี้ของชั้นมั่ก ๆๆๆๆนะถ้ามันไม่พ่นคำว่า “เตี้ย” ออกมา
“เออหน่าเค้าจาสูงเท่าไหล่ก้อเรื่องของเค้าว่าแต่แกเฮอะ เปงงัยบ้างสบายดีป่ะ” อย่าคิดนะคะว่าชั้นเป็นห่วงมัน เหอะ มารยาทอ่ะโปรดเข้าใจด้วย
“ว้าว มหัศจรรย์ แกเป็นห่วงเค้าด้วยเหรอวะโห วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกแฮะ” ยี้อีพี่โฟน เค้าอุตส่าหวังดี โถ่ที่แท้ก้อหลอกด่า
“สรุปว่าสบายดีมั้นหล่ะค้า คุณพี่โฟนสุดหล่อ” แหวะหนูเฟร์นคนนี้อยากอ้วกจริงๆอ่ะ
“ก้อดีอ่ะ” โอ้วจอร์จ พี่ชายชั้นมันพูดออกมาเป็นภาษาคนดีๆๆด้วย
“แกเอาของกลับมาจากแอลเอหมดยังอ่ะ” เอ๊ะพี่ชายชั้นมันพ่นอารายออกมาอ่ะ
”ทำไมเหรอ ก็เดี๋ยวเค้าก็จะไปต่อยูนิเวอร์ซิตี้ที่โน่นม่ายช่ายเหรอ” พี่ชายชั้นมันบ้าป่าววะ
”นี่ไอตัวเล็ก พี่ชายแกไม่ได้บ้าโว้ย ถ้าอยากรู้จริงๆ นะ แกก็รีบๆไปอาบน้ำแล้วไปหาแม่ที่โกดังป่ะ ”
”เออๆ ถ้างั้นเค้าไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วแม่อยู่โกดังไหนอ่ะ” ที่ชั้นถามก็ไม่ใช่อารายหรอกนะ บ้านชั้นทำธุรกิจโรงสีข้าวอ่ะ แล้วมันก็ใหญ่มากด้วย
“โกดัง 8 มั้ง”
“เออ ขอบคุณนะ คุนพี่ชายสุดหล่อ ตั้งแต่เกิดมาเค้าเพิ่งเห็นความดีของแกตั้งแต่เกิดมา” โฮะๆๆ ชั้นจาเห็นความดีของมันได้ยังไงอ่ะคะ อยู่ที่ประเทศไทย ตั้งแต่เกิดจนถึง 9 ขวบอ่ะ แล้วไปอยู่กับคุณป้าที่แอล.เอ ต่ออีก 9ปี จะว่าไปว่ามานะชั้นคุ้นเคยกับที่โน่นมากกว่านะ ที่โน่นชั้นมีเพื่อนตั้งเยอะ เป็นแก็งค์ใหญ่ๆเลยมั้ง แล้วก็ที่โน่นอากาศก็ไม่ร้อนเท่าที่เมืองไทยด้วย เวลาอยู่ที่โน่น 9ปีอ่ะ ชั้นไม่ได้กลับเมืองไทยเลยอ่ะ พ่อ แม่ พี่ฟ้า และ<ไอ้>พี่โฟน ก็ไปหาที่โน่นอ่ะ พออยู่ที่โน่นได้ประมาณ 2ปี พี่ฟ้าก็ไปเรียนต่อปริญญาตรีอ่ะ งงใช่มั้ยคือว่า ชั้นเป็นน้องคนสุดท้องอ่ะนะ ก็พี่โฟนห่างจากพี่ฟ้าตั้ง 5-6ปีอ่ะ ชั้นห่างจากพี่โฟนประมาณ 2-3ปี
“แกเพิ่งรู้เหรอว่าพี่ชายแกหล่ออ่ะฮะ“ แหวะดูมันชมตัวเองดิ หน้าไม่อาย
“เออ” ชั้นนี่เอือมระอา
+ - + ในห้องนอนชั้น + - +
<เฮ้อ ทำไมห้องชั้นมันชั่งสะอาดอย่างนี้อ่ะ แต่ก็ดีละ แต่ไม่น่ามีหน้าต่างเลยอ่ะ แย่จัง ดูเหมือนไม่เป็นส่วนตัวเลยอ่ะ>
“เฮ้ย อาบน้ำ”
แล้วชั้นก็ต้องจำใจอาบน้ำจนได้ หญิงสาวหน้าตาสะสวยได้รูป ดวงตาโตดำขลับ ปากเรียวเป็นกระจับ ผมยาวสลวยถูกปล่อยไว้ด้านหลัง แล้วหญิงสาวก็เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ทีละชิ้น แต่หลังจาที่เธอเปลื้องเสื้อสีดำ คว้านคอลึก ขนาดพอดีตัวนั้น หล่อนรู้สึกเหมือนมีสายตามาจับจ้องแผ่นหลังที่มีแค่บราสีดำของเธอนั้น ด้วยสัญชาตญาณของเธอนั้น เธอจึงหันไปมองด้านหลังที่ตรงกับหน้าต่างห้องเธอ กับ หน้าต่างบ้านอื่น
“กรี๊ด” จะไม่ให้ชั้นกรี๊ดได้ไงอ่ะคะก็มีอีตาโรคจิตมองชั้นทางหน้าต่างของบ้านข้างๆ ชั้นเอง
ดังนั้นชั้นจึงไม่รอช้า รีบใส่เสื้อที่เพิ่งจะถอดออกมาจากเรือนร่างที่สวยงามของชั้น แล้วจึงรีบเดินลงบันได ไม่สิชั้นวิ่งลงไป แล้วไปกดออดบ้านข้างๆชั้น
“ติ้งงงงง ต่องงงงง เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ อีตาโรคจิต”
แล้วประตูบ้านนั้นก็ค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ พร้อมกับเผยให้เห็นชายหนุ่มรูปงามที่ยืนซ่อนอยู่หลังประตูสักบานใหญ่
“นี่ ยัยอึ๋ม คุณจะมาเรียกผมว่าโรคจิตได้ยังไงหะ ก็คุณเองนั่นแหละที่มาถอดเสื้อผ้าแล้วไม่ดูตาม้าตาเรือเองนั่นแหละ นี่คุณ ความอึ๋มของคุณไปบดบังรอยหยักในสมองรึไงฮะ” ดู he พ่นออกมาซิคะ
“แล้วนายมาดูทำไมหล่ะ” ชั้นถามอย่างอดไม่ได้
“แล้วใครสั่งให้คุณไปถอดแถวหน้าต่างหล่ะ”
แล้วสงครามน้ำลายขนาดย่อมก็เกิดขึ้น
“ยี้ นายโรคจิต ไม่มีอะไรดูเหรอฮะ ถึงมาดูชั้นถอดเสื้อผ้าเนี่ยฮะ” ชั้นพูดอย่างหัวเสีย
“ก็เออดิ ของฟรีๆ ใครก็อยากดู” ดู๊ดู อีตาโรคจิตซิคะ พูดได้เต็มปาก หน้าไม่อาย
“นี่นายโรคจิตยังไม่พอเหรอ ยังงกอีกอ่ะ”
“ถ้าผมบอกว่าใช่คุณจะทำไม”
“นี่นาย ทำไมนายทำแบบนี้ฮะ จิตใจนายทำด้วยอารายอ่ะ ทำผิดแล้วยังไม่ขอโทษอีกอ่ะ ไม่เป็น เฮ้ยเค้าเรียกกันว่าอะไรนะ สุภาพ อะไรอ่ะ อ๋อ สุภาพบุรุษ ใช่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย แย่มาก แย่ที่สุด You’re very bad.”
“นี่ คุณก็ มีส่วนผิดเหมือนกันนะที่ไปถอดแถวๆ หน้าต่างอ่ะ ก่อนจะว่าคนอื่น หัดมองดูตัวเองบ้างสิว่าตัวเองผิดบ้างรึป่าว”
“เออ ชั้นผิดก็ได้ เอาเป็นว่าชั้นขอโทษแล้วกัน เชอะ แล้วนายอ่ะ เมื่อไหร่จะขอโทษชั้นซักที”
“เออ ก็ได้ ขอโทษ”
“อารายนะไม่ด้ายยินอ่ะ” โหะๆ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับสาวน้อยน้ารักเฟร์นนี่
“โถ่โว้ย ขอโทษ” คงไม่ต้องบอกอ่ะนะว่าอีตานั่นมันตั้งใจขอโทษจริงๆอ่ะ
แล้วอีตานั่นก็เดินดุ่มๆ ไปทางประตูไม้สักที่เพิ่งออกมา
“ปังงงง” หวังว่าคงไม่งงกันนะ ถ้างงก็จะบอกให้ เสียงประตูปิดจ้า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+ - + นู๋แก้ม + - +
เป็นไงบ้างคะ สนุกป่ะ ถ้าไม่หนุกก็บอกแก้มได้นะคะ จะติอะไรก็ได้นะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น