คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Missed Fortune Number.7 : Subconscious
Missed Fortune Number.7 : Subconscious
ณัฐจารียังคงนั่งให้กรกฏทำแผลให้อย่างเงียบๆ โดยมีวราวุธและนัทธพงษ์ยืนมองด้วยสายตาที่ปนไปด้วยความเป็นห่วง ณัฐจารีได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
" ทำไมเหมือนทุกอย่างมันดูจะร้ายแรงกว่าเดิมกันน่ะ "
' อาจจะเป็นเพราะจิตใต้สำนึกของสิรินโสพิศ ที่ค่อยๆเปิดเผยอนาคตที่เธอลืมไปก็เป็นได้ ' เสียงของอิสริยะแว่วเข้ามาก่อนจะเผยให้เห็นร่างโปร่งใสที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างพร้อมกับโสรญา
" จิตใต้สำนึก? "
' ใช่... เป็นไปได้ว่าเหตุการณ์ทุกอย่าง อาจจะไม่เหมือนเดิมอย่างที่มันเคยเป็น ' คำพูดของอิสริยะทำเอาณัฐจารีถึงกับขมวดคิ้ว
" ไม่เหมือนเดิม.. แสดงว่าพวกเราก็จะคาดเดาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้สิน่ะ " กรกฏเก็บอุปกรณ์ทำแผลอย่างระมัดระวัง อิสริยะพยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบให้ทุกคน
" เราไว้ใจอะไรไม่ได้แล้วสิน่ะ ตอนนี้ " วราวุธพยักหน้าเห็นด้วย
" คงต้องระวังกันมากขึ้นแล้ว "
" แอ๊ด.. ระวังอะไรหรอค่ะ " เสียงของสิรินโสพิศด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มหน่อยๆ แต่กลับทำให้อีกสี่คนสะดุ้งโหยงกัน
" อะ อ๋อ.. พี่บอกให้เชอรีนระวังตัวหน่อยน่ะ ช่วงนี้เห็นซุ่มซ่ามบ่อยๆ เน๊อะ! " นัทธพงษ์หันมาพยักเพยิดกับณัฐจารี
" ใช่ค่ะ " เธอได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
" เดี๋ยววันนี้เชอรีนพักเหอะ เดี๋ยวเรื่องงาน.. "
" ไม่ค่ะ.. เชอรีนจะทำ " ณัฐจารีพูดขัดกับคำสั่งกรกฏ ทำให้เขาทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
" เชอรีน.. ขอทำตามที่มันควรจะเป็นค่ะ " วราวุธหันไปยักคิ้วกับนัทธพงษ์เล็กน้อยก่อนจะหันไปพยักหน้ากับกรกฏ
" ... ก็ได้ แต่ต้องมาทำที่ห้องประชุม " ณัฐจารีพยักหน้าก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์คนแรก ตามด้วยนัทธพงษ์และวราวุธที่เดินตามไปติดๆ
" พี่อ้นค่ะ " สิรินโสพิศเรียกกรกฏที่กำลังจะเดินผ่านเธอไปด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก ทำให้กรกฏต้องชะงักเท้าตัวเองไว้
" .... "
" ช่วงนี้.. ระวังของรักจะหายไปน่ะค่ะ " สิรินโสพิศพูดก่อนจะแสยะยิ้มแล้วเดินออกไป คำพูดของสิรินโสพิศทำให้เขาต้องเป็นห่วงณัฐจารีขึ้นมาดื้อๆ ขอร้องหล่ะ อย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย.. เขานึกก่อนจะเดินไปยังห้องประชุม
" หนิทุกคน.. " กรกฏเดินเข้าไปก่อนจะวางกองเอกสารของเขาลง
" ค่ะ? "
" มีอะไรว่ะ "
" ฉันว่าฉันจะยกเลิกงานครบรอบบริษัท ฉันมีความรู้สึกว่าหลายๆอย่างยังไม่พร้อม " เขาพูดก่อนจะหันไปมองณัฐจารีและวราวุธ ณัฐจารีได้แต่พยักหน้าเบาๆก่อนจะก้มหน้าก้มตา แตกต่างกับสิรินโสพิศที่แสดงถึงสีหน้าไม่พอใจอย่างออกนอกหน้า
" ทำไมเราต้องยกเลิกด้วยค่ะ!? "
" พี่บอกไปแล้ว พี่รู้สึกถึงมันจะเกิดอะไรบางอย่างขึ้น แล้วเผอิญเซ้นท์ของพี่ไม่เคยพลาดซักครั้ง " กรกฏกดสายตามองสิรินโสพิศเล็กน้อย สิรินโสพิศกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆก่อนจะสะบัดหน้าหนี
" ตามนั้นน่ะ "
" ค่ะ/ อืม "
" แล้วตอนนี้ก็เท่ากับพวกเราไม่มีงานเลยน่ะเว้ย "
" ใครบอกไม่มี? " กรกฏพูดขึ้นก่อนจะยิ้มน้อยๆ แล้วยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลไว้ตรงกลางโต๊ะ วราวุธเอื้อมมือไปหยิบก่อนจะเปิดอ่าน สีหน้าของวราวุธซีดลงเล็กน้อย
" จัดที่บ้านปัจฉิมสวัสดิ์ " สิรินโสพิศทำท่าตกใจ
" แบมไม่รู้เรื่องน่ะค่ะ "
" ฟังไอตั้มพูดให้จบก่อนสิ " กรกฏส่งสายตาห้ามปรามไปยังสิรินโสพิศ ก่อนที่สิรินโสพิศจะยอมเงียบลง วราวุธหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านอีกครั้ง
" ต้องการจัดงานปาร์ตี้รวมไฮโซหน่ะ " วราวุธพูดหลังจากที่อ่านคุณสมบัติที่ผู้เป็นแม่ของสิรินโสพิศให้จัดพลางปาดเหงื่อ แน่นอนว่าการจัดงานให้ไฮโซเงินมักจะเป็นหลักล้าน แต่เงินที่ต้องทุ่มไปก็ไม่ใช่น้อยๆเช่นกัน
" ธีมงานล่ะค่ะพี่ตั้ม " ณัฐจารีถามพลางใช้มือข้างนึงจดรายละเอียด
" ปาร์ตี้ริมสระน้ำ "
" ตุ้บ! " เสียงปากกาของณัฐจารีตกลงก่อนที่ใบหน้าจะซีดเผือด สิรินโสพิศเห็นดังนั้นก็พอจะเดาเหตุการณ์ออก
' หึ.. ว่ายน้ำไม่เป็นสิน่ะ '
" เป็นอะไรรึเปล่าเชอรีน " วราวุธหันไปถาม
" เปล่าค่ะ ขอรายละเอียดต่อเลยค่ะ " วราวุธพยักหน้าก่อนจะค่อยๆสาธยายรายละเอียด สิรินโสพิศแทบไม่ได้ฟังที่วราวุธพูดมา เธอแสยะยิ้มพลางนึกขอบคุณแม่เธอที่หาที่ให้เธอสังหารก้างขวางคอของชีวิตเธอออกไปได้ซักที!!!
# 30 กรกฎาคม 2556
วันนี้เป็นวันจัดงานจริง ทุกคนในบริษัทเลยจำเป็นที่จะวิ่งวุ่นกันไม่เว้นแม้แต่ณัฐจารีที่พยายามเดินหลีกเลี่ยงจากสระว่ายน้ำ โดยมีกรกฏและสิรินโสพิศมองตามอยู่ห่างๆ
“ เชอรีน.. ” วราวุธเดินมาลูบหัวณัฐจารีเบาๆ ก่อนจะหันไปสั่งงานบริษัทที่รับจัดเกี่ยวกับอาหาร พอตกเย็นก็เหมือนทุกอย่างจะเป็นไปด้วยความเรียบร้อย ณัฐจารีคอยเดินคู่กับวราวุธไม่ห่าง ไม่ต่างจากนัทธพงษ์และกรกฏที่คอยเฝ้าดูสิรินโสพิศอยู่ห่างๆ ทั้งห้าคนได้รับเชิญให้ร่วมงานปาร์ตี้ในตอนเย็นทำให้พวกเขาทั้งสี่ต้องหาเสื้อที่ใช้อย่างรวดเร็ว เว้นแต่สิรินโสพิศที่คอยวางแผนจะทำลายชีวิตใครซักคนอย่างเงียบๆ
“ เชอรีนไม่อยากไปเลย.. ” ณัฐจารีพูดเบาๆ
“ เอาหน่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จะอยู่ข้างเชอรีนเอง ” วราวุธลูบหัวเบาๆปลอบหญิงสาว
“ พี่ตั้มก็กลัวอยู่ใช่มั้ย? ” วราวุธหันมายิ้มน้อยๆก่อนจะพยักหน้า
“ แต่ถ้าอะไรมันจะเกิด มันก็ต้องเกิด ” ทั้งสี่คนหันมามองหน้ากันก่อนจะพากันเข้าไปในงาน
“ มาแล้วหรอลูก จัดงานไดดีมาก สมชื่อบริษัทจริงๆ ” คุณนายของบ้านปัจฉิมสวัสดิ์เดินเข้ามากล่าวชื่นชม ทั้งสี่คนหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะนี้ถือเป็นผลงานการออกแบบครั้งแรกของณัฐจารีเลยทีเดียว
“ ตามสบายเลยน่ะลูก ”
“ ขอบคุณค่ะ/ครับ ” ณัฐจารีมองไปรอบๆก็เห็นสิรินโสพิศเดินเข้ามาพร้อมแก้วคอกเทลในมือ
“ ซักหน่อยมั้ย? ” ณัฐจารีรับมามองอย่างพิจารณา ก่อนที่กรกฏจะตัดสินใจหยิบมาจากมือณัฐจารีแล้วชิมเอง
“ อือ.. เหล้าไม่แรงมา จะกินก็กินเถอะ ” ณัฐจารีรับมาดื่มเงียบๆก่อนที่ตัวเธอจะเดินไปถึงสระว่ายน้ำโดยไม่รู้ตัว เธอมองไปรอบๆแต่ผู้คนกลับไปรวมกันอยู่ที่สวนหลังบ้าน.. มันแปลกน่ะ..?
“ หึ! ” ณัฐจารีรีบหันกลับไปมองตามเสียงอย่างทันที แต่ด้วยความไม่ทันตั้งตัวที่ต้นเสียงยื่นมือมาผลักเธออย่างจัง ทำให้เท้าที่อยู่บนส้นสูงคู่งามของเธอต้องเซล้มไปข้างหลัง..
“ กรี๊ดดด... ใคร.. แค่กๆ ช่วยด้วย แค่กๆ ”
“ เชอรีน !!!! ”
ความคิดเห็น