คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Missed Fortune Number.4 : my reqeust
" ต๊อกแต๊กๆ " เสียงส้นสูงของสิรินโสพิศกระทบพื้นหินอ่อนของโรงพยาบาลอย่างต่อเนื่อง ในมือเธอยังคงถือมีดที่ใช้ปลิดชีพของใครคนนึง.. ใช่ เธอเป็นคนฆ่าวราวุธ เพราะเขา.. ไม่สนใจเธอ เธอพันมีดเก็บใส่กระเป๋าของเธอก่อนจะรีบวิ่งตรงไปยังหน้าห้องไอซียู ก็พบกับนัทธพงศ์และกรกฏที่ยืนอยู่หน้าห้อง.. แล้วณัฐจารีหล่ะ?
" เอ่อ.. พี่อ้นค่ะ เกิดอะไรขึ้นหรอค่ะ " เธอถามอย่างแผ่วเบา
" หึ.. รู้อยู่แกใจแท้ๆว่าทำไม " คำพูดของนัทธพงศ์ทำเอาสิรินโสพิศยืนแข็งทื่อ นัทธพงศ์รู้เรื่องนี้หรอ..? คำถามของเธอก็ถูกกรกฏหยุดไว้แค่ในใจ
" ใจเย็นไอดิว.. แบมหายไปไหนมาค่ะ " กรกฏถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย แต่ยังคงแฝงไปด้วยความกังวล
“ แบม.. แบมก็อยู่ในงานนั้นแหล่ะค่ะ เห็นมีคนบอกว่ามีคนได้รับบาดเจ็บ แบมเลยรีบมาที่โรงพยาบาล ” สิรินโสพิศตอบก่อนจะยิ้มด้วยใบหน้าไม่สู้ดีนัก จะให้ใครรู้เรื่องที่เธอฆ่า วราวุธไม่ได้.. ไม่ได้.. ไม่ได้!!
“ ขอโทษน่ะครับ ไม่ทราบว่าใครเป็นญาติของคุณณัฐจารีครับ ” นัทธพงศ์รีบเดินไปหาคุณหมอด้วยความร้อนรน ส่วนกรกฏยังคงยืนมองสิรินโสพิศด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“ แล้วพี่ตั้มกับเชอรีนอยู่ไหนหรอค่ะ ”
“ … ” กรกฏเงียบน้อยๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นด้วยความโกรธ
“ ตั้ม.. โดนคนบางคน.. ฆ่าตาย ” เขาพูดก่อนจะเปรยหางตามาทางเธอ ไม่น่ะ.. พี่อ้นรู้หรอ? บ้าหน่า.... ในเมื่อทุกอย่างมันแนบเนียน แนบเนียนเสียจนเธอไม่อยากจะเชื่อ
“ แล้วจับคนร้ายได้รึยังค่ะ ” เธอตอบด้วยเสียงกล้าๆกลัวๆ
“ ยังหรอกครับ.. แต่อีกไม่นาน ก็คงเจอ ” นัทธพงศ์เดินกลับเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะหันไปกระซิบกระซาบกับกรกฏแล้วพยักหน้ากันสองสามที
“ ปลอดภัยแล้วสิน่ะ.. ” เสียงกกฎถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมณัฐจารี ทิ้งให้สิรินโสพิศอย่างโดดเดียว
“ เธอ... ฮึ่ย! ยัยเชอรีน!!!! ” สิรินโสพิศกัดฟันอย่างเกรี้ยวกราด.. ฉันต้อง..กำจัดมัน!
# ทางด้านของกรกฏ
“ หมอบอกว่าไงมั้งว่ะ ” กรกฏเปิดประเด็นถามจริงๆจังๆ
“ เหมือนเชอรีนจะช็อกหมดสติไป แต่ไม่มีอะไรได้รับการกระทบ คาดว่าอีกไม่นานคงฟื้น แล้วพวกเรา จะมาแก้ปัญหาบ้าๆนี่ด้วยกัน” นัทธพงศ์พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขาสังเกตได้ว่าบริเวณรอบๆเขาทั้งสองไม่มีใครเลย มันเงียบ เงียบเสียจนเขาได้ยินเสียงลมพัด
“ ต้อกแต้กๆ ” เสียงรองเท้าของนัทธพงศ์และกรกฏดังก้องห้องโถงของโรงพยาบาล ก่อนที่ลมแรงจะพัดเข้ามาเผยให้เห็นชายหนุ่มในชุดสีดำสนิท..
“ นายเป็นใคร ” กรกฏถามด้วยดวงตาแข็งกร้าว.. เขารู้สึก..ไม่เป็นมิตร
“ ฉันเป็นผู้คุมโชคชะตะของเชอรีน ” อิสริยะพูดพลางเช็ดเลือดที่มุมปาก ใช่ เข้าไปขอโอกาสจากท่านพญายมให้ณัฐจารีอีกครั้ง ซึ่งทำให้เขาต้องนั่งทายาอยู่นับชั่วโมง
“ เชอรีนอยู่ไหน ” กรกฏถามอย่างไม่รีรอ
“ ไม่นานก็คงฟื้น แต่นี้คงเป็นโอกาสสุดท้ายที่ฉันจะสามารถให้เชอรีนได้แล้ว ไม่งั้น ไม่ฉัน ก็เชอรีน ที่ต้องตาย ” เมื่อเสียงของอิสริยะจบลงทึกอย่างก็กลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง
“ ... ”
“ ฉันอยากเจอผู้คุมโชคชะตาของฉัน ” กรกฏพูดก่อนจะเงยหน้ามองอิสริยะ อิสริยะเงยหน้ามายิ้มมุมปากหน่อยๆ
“ งั้นนายก็ต้องทำพันธสัญญากับผู้คุมของนาย ” อิสริยะพูดก่อนจะเริ่มแกว่งมือไปมา เผยให้เห็นเวทมนตรฺจากมือของเขา กรกฏกลืนน้ำลายลงคออย่างเชื่องช้า ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“ ให้ฉันได้เจอกับผู้คุมโชคชะตาของฉัน ” อิสริยะพยัหน้าก่อนจะดีดนิ้วเบาๆ เผยให้เห็นหญิงสาวคนนึงใส่ชุดสีดำสนิท ปีสีดำถูกสะบัดออกอย่างรวดเร็ว
“ ห๊าววว.. ”
“ สมายด์ หรือโสรญา ผู้คุมโชคชะตาของนาย ” อิสริยะพูดก่อนจะยิ้มมุมปาก โสรญามองมาที่บุคคลตรงหน้าก่อนจะยิ้มบางๆ
“ ยินดีที่ได้รู้จักกันจริงๆจังๆซักทีน่ะ เนื่องจากฉันเป็นผู้คุมโชคชะตาของนาย นายมาสิทธิจะขออะไรฉันก็ได้อย่างนึง ห๊าวว ” โสรญาหาวปากกว้างก่อนจะแกว่งมือไปมา
“ ... ” เขาครุ่นคิดอยู่พักนึงก่อนจะเอ่ยคำขออกไป
“ ฉันขอย้อนกลับไปวันที่ 23 กรกฎาคม” โสรญายิ้มก่อนจะแกว่งมือไปทั่วๆ
“ ได้สิ..” ก่อนที่ทุกอย่างจะกลายเป็นสีดำ...
________________________________________________
แต่งคาบคอมและ ไม่ได้รีวิวคำพูดทีน่ะค่าา พอดีหมดคาบแล้ว
บ๊ายบาย รักรีดเดอร์ทุกคน จะรีบมาลงน่ะค่าาาาา
ความคิดเห็น