~!De$igner of the Life!~ นักออกแบบชีวิต

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 :: ชีวิตคือ ... การเดินทาง

ชีวิตคือ … การเดินทาง

นักเดินทาง

ท่องเที่ยวไปในโลกกว้าง

เก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่างๆ

มาบอกเล่าสู่ผู้คน

เรื่องราวของนักเดินทางนั้น

บ้างก็สนุกสนาน

บ้างก็ตื่นเต้น โลดโผน

แต่นักเดินทางบางคน

กลับมาเรื่องราวอันน่าเศร้าใจ

 

ชีวิตคือ ... การเดินทาง

                มีชายยากจนคนหนึ่ง เขามีความใฝ่ฝันที่จะเดินทางข้ามมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล เขาจึงอดทนทำงานอย่างหนัก และเก็บหอมรอมริบเงินทุกบาททุกสตางค์เพื่อจะซื้อตั๋วโดยสารเรือสมุทร

                เป็นเวลานานที่เดียวกว่าเขาจะสามารถเก็บเงินซื้อตั๋วเดินทางได้ ซึ่งราคาตั๋วเพียงใบเดียวนั้น ได้ทำให้เงินที่เขาเก็บออมมาตลอดทั้งชีวิตแทบจะหมดเกลี้ยง ก่อนลงเรือ เขาจึงเตรียมเนยแข็งและขนมปังเป็นเสบียงติดตัวไปด้วย

                ในวันแรกๆ ของการเดินทาง เขาอาศัยเนยแข็งและขนมปัง ประทังความหิวอย่างไม่ยากลำบากเท่าไรนัก แต่พอนานวัน เนยของเขาก็เริ่มมีกลิ่นบูด ขนมปังเริ่มแข็งกระด้าง เขาต้องทนฝืนใจกว่าจะกล้ำกลืนลงไปได้แต่ละคำ

                ในขณะเดียวกัน  เขาได้เฝ้ามองบริกร นำอาหารดี ๆ ไปเสิร์ฟยังห้องอาหารของเรือ อาหารร้อน ๆน่ารับประทาน ผ่านหน้าเขาไปจานแล้วจานเล่า วันแล้ววันเล่า โดยที่เขาไม่เคยได้ลิ้มรสชาติของมันเลย

               เหลืออีกเพียงวันเดียวเท่านั้น เรือก็จะถึงจุดหมายปลายทาง เนยบูด ๆ และขนมปังแห้ง ๆ  ของเขาได้หมดลง ครั้นถึงเวลาอาหาร เขาก็เห็น บริกรยกอาหารที่เพิ่งปรุงเสร็จใหม่ ๆ ออกมาจากครัว กลิ่นหอมของอาหารโชยมา แตะจมูก ทำให้ท้องไส้ของเขาปั่นป่วนยิ่งนัก ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจฉุดมือบริกรผู้นั้นไว้ แล้วขอร้องว่า

"ได้โปรดเถิด ขออาหารผมบ้าง แล้วจะให้ผมทำงานอะไร ตอบแทนก็ได้” บริกรมองหน้าชายผู้นั้นด้วยความประหลาดใจ  แล้วถามว่า “คุณไม่ได้ซื้อตั๋วโดยสารหรอกหรือครับ?” “ซื้อสิ เขาตอบพร้อมทั้งแสดงตั๋วให้บริกรผู้นั้นดู และแล้วเขาก็ต้องตะลึงงัน เมื่อบริกรผู้นั้นบอกเขาว่า....”ค่าอาหารทั้งหมดตลอดการเดินทางได้คิดรวม อยู่ในค่าตั๋วโดยสารแล้วครับ”

              บางคนอาจนึกสงสาร แต่บางคนอาจนึกขบขัน ในเรื่องราวของนักเดินทางผู้นั้น แต่จะมีใครเฉลียวใจบ้างว่า ชีวิตเราเองก็อาจไม่ได้แตกต่างไปจากชายผู้นั้นเลย!

              ชีวิตก็เปรียบเหมือนการเดินทาง ทุกชีวิตที่เกิดมาในโลกล้วนได้ลงทุนซื้อตั๋วเดินทางมาทั้งนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการได้เกิดเป็นมนุษย์ ยิ่งพิเศษสุด เหมือนได้ตั๋วเดินทางชั้น 1 ซึ่งพรั่งพร้อมด้วย สิทธิพิเศษตลอดการเดินทางเลยทีเดียว เราจึงได้จิตใจและร่างกายที่สามารถทำความดี และมีความสุขในสิ่งที่ดีงามได้เสมอ

               นี่คือสิทธิพิเศษที่เราได้มาพร้อมความเป็นมนุษย์ เราต้องกล้าที่จะใช้สิทธิเหล่านี้ กล้ายิ้ม

กล้าคิด กล้าพูด กล้าทำ   ในสิ่งที่ดี ๆ  กล้าที่จะมีความสุ๘และกล้าที่จะมีชีวิตที่ดีงาม

               เพราะว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสิทธิของเราโดยชอบธรรม     อย่าลืมว่า....ทั้งหมดนี้รวมอยู่ในค่าตั๋วโดยสารแล้วเกิดเป็นคนทั้งที ถ้ามัวแต่ซึมเศร้า เอาแต่คิดเรื่องทุกข์ใจ ทำเรื่องร้อนใจทุกวี่ทุกวัน เราย่อมไม่ต่างไปจาก นักเดินทาง ผู้น่าสงสาร    ที่เฝ้าแต่ฝืนใจกล้ำกลืนอยู่กับเนยบูด ๆ และขนมปังที่แข็งกระด้างทั้งที่ตนเองก็มีสิทธิ์อิ่มหนำสำราญกับอาหารเลิศรส

เราทุกคน คือ นักเดินทาง

ที่ต้องฝ่าลมพายุอีกมาก...

กว่าจะถึงจุดหมาย

ขอให้นักเดินทางทุกคน

ใช้สิทธิ์ของตนอย่างรู้คุณค่า

เพื่อที่จะก้าวไปข้างหน้า

ด้วยรอยยิ้มอันสดใส

และถึงจุดหมายโดยสวัสดิภาพ.

 *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

สวัสดี

ความจริงแล้วอยากให้อ่านโดยละเอียด แล้วไตร่ตรองตัวเอง ว่าเราได้ทำหน้าที่

ความเป็นคนได้ดีเท่าไหร่แล้ว เราเกิดมาทั้งที่ ควรใช้ชีวิตให้คุ้มค่า

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ค่ะๆ เรื่องราวแบบนี้จะอัพเรื่อยๆ นะคะ แต่อาจจะนานหน่อยเพราะพิมพ์เองค่ะ

ยังไงก็เม้นท์ด้วยนะคะ