ร่วมสู้เพื่อความฝันของพวก...เด็กซิ่ว

ลำดับตอนที่ #1 : พูดคุยเล็กๆน้อย

 ก่อนอื่นเลย ต้องบอกว่า  กวางอยากให้พื้นที่ตรงนี้เหมือนไดอารี่  ที่คอยปรับทุกข์-สุข  และเล่าต่อความฦนของกันและกัน   อาจจะสงสัยว่าทำไมไม่เขียนได้อารี่ไปเลย  ก็นะ...อยากให้มันดูเหมือนนักเขียนบ้าง..กร๊ากกกก

เราเชื่ออย่างหนึ่งนะว่า  เวลาเราได้ฟังความฝันของใคร ซักคน  มันเหมือนพวกเขาเหล่านั้นได้ถ่ายทอดพลังมาให้แก่เราด้วย   

เหมือนที่เราอยาเป้น 'หมอ' อยุ่จนบัดนี้  ก็คงย้อนกลับไป  ในวันที่ยังเป็นเด้กๆอยู่ นั่นแหละ  จำได้ว่าตอนนั้นอยู่ ม.2  ขึ้น ม.3 มีโอกาสได้ไปเข้าค่ายเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์   แล้วได้เจอรุ่นพี่คนหนึ่ง  จำได้ว่าเค้าเล่าความฝันของเค้าให้เราฟัง  และทุกวันนี้มันก็กลายมาเป็นความฝันของกวางเอง คิดไปแล้วก็อดยิ้มไปด้วยไม่ได้  เพราะปัจจุบันพี่คนนั้นเค้าได้เรียนหมอ อย่างที่ปรารถนาแล้วล่ะ  ส่วนกวางเองก้วิ่งไล่ตามความฝันของตัวเองอยู่  วิ่งๆๆๆๆ  วิ่งจนไม่รู้ว่ามาถึงไหน  จนไม่รุ้ว่าจะไปสิ้นสุดที่ไหน  รู้แต่ว่า วิ่งไปกฌ็หกล้มไป กว่าจะลุกขึ้นมาได้ก็แสนสาหัส  แต่ก็ยังเป็นโชคดีของกวางอยู่ตรงที่ยังไม่นึกท้อซักที   ตั้งแต่ปีที่แล้วกวางสอบแพทย์  กวางทุ่มเทสุดตังเลยตอนนั้น  อ่านหนังสือจนไม่รู้วันรู้คืนเชียวล่ะ   กวางเตรียมตัวนานมาก  ตั้งแต่เริ่มขึ้น ม.ปลายได้มั๊ง   มันเหมือนกวางค้นพบตัวเองเร็วไง ว่าเราอยากเป้นหมอ  เราก็ทุ่มไปสุดตัวเลย  แล้วพอดี ม.4 มีดอกาสได้ไปเข้าค่าย เส้นทางสู่หมอศิริราช  ครั้งที่ 9   และค่ายสุ่วันวันเป้นหมอ ของ มศว    ตอนนั้นมั่นใจเลยว่าอยากเป็นหมอมากๆ   แต่สุดท้ายน่าเสียดายที่โชคดีไม่ได้เป้นของเราคนเดียว  มีคนอีกหลายคนมีความฝันเหมือนเรา  เก่งกว่าเรา  อีกทั้ง้เค้าคงขยันกว่า   กวางไม่ติดหมอ  มันแย่ใช่มั๊ยหล่ะ กับการเตรียมตัวมาเนิ่นนาน   จำได้ว่า หลังสอบเสร้จอุตสาห์ไปบนสิ่งศักดิ์สิทธิ์  ตั้งหลายแห่ง  ทั้งๆที่ในชีวตไม่เคยบนมาก่อน  ก่อนสอบก้ไม่ได้ไปบน  ตอนนั้นกลัวคณิตมากเลย  กลัวว่าคะแนน จะไม่ถึง 30 เลยบนไว้แต่คณิต  ของถึง 30 สุดท้ายคณิตถึง 30 จริงๆ  ได้ 50 กว่าด้วยซ้ำ  แต่อังกฤษได้ 29!! ยังตลกตัวเองอยู่เลยทำไมไม่บนไปเลยว่าให้ติดหมอหน่ะตอนนั้น  เพราะจะว่าไปคะแนนรวมเราถึงคณะที่เลือกไว้อันดับหนึ่งด้วยซ้ำ  แต่ อังกฤษ  ที่เราไม่เคยชอบ  แต่มันก็ไม่เคยเป็นมารเราได้ขนาดนี้  กลับพลิดอนาคตเราว่ะงั้น  มันเสียใจนะ  แต่สุดท้ายก้ทำใจได้   แม้จะแย่ตรงที่เราสอบ GAT PAT ไว้รอบเดียว ตั้งแต่ตอน มีนา 53  แล้วไม่ได้สอบอีก  ทีนี้พอไม่ติดแพทย์  ก็แทบไม่มีที่เรียนเลยที่เดียวตอนเลือกแอด  จำจำความรู้สึกนั้นได้เลย  คะแนนรอบนั้นคงไม่ต้องพูดว่าว่ามัน เน่าขนาดไหน  ยิ่งเป็นการสอบครั้งแรกด้วย   แต่สุดท้าบยก็มีที่เรียน  แม้จะเป็นมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง  แม้จะไม่ใช่ในคณะที่อยากเรียน อย่างหมอ แต่เราก็ยังโชคดีกว่าหลายคนที่ไม่มีโอกาสได้เรียนแบบเรา  เราพยายามคิดนะว่า มันดีที่แล้ว  มันดีที่สุดแล้ว

แต่ว่ากวางยังมีโอกาส  กวางเลยไขว่ขว้าโอกาสนั้นกลับมาอีกครั้ง  กวางรู้ว่ากวางมีโอกาสได้สอบแล้ว  เหลือเพียงว่าจะทำได้หรือป่าว  กวางยังดีกว่าคนที่เขาไม่มีโอกาส  การสอบแพทย์ครั้งนี้แม้คะแนนความถนัดกวางจะน้อยลงกว่าปีที่แล้ว  แต่กวางยังมีหวัง  หวังกับข้อสอบสามัญ  ตอนนี้ก็สมัครสอบ GAT PAT ไว้ด้วย  แม้ตอนนี้จะท้อนะ  เพราะเรียนก้หนัก เหนื่อย  หนังสือ  ที่ต้องอ่านก็เยอะ  แต่เรายังมีโอกาส  กวางพยายามท่องคำนี้เอาไว้เสมอ  เพื่อเตือนว่าเรามีโอกาสแล้ว  เราต้องไขว่ขว้าเอาเอง  โอกาสไม่ได้มีมาง่ายๆ  หลายๆคนที่คิดจะซิ่ว  ขว้าโอกาสของทุกๆคนเอาไว้ดีๆ   แล้วใช้ความพยายามของเราไขว่ขว้ามันมาซ่ะ!!


ร่วมสู้ไปด้วยกัน....เพื่อความฝันของพวกเรา