คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : substance 1
อนนี้ผมำลัเ้าบริษัทเพื่อไปามนัอ แโรไลน์ เพื่อไปลอุเพื่อไปแสโว์่าๆ และที่สำั มี่าวมาว่ามีผู้หิมาทำานใหม่ ( สวย้วย ) ผมเลยรีบมาเลย และำลัโทรศัพท์หาเบอร์เนว่าพวมันอยู่ที่ไหนัน แ่ไม่ไ้มอนที่ำลัเินมา
ปึ ! ( ิว่าเป็นเสียนนะ )
นที่ผมนลไปนั่ับพื้นเลยรับผมเลยยัโทรศัพท์ลระเป๋าาเแล้วนั่้าเธอ
“ เป็นอะไรไหมุ ?” แล้วเธอ็เยหน้ามามอผม โอ้วววววววว น่าร้อเอ๊าะ ^//^
“ ิ๊! เหอะ ไม่” เธอพูแล้วยืนึ้น เธอัวเล็มาสูประมาไหล่ผมเอ แ่น่ารัมามา มาที่สุ แบบว่าโอ้ววววว
“ อ้าวแฮ มาแล้วหรอ ไปรอในห้อแ่ัวเลยนะเพื่อนนายมาันหมแล้ว” เสียแโรไลน์ เรียสิผม ให้เลิมอเธอะที
“ โอเ้าบบบบบบ” ผมอบแโรไลน์ แล้วเินไปห้อแ่ัว แล้ว็แอบหันมามอเธอ 555555
พอผมเ้ามาในห้อผมเลยโม้ให้พวมันฟัยให่ 555555 พวมันไม่เื่อที่ผมพูว่าเอนน่ารัอย่าะนาฟ้า
“ นายนี่มันเว่อร์ริๆ - - *” ลูอิส่าผม แ่ผม็ไม่อยาะเถียับมันเพราะยัไผม็้อแพ้มันอยู่นี่ ไอ้นี่มันปาร้ายยยยย
“ ไม่ใ่ันไม่เื่อนายนะแฮแ่ พูริอ๋อวะ ?” เนบอผมเหมือนรัษาน้ำใ
“ ็เออนิสิ้ ันไม่รู้ะอธิบายให้พวแเื่อยัไ เฮ้ออออ” ผมนั่ลและหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเล่น แล้วไม่นานแรอไลน์็เปิประูเ้ามา
“ ไหนุ่มๆ วันนี้ันมีนะมาแนะนำให้รู้ั เธอะมาเป็นผู้่วยนใหม่อันนะเี๋ยวเธอมา เี๋ยวันะให้เธอแนะนำัวให้พวนายรู้ั” แรอไลน์พูบไนออล็ถาม่อ
“ แล้วเาอยู่นะ นะ..” ไนออลยัพูไม่บ็มีนเปิประูมาทำให้ผมใทันที เธอือนที่ผมนเมื่อี้นี่หน้านิ่ๆยัสวยเลยฮึยย ว้าว อย่าบอนะว่าเธอือ..
“สวัสีนะ ันื่อเทเร่า โอมาน ะมาทำานเป็นผู้่วยแโรไลน์” เธอพูบปุ้บทั้ห้อ็เียบลแบบเห็นไ้ั ผมเลยมอูอีสี่น พวมันมอเธอแบบไม่วาา
“เอ่ออ เฮ้ เฮ้ หยุมอไ้แล้ว้าหนุ่มๆ วันนี้เธอ็มาทำานเป็นวันแรเลย อืมันเลยะแบ่ันทำมี 5นทีมันมี5บู่พอีเลย ใรอยาอยู่ับันบ้า ยมือ” พอแโรไลน์พูบ ็ไม่มีวี่แววว่าใระยมือเลยสัน
“อ่าว ไนล์ เห็นบอว่าิถึแโรไลน์ไม่ใ่หรอ ทำไมไม่ยมือละ” ลูอิสพูเหมือนอยาให้เาย
“อะไรไม่เี่ยวันสัหน่อย!” ไนออลอบปัๆ
“ ทำไมะไม่เี่ยว ไปเลยไนล์ ไปเลยยยยยย” เลียมพูและทุน็่วยเสริมๆันทีละน
“ เฮ้อออ พวนายนี่เรื่อเยอะันริๆ นาย!” อยู่ีีเทเร่า็พูออมาแล้วี้มาที่ผม ทำให้ทุนเียบ
“ ผม? ” ผมถามแล้วี้หน้าัวเออย่า
“ อืม นายอะอยู่ับัน แล้วนอื่นๆ็ไปแบ่ันเอาเอแล้วัน” เธอพูบ็เินมาลาผมไปยืน้วย อู้ยยย สวรร์ทรโปร อบุพระเ้า ^//^
“แล้วะให้ันทำอะไรบ้า่ะ ?” เธอหันไปถามแโรไลน์ ผมมอไปทาพวเพื่อนๆผม ่าทำหน้าหมั่นไส้ และอิาใส่ผม ผม็ไ้แ่หัวเราะแบบไม่มีเสีย ฮิฮิ
“็แ่หาุให้เหมาะับเา เพื่อให้เาึ้นแสโว์นะ้ะ ไ้ยั็ลอเอามาให้ันูสั 3-4 ุ่อนแล้วัน ^^” แโรไลน์อบเธอแล้วยิบาให้ผม
เทเร่าเลยึแนลาผมมารราวแวนเสื้อผ้ามามายหลายสไล์
“นายอบใส่เสื้อผ้าแบบไหนแนวไหนหรอ?” เธอพูแล้วับเสื้อผ้าามราวูั่น่ารัะเหลือเิน ปิไม่เห็นมีใรเยถามผมเลย ับแ่อย่าเียว เธอนแรเลยย
“เอาริๆนะเหรอ ็ เสื้อยื าเยีนส์ รอเท้าบูธ เ๋ๆิลๆ เหมือนวันนี้ไ” ผมอบเธอแล้วแอเป็นท่านายแบบเท่ห์ เธอมอผมหัวรเท้า แล้วแ่นหัวเราะ
“แ่ันว่า นายื้อรอเท้าใหม่น่าะีว่านะ สสัยะเออะไรมาเยอะ”เธอพูทำให้ผม้มมอเท้าัวเอทันที
“ โห้ะเอาไรมาแ่รอเท้า แ่นี้็ไม่ไหวะหล่อแล้ววว” ผมพูปัแ้เิน เธอเลยหันมามอหน้าผมแล้วำล้อเลียนผม ‘ ยัยบ๊อเอ้ย ’ ผม่าเธอ!... ในใัๆ
“นี่เธอ ! ันถามไรหน่อยิ” ผมถามเธอะที่เธอำลัเอาเสื้อ่าๆมาทาบัวผม
“ว่า.. ?.” เธอเลยหยุแล้วมอหน้าผม
“เธอมาทำานที่นี้ไ้ไอะ เธอเป็นไเรั่นเนอร์ใ่ปะ?” เธอทำหน้ารที่ผมถามว่าเธอเป็นไเรั่นเนอร์
“ที่ันมาทำานที่นี่เพราะันับพ่อันมี้อลันนายไม่เ้าใหรอ แล้วัน็ไม่ไ้เป็นอะไร เนอร์เนอร์ ้วย” เธออบผมทำหน้าเ็ๆ ผม็อยาให้วามสัมพันธ์อเราไปไ้ีในวัน้าหน้า ผมเลยหาเรื่อุยะหน่อย หิหิ
“แปลว่าอย่านีุ้็ไม่รู้ัวผมนะสิ”ผมเลยแล้ๆถามเธอ
“ เฮ้อออ ันไม่ไ้มาาหลัเานะ ! หยุพูมา” เธอพูเหมือนะเริ่มึ้น ผมว่าผู้หินนี้ไม่ไ้น่ารัอย่าเียว น่าแล้้วย55555555
.
.
.
หลัาที่เลือุันมานาน ็ไุ้ที่ไ้ึ้นใส่ที่โว์่าๆนานาอปีนี้แล้วแ่ผมยัไม่ยอมแพ้ที่ะทำให้เธอสนใผม ูท่าแล่วน่าะยา นอย่าผมไม่ยอมแน่ๆ
“ เทเร่า!ไปไหน่อรึเปล่า ไปิน้าวันไหม”ผมเินไปสะิเธอที่เพิุ่ย
ับแโรไลน์เสร็
“ือัน้อเอาอไปเ็บที่อนโใหม่อะ ไปะนายไม่ไ้” เธออบและยิ้มบาๆ เสียายเสียาย
“ั้นเียวผมไปส่ไหม เห็นอุเยอะไปนเียวไม่ไหวหรอ” ผมยื่น้อเสนอให้เธอ
“ เอ่ออ .. 5555555555” เธอำ ผมไม่ทราบว่าที่ผมพูมันลนัหรอเธอำอะไรผมทำหน้าใส่เธอ
“พวนายเหมาะริที่อยู่วเียวัน เมื่อี้เนับนเมื่อี้หัวทอๆ ื่ออะไรนะ ออลๆ ็ะอาสาไปส่ันพวนายนี่น้ำใามันริๆเลยเนอะ” เธอพูแบบลๆ แหมมม ไอ้เนะอ้ไนล์นี่มันเร็วริๆเลยนะเผลอไม่ไ้ ฮึ
“ แล้วุะไปับใรละ ?” ผมถามเธอเผื่อยัมีวามหวั
“ ันว่า.. ันะไปะ...” ผมไม่รอให้เธอพูบผมรีบหอบระเป๋าเธอ 3 ใบอีใบเธอถือเอแล้วัน เพราะผมเห็นเนะไนล์รีบวิ่มา
“นี่นาย บ้าไปแล้วไ” เธอ็วิ่ามผมเ้ามาในลิฟท์
“ ผมแ่อยาไปสุ่อะ” ผมอบแล้วหอบเพราะวามเหนื่อย
“แล้วไมไม่บอีี วิ่ไม มันเหนื่อยนะเว่ย” เธอพูแล้วหอบ ลอะผมหัวเราะเธอเสียันเธอเอามือมาปิปาผมให้ผมเียบทันที
# ฝาอมเม้น้วยนะะไ้รู้ว่าอบันไหมมมมมมมมมมมมมมมม ;3
ความคิดเห็น