คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : >
“ หา!!! อะไรนะฮะ ” แจจุงเอ่ยถามอีกครั้งราวกับว่าประโยคเมื่อครู่เจ้าตัวได้ยินไม่ถนัดทั้งๆที่เขาได้ยินเต็ม 2 หูเลยหล่ะ แอบดีใจอ่ะ สุดหล่อก็ชอบเราเหมือนกัน
“ พอเลยฮยอกแจ แกไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ” ร่างสูงเอ่ยขัด เขาแอบเห็นร่างบางหน้าแดง จะให้คิดเข้าข้างตัวเองว่าร่างบางเขินเขาก็คงไม่ได้ เพราะแจจุงมีสีหน้านิ่งเฉยซะจนเขาเองยังหวั่นใจอยู่เลยว่า ร่างบางคงจะโกรธเขามากสินะที่มาพูดอะไรแบบนี้ต่อหน้าแฟนได้ยังไง
“ เอ่อคุณครับ ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับที่เสียมารยาทกับคุณ คือจริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่เพื่อนผมมันพูดหรอกนะครับ ”
“ ไอ้ยุน !!!!! ” ฮยอกแจที่พยายามช่วยเพื่อนอย่างสึดความสามารถเอ่ยอย่างเสียใจที่ยุนโฮปัดความช่วยของเขา
“ ...... ” ส่วนแจจุงนั้นก็รู้สึกไม่ต่างจากฮยอกแจ ..... เขารู้สึกเสียใจที่ยุนโฮไม่ได้รู้สึกอย่างที่เขารู้สึก
ยุนโฮไม่ได้แอบรักเขา .......
“ คุณครับ !!! ”
“ เอ่อ มะ ไม่เป็นไรครับ ” ร่างบางก้มหน้าส่ายหัวเพื่อซ่อนหยดน้ำตาเล็กๆที่เริ่มปริ่มขอบตา
“ เอ่อ .... พี่จุนซู พี่ยูชอน ..... ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ ” แล้วร่างบางก็รีบวิ่งออกไปทันที เดือดร้อนสเตฟานี่ที่นั่งอยู่ใกล้ๆรีบขอตัวตามเพื่อนรักไปทันที
ส่วนยุนโฮที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่นั้นก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก
เขาทำอะไรผิดหรือเปล่า ..... ถึงทำให้เธอคนนั้นเสียน้ำตา แต่ยุนโฮก็ไม่มีเวลามาคิดอะไรต่อได้อีก เขาจึงลาคุณครูของเขาเพื่อกลับหอพัก ..... ไปจัดการไอ้เพื่อนบ้าสองคนนี้ต่อ
“ พี่ยูชอนครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ คยู ฮยอก เรามีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยเพื่อน ”
<<< Paris Vacation >>>
หลังจากที่ทุกๆคนต่างก็แยกย้ายกันกลับไป คู่รักยูชอนและจุนซูก็ค่อยๆเดินกลับหอพักของตัวเองเช่นกัน
แล้วอยู่ๆจุนซูที่เดินคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ก็เอ่ยความคิดของตัวเองให้คนรักฟัง
“ ยูชอน ฉันว่าเรื่องเมื่อกี๊มันแปลกๆอยู่นะ ” ร่างเล็กเอ่ยเปิดประเด็น พลางเดินเลือกขนมไปตุนไว้ที่ห้อง
“ เรื่องของยุนโฮหน่ะหรอ ”
“ อือ ใช่ก็เรื่องที่เด็กนั้นบอกว่ายุนโฮชอบแจจุงอ่ะ ”
“ ทำไมหรอ? ”
“ ก็เมื่อไม่กี่วันก่อนหน่ะ ผมรู้มาจากแจจุงว่า แจจุงหน่ะแอบชอบนักเรียนการบินคนหนึ่งอยู่ ว่าจะถามยูชอนอยู่แต่ลืมอ่ะ ”
“ อ๋อ คุณก็เลยคิดว่าคนๆนั้นคือยุนโฮใช่ไหม ” ยูชอนเอ่ยดักความคิดของร่างเล็ก
“ ใช่ ก็ได้ยินไหมที่บอกว่า คนที่เดินชนแจจุงวันนั้นก็คือยุนโฮ แจจุงก็ยังบอกเลยว่าใช่ ”
“ จุนซู คุณกำลังคิดอะไรอยู่ใช่ไหม ” ร่างสูงแอบลอบสังเกตุรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากตัวของคนรัก
“ อิอิ ดูเค้าออกด้วยหรอ ” จุนซูยิ้มเขินๆ ขนาดหลบซ่อนรอยยิ้มแล้วนะ ทำไมยูชอนถึงยังเห็นได้อีก
“ โธ่ เราคบกันมากี่ปีแล้ว ทำไมผมจะไม่รู้ ว่าแต่บอกผมได้ไหมอ่ะ ”
“ ผมก็จะทำให้สองคนนี้รักกันให้ได้ แล้วคุณก็ต้องช่วยผมด้วย ”
“ แล้วมันจะได้ผลหรอ ” ยูชอนแอบหนักใจ ก็ลูกศิษย์คนเก่งของเขามันขี้อายอย่างกับอะไรดี จะไปยุให้จีบน้องแจจุงมันจะได้ผลไหมหล่ะ
“ มันก็ต้องได้สิ .... ในเมื่อสองคนนี้ต่างก็แอบชอบกันอยู่ เพียงแต่อายไม่กล้าพูด เพราะฉะนั้นเราต้องเป็นตัวทำให้สองคนนี้สารภาพรักกันให้ได้ ”
‘ งานเข้าแล้วไหมหล่ะ ..... ยูชอนเอ๋ย ’
“ แล้วเราจะเริ่มกันเมื่อไหร่หล่ะ ” ร่างสูงคิดว่าต่อให้เขาปฏิเสธไปในตอนแรก เขาก็ต้องถูกบังคับมห้ร่วมขบวนการนี้อยู่ดี ..... สู้รับตั้งแต่แรกเลยน่าจะดีกว่านะ (-*-)
“ อืม ..... เอาหูมานี่สิ ยูชอน ...... ซุบซิบๆๆๆๆๆ ”
“ ................ ”
“ เป็นไงยูชอน ..... อึ้งกับแผนการขนาดนั้นเลยหรอ ”
“ อึ้งสิ ..... ใครจะคิดว่าหล่ะว่าคุณจะมีแผนการล้ำลึกขนาดนี้อ่ะ ..... แต่ก็ดีเหมือนกัน ผมว่าถ้าแจจุงจะชอบยุนโฮจริงๆ ผมว่าคนนี้ยังไงก็ผ่านอยู่แล้ว ยุนโฮหน่ะเขาเป็นคนดี แล้วที่สำคัญนะ เวลาเขาทำอะไรนี่เขาจะดูจริงจังกับมันมากเลย ผมเชื่อว่าเขาจะดูแลแจจุงได้แน่ ”
“ อืม .... ผมก็คิดเหมือนกัน แจจุงหน่ะชอบทำอะไรเป็นเด็กๆ เจอคนที่บุคลิกเป็นผู้ใหญ่หน่อยก็ดี จะได้ดัดนิสัยไปด้วยเลย ^^ ”
“ เจ้าวางแผนจริงๆนะ ..... นี่จุนซู ผมว่านะเรากลับไปคิดแผนกันต่อดีกว่า ชักจะสนุกแล้วสิ ” ร่างสูงบีบจมูกเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว ..... พลางวางมือรอบเอวเล็กพร้อมกับดึงร่างของจุนซูให้เดินตามเขามาเพื่อไปจ่ายเงิน ทั้งๆที่จุนซูยังอยากจะซื้อของกินไปตุนไว้ที่ห้องอยู่เลย (-*-)
<<< Paris Vacation >>>
ตัดมาที่บรรยากาศมาคุภายในห้องพักของนักเรียนการบิน เพื่อนๆที่แวะเวียนเข้ามาในห้องนี้ต่างลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันเลยว่าช่างเหมือนตำรวจ (ยุนโฮ) กำลังสอบสวนผู้ต้องหา (ฮยอกแจกับคยูฮยอน) คดีสังหารหมู่ยังไงอย่างนั้นเลย
“ เฮ้อ นายสองคนไม่น่าทำอย่างนี้เลย ” ยุนโฮเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ
“ ทำไมว่ะ ดูคนสวยของแกเขาก็ไม่ได้รังเกียจอะไรซักหน่อย ” คยูฮยอนเอ่ยขึ้นมาทันที ก็มันจริงนี่หน่า ..... ในเมื่อสิ่งที่เขาเห็น คนสวยของไอ้ยุนก็ไม่ได้รังเกียจอะไรสักหน่อย แอบเห็นคนสวยเขินด้วย คนบ้าอะไรว่ะ เขินได้น่าจับกดจริงๆ (ออกแนวหื่นเกินไปแหล่ะ)
“ ไม่ได้รังเกียจหรอ แกเห็นสีหน้าเขาไหม นิ่งซะขนาดนั้นเขาคงรักฉันมากอ่ะ ”
“ โธ่ไอ้ยุน คนสวยเขาก็ต้องมีฟอร์มกันบ้างดิ จะให้กระดี้กระด๊าดีใจที่มีคนมาจีบได้ไงหล่ะ แล้วก็นะพวกฉันอุตส่าห์กรุยทางให้แล้วทำไมไม่สานต่อว่ะ ” ฮยอกแจที่เข้าใจผู้หญิง (?) อย่างดีเอ่ยแก้แทนร่างบาง แต่ก็ยังไม่วายแอบพูดเรื่องที่ค้างคาใจจี๊ดไปด้วย
“ เออ! ฉันมันผิดเอง แล้วแกจะให้ฉันทำไงว่ะ ให้เข้าไปจีบ ขอเบอร์เนี่ยนะ ใครมันจะไปกล้า ”
“ ก็มีแต่แกเนี่ยแหล่ะที่ไม่กล้า ลองดูอย่างไอ้คิบอมดิ มันกล้าที่จะจีบพี่ดงแฮ ถึงแม้พี่เขาจะไม่เล่นด้วยก็เหอะ แต่มันก็ยังพยายาม แล้วแกหล่ะไอ้ยุน ชอบเขาแต่ไม่กล้าจีบแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้จักกัน ” เป็นไงหล่ะไอ้ยุน เจอประโยคเด็ดของฮยอกเข้าไป ...... อึ้งเลยสิ ^^
“ แต่ .... ”
“ ไม่ต้องพูดเลย ฉันรู้ว่าแกจะพูดเรื่องอะไร ทั้งฉัน คยูแล้วก็แกยังไม่มีใครรู้ว่าคนสวยมีแฟนหรือยัง เพราะฉะนั้นนายก็ยังจีบเขาได้ ”
“ อีกอย่างนะโว้ยเพื่อน .... ถ้าขืนแกยังคิดอยู่แบบนี้ ระวังไว้เถอะคนสวยของแกจะโดนคนอื่นชิงไปก่อน ”
..... ก็ฉันนี่แหล่ะ ที่จะจีบคนสวย ถ้าแกยังช้าอยู่แบบนี้ ..... คยูฮยอนเก็นประโยคนี้ไว้ในใจ
ก็แหม่ ..... คนสวยออกจะน่าจีบขนาดนี้ ผมเป็นผู้ชายก็อยากจีบบ้างนี่ครับ มันก็แค่อยากแหล่ะครับ ผมไม่หักหลังเพื่อนแบบนั้นหรอก ...... เชื่อใจผมได้ครับทุกๆคน ^^ (หรอ ????)
“ เออ .... ฉันจะพยายามใจกล้าเข้าไปจีบเธอก็แล้วกัน แต่ฉันจะได้เจอเขาอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้อ่ะ ” ตอนนี้ทั้งฮยอกแจและคยูฮยอนต่างก็ยิ้มให้กัน ...... ไอ้ยุนมันจะรุกคนสวยแล้วโว้ย !!!!!
“ ไอ้เรื่องนั้นอ่ะนะไม่ต้องเป็นห่วงเลย ...... ในเมื่อคนสวยคนนั้นรู้จักกับพี่ยูชอน แถมอีกคนหนึ่งอ่ะ ที่ดูตัวเล็กๆ น่ารักๆหน่อยอ่ะ นั้นก็เป็นสจ๊วตของสายการบินโคเรียแอร์เลยนะโว้ย เพราะฉะนั้นฉันยังเชื่อว่าคนสวยจะต้องมาที่สนามบินนี้อีกแน่นอน ”
“ เอาอย่างนี้ดีกว่าไอ้ยุน ..... ฉันว่านะ แกต้องเริ่มจากการฝึกความหน้าด้านและการจีบหญิงก่อน ” ควมคิดแปลกๆแบบนี้ออกมาจากใครไม่ได้นอกจาก ...... ซีวอน นั้นเอง หลังจากนั่งเงียบฟังเพื่อนบ่นกันไปบ่นมา ก็เลยเกิดไปเดียพิลึกขึ้นมา ......
“ ไอ้หน้าด้านนี้มันฝึกกันได้ด้วยหรอว่ะ ” ยุนโฮนึกขำกับคำพูดของเพื่อน .... มีอย่างที่ไหน ฝึกความหน้าด้าน
“ มันก็ต้องได้ดิ .... ฉันยังฝึกให้ไอ้คิบอมมันหน้าด้านทำในสิ่งที่มันไม่อยากทำเพื่อพี่ดงแฮให้อยู่เลย ”
“ ไอ้บ้า ..... อย่างนั้นเขาเรียนฝึกความหน้าด้านซะที่ไหนหล่ะ ” ร่างสูงอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวไปกับความคิดพิลึกแบบนั้น
“ เอาหน่า ..... เราต้องเริ่มจากให้แกไปจีบเพื่อนเราที่ยังไม่รู้แผนการ ..... เอาใครดีว่ะ ” ซีวอนพูดพลางมองบรรดาเพื่อนๆที่นั่งอยู่รอบๆ ..... ขาดแค่คิบอม กับ ชางมิน
“ อ๊ะ !!!!!ไอ้ชางมินไง ” ชื่อแรกที่ผุดขึ้นมาในความคิดของคยู เพราะชางมินกับคิบอมไม่ได้อยู่ในห้องนี้ แต่จะให้ไปจีบคิบอมก็กะไรอยู่ ..... รายนั้นหน่ะมีพี่ดงแฮอยู่แล้ว ก็เหลือแต่ชางมิน เหยื่อความคิดพิศดารของเพื่อนๆ
“ เฮ้ย !!!! ชางมินเนี่ยนะ ” อีก 3 เสียงที่เหลือช่วยกันประสานออกมาอย่างตกใจ
“ เออ ไอ้นี้นี่แหล่ะ ถ้าแกสามารถทำให้ชางมินโอนอ่อนกับแกได้นะโว้ย คนสวยของแกก็ไปไหนไม่รอดหรอก”
“ ใครว่าฉันไม่รู้แผนการ ”
“ อ้าว ..... มาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะเนี่ย ” เจ้าตัวต้นความคิดหันหลังไปมองร่างสูงเพรียวของเพื่อนรัก
“ ก็มาตั้งแต่พวกแกคิดอะไรแผลงๆให้ไอ้ยุนมันทำนั้นแหล่ะ ..... ฉันว่านะโว้ย .... มันไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่าแกฝึกกับเจ้าตัวโว้ย ..... เพราะทุกสิ่งที่แกทำ มันจะส่งไปถึงเธอคนนั้นจริงๆแล้วแกก็จะรู้สึกดีกับสิ่งที่ได้ลงไป เพราะมันเป็นการทำเพื่อคนที่แกรักจริงๆ ไม่ใช่เพื่อฝึกความหน้าด่านของตัวเอง ”
“ โอ้โห .... ขอคำนับท่าปรมาจารย์ชิม ชางมิน ”
“ พอเลยไอ้ซีวอน ยุนโฮ ฉันว่านะ นายลองเข้าหาคนสวยผ่านทางพี่ยูชอนดูดิ บางทีเขาอาจจะช่วยอะไรเราได้นะ ”
“ จะดีหรอว่ะชางมิน ”
“ มันก็ต้องดีสิ อีกอย่างนะฉันรู้มาว่า พี่ยูชอนมีคนรักแล้วชื่อพี่จุนซู ที่เป็นสจ๊วตหน่ะ ฉันไปเห็นหน้ามาแล้ว ไม่ใช่คนสวยของแกแน่นอนพันเปอร์เซ็นต์ ”
“ เอาแล้วเว้ยไอ้ยุน ..... ทีเนี่ย แกพร้อมจะเริ่มรุกคนสวยหรือยัง ” ซีวอนยิ้มดีใจที่อย่างน้อยในตอนนี้เพื่อนเขาก็ยังไม่มีคู่แข็งที่น่ากลัวอะไร
“ ก็ พร้อมแล้ว ..... มั้ง ” เพื่อนๆแอบทำหน้าเซ็งไปเล็กน้อย ..... โว้ย !!!! ไอ้ตอนแรกก็ดีอยู่นะ แต่ทำไมต้องมีคำว่ามั้งต่อท้ายด้วยว่ะ ไอ้ยุ๊นนนนนนนนนนนนน
“ โว้ย !!! ไอ้เพื่อนบ้า ...... พร้อมแบบมั่นใจหน่อยดิ ” ฮยอกแจไซโคเข้าไปเต็มหูของยุนโฮ
“ เอ่อ .... พร้อมโว้ย !!!! ”
<<< Paris Vacation >>>
เช้าวันรุ่งขึ้นที่ห้องเรียน วันนี้การเรียนก็ยังคงไม่มีอะไรมาก นอกจากการฝึกบินกับเครื่องบินจำลอง
ยุนโฮเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่า การฝึกที่จะเป็นนักบินที่ดีได้นั้น มันยากขนาดไหน
ต้องเผชิญกับสถานการณ์วิกฤตต่างๆมากมาย ผ่านการกระโดดหอ ที่ตอนนั้นเขาจำได้ว่า ฮยอกแจเป็นคนเดียวที่ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร เพียงเพราะมันกลัวความสูง ..... แต่ใครจะไปรู้ว่าฮยอกแจกลับขจัดความกลัวนั้นได้ เพียงเวลาไม่นาน เพื่อนสุดฮาของกลุ่มก็กระโดดหอได้อย่างสวยงาม ไหนจะเป็นการฝึกพละกำลัง ฝึกหนักซะจนเขาและเพื่อนๆคิดว่าถ้าไม่ได้เป็นนักบิน ไปเรียนพวกทหารก็น่าจะดีนะ (-*-)
เหลืออีกเพียงสองวันเขาและเพื่อนๆก็จะจบหลักสูตรการเป็นนักบินแล้ว
แต่มันยังเหลืออีกเรื่องที่ทำให้หนุ่มๆต้องปวดหัว ..... นั้นก็คือการสอบบรรจุเป็นนักบิน
ความฝันจะเป็นจริงได้หรือไม่ ..... ก็อยู่ที่การสอบครั้งนี้
“ ยุนโฮ ..... เดี๋ยวตามพี่ไปที่ห้องพักครูด้วยนะ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย ”
“ ครับ ”
“ พี่ยูชอนมีอะไรหรอครับ ” เมื่อเห็นว่ายูชอนเก็บเอกสารในการสอนเรียบร้อยแล้ว ยุนโฮก็เอ่ยถามทันที
“ พี่จะถามเราเรื่องแจจุง ”
“ แจจุง ???? ” ร่างสูงมีสีหน้างงเล็กน้อย ..... ก็เขาไม่คุ้นชื่อของแจจุงเลย
“ ไม่ต้องงงหรอกยุนโฮ ...... แจจุงก็คือคนที่เราเจอเมื่อวานนั้นแหละ ” ร่างเพรียวจัดการแก้ความไม่เข้าใจของยุนโฮทันที
“ อ๋อ ...... มีอะไรหรอครับ ”
“ พี่จะไม่อ้อมค้อมหล่ะนะ ....... พี่อยากรู้ว่าเราคิดยังไงกับแจจุง ”
“ เอ่อ ...... คือ ” เล่มเจอคำถามตรงๆแบบนี้ เขาก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน
“ เรารักแจจุงหรือเปล่า ..... ตอบพี่มาคำเดียว รักหรือไม่รัก ” ยูชอนเริ่มรุกอีกครั้ง เมื่อยุนโฮไม่ยอมตอบอะไรสักที
“ อะ .... เอ่อ .... รักครับ รักมากด้วย ” ยูชอนแทบจะเก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ ดีใจที่ได้ยินคำนี้จากปากของยุนโฮเองไม่ใช่จากบรรดาเพื่อนๆผู้หวังดี และที่สำคัญคือ ดีใจที่กดอัดเสียงคำสารภาพรักของยุนโฮได้ทันพอดี
เดี๋ยวกลับหอจะได้เอาไปให้จุนซู ...... ^^
“ อืม .... ดีมากยุนโฮ เป็นลูกผู้ชาย ต้องกล้าพูดแบบนี้ ”
“ แหะๆ ความจริงผมก็ไม่ได้กล้าอะไรขนาดนั้นหรอกครับ ” ยุนโฮเอ่ยพลางเกาท้ายทอยแก้เขินไปด้วย
“ แต่อย่างน้อยวันนี้เราก็กล้าที่จะพูดแล้วหล่ะ พี่ดีใจนะที่เราแอบชอบแจจุง ” ร่างเพรียวเอ่ยอย่างดีใจ จนร่างสูงแอบแปลกใจไม่ได้
“ ทำไมหล่ะครับ ปกติมีแต่คนเขาจะมองว่าผมแปลกหน่ะสิที่ชอบผู้ชาย ”
“ มันไม่แปลกหรอก เพราะพี่ก็มีคนรักเป็นผู้ชาย แต่ที่พี่บอกว่าดีใจนั้นหน่ะ เป็นเพราะว่าอย่างน้อยพี่ก็พอจะรู้จักแจจุงอยู่บ้าง เขาก็ไม่ใช่คนที่นิสัยไม่ดี ออกจะน่ารักเสียด้วยซ้ำ มันย่อมดีกว่าเราไปได้ผู้หญิงที่สวยแต่รูปจูบไม่หอมอ่ะนะ ยังไงพี่ก็จะเอาใจช่วยก็แล้วกัน นี่จะบอกอะไรอย่างนะ รีบๆทำคะแนนหน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวจะโดนคนอื่นชิงจีบตัดหน้าไปก่อน ”
“ ก็ ..... ได้ฮะ แล้วผมจะพยายามครับ ” หลังจากนั้นทั้งสองหนุ่มก็คุยกันต่ออีกสักพักในเรื่องของการสอบที่กำลังจะมีขึ้นนั้น ยุนโฮก็ขอตัวกลับหอทันที เพราะตอนนี้เขามีเรื่องให้ต้องคิดเพิ่มมาอีกหนึ่งเรื่องแล้ว ......
เรื่องของแจจุงนั้นเอง
ถึงแม้ตอนนี้เขาจะพูดได้เต็มปากเต็มคำกับพี่ยูชอนแล้วก็ตามว่าเขารักร่างบางมากแค่ไหน
แต่ตัวของแจจุงเองหล่ะ จะรักเขาหรือเปล่า
แม้จะมีแต่คนบอกว่าแจจุงนั้นยังไม่มีใคร ...... แต่เขาก็กลัวว่าถ้าเขาทุ่มเทความรักที่มีทั้งหมดให้แจจุงไป แน่นอนว่าเขาย่อมมีความสุข สุขที่ได้ทำเพื่อคนที่รัก
แต่แจจุงหล่ะ ..... ในใจแจจุงอาจจะมีใครคนอื่นอยู่แล้วก็ได้
เขากลัวที่จะต้องเจ็บกับความรัก ..... ความรักที่มันพังตั้งแต่ที่เขายังไม่ได้เริ่มอะไรเลยด้วยซ้ำ
มันเป็นเรื่องราวเมื่อตอนที่เขาเพิ่งขึ้นไฮสคูล เขาแอบรักผู้หญิงคนหนึ่งที่ทั้งเก่ง และ น่ารัก
แน่นอนว่าเธอคนนั้นย่อมที่จะมีผู้ชายมารุมล้อม และตามจีบเธออยู่มากมาย
แต่เขาก็ดันปอด ..... ไม่กล้าที่เข้าไปสารภาพรัก ทั้งๆที่เธอกับเขาก็สนิทกันมาก มากซะจนใครหลายๆคนคิดว่า ชอง ยุนโฮ คนนี้จีบดาวเด่นของโรงเรียนได้สำเร็จ
จนกระทั้งถึงวันวาเลนไทน์ในปีเดียวกัน เขาพยายามรวบรวมความกล้าที่ไม่ค่อยจะมีสักเท่าไหร่
เดินไปหาเธอเพิ่งบอกความใจ
จะว่าไปวันนั้นก็เป็นวันที่ชอง ยุนโฮ ดูมีความสุขที่สุด เขารีบตื่นแต่เช้าไปร้านดอกไม้เพื่อซื้อดอกกุหลาบสีแดงช่อขนาดพอเหมาะไปให้เธอผู้เป็นที่รัก
แต่ในขณะที่เขากำลังจะเดินไปที่ห้องเพื่อเอาดอกไม้ไปให้ เขาก็เจอหญิงสาวยืนคุยอยู่กับหนุ่มหล่อคนหนึ่งที่เขาจำได้ว่าเป็นรุ่นพี่ ซ้ำยังเป็นประธานนักเรียนอีก
ในมือของหนุ่มรุ่นพี่ ถือช่อดอกกุหลาบสีแดงเหมือนของเขา
ทันทีที่ชายหนุ่มสารภาพรัก สาวสวยก็ตอบตกลงทันที ...... มันอาจจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สาวคนเก่งจะได้ยืนอยู่เคียงข้างชายหนุ่มที่พร้อมไปซะทุกอย่าง ...... แต่สำหรับยุนโฮแล้ว
มันคงเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีเลย ...... ดอกกุหลาบช่อเล็กที่เขาซื้อมาก็ถูกทิ้งอย่างไม่ใยดีลงในถังขยะที่อยู่ใกล้ๆ
ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เขามักจะเกิดความรู้สึกไม่มั่นใจแบบนี้เป็นประจำ
กลัวว่าถ้าเกิดเขารักใครขึ้นมาจริงๆ ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยแบบเดิมไหม
‘ แจจุง .... ผมรักคุณนะ แต่ผมกลัวเหลือเกิน กลัวว่าเรื่องแบบนั้นมันจะเกิดขึ้นอีก ผมไม่สามารถมั่นใจอะไรได้อีกแล้ว ถ้ามันจะเกิดขึ้นอีก ผมคงได้กลายเป็นคนไร้หัวใจเข้าสักวัน ’
<<< Paris Vacation >>>
“ นี่ยูชอน ..... เป็นไงบ้างได้เรื่องไหม ” จุนซูที่วันนี้ไม่มีบินที่ไหน ได้แต่นั่งรอคนรักไปปฏิบัติภารกิจเชื่อมความรักให้ยุนฮกับแจจุง ก็รีบเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นที่เห็นร่างเพรียวเกลับมาแล้ว
“ ได้สิ ..... ยุนโฮยอมรับมาแล้วว่ารักแจจุง นี่ๆผมอัดเสียงมาด้วยนะ ” ยูชอนเอ่ยอย่างมีความสุข ตลอดการเดินกลับมาที่หอ เขารู้สึกได้เลยว่าตัวเองหุบยิ้มไม่ได้เลย
“ อ๊ายยยย เยี่ยมมากเลยยูชอน ขอฟังหน่อยสิ ”
“ นี่ .... ก่อนฟังผมขอรางวัลหน่อยสิ ” ร่างงเพรียวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ และดูท่าร่างเล็กจะจับได้ซะด้วย
“ จะขออะไรหล่ะ ”
“ ก็ขอจุ๊บๆ แล้วกันนะ ”
“ ฮึ่ย .... ลามกไม่เลิกเลยนะ ” ถึงปากจะด่า แต่ตัวของร่างเล็กนั้นก็เดินเข้าไปใกล้ยูชอนมากขึ้นเรื่อยๆ
ยูชอนไม่รอช้ารีบคว้าเอวบางเข้าประชิดร่างของตัวเองทันที พร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาที่ค่อยๆโน้มเข้าไปใกล้ใบหน้าหวานของร่างเล็กที่เงยขึ้นรอรับสัมผัสหวานอยู่แล้ว
ปากหยักของร่างสูงค่อยๆละเลียดริมฝีปากบางของจุนซูอย่างช้าๆ กดเน้นย้ำในทุกการสัมผัสเพื่อบอกว่าเขารักร่างเล็กนี่มากแค่ไหน เรียวลิ้นของยูชอนค่อยๆแทรกผ่านริมฝีปากบางเพื่อเข้าไปค้นหาความหวานในโพรงปากเล็ก
ลิ้นเล็กของจุนซูก็ทำหน้าที่ได้ไม่น้อยหน้าร่างสูง ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวกะหวัดกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร
ช่างเป็นจูบที่หวานล้ำในตอนแรก ..... และแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนในท้าย
แต่สุดท้ายแล้วคนที่ทนไม่ไหวก่อนก็เป็นจุนซูเอง กำปั้นเล็กๆทุบบริเวณอกแกร่งอย่างรุนแรง เขาใกล้จะหมดลมหายใจแล้ว ถ้ายูชอนไม่หยุดจูบเขา
“ แฮก ..... แฮก ..... แฮก ” พอริมฝีปากเล็กได้เป็นอิสระจุนซูก็ยืนหอบหน้าแดง เอาอากาศเข้าสู่ปอดให้ได้มากที่สุด
“ อะไรกันครับจุนซู แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วหรอครับ ” ยูชอนเอ่นแซวคนรักที่ตอนนี้ไม่ใช่แค่ริมฝีปากเท่านั้นที่แดงจากการจูบ แต่รวมถึงใบหน้าน่ารักๆนี่ด้วย
“ บ้า !!!! ใครมันจะไปจูบมาราธอนได้อย่างคุณกันเล่า ...... ได้รางวัลไปแล้วทีเนี่ยจะให้ผมฟังได้หรือยัง ”
“ โอเคครับ ..... งั้นมาฟังกันเลย ” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินไปหยิบลำโพงขนาดเล็กที่ใช้กับคอมฯเอามาต่อเข้ากับเครื่องไอพอด
“ เอาหล่ะฟังดีๆนะครับจุนซู ” เมื่อเห็นร่างเล็กพยักหน้า ยูชอนก็กดหาไฟล์ที่เป็นอัดเสียงแล้วกดเพลย์ทันที
“ พี่จะถามเราเรื่องแจจุง ”
“ แจจุง ???? ”
“ ไม่ต้องงงหรอกยุนโฮ ...... แจจุงก็คือคนที่เราเจอเมื่อวานนั้นแหละ ”
“ อ๋อ ...... มีอะไรหรอครับ ”
“ พี่จะไม่อ้อมค้อมหล่ะนะ ....... พี่อยากรู้ว่าเราคิดยังไงกับแจจุง ”
“ เอ่อ ...... คือ ”
“ เรารักแจจุงหรือเปล่า ..... ตอบพี่มาคำเดียว รักหรือไม่รัก ”
“ อะ .... เอ่อ .... รักครับ รักมากด้วย ”
“ ว้าว ..... เยี่ยมไปเลยยูชอน ..... ผมขอเอาไปเปิดให้แจจุงได้ไหมฮะ ” แม้มันจะไม่ใช่คำบอกรักที่หวานซึ้งอะไร แต่จุนซูก็ดีใจที่ยุนโฮเอ่ยคำว่ารักออกมาแล้ว เขาอยากให้แจจุงได้ยินคำๆนี้จัง
“ อืม ..... ตอนแรกผมก็คิดอย่างคุณนะ แต่พอมาคิดอีกที ผมอยากให้แจจุงได้ยินคำว่ารักจากปากของยุนโฮเอง ไม่ใช่จากเครื่องอัดเสียงแบบนี้ ”
“ โอเคฮะ ...... ทีเนี่ยแผนแรกสำเร็จแล้ว ..... งั้นวันพรุ่งนี้เราเริ่มแผนสองเลยดีไหมฮะ ” จุนซูเอ่ยอย่างคึกคัก
“ ดีๆ งั้นคุณลองไปคุยกับแจจุงดูนะ ส่วนผมจะลองถามยุนโฮดู ”
“ ได้เลยฮะ ...... ”
<<< Paris Vacation >>>
“ เอ่อคุณครับ ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับที่เสียมารยาทกับคุณ คือจริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่เพื่อนผมมันพูดหรอกนะครับ ”
“ เฮ้อ ..... ” เสียงถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ถูกเอ่ยออกมาจากปากของร่างบาง ที่ตอนนี้กำลังทำงานพาร์ทไทมอยู่ที่ร้อานอาหารจีนแห่งหนึ่งแถวที่พักของตัวเอง
“ เป็นไรไปหน่ะพี่แจจุง ...... ผมเห็นพี่ถอนหายใจแบบนี้มาร้อยครั้งได้แล้วมั้งฮะ ” ซองมิน หนุ่มน้อยน่ารัก
ทั้งเขาและซองมินจะสนิทกันมากเพราะเข้ามาเป็นเด็กเสริฟในเวลาที่ใกล้เคียงกัน และคงเป็นเพราะความน่ารัก ใสๆ ของซองมิน ทำให้ทั้งคู่ดูเหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆ ต่างคอยห่วงใยกันและกันตลอด รวมถึงตอนนี้ด้วย
“ ไม่มีอะไรหรอกซองมิน ”
“ พวกผมไม่เชื่อหรอก .... พี่แจจุงต้องมีอะไรอยู่ในใจแน่ ไม่อย่างนั้นพี่คงไม่ใจลอยอย่างนี้หรอก ” รยออุคเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อ เขาสังเกตได้ตั้งแต่ที่พี่แจจุงเข้ามาทำงานแล้ว วันนี้พี่แจจุงดูไม่สดใสเหมือนแต่ก่อน
“ ใช่ๆ แจจุงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกพวกเราได้นะ อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกัน ” เยซองเอ่ย แม้เขาจะรู้สึกไม่ค่อยดีกับคำว่าเพื่อนสักเท่าไหร่
“ ขอบคุณนะเยซอง รยออุคด้วย แต่มันไม่มีอะไรจริงๆ กลับไปทำงานเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะว่าเอาได้ ” ร่างบางทำตัวให้ดูสดชื่นขึ้น ...... นี่เขามัวแต่มานั่งคิดเรื่องยุนโฮอยู่ทำไมก็ไม่รู้
แต่ไม่ว่าแจจุงจะพยายามทำตัวให้ยุ่งเท่าไหร่ เรื่องของยุนโฮก็ยังเข้ามาวนเวียนในสมองของเขาอยู่ตลอด
ทั้งคำพูดและท่าทางที่รู้สึกผิดกับคำพูดของเพื่อนตัวเองที่ดูเหมือนจะไม่อยากให้เขาคิดอะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้ กลับยิ่งทำให้เขาคิดมากมากกว่าเดิม ..... ยิ่งคิดถึง ยิ่งอยากให้ยุนโฮรักเขา เหมือนที่เขารัก แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
‘ ยุนโฮไม่ได้รักเรา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเพียงแค่เรื่องที่เราคิดเอง เออเองเท่านั้นใช่ไหม ’
เพียงแค่คิดน้ำตาที่ปริ่มอยู่แล้วก็ไหลอาบแก้มใสทันที
“ พี่แจจุง !!!!! พี่ร้องไห้ทำไม ” รยออุคที่เห็นว่ารุ่นพี่คนสวยอยู่ๆก็เงียบไป ตั้งใจจะหันไปชวนคุย กลับเห็นพี่แจจุงน้ำตาไหลอาบหน้าแทน
“ ปะ .... เปล่า ไม่มีอะไรหรอก ” แจจุงยังคงเอ่ยปฏิเสธทั้งๆที่หลักฐานมันฟ้องออกมาซะขนาดนั้น ก็ไอ้เรื่องที่ทำให้เขาต้องมาเสียน้ำตาแบบนี้มันน่าป่าวประกาศไหมหล่ะ
“ ยังจะบอกว่าไม่มีอะไรอีกหรอแจจุง ร้องไห้ซะขนาดนี้ ”
“ ขอโทษนะเยซอง ฉันแค่ไม่อยากให้ใครต้องมากังวลเรื่องของฉันหน่ะ ”
“ แต่ฉันเป็นห่วงนายนะแจจุง เห็นนายเป็นแบบนี้ฉันยิ่งกังวล มีใครทำอะไรนายหรือเปล่า บอกฉันมาสิ ฉันจะไปจัดการมันเอง ” น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเป็นห่วงเกินกว่าเพื่อนร่วมงานแบบนี้ทำให้ร่างบางรู้สึกเสียใจ
เสียใจที่รู้ว่าเพื่อนร่วมงานคนนี้คิดยังไงกับเขา แต่เขาก็ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกนั้นได้
“ ฉันขอโทษนะเยซอง ” คำขอโทษถูกเอ่ยออกมาจากปากของร่างบางอีกครั้ง แต่มันกลับทำให้อารมณ์ของเยซองเดือดขึ้นมาอีก จนเขาต้องตรงเข้าไปดึงข้อมือของแจจุงให้ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง แม้จะมีเสียงร้องห้ามเท่าไหร่ แต่เยซองก็ติดที่จะฟัง .....
เขาเดินนำแจจุงออกมายังบริเวณลานจอดรถของร้านอาหารที่ทั้งคู่ทำงานด้วยกัน
“ แจจุง ...... ฉันอยากให้นายเปลี่ยนจากคำขอโทษมาเป็นการตอบรับความรู้สึกของฉันจะได้ไหม ” จากอาการฮึดฮัดเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นการอ้อนวอนแทน
“ เยอซอง .... ”
“ ทำไมหรอแจจุง ทั้งๆที่ฉันก็ทำเพื่อนายมาตลอด แต่ทำไมฉันถึงยังไม่ได้รับความรักจากนายสักที ”
“ เยซอง ฉันคิดกับนายมากกว่าเพื่อนไม่ได้จริงๆ ฉัน .... มีคนรักอยู่แล้ว ” แจจุงจำเป็นต้องโกหกเพื่อนร่างสูงไป เพื่อที่จะได้ตัดใจจากเขาสักที
“ มีคนรักอยู่แล้วหรอ? ”
“ เยซอง .... ทำไมนายไม่ลองมองดูคนใกล้ๆตัวหล่ะ .... บางทีนายอาจจะเจอคนที่เขารักนายได้มากกว่าฉันนะ ” ร่างบางเอ่ยเป็นปริศนาให้เพื่อนไปหาคำตอบเอาเอง แล้วเดินออกจากลานจอดรถเข้าไปทำงานต่อ
‘ รยออุค ..... พี่จะพยายามช่วยนายให้ได้นะ ^^ ’
ส่วนทางด้านเยซอง แม้ร่างของแจจุงจะกลับเข้าไปทำงานอีกครั้งแล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม พลางคิดถึงเรื่องที่แจจุงบอก
“ แจจุง ..... ต่อให้นายยัดเยียดใครเข้ามา ฉันก็ไม่สนหรอก เพราะฉันรักนายคนเดียว ฉันจะทำให้นายรักฉันให้ได้ ”
TBC
TALK ::: สวัสดีค่ะ .... เราชื่อ จาร์ นะค่ะ อายุ 19 ปีแล้วค่ะ จะเรียกพี่ เรียกน้อง หรือจะเรียกชื่อเฉยๆก็ได้ค่ะ ตามสบายเลย
แอบจำไม่ได้ว่าเคยแนะนำตัวเองไปแล้วหรือยัง ..... ถ้ายังก็ถือโอกาสนี้แนะนำตัวเลยแล้วกันนะค่ะ ^^
จริงๆตอน 3rd Trip นี้แต่งเสร็จนานแล้วอ่ะค่ะ แต่ที่เพิ่งเอามาลงช้าก็เพราะกำลังนั่งคิดพล็อตของตอนต่อไปอยู่
แอบมึนเล็กน้อยแล้วอ่ะค่ะ มันมีเนื้อเรื่องอยู่ในหัวแล้งนะค่ะ แต่มันไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง ให้มันสละสลวยอ่ะค่ะ
บวกกับงานที่คณะก็มีให้ทำอยู่เรื่อยๆเหมือนกัน ถ้าตอนหน้าจะมาต่อช้าก็คงไม่ว่ากันนะค่ะ
จะพยายามมาต่อให้เร็วที่สุดค่ะ
สุดท้ายนี้ก็คงต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ
ความคิดเห็น